Oy... Yani evliliğin ilk başlarında böyle otorite savaşları oluyor diyorlar ama bilemedim yardım mı alsanız. Çünkü baya garip bir tavır. Siz değil eşiniz evliliği çok yanlış anlamış.
Ben de yeni evli sayılırım ama öncesinde 2,5 sene beraber yaşadık. Eşimin de oyun bağımlılığı vardı. İlk beraber yaşamaya başladığımızda çok fazla kavga ettik bu yüzden. Ev işlerini yapardı, tv huyu falan yoktu ama kesinlikle oyun benden öncelikli gibiydi. Daha sonra ben ipleri koparınca biraz yardım aldık falan çözüldü. Uzun süredir oyun oynamıyor. Kii benim eşim çocukluktan beri oyun bağımlısı bir tipti.
Terapinin muhakkak faydası olmuştur ama bizde her şey evliliğe 1-2 ay kala ve imzaları attıktan sonra rayına oturdu(genelde tersi olur

). Kötü giden cinsellik (oyuna bağlardım hep), oyun bağımlılığı, saçma sapan bencilce huylar falan imzayı atınca kayboldu

adam evlilik meraklısıymış meğer.
Belki de artık 2,5 sene geçince ilişkimiz oturmuştur bilemiyorum. Böyle oldu yani.
Anlattıklarınız çok can sıkıcı gerçekten. Tavsiyem bıkıp usanmadan iletişim kurmaya çalışın. Doğrusunu anlatın. En azından bir kaç ay deneyin. Çok yenisiniz çünkü.
Son olarak, bazı erkekler ailede gördüğü gibi yaşıyor evliliği. Eşimin ailesi dağınıktı mesela beraber bir paylaşımları olmazdı. Akşam 1 bardak çay bile içemezdik beraber. Adamın öyle bir alışkanlığı yoktu, saçma vakit kaybı görüyordu. Ama zamanla oturdu hepsi. Şimdi sofrayı toplar çayı koyar kendisi. Bu aşamaya gelmek acılı oldu tabi. Benim ailemle bol bol vakit geçirdi. Aile olmak ne demek (en azından bence ne demek) onu öğrendi, adapte oldu, e hoşuna da gitti. Şükür diyeyim.
Evlenmeden beraber yaşadığımız için bu uyumsuzlukları görüp evlenmeden çözmüş olduk. Çözülmeye de bilirdi, yolumuza bakardık. En azından böyle piyangodan çıkmadı.
Bir de kadınlar böyle sorunlu erkeklerin rehabilitasyon merkezi değildir deriz ama artık evlenmişsiniz bir süre eğitmeye bakacaksınız artık. Baktınız olmuyor, dünyanın sonu değil herkes yoluna.