Güncelleme:
Bugün konuşabildim ancak dün gece babasını hastaneye götürmek zorunda kalmışlar, düştüğü için.
Sakin ve net bir dille söyledim, şartlarımız uygun değil.
Ben İspanyada yaşamak istemiyorum, Türkiyeye dönmek istiyorum, stajımı da bambaşka bir ülkede yapmak istiyorum, geleceğimiz kesişmiyor dedim.
Çok acele ettiğimi, zaman vermem gerektiğini söyledi.
Ben de istemediğimi söyledim.
Eğer bu telefon konuşmasını kapatır ve ayrılırsak ve ben ileride fikrimi değiştirirsem bir daha bana geri dönmeyeceğini söyledi.
Ben de buna hakkı olduğunu ve onunla oynamak istemediğimi söyledim.
Sonra sadece hayatımda olmak istediğini söyledi.
Arkadaş bile olsa benim mutlu olduğumdan emin olmak istediğini söyledi.
Ben de daha çok zarar göreceğini söyledim bu şekilde ama ısrar etti birden hayatımdan çıkmak istemiyormuş.
Konuşmanın sonunda da fikrimi değiştirirsem ona söylememi söyledi.
Yani en başta ayrılırsan dönmem diyordu sonra buna çevirdi.
Garip gerçekten.
Ha bir de aylardır söylemesini beklediğim şeyi bu konuşmada söyledi.
"Eğer en ufak bir şans bulursam, para toplayabilirsem seni bir kez daha görmek için geleceğim yanına, ne olursa olsun seni son bir kez görmek ve sarılmak istiyorum." dedi
Ona da söyledim yani aylardır söylemeni beklediğim şeyi şimdi ayrılırken söylüyorsun, ilginç dedim.
Çünkü o zaman vaktim vardı, şimdi yok dedi.
Ağladı, üzüldü falan ama sinirlenmedi.
Yani yine üzüldüm konuşma geçerken ve ağladım ama herhalde yeterince sevsem ayrılmayı göze alamazdım diye düşünüyorum ama hiç de hissiz değilim sanki.
Yıkılmadım ama biraz canım acıdı.
Bilmiyorum ne düşünüyorsunuz?