- Konu Sahibi Cherry Mom
-
- #67.601
Kız mailde okudum önce... "Niye titriyor ki şimdi?" dedim.
Siteye gelip de smileyleri görünce dank etti.
Ama ben bileğimin hakkıyla yapıyorum o kaslarımı bi' kere... Senin gibi oturduğum yerden hile yapmıyorum.
titriyorum su an
Fundacım bu arada ben, yeşil cayımın yanındaki 1 burçak biskuvi ile arttırıyorum :)
Kız mailde okudum önce... "Niye titriyor ki şimdi?" dedim.
Siteye gelip de smileyleri görünce dank etti.
Ama ben bileğimin hakkıyla yapıyorum o kaslarımı bi' kere... Senin gibi oturduğum yerden hile yapmıyorum.
Beni affedin kızlar,menümü yazmadım,mesajlarımı dolduramadım,içimden hiçbirşey gelmiyor,iyi değilim,herşeye ağladım bugün,izninizi istiyorum birkaç gün,cuma sabahı kilomu bildiririm,yarın da gelir okurum belki,
15 yaşındayken bir kuşum vardı. Ben 18'ime geldiğimde ufak diye algılanabilecek bir problemi oldu. Yaşım küçük olabilir ama çocuk da sayılmazdım. Hep babama söyledim "Bir veterinere götürelim" diye... Hiç ben gidip aramadım. İnternetimiz o zamanlar var mıydı yok muydu bilmiyorum. İnternetten aratsam birilerinin numarasını bulabileceğimi biliyor muydum onu da bilmiyorum. Bir akşam onun sesine kalktım, benim odamda dururdu zaten. Bir baktım kafesin dibinde, kaldırdım tüneğine koydum, bir süre sonra anladım ki yerinde duramıyor, düşüyor. Gittim annemleri çağırdım; hiçbir şey yapamadılar tabi... Kelimenin tam anlamıyla ellerimde öldü. Bir sürü başka neden olabilir sebebi... Ama bunun hiçbir önemi yok. Ben ona gerektiği gibi bakamadım.
Öyle bir vicdan azabı duyuyorum ki... Her aklıma geldiğinde ağlıyorum. Her şey için vicdan azabı duyuyorum. Çocukluk hevesiyle para verip de bir canlı satın alırken onu arkadaşlarından ayırdığım için... Suyunu her gün yenilemediğim için... Kafeste tuttuğum için... Kafesini her zaman temiz tutmadığım için... Onunla her zaman ilgilenmediğim için... Keşke bir daha doğsa da yerlerimizi değişsek... Ona çektirdiğim ne varsa ben de çeksem de ödeşsek...Karşıma çıksa ayaklarına kapansam yalvarsam bir şey yapsam... Ama öyle şanslarım yok maalesef... Sorumluluğunu aldığım bir canlının katili oldum. Bundan daha ağır bir bedel yok, bu hayatta daha büyük bir borcum yok.
O gün bugündür hep kuşlarla dolu rüyalar görüyorum. Yani o yazıyı yazacak dersi almanın bedelini çok büyük ödedim Sinemcim. Bir daha asla bir canlının sorumluluğunu alacağımı sanmıyorum. Ama alanlar hakkını versin; ne o canlıya ne de kendine yazık etmesin istiyorum...
Kizlar basım acayip,ağrıyor yazdıklarınızı okumaya çalıştım ama yok dayanamıyorum ben yatıyorum size iyi geceler yarın görüşürüz....
Canım benim.. gozlerim doldu okurken...
İhmalinin illa ki yasınla alakası var bence. Bir de Fundacım, malesef kuşlar bu konuda daha şanssız. Yalnızca ilaç tedavisi gorebilirler, operasyon gecırme gucleri yok, cok kucuk canları. Halbu ki operasyonu kaldırabılseler, gecırdıklerı hastalıkların cogunun cozumu var. O YUZDEN kendine bu kadar yuklenme Fundacım. Ama eğer seviyorsan onları, kendini onlardan mahrum bırakma.... Senin gibi kalplere ihtiyaçları var onların...
Kıymet bılen seven, insan hayvan ayrımı yapmadan değer veren...
Kırpıktan once bir de TERRIER bir kızımız vardı BICIR yaşlılıktan değil, hastalıktan oldu. Ama bızım elımızden gelen bır durum yoktu. Tek kurtulma yolu diyaliz tedavisiydi...
Ama ne yazık ki henüz hayvanlar ıcın bu teknolojı yok! Biz son ana kadar mucadelemizi verdik. 1 ay esimle nobet tuttuk geceli, gunduzlu.. Çünkü ne tuvaleti için ne su için kalkamıyordu.
Yemekte yıyemedı o sure boyunca. Bız her gun veterınere gıdıp gıda serumu, agrı kesıcı ve bır suru ıgne yaptırıyorduk... Ama nafile... Bir akşam veterinerde cıktıgımızda arabaya bındık kucagımdaydı basını gogusume yaslamıstı. Gitti... İş yerimize gittik (o saatte hala acıktı arkadasımıza bırakmıstık) musterileri cıkardık. Ağlıyoruz ama bır yandan ne yapıcaz diye dusunuyoruz.. İş yerimizi kapattık, atladık arabaya İzmir'e.... Esimin annesinin bahceli evi vardı orda. Oraya gommek ıcın gıttık.
Arkamızdan bır suru ınsan, ''Şunların bır hayvan için yaptıklarına bak yaaaa'' diye eleştirmiş... Umrumda değil... Benim için Can var.. insan, hayvan yok..
Gizmo 1 sene atlatamadı Bıcırın yoklugunu. O afacan hali gitti, sessiz sakin bir şey oldu...
Neticede, bazen birşeyler yapsanda, yapmasanda gidiyorlar. Yaşadıkları surece, verdikleri o muhteşem sevgının arkasından boyle bır acı kalıyor ne yazık ki..
Ama Fundacım cok samimi soyluyorum. Yaşadıklarından dolayı, onlardan mahrum etme kendını. Bu saatten sonra sen bır canının sorumlulugunu aldıgında ona harıka bakacagına emınım.
offf...çok üzücü bir olaymış gerçekten, atlatması da zor olmuştur..çok üzüldüm..hayvanlara ayrı bir üzülüyo insan ağzı yokki derdini anlatsın, her bakımdan muhtaç biz insanlara, bebek gibiler yani..bi akrabamızın köpeği vardı..şeker hastasıydı çok ilerlemiş, en son gözlerine vurmuş kör olmuş diye duydum..kaç günn çıkamamıştım etkisinden :)
çocukluğun getirdiği bilinçsizlik fundacım seninki kendine bu kadar yüklenme..gerçi vicdan sahibi her insan senin hissettiğin duyguları hisseder ama sende böyle olacağını bilemezdin tabi..
kuşlara bende dayanamıyorum..benim de farklı bir anım var çünkü..küçükken her yaz memlekete fındığa giderdik ailemle..tabi büyükler tüm gün bahçede çalışırlardı, ben kuzenlerle evde kalırdım, akşama kadar oyun oynardık kapıda bacada..o zamanlar 12 yaşlarındayım..evimizin önünde teleferik vardı, sıra sıra binip oynardık falan..teleferiğin dibine kuş yuva yapmış dikkatimi çekti..yakınlaştığımda içinde küçük bir yumurta olduğunu fark ettim..salak gibi hemen daldırıp elime aldım tabi..önce sıcak bir sıvı hissettim, daha sonra yumurtanın çatladığını gördüm..korkudan hemen elimdeki yumurtayı attım,içinde çok çok küçük yavru kuş vardı..önce kıpırdar gibi oldu sonra öldü tabi..çocuk aklı yinede toprağı eşeledik gömdük yavruyu..çok etkilenmiştim gerçekten, şimdi yazını okuyunca direkt o kötü anım geldi aklıma..çok ağlamıştım, hatta akşam annemlere anlattığımda çok kızmışlardı bana..asla kuş yuvalarına dokunmadım o olaydan sonra
Mesaj 1
Günaydın kızlar kimse uğtrmamaış henüz buralara.Bende sabah çıktım yine eksikler vardı aldım geldim.Şimdi evi toparlamam lazım ama heryerim ağrıyor dünkü Spordan dolayı :)))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?