6 yıllık evliliğimi bitirme kararı ve oğlum

Yazarhanim .!.:

Ekonomik gücü eline almış kadınların da çocuğum için kıyamıyorum diyince deliriyorum yemin ederim
Çocuğun psikolojisini mahv ediyorsunuz haberiniz yok. Gece kavga edip evden çıkıp gitmeler ve öyle bir adamcıktan seni merak edip aramasını beklemeler. Öyle bir adamın ilgisini niye çekmeye çalışır ki bir kadın. Kimseye boşan demem. Ama böyle şiddet gören kadınların bunları kendine reva görmesi çok içler acıtıcı. Şiddet dedim çünkü yaşadıklarınız psikolojik şiddet en beteri. En az fiziksel şiddet kadar çürütür insanı. Tecrübeyle sabittir. Kurtulun!!

Genişletmek için tıkla...

Sadecebirisi .!.:

Ben çocuğumu bahane olarak öne sürmüyorum inanın. Sadece kendi yaşadıklarımdan yola çıkarak düşünüyorum. Boşanmak isteyen insan 10 çocuğu olsa da boşanır, bende aynı şekilde çocuğuma rağmen boşanacağım. Bu şekilde kavga gürültü içinde büyümesindense ayrı ayrı mutlu bireylerle büyümesi çok daha iyi gayet farkındayım.

Genişletmek için tıkla...

Sadecebirisi .!.:

Buradan birilerine yazmak çok kolay inanın. Yaşadınız mı yaşamadınız mı bilemem ama zorlu bir süreç. Dışarıdan bakılınca neden katlanıyor dediği şeylere farkında olmadan katlanıyor bazen insan. Kimisi sonradan anlıyor kimisi hiç anlamıyor. Ben burada ki bazı kadınlar gibi boşanmak gerektiği halde direnen biri değilim. Yolumu çizmeye çalışıyorum farklı gözlerden bakanların yorumlarını merak ettiğimden yazdım tüm bunları,kaldı ki yazdıklarım yaşadıklarımın 10/1 i bile değil.zaman ayırıp yazdığınız için teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Aybush .!.:

Boşanın veya boşanmayın benim haddime değil fakat yarın öteki gün benim annem gibi yapmayın ben annemin bana yaşattığı tranvaları hala atlatabilmiş değilim. Kendimden pay biçerek yazdım sakın yanlış anlamayın rabbim en kısa sürede eşine akıl fikir vicdan nasip etsin.. Dilerim feraha kavuşursunuz..

Genişletmek için tıkla...

ImTheDevil .!.:

Değil bu forumda dünyanın herhangi bir yerinde herhangi iki kişinin birbiriyle aynı olayları zaten yaşama ihtimali yok hepimiz her zaman yaşadığımız şeylere yorum yapacağız ya da yalnızla yaşadığımız sıkıntıları anlayabiliriz diye bir kaide de yok mutlaka zorlu bir süreçtir ama şu var siz zaten bu süreci atlatmışsınız siz zaten her şeyi tek yapan hatta tek yaşayan birisiniz eş fiziken var ama manen ya da madden yok adam yok yani ben boşanmış biri olarak yorum yapıyorum sizi rahatlatacaksa eğer ya da yorumumu daha değerli yapacaksa gözünüzde. Sizinle bire bir şeyler ya da benzer yıpratıcı süreçler yaşamadım ama tecrübelerim sayesinde sizin mesela gece arabaya atlayıp gitmenizin ilgi beklemek olduğunuzu bilecek yerdeyim ya da işte dayıma gideceğim teli kapatacağım derken siz bağıra bağıra görünmek ilgilenilmek merak edilmek istiyorsunuz bende diyorum ki bu adamda bu kumaş yok yaşın da genç dön sen bu son çıkıştan bak hayat güzel yaşanacak daha bir çok şey var dünya bu sünepe adamdan ibaret değil eş dediğimiz kavram hayatı paylaştığımız kişidir eşin bir işte çok başarılı olsaydı misal sen gururlanırdın ama o ne yapıyor senin ayakların üstünde basmanı kendine yediremiyor bu bir yarış değil ki ortada bir aile olma evlilik şu bu var gibi durmuyor bir imza var aynı evdesiniz işte çocuğunuza çok düşkünseniz çocuğunuzun bu sevgisiz ortamı normalleştirmemesi için uğraşın bence böyle yaşadıkça çocuk bunu normal sanacak böyle kodlayacak

Genişletmek için tıkla...

Sadecebirisi .!.:

Herkese merhabalar
2018 yılında da açmıştım benzer bir konu,şimdi yine aynı dertle buradayım.6 yıllık evliyim ,3 yaşında bir oğlum var. Önceki konumdan yaşadıklarımı okuyabilirsiniz. 2019 yılında evliliğim adına değil ama iş hayatımda güzel şeyler oldu. Bir organizasyon firması kurdum eşimin desteğiyle.3 yıldır çok güzel ilerleme kaydettik pandemiye rağmen.önceki postumda dertlerimi anlatırken ayrıldıktan sonra ki süreci düşünerek maddi kaygılardan ötürü boşanma fikrini rafa kaldırmıştım. Küçücük bebeğime rağmen deli gibi çalışarak kurduğum firmayı bir yerlere getirmeyibaşardım.şu anda kendi ayakları üzerinde duran çok daha güçlü bir kadınım. Evlilik hayatıma gelecek olursam,hala hiçbir değişiklik yok ve hatta daha kötü diyebilirim. Eşimle yaşadığımız onca sorunun üzerine şimdi bir de onun kompleksleriyle uğraşıyorum. Maddi olarak güçlendiğim için bana takık vaziyette.bu işi kurarken bu noktaya getirebileceğimi bilmiyordu.hatta sürekli batabileceğimi vurguluyordu. Önceleri kendini geçindir yeter diyen adam şimdi bana para vermiyorsun diyor. Yaptığım harcamalarda beni müsrif olarak değerlendiriyor çünkü ona göre öyleyim. O kadar sorun yaşıyoruz ki artık delirmek üzereyim. Eve aylık alışveriş yapıyorum mesela 700₺ tutuyor bana diyor ki mahalleyi mi doyuracaksın? Ya anlatamıyorum kesinlikle hayatın pahalı olduğunu geçimin zor olduğunu herşeyin çok pahalı olduğunu ve aldıklarımın zaruri ihtiyaç olduğunu anlamıyor. Sadece bu da değil her anlamda sorunlu bir ilişkimiz var. Ben herşeyini tek başına yapan bir insan oldum. Bir yere gideceğim mesela gezmeye,sen git ben gelmem diyor. Oğlumla parka gideceğiz ben gelmem Diyor. Alışveriş tek başıma,gezme tek başıma hastane Tek başıma uyuyorum tek başıma yemek yiyorum tek başıma hayatın her alanında yalnızım.hep yalnızım. Evimiz dubleks üst katta yaşıyor şimdi de. Oğlum evin içinde ki babasını özler oldu.artık büyüdü anlıyor çocuk ve beni teselli ediyor mesela uyurken merak etme babam gelecek diyor. Eşim üst kata projeksiyon kurdu orada oturuyor sürekli. Dün gece kavga ettik yeter dedim artık aile olalım çok yorulduk.başladı bağırmaya
Gece saat 2.30 da evden çıktım arabayla,ağlaya ağlaya gezdim beni aramadı bile.neredesin başına birşey mi geldi yok ! Eve döndüm 4 civarı içeriye girdim yukarda film izliyor. Daha neler var anlatabileceğim ama artık çok çok yoruldum. Dayanamıyorum.bugün oğlumu da alıp dayıma gidip bu gece orada kalmayı ve telefonumu kapatmayı düşünüyorum.anneme gitmem çünkü annemi arayıp bilgi alır annem söyler.biraz kafa dinlemek tepkisini görmek istiyorum gerçi bu sefer çocukla gideceğim için arayacaktır mutlaka. Ama artık yüzünü görmek istemiyorum resmen nefret doluyum ona. 24 yaşındayım,ondan ayrıldıktan sonra kendi evimi tutup yaşayabilecek konumdayım ama oğluma kıyamıyorum.ne yapsam bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sadecebirisi .!.:

Herkese merhabalar
2018 yılında da açmıştım benzer bir konu,şimdi yine aynı dertle buradayım.6 yıllık evliyim ,3 yaşında bir oğlum var. Önceki konumdan yaşadıklarımı okuyabilirsiniz. 2019 yılında evliliğim adına değil ama iş hayatımda güzel şeyler oldu. Bir organizasyon firması kurdum eşimin desteğiyle.3 yıldır çok güzel ilerleme kaydettik pandemiye rağmen.önceki postumda dertlerimi anlatırken ayrıldıktan sonra ki süreci düşünerek maddi kaygılardan ötürü boşanma fikrini rafa kaldırmıştım. Küçücük bebeğime rağmen deli gibi çalışarak kurduğum firmayı bir yerlere getirmeyibaşardım.şu anda kendi ayakları üzerinde duran çok daha güçlü bir kadınım. Evlilik hayatıma gelecek olursam,hala hiçbir değişiklik yok ve hatta daha kötü diyebilirim. Eşimle yaşadığımız onca sorunun üzerine şimdi bir de onun kompleksleriyle uğraşıyorum. Maddi olarak güçlendiğim için bana takık vaziyette.bu işi kurarken bu noktaya getirebileceğimi bilmiyordu.hatta sürekli batabileceğimi vurguluyordu. Önceleri kendini geçindir yeter diyen adam şimdi bana para vermiyorsun diyor. Yaptığım harcamalarda beni müsrif olarak değerlendiriyor çünkü ona göre öyleyim. O kadar sorun yaşıyoruz ki artık delirmek üzereyim. Eve aylık alışveriş yapıyorum mesela 700₺ tutuyor bana diyor ki mahalleyi mi doyuracaksın? Ya anlatamıyorum kesinlikle hayatın pahalı olduğunu geçimin zor olduğunu herşeyin çok pahalı olduğunu ve aldıklarımın zaruri ihtiyaç olduğunu anlamıyor. Sadece bu da değil her anlamda sorunlu bir ilişkimiz var. Ben herşeyini tek başına yapan bir insan oldum. Bir yere gideceğim mesela gezmeye,sen git ben gelmem diyor. Oğlumla parka gideceğiz ben gelmem Diyor. Alışveriş tek başıma,gezme tek başıma hastane Tek başıma uyuyorum tek başıma yemek yiyorum tek başıma hayatın her alanında yalnızım.hep yalnızım. Evimiz dubleks üst katta yaşıyor şimdi de. Oğlum evin içinde ki babasını özler oldu.artık büyüdü anlıyor çocuk ve beni teselli ediyor mesela uyurken merak etme babam gelecek diyor. Eşim üst kata projeksiyon kurdu orada oturuyor sürekli. Dün gece kavga ettik yeter dedim artık aile olalım çok yorulduk.başladı bağırmaya
Gece saat 2.30 da evden çıktım arabayla,ağlaya ağlaya gezdim beni aramadı bile.neredesin başına birşey mi geldi yok ! Eve döndüm 4 civarı içeriye girdim yukarda film izliyor. Daha neler var anlatabileceğim ama artık çok çok yoruldum. Dayanamıyorum.bugün oğlumu da alıp dayıma gidip bu gece orada kalmayı ve telefonumu kapatmayı düşünüyorum.anneme gitmem çünkü annemi arayıp bilgi alır annem söyler.biraz kafa dinlemek tepkisini görmek istiyorum gerçi bu sefer çocukla gideceğim için arayacaktır mutlaka. Ama artık yüzünü görmek istemiyorum resmen nefret doluyum ona. 24 yaşındayım,ondan ayrıldıktan sonra kendi evimi tutup yaşayabilecek konumdayım ama oğluma kıyamıyorum.ne yapsam bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...