7 aylık hamileyim ve boşanıyorum

2 yıllık evliydik. Hamileliğim boyunca hep beni ağlattı. yüzüm hiç gülmedi. artık dayanamadım ve senden boşanmak istiyorum dedim. hemen kabul etti. demekki hiç değerim yokmuş. hamileyken boşanıyorum. şaka gibi...

bir anlık sinirle kabul etmiş olabilir canım...hemen boşanıyoruz vs deme bence...siniri gecincee..özür diler belki

.....................................................

hamile eşiyle hemen boşanma fikrini onaylaması çok garip, geçimsizlik dışında başka sbeplerde olabilirmi..insanın aklına herşey geliyor.. yoksa kim hamile eşini boşamayı kabul eder..

Küçük meleğinizi dünyaya getirmeden mi yani ?:26:

Çözüm yolları aramadınız mı hiç kendinize?

Neden bu hale geldiğinizi sorgulamadınız mı ?

O küçük doğmamış bebeğinize yazık, yapmayın çözmeye çalışın sorunlarınızı...

kafanereyebizoraya .!.:

sorunlarınız mı vardı?
Yanı çözülemeyecek problemlerınız mı var
aynı evde mı yaşıyorsunuz hala belkıde kızgınlıkla tamam boşanalım demıştır :26:


öyle değılse bıle bebeğınle kendıne yenı mutlu bı hayat kurarsın

Genişletmek için tıkla...

problemlerimiz vardı ve hiç biri çok önemli değildi. hiç bir zaman karım hamile onu üzmeyim demedi. madem sen boşanalım diyorsun bu iş bitmiştir yarın gelir eşyalarımı alırım dedi. demek beni hiç sevmemiş. doğmamış sabisi de umrunda değil

bende 2 yıllık ewliyim 19 yaşındayım tadıyla tuzuyla çok şey yaşadım 7 aylık hamileyken babamın ewine zorla gönderilmek istendim ama gitmedim çünki herşey bi anlık sinirle yaşanmış ertesi gün yalakalık yapıldı özürler falan.......hamilelikten öncede dawa açıyodum çok yalwardı wazgeçtim sana tawsiyem bacım bebeğini babasız büyütme yazıktır..

bence de sadece blöf...Kesinlikle düşünme bile, pişman olacaktır. Bir anlık sinirle bizde dağları devirmiyor muyuz bazen?

İnşallah herşey yoluna girer. Doğmamış çocuğunun annesini nasıl boşamaya ikna olur bir erkek. Dilerim öfke ile söylenen sözlerdir.

emelbaha .!.:

İnşallah herşey yoluna girer. Doğmamış çocuğunun annesini nasıl boşamaya ikna olur bir erkek. Dilerim öfke ile söylenen sözlerdir.

Genişletmek için tıkla...

benim de üzüldüğüm şey tamam ben umrunda değilmişim ama bebeği de değilmiş. gözyaşlarım 7 aydır zaten hiç kurumadı. bebeğime üzülüyorum. ben kadersizmişim ama doğmamış bebeğim günahsız yavrum benden de kadersizmiş

hep söylüyorum yaa, erkekler kadınlardan çok giriyolar hamilelik psikojisine. sen de hassassın. bi sakinleşin tekrar konuşun bence. her kavga eden boşanaydı, dünyada evli insan kalmazdı.

Hazır beklıyormus sankı
Senı uzdugu umrunda degıl heralde
Depresyonda olmasın esın?

defnenur .!.:

problemlerimiz vardı ve hiç biri çok önemli değildi. hiç bir zaman karım hamile onu üzmeyim demedi. madem sen boşanalım diyorsun bu iş bitmiştir yarın gelir eşyalarımı alırım dedi. demek beni hiç sevmemiş. doğmamış sabisi de umrunda değil

Genişletmek için tıkla...

Bugün mü yaşandı bu olay ?

Anlık bir sinir,inat olmasın ?

defnenur .!.:

problemlerimiz vardı ve hiç biri çok önemli değildi. hiç bir zaman karım hamile onu üzmeyim demedi. madem sen boşanalım diyorsun bu iş bitmiştir yarın gelir eşyalarımı alırım dedi. demek beni hiç sevmemiş. doğmamış sabisi de umrunda değil

Genişletmek için tıkla...

Merhaba arkadaşım,
Ben de 5. ayımı bitiriyorum şu sıralar.. Yazmak istedim bu nedenle..

"Problemlerimiz vardı ve hiçbiri çok önemli değildi" cümlenizden yola çıkarak da bu cesareti almış olabilirim. Ben başka bir açıdan bakmaya çalışacağım çünkü..
Var olan tüm problemler sizin gözünüzde şu an dahi "çok önemli" kategorisinde değilse, verdiğiniz tepkiler de hamileliğin insan üzerinde yaptığı baskıdan dolayı olabilir. Belki aslında 2 birim üzüleceğiniz bir şeye sürekli 4 birim üzüldünüz (Elinizde değildi) ve size değer verilmediğini düşünüp (nasıl olur hamilesiniz, en azından her zamankinden biraz fazla değer verilmeli) 6 birim yansıttınız... Dolayısıyla eşiniz de buna hazır olmadığınız bir tepkiyle karşılık verdi sonunda... Boşanmayı telaffuz eden siz olmuşsunuz, bu gerçekten üzücü...
Bana kızmayın, kendimden pay biçiyorum. İnanılmaz hormon değişiklikleri yaşadım ve bazen kendimi ayna karşısında buldum... Sadece görünüşüm değildi çünkü değişen, asla değişmez dediğim bazı yapı taşı karakter özelliklerim bile yerinden oynadı... Duygusal tepkiler konusunda katılaşmış olan kalbim saçma şeylerde bile buruldu, ağlattı beni saatlerce...
Bunu her erkek anlayamaz oysa ki...
Aslında hiçbiri anlayamaz... Bazıları anlıyormuş gibi olabilir.. Nedenine gelince, çevrenizde koşturan bir anneniz vardır, sürekli ilgi dolu yaklaşır size, arkadaşlarınız vardır, ilgilenirler sizinle, kayınvalideniz eşinizi, sizi arar, ilgilenir.. Ve basit erkek bünyesi de bir yerden sonra bu kadar önemsenen bu varlığa değer vermeye başlar... (Yine de tam olarak ne yapacağını bilemez ya.. =) Ya da çevresinde daha önce hamile olan eşine bu sebeplerle değer veren birilerini tanımıştır, birilerinin akrabasıdır.. Yoksa hiçbir şekilde bilemezler ne yaşadığımızı, nasıl davranmaları gerektiğini... Altı üstü hamilesinizdir işte...
Geçen bir doktora gittim, erkekti... Sadece çapraz sorgu yapıyordum aslında, doğru doktora mı gidiyorum diye... Adam kaç senelik doktor, doğuma bile "Ohooo milyarlarca insan doğruldu da biz olduk, bu kadar abartmayın.. Hamilesiniz işte" deyiverdi eşimin yanında... Öyle basit, üslub olarak o kadar yanlıştı ki, bir mucizeyi küçülttü aklınca... Mucizeyi mucize yapan yaşayan insanların sayısı değildir oysa ki.... Gerçi doktoru da doktor yapan okuduğu okullar değil=)

Kısaca.. Sen nasıldın geçen bu zaman içinde? Kendimize o kadar odaklanıyoruz ki, aslında kapris yapıyor olduğumuz zamanlar da oluyor göz ardı ettiğimiz.. Bazen sabır da zorlayabiliyoruz, oysa kendimize göre normaliz... Sıkıntılarımız çok.. Erkekler de aslında aynı... Yakın zamanda aileye yeni bir "şey" katılacak.. Sevebilecek mi? Bakabilecek mi? Baba olmayı başarabilecek mi? Henüz hiçbir bağı olmadığı için büyüyen karnınızla ilgili aslında hissettiği öyle ahım şahım bir duygu da yok içinde... Duyguları varmış gibi davranmayı başarabildiği zamanlar bile ender bu yüzden=)

Elbette üzüleceğiz... Tartışmalar çıkacak... Hamile olmak hastalık değildir.. Önemli ve özel bir durumdur ama sürekli olarak aynı hissiyatı karşıdakinden bekleyemeyiz...

Kuvvetli bir kadın olmayı öğreneceğiz, zira önce kendimizi koruyabilirsek, altından kalkabilirsek, evladımızı da koruruz sonrasında.. Evlilikte ki bu gibi anomalilerin altından kalkıp, güçlü bir şekilde ayakta durabilirsek, biraz daha çatı olabiliriz yuva dediğimiz mekanda yavrularımıza... Çünkü erkek de bir çocuk... onun da size ihtiyacı var... İncinmeyin... Gerekirse incitin...
Gerekirse cezalandırın... Ama tavır koymayın...
Tehdit etmeyin...
Ve yola getirene kadar gerekirse kulağını çekin fakat "boşarım seni haaa" diye tehdit etmeyin.. Yuva bu kadar kolay kurulmuyor...
Bunun da hamilelikten olduğunu düşünüyorum ben...

Eşiniz de aslında bunun farkında... Yapamayacağınızı bildiği için sizi kırmak, aslında biraz da cezalandırmak istemiş.. İnşallah herşey düzelir ve bir daha hiç anmazsınız bunu...

Rabbim evladınızla geçecek uzun ve mutlu bir ömür versin,
Sevgiler

danceofdeath .!.:

Hamile bir kadını üzmek bebeği üzmektir,ona zarar vermektir kocan bunu bilmiyor mu?! Yoksa bu bebeği istemedi mi?..

Boşanma ise sinirle söylenmiş gibi..İş ciddiye binince fikri değişir.Sen bebeğini düşün,onu sev Allah yardımcın olsun

Allah bağışlasın

Genişletmek için tıkla...

bebeği istemiştik ikimiz de. boşanma işi zaten ciddiye bindi.

lütfen bebeğini düşün ve artık ağlama...

gözyaşların yaşanan ve yaşanılacakları değiştirmez.umarım eşin bi anlık sinirle söylemiş olsun.ciddiyse hayırlısı buymuş dersin.evlendiğinden beri gözünden yaş eksik olmamış.kimse istemez yuvası dağılsın ama zaten mutlu değilmişsin.belli mi olur, ayrılığınız mutluluğa açılan bir kapı olur .gün doğmadan neler doğar.
hele bir bebek gelsin,eşin kucağına alsın babalığı o zaman anlıcak.erkekler kadınlar gibi değil doğumdan önce pek anlamazlar.

sil gözünden yaşını,karnını okşa ve bebeğine babasınında,annesininde onu çok sevdiğini söyle...

evliliğin ilk yılları çok zor geçer genelde. insanların en büyük kavgalarını yaptığı zamanlardasınız. biraz sabredin birbirinizi ilişkinizi boşanmayı gündeme getirerek bu kadar yıpratmayın. çocuğunuz doğsun bir aile olun hala düzelmezse yeniden gözden geçirirsiniz. bu duygusal durumda boşanılmaz...