Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.
Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.
Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?
Benzerini yaşayan var mı ?
Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim
Geçecek geçecek, kesin bilgiMerhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.
Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.
Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?
Benzerini yaşayan var mı ?
Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim
Zaman sadece, baska ilaci yok. O arada mesgaledir hobidir, es dosttur, kitap, sinemadir bunlar da yardjm eder.Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.
Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.
Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?
Benzerini yaşayan var mı ?
Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim
Öyle babaya can kurbanBabam hep bosanmanin en guze gunu dugunden 1 gun oncesidir der. Sizin ki 20 gun once olmua daha iyi olmus.
Ne güzel ifade ettiniz doğru7 yıl dile kolay.
Birçok içsel paylaşımınız var, anılarınız var, samimiyetiniz var.
Ama bu noktaya geldiyseniz olmayan da çok şey var demektir.
Kötü anıları düşünün, nefret dolmazsınız anlık nefret oluşur. Zaten zamanla ne iyi ne kötü düşüneceksiniz. Dengede kalacaksınız.
Çok geçmiş olsun, zor bir süreç sizi bekliyor.
Buradaki milyonlarca konuyu okuyup gerçek hayatı gördükten sonra akıl başa geldi biraz da. Cok teşekkürlerSizi çok güçlü buldum. Bile bile lades dememişsiniz gerçekten tebrik ederim. Elbet geçicek ama en kısa zamanda geçmesini dilerim
İnşallah yani amin teşekkür ederim güzel dilekleriniz için. Artık kendi tercihlerime de pek güvenemeyeceğim sanırım7 yıllık ilişkinizin bitmesinden sonra böyle hissetmeniz çok doğal. Ne sebeple biterse bitsin üzülürsünüz zaten. Yas sürecinizi doya doya yaşayıp konuyu kapatın. Hiçbir şey olmamış gibi davranmak zorunda değilsiniz, davranmayın da. Gençsiniz, güçlü bir kadınsınız belli ki. Karşınıza kıymetinizi bilen, sizi hak eden insanlar çıkar inşallah
Yaa ne güzel mutluluğunuz huzurunuz daim olsunn her karanlık gecenin sabahı var gerçekten de demek :)hiç bu kadar uzun süren bir ilişkim olmadı ama ayrıldığımızda nefes alamadığım günler yaşadım. bir daha ertesi gün olmayacakmış gibi dünyam yıkılmıştı. şu an solumda bambaşka bir adam ve sağımda minnak bebeğim yatıyor ve işte huzur da mutluluk da bu diyorum
Tebrik ederim. Seni tüketen kişiyi ve ilişkiyi görüp zararından dönmüşsün. Ayrılmak için nefret etmeye gerek yok diye düşünüyorum. Bu duyguların normal, hepsi geçecek. 7 yıllık yaşanmışlık alışkanlık az bir zaman değil ki. Yas sürecini henüz yaşamıyorsun onada sıra gelecek. Güzel günler seninle olsun. Yolun aydınlık olsun güçlü kadın.Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.
Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.
Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?
Benzerini yaşayan var mı ?
Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim
Yani yeri geldi kocalardan boşandık ya çocuklarımızın babasından sizinkinden daha zor olsa gerek,geçiyor tabi ki de hele düğün yok evlilik yok çocuk yok ohooo geçti sayMerhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.
Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.
Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?
Benzerini yaşayan var mı ?
Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim
Merhaba
Düğünümden 20 gün önce 7 yıllık ilişkimi bitirdim. Nedenine nasılına cok girmeyeceğim önemli değil zaten girsem çıkamam. Son 1 yıldır 6 yıldır neler yaşadığımı farkedip düzeltmeye çalışarak incik cincik oldurmaya çalışarak götürüyordum bir yandan kafamdan ayrılıp duruyordum beraberken yalnız idim. kararımdan pişman kesinlikle değilim. Hatta ağlamıyorum bile şuan . Son 1 yıldır haftada 2 ağlama krizleri geçiriyordum. Karşılıklı uğraştık aslında ama tutunacak dalım kalmadığına inandığımda ve elimden gelen herşeyi yapmış olmanın vicdan rahatlığıyla ayrıldım.
Fakat gelin görün ki güzel anılarımız ve fotoğraflardaki, şarkılardaki hisler peşimi bırakmıyor. Sürekli kötü olan şeyleri düşünüp ona karşı nefretle de dolmak da istemiyorum. Güzel geçen yıllara saygısızlık gibi geliyor. Ama kimse kimseyi üzmek için veya üzülmek yıllarını harcamaz hani sadece olmadı nasip değilmiş biliyorum.
Dengede kalmaya çalışıyorum ama zamanla geçecek mi gerçekten hislerin yoğunluğu , şuan imkansız geliyor bu. Ben 7 yıldır ailemden uzak onunla başka bir şehirdeydim. Öyle uzak mesafe ilişkisi veya rahat görüşemediğim biri değildi yani sürekli beraberdik. Dolayısıyla herşeyimde, her eşyamda, her anımda ailemden herhangi bir bireyden bile daha cok o var. Bunlara nasıl hissizleşiyor insan ?
Benzerini yaşayan var mı ?
Azarlayıcı aşağılayıcı yorum yapmadan destek olursanız sevinirim
Yani yeri geldi kocalardan boşandık ya çocuklarımızın babasından sizinkinden daha zor olsa gerek,geçiyor tabi ki de hele düğün yok evlilik yok çocuk yok ohooo geçti say
Küçümsemek için değil tam aksine daha büyüğü geçtiği için sizinki de geçer demek istedim,geçer mi diye sordunuz ya 8 yıllık evlilikten 2 çocuğumun babasindan ayrıldım geçti geçiyor..Teselli vermekti amacım yanlış anladınızboyle nasil kucumseyebiliyorsunuz 7 yillik evlilikten farki olmayan bi iliskinin acisini...illa imza atildiysa mi aci cekilir ayriliklarda? Ayrilik, bazen olum acisindan beter derler hic duymadiniz mi acaba?