Kızlar merhaba. Birçok arkadaşımız gibi çocuklar yüzünden çok bunalıyorum ben de bugünlerde.
Bugün de üst seviyeden bunaltıcı bir gün oldu, oğlanı şimdi yatırdım. Eskiden olsa hiç acımaz, koşar; en keyif verecek şeyi yerken bir yandan ya eğlencelik birşeyler okur ya da sevdiğim bir diziyi (mesela House) seyretmeye başlardım. En az 2 aydır gece yemelerini kestim. Akşam yemeğinden sonra su dışında bir şey içmiyordum. Ama bu gece çok canım istedi
Sabah havuzda oğlan öyle çıldırttı ki beni (kızımın yüzme dersinin bitmesini beklerken onu da götürmek zorunda kalıyorum, havuza girmesi yasak ve zapt etmek çok zor oluyor) burnumdan damlayan terleri gören diğer anneler halime acıyıp "hadi sen iki dakika serinle, biz bakalım" dediler. Ben bonemi giyene kadar dayanabildiler ancak, ortalığı yıktı çünkü. Öğlen harap halde eve döndüm, Yeliz geldiğinde ağlıyordum resmen. Eşim yurtdışında, annemler Ankara'ya gittiler, oğlan 2 yaş sendromunda, kız sürekli kapris ve ağlama halinde. İmdaaaaat yani.
Benim için en üzücü tarafı da arkadaşım Emel'le bütün yıl planladığımız etkinliklerin beşte birini bile yapamadık. Ayın 30'unda gidiyor
Bomboş geçen koca bir yılda azıcık gezip eğlenebileceğim bir ayım varken değerlendiremiyorum
"Aman seninki de tasa mı?" diyeceksiniz belki ama ne yapayım, çocukların artan tabaklarını yiyerek (sofraya bile oturamadım), duş alamadan, tuvalete bile gidemeden (tutabildiğimce tuttum) geçen bir günden sonra biraz karamsar oluyor insan.
Burayı da ağlama duvarına döndürdüm, kusura bakmayın. Ama dolaba saldırma hissi epey geçti. Az miktarda yer fıstığı ya da çiğ badem yiyeceğim galiba, tutamayacağım kendimi. Bi de dizi açayım azıcık kafamı dağıtayım. Size misss gibi bir uyku ve iyi geceler diliyorum. Benimki pek öyle olamayacak gibi..