Ablam 39 yaşında ve hayatında sadece 1 buçuk sene çalıştı. Okumadı da. Küçüklükten beri tüm ev işlerini ben yaparım. 8-9 yaşımdan beri ona hizmet ederim, suyuna kadar ayağına götürürüm. Ben çalışıyorum, annem çalışıyor kadıncağızın sağlık durumu iyi olmamasına rağmen çalışıyor. Evet belki bu düşüncelerim kötü bende kendime yakıştıramıyorum ama sabahın köründe kalkıp bu saatlerde eve gelip onu pijamalarla pineklerken görmek beni artık çıldırtıyor. Şuan dün annemin yaptığı yemeği yemiş ve tencereyi dahi yıkamamış. Kim yıkayacak ? Ben tabii. Durum bu.
Doktora git dediğimde de kızıyor sen benden küçüksün bana akıl mı veriyorsun diyor.. Tabii bi kadın için zor evlenip boşanmak ama ne hayatlar var bazı şeylerin arkasına sığınmak doğru mu ? Beni niye anlamaya çalışmıyorsunuz ki.. Hem olmuş mu bitmiş yıllar geçmiş evliliğin üstünden. Kendimi bildim bileli böyle.
