Acil Bebek Yardımı!!

deren demirci .!.:

Kıymetli kardeşlerim sizden bir konuda acil yardım ve fikirlerinizi isterim zira çok zor durumdayım... Altı ay önce sezeryanla doğum yaptım yanımda kalacak kimsem yoktu birkaç gün eşimin yakınları kalıp memlekete döndüler ben üç bel günlük bebekle yalnız kalakaldım kırkımı evde yalnız çıkardım. Bebeğim kolik bebekti ve çok zor zamanlar geçirdim. Herkes avuttu üç aylık olsun düzelir beş aylık olsun düzelir diye ve malesef bebeğim kucak bebeğiydi. Bebeğim bir aylıkken eşim köye kaynanamın yanına gönderdi annem bebeğe bakar sende biraz dinlenirsin diye ne gezer... Kaynanam saat sekizde dikkatinizi çekerim akşam saat sekizde hadi sana iyi sallamalar deyip uyuyodu ve beni heryere ziyarete gezmeye götürdüler gram dinlenemediğim gibi aksine daha çok yoruldum ve bebeğim kucaktan kucağa gezdiği için hem nazar aldı hem huyu değişti her ne ise bugünlere kadar geldik ve altı aydır bebeğime kendim baktım aşısına hastanesine bile kendim götürdüm. Eşim yoğun çalıştığı içşn hep geç geliyo tek pazarı var onda biraz bebekle ilgilenebiliyor. Yalnız ben bu altı ayda hasttane ve aşı hariç burnumu dışarı uzatamadum çünkü ne zaman çıksam bebeğim burnımdan getirdi deliriyodu resmen dışarı çıktığımda. Lakin evde de durum farklı değil çünkü bebeğimin uyku sorunu var inanın abartmıyorum bazen iki saat kadar salladığım halde arkamı döndüğüm an uyanıyor en uzun gündüz uykusu 15-20 dakika.. Çocuk uykuyu sevmeyen az uyumakla yetinen çocuk olsa amenna lakin daha uyanır uyanmaz yorgun elleri hep gözlerinde ovuşturuyor ve yorgubluktan aşırı huysuz nasıl uyutacağımı uyku süresini nasıl uzatavağımı bilmiyorum haliyle hiçbişey yapamıyorum duş saç tarama tırnak kesme bi kase çorba pişirme evi süpürme hele sofraya oturmak şöle on dakka olsun bişeler yemek hayal benim için... İnanın bazen o kadar öfke patlaması yaşıyorum ki yeter artık diye bağırasım geliyor sonra arkasından o kadar acı yaşıyorumki ben kötü bir anneyim diyorum!... Sonra arkasından biyere çıkmıyosun temel ihtiyaçlarını karşılayamıyosun doru düzgün uykuda uyumuyosun depresifliğin normal diyerek kendimi teselli etmeye çalışıyorum ama bu gel gitler beni mahvedecek inanın çok çaresizim çocuğumu çok seviyorum canımı veririm ama insanlar nasıl bu kadar rahat bebek bakıyor anlamıyorum bende mi sorun çocuğumda mı uyku işini nasıl halledebilirim lütfen yardım edin...

Not: yardım alabileceğimiz hiçbir yakınımız yok malesef

Şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

deren demirci .!.:

Kıymetli kardeşlerim sizden bir konuda acil yardım ve fikirlerinizi isterim zira çok zor durumdayım... Altı ay önce sezeryanla doğum yaptım yanımda kalacak kimsem yoktu birkaç gün eşimin yakınları kalıp memlekete döndüler ben üç bel günlük bebekle yalnız kalakaldım kırkımı evde yalnız çıkardım. Bebeğim kolik bebekti ve çok zor zamanlar geçirdim. Herkes avuttu üç aylık olsun düzelir beş aylık olsun düzelir diye ve malesef bebeğim kucak bebeğiydi. Bebeğim bir aylıkken eşim köye kaynanamın yanına gönderdi annem bebeğe bakar sende biraz dinlenirsin diye ne gezer... Kaynanam saat sekizde dikkatinizi çekerim akşam saat sekizde hadi sana iyi sallamalar deyip uyuyodu ve beni heryere ziyarete gezmeye götürdüler gram dinlenemediğim gibi aksine daha çok yoruldum ve bebeğim kucaktan kucağa gezdiği için hem nazar aldı hem huyu değişti her ne ise bugünlere kadar geldik ve altı aydır bebeğime kendim baktım aşısına hastanesine bile kendim götürdüm. Eşim yoğun çalıştığı içşn hep geç geliyo tek pazarı var onda biraz bebekle ilgilenebiliyor. Yalnız ben bu altı ayda hasttane ve aşı hariç burnumu dışarı uzatamadum çünkü ne zaman çıksam bebeğim burnımdan getirdi deliriyodu resmen dışarı çıktığımda. Lakin evde de durum farklı değil çünkü bebeğimin uyku sorunu var inanın abartmıyorum bazen iki saat kadar salladığım halde arkamı döndüğüm an uyanıyor en uzun gündüz uykusu 15-20 dakika.. Çocuk uykuyu sevmeyen az uyumakla yetinen çocuk olsa amenna lakin daha uyanır uyanmaz yorgun elleri hep gözlerinde ovuşturuyor ve yorgubluktan aşırı huysuz nasıl uyutacağımı uyku süresini nasıl uzatavağımı bilmiyorum haliyle hiçbişey yapamıyorum duş saç tarama tırnak kesme bi kase çorba pişirme evi süpürme hele sofraya oturmak şöle on dakka olsun bişeler yemek hayal benim için... İnanın bazen o kadar öfke patlaması yaşıyorum ki yeter artık diye bağırasım geliyor sonra arkasından o kadar acı yaşıyorumki ben kötü bir anneyim diyorum!... Sonra arkasından biyere çıkmıyosun temel ihtiyaçlarını karşılayamıyosun doru düzgün uykuda uyumuyosun depresifliğin normal diyerek kendimi teselli etmeye çalışıyorum ama bu gel gitler beni mahvedecek inanın çok çaresizim çocuğumu çok seviyorum canımı veririm ama insanlar nasıl bu kadar rahat bebek bakıyor anlamıyorum bende mi sorun çocuğumda mı uyku işini nasıl halledebilirim lütfen yardım edin...

Not: yardım alabileceğimiz hiçbir yakınımız yok malesef

Şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...