• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ağır Çok Ağır Yaşadıklarım..

Rabbim sağlık sıhhat versin..eşin bunalmamıştır sonuçta seni bu şekilde kabullenip evlendi..o konuyu hiç kafana takma..sağlığına odaklan..
 
Merhaba Hanımlar,
Biraz içimdeki ağrıyı hafifletebilirim diye yazıyorum. Hem ağır bir hastalıkla imtihan oluyorum hem de bu hastalığın meydana getirdiği başka sorunlarla. Kalp akciğer yetmezliğim var ve bundan kurtulmamın tek yolu kalp akciğer nakli olmak. Ülkemizde organ bağışı problemini anlatmama lüzum yok diye düşünüyorum. Sürekli nefes darlığı, çabuk yorulma, morarma, ritim bozuklukları, kontroller, anjiyolar vs... Bunlar hep imtihan biliyorum. Rabbim bana ''sabret kulum'' diyor. Küçükken dudaklarım o kadar morarırdı ki bi gün öğretmenin biri eline peçete alıp ruj sürüp sürmediğime baktı. Halbuki sürmediğimi, hastalıktan olduğunu söylememe rağmen inanmadı bana. Peçeteyi lekesiz görünce de hiçbir şey demeden ayrıldı yanımdan.
Okulu bırak dediler, gidemezsin dediler, yapamazsın dediler. Ben okulu da bitirdim, üniversiteyi de kazandım, atandım da.. Evet belki zorlanıyorum ama pes etmiyorum. Sonra tabi insanlar çıktı karşıma benimle evlenmek isteyen. Hastalığı duyan vazgeçti. Tabi bi de çocuk meselesi var çünkü çocuk yapmak yasak.. Yani hem çocuğun hem de benim ölme riskim yüksek. Sonra karşıma eşim çıktı. Her şeyinle kabulümsün dedi. Baba olmaktan vazgeçti. O duyguyu ömür boyu yaşayamama ihtimalini seçti. Yaklaşık iki yıldır evliyiz. Benim hastalığım her geçen gün daha da ilerliyor, kullandığım ilaçlar, hastane kontrol süreleri artıyor. Eşimin son günlerde bunlardan bunaldığını düşünüyorum.
Özellikle çocuk konusunu bence çok takıyor kafasına. Ben de çok istiyorum bi bebeğimiz olsun ama elimde değil. =( keşke keşke keşke olsa.. O duyguyu ben de yaşasam.. Ona haksızlık etmişim gibi geliyor. Sanki onun baba olma ihtimalini elinden almışım gibi. Napsam ne etsem bilemedim =(

eşiniz bunu bilerek sizinle evlenmiş, dolayısıyla bunlarıda yaşayacağını biliyordu
üzülmeyin Rabbim sizi böyle sınıyor inşallah nakil olabilirsiniz en yakın zamanda
Allah şifa versin :dua:
evlat edinmeyi düşünmez misiniz?
 
Çok çok çok çok geçmiş olsun nasıl üzüldüm anlatamam :KK43::KK43:nasıl organ nakli mümkün değil anlamadımİki organın aynı anda değişmesini kaldıramaz mıymış vücudunuz?

Kendinize çok çok çok dikkat edin Allahtan ümit kesilmez ama yetkili mercilere sesinizi duyursanız bi çözümü olabilir mi bunu düşünüyorum
 
Allah dayanma gucu versin
En kisa zamanda hayirlisiyla organ bagisiniz olsun ins
 
Merhaba Hanımlar,
Biraz içimdeki ağrıyı hafifletebilirim diye yazıyorum. Hem ağır bir hastalıkla imtihan oluyorum hem de bu hastalığın meydana getirdiği başka sorunlarla. Kalp akciğer yetmezliğim var ve bundan kurtulmamın tek yolu kalp akciğer nakli olmak. Ülkemizde organ bağışı problemini anlatmama lüzum yok diye düşünüyorum. Sürekli nefes darlığı, çabuk yorulma, morarma, ritim bozuklukları, kontroller, anjiyolar vs... Bunlar hep imtihan biliyorum. Rabbim bana ''sabret kulum'' diyor. Küçükken dudaklarım o kadar morarırdı ki bi gün öğretmenin biri eline peçete alıp ruj sürüp sürmediğime baktı. Halbuki sürmediğimi, hastalıktan olduğunu söylememe rağmen inanmadı bana. Peçeteyi lekesiz görünce de hiçbir şey demeden ayrıldı yanımdan.
Okulu bırak dediler, gidemezsin dediler, yapamazsın dediler. Ben okulu da bitirdim, üniversiteyi de kazandım, atandım da.. Evet belki zorlanıyorum ama pes etmiyorum. Sonra tabi insanlar çıktı karşıma benimle evlenmek isteyen. Hastalığı duyan vazgeçti. Tabi bi de çocuk meselesi var çünkü çocuk yapmak yasak.. Yani hem çocuğun hem de benim ölme riskim yüksek. Sonra karşıma eşim çıktı. Her şeyinle kabulümsün dedi. Baba olmaktan vazgeçti. O duyguyu ömür boyu yaşayamama ihtimalini seçti. Yaklaşık iki yıldır evliyiz. Benim hastalığım her geçen gün daha da ilerliyor, kullandığım ilaçlar, hastane kontrol süreleri artıyor. Eşimin son günlerde bunlardan bunaldığını düşünüyorum.
Özellikle çocuk konusunu bence çok takıyor kafasına. Ben de çok istiyorum bi bebeğimiz olsun ama elimde değil. =( keşke keşke keşke olsa.. O duyguyu ben de yaşasam.. Ona haksızlık etmişim gibi geliyor. Sanki onun baba olma ihtimalini elinden almışım gibi. Napsam ne etsem bilemedim =(
Çok geçmiş olsun canım. Allah şifa versin.
Düşüncelerini çocuktan uzaklaştır. Hayatta değerli pek çok şey var. Herşey çocuk demek değil. Doktorlar yapmamalısın dediyse artık bu konuyu düşünmemen gerekir. Düşünüp durdukca strese girmen kaçınılmaz. Eşinde zaten durumu bilerek evlendi seninle. Yaşam enerjini mücadele edemeyeceğin bir şey için çöpe atma. Dünyanın başka güzellikleri ile ilgilen. Sağlığın elverdiği sürece gez, yeni yerler gör. Bol bol kitap oku, hobiler edin. Sağlığını olumsuz etkilemeyecekse kedi, köpek besle. O kadar tatlılarki onlarla yaşamadan bilemesin. Sabah beni kedim uyandırıyor. patisiyle yüzüne vuruyor uyanayım diye. Gözümü açıyorum, onun kulaklarını, Sonra burnunu, sonra gözlerini, sonra "hadi kalksana be kadın" diyen yatağa pat pat vurduğu kuyruğunu görüyorum, içim eriyor. Sonra alıp yoğuruyorum. :KK68: Benim de çocuğum yok. Bu sebepten mutsuz değilim. Bence kendinizi artık üzmeyin.
 
Organ bağışı konusunda ne kadar bencil olduğumuzu üniversite yıllarımda ödevim nedeniyle öğrenmiştim böyle şak diye yüzüme çarptı, lokal ama geneli yansıtan bir anket çalışmamız olmuştu insanlar büyük oranda alırım ama vermemci

Ben de keratokonus hastasıyım ilerlememesini ummakla birlikte ilerde korneaya ihtiyacım olabilir berbat bir durum
 
çocuğu filan geçiyorum onlar sonraki hadiseler
Rabbim size şifa sınavınıza da kolaylık versin inşallah.
 
Ne olur organ bağışlayın ya ne olur.
Toprakta çürüyeceğine bu insanlara can olsun.
Benim tırnağıma kadar bağışlandı organlarım ölürsem can olayım birilerine.
Eşiniz kabul etmiş gelmiş. Eğer surat yapıyorsa bu onun karaktersizliği.
 
Oncelikle cokgecmis olsun Allah sifa versin tez zamanda. Esiniz bunalmamistir o sekilde dusunmeyin ama elbette sizin durumunuz onu da duygusal olarak yipratmistir. Kendinizi boule dusunerek uzmeyin. Benim annem akciger kanseriyfi tam 9 ay ben baktim ona onla yattim onla kalktim onunla yedim yeri hic uyumadim ama sevgi oyle birsey ki bunlari yaomaktan hic yilmadim. Fakat neticede insaniz yoruldugumuz zamanlar olur bir an durup bi nefes almak isteriz. Esiniz de boyle hissettiginde onu yanlis anlamayin kendinizi kotu hissetmeyin lutfen.
 
Eşin belki çocuk istemiyordur sen her hareketini çocuk olmamaya bağlıyosundur.Mesela hangi sözleri sana böyle hissettirdi..
 
Ne denir bilemiyorum. Allah yardimciniz olsun, güç kuvvet versin. Eşiniz sizinle değil bir başkasıyla evlense, çocuğu olacağının garantisi var mi? Etrafımızda bir sürü insan tanıyoruz, sağlık sorunları olmamasına rağmen çocukları olmuyor. Bu eşinizin elinden aldığınız birsey değil. Sizin elinizden kim aldi o zaman :( eminim çok zordur ama psikolojik olarak kendinizi güçlü tutmaya çalışın, gerekirse destek alın. Eşinizi de takdir ettim, sımsıkı sarilin birbirinize. Hayat bir evlat vermemis olabilir ama birbirinizi vermiş size ❤
 
Çok geçmiş olsun. Ama kendini sorumlu hissetme. Eşininin biraz bunalmadı doğal. Sonuçta hem sana üzülüyor. Sen hiçbir şeyi düşünme Allah sağlık versin.
 
Hastalığınıza çok üzüldüm
Rabbim şifa versin inş.Dualarım sizinle
 
Çok geçmiş olsun benim sizin gibi bi arkadasim vardi kalp yetmezliği yani geç de olsa evlendi çocuk yapmak yasakti hamile kaldi doktorlar dogurmayacaksin dedilersede inatla hayir dedi ve bebeğini saglikli bi şekilde kucagina aldi kişi bir yasindayken ameliyat oldu şuan kizi uç yasinda her ikisifmde gayet iyi ve saglikli sabir arkadasim sabir
 
Back
X