Ah anne ah!

Ailem hayatta değil, o kısma cevap veremeyeceğim ama eşimin ailesini haftada bir bazen iki haftada bir arıyoruz. Farklı şehirdeler. Aramalar dışında whatsupp'ta yazışırız, torunlarının fotoğraflarını, videolarını gönderirim özlüyorlar diye. Öyle çok bir beklentileri yok uzaktayken. Ama yan yana geldiğimizde şundan yiyin, bundan yiyin baskısı onlarda da var. Sanırım insanlar anne, baba olunca belli bir yaştan sonra otomatikman devreye giren bir ayar bu, yeyip içirme sevdası ayarı. =)) Boğucu, evet. Ama iyi niyetliler neticede, bunun için kalplerini kıracak değilsiniz ya.
 
Ben de annemden uzağım ama sabah erken saatte konusuruz akşam ayrı konusuruz ama benim kendi içimden gelir ilgisi de hoşum gider ah canım anneciğim
 

Eminim anneniz de sizi büyütürken çok bunaldığı zamanlar olmuştur. Belki ne fedakarlıklarda bulunmuştur ama bir kez olsun ''offf'' dememiştir. Sizden biraz haber alamasa aklı çıkmıştır. Siz hastasınız diye geceleri uyumamıştır vb.
Başka size kötülüğü yoksa ne var idare ediver kadını. Olmadı her gün şöyle 1- dk ara hatırını sor kapa. Gün gelir anneni kaybedersen arkasından ''keşke annem hayatta olsaydı da her dakika arasaydım'' dersen o gün çok geç olur.
 
Annemi 1 gun aramazsam 1 oğun sesini duymazsam cildiririm nerde kaldi da 2 gunde bir
 
Ben annemi her gün ararım sabah öğle akşam
 
Hergün görüntülü konuşur 2 kez de normal ararım. Ben aramasam o arar. Akşamları da görüntülü ararım ben babaannemi. Çünkü annem o benm için. Ve 27 yaşındayım. Her gittiğimde zorla birşeyler yedirir hamileyken özellikle.

Bana normal geldi açıkçası.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…