- 16 Nisan 2015
- 30
- 10
- 3
- 34
Benim hikayem biraz uzun ve sizlere anlatmak istedim... ben 24 yaşındayım ve Antalya' da avukatlık stajımı yapıyorum ve 4 yıllık bir ilişkim var ve erkek arkadaşımla evlenmeye karar verdik. Erkek arkadaşım önlisans ( 2 yıllık üni) mezunu... evet bu nitelendirmeler belki çok saçma ki bende insanları öğretim durumlarına göre değerlendirmiyorum. Fakat önümüzde şöyle bir engel çıktı erkek arkadaşımla evlenmeme tüm sülalem karşı çıkıyor. Erkek arkadaşım ile ben aynı memleketten olmamıza rağmen, yıllardır bu ilişkiye ailem onay vermiyor ve zaman zaman baskılara maruz kalıyorum. bildiğiniz gibi şiddet sadece fiziksel değil, ruhsal boyutta da olabiliyor ve ben ailem tarafından psikolojik şiddete maruz kalıyorum. Ben hukuk mezunuyum ve temel hak ve hürriyetlerimin farkındayım ve bu ölçütte kendimi aileme karşı elimden geldiğince savunuyorum fakat, annem ve babam durumu dramatik hale getirip ağlamaya başlıyorlar. biz seni onunla evlen diye mi büyüttük vs. ve tüm bunları söyledikleri kişi ile bi kez dahi tanışmadılar. yalnızca bana denk görmediklerini yineliyip duruyorlar. ben kimse üzülmesin diye uğraşmaktan usandım. insanları mutlu etmek için kendi istemediğim kararları almaya zorlanıyorum. erkek arkadaşım Alllah'a şükür çok efendi, sabırlı bi kez olsun yeter artık senin ailenin keyfini mi bekleyeceğim demedi. hatta ailem tarafından karşı tarafa tehditler kan çıkar bu iş olmaz gibi kötü sözler sarfedildi ama karşı taraftan en ufak bi saygısızlık olmadı. sizce ne yapmalıyım? annem bazı zaman tamam git evlen defol 1 ay içinde ne olacaksa olacak diyor. ailem konusunda çok huzursuzum ve artık hayata dair bazı kararları kendim alıp neticesini kendim yaşamak istiyorum. herkesi memnun edebileceğim bir kararın alınması oldukça zordur sizinde takdir edebileceğiniz gibi. Tuhaf olan bir diğer tutumda amcamlar, dayımlar ve teyzemlerin de bizim aile içi meselemize taraf olmaları ve annem- babam ı sakinleştirmek yerine ateşe körükle gitmeleri. beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.