ilk okuduğumda ergenlik bunalımı dedim ama son mesajında anladım ki farkında olduğun için kızgınsın. en ağır şiddet psikolojik şiddettir biliyorum, ailenin seni sevdiğine eminim ama ne yazık ki her sevgi de her şeyi kurmaya ve kurtarmaya yetmiyor, belki eğitimsizler belki de senin yaşadığın dünyada yaşamadılar ve seni anlayamıyorlar, dilerim kısa zamanda doğru yolu bulur ve sana yaşamadığın aile sevgisini yaşatırlar, sabretmelisin, çünkü senin ailen onlar...
Bu arada Murgiz :
Evet ablacım lisedeyim
Umarım geçer bu günler
Yoksa içimdeki sevgi taneciklerinide kaybedicem.
tuce çok haklı...
neden mi seni kınamıyor ve doğru gösteriyor...
babam beni terketti yıllar sonra arayıp buldum buna rağmen hiç sitem etmedim...ve 2008 ocak 15 de beni ölüyorum diye aradığı zaman soma da yaşadığı hemen yanıma alıp tedavisi için işimden ayrıldım..hatta oks ye hazırlanan biricik oğlum bile devre dışı kaldı ilgisiz cahil annemin yanına gönderip kendimi 7/24 babama adadım...
ağır kangren neticesi ölüm riski hayli yüksek olarak sol bacağı diz altından kesildi...70 yaşında ve diyabetine hiç dikkat etmemiş bir kere bile insülün iğnesi olmamış bir hasta olarak durumu içler acısıydı...yatalak durumdaydı altını bile gururla söylüyorum ben değiştirdim...tam 8 ay bebek gibi sevgi şevkatle baktım...8 ay süresince defalarca hastane de kaldık...defalarca komaya girdi ambulans çağırıp ölmesin diye ağlayarak dua ettim...yemeden içmeden kesildi 45 kilo oldu organik bebek mamalarıyla çay kaşığı ve pipetle besledim...
anneme gelince artık hal ve hareketlerine tahammül edemediğim için 3 aydır konuşmuyoruz fakat torunu ile görüşür...hatta oğlumu ben teşvik ederim...bana bakma oğlum ben daha fazla kavga etmemek için konuşmuyorum ama sen konuş git derim sık sık...ve en düşük emekli maaşı kadar olan aylığını her ay düzenli olarak veririm...
konuşmuyoruz fakat annemin ihtiyacı olduğunu bileyim koşa koşa giderim elimden ne geliyorsa sonuna kadar yaparım....oğlum kanalıyla sürekli olarak takibindeyim....
sabretmeliyiz ve sahip çıkmalıyız çünkü onlar bizim ailemiz...
eğitimine önem ve ağırlık ver canım benim... eğitim zaten çok önemli ama senin can simidin...sakın koyverme kendini yaşadıklarım burda anlattığım kadar basit değildi ama maneviyatımı hiç kaybetmedim...
kendine güven kendine yatırım yap.
tuce çok haklı...
neden mi seni kınamıyor ve doğru gösteriyor...
babam beni terketti yıllar sonra arayıp buldum buna rağmen hiç sitem etmedim...ve 2008 ocak 15 de beni ölüyorum diye aradığı zaman soma da yaşadığı hemen yanıma alıp tedavisi için işimden ayrıldım..hatta oks ye hazırlanan biricik oğlum bile devre dışı kaldı ilgisiz cahil annemin yanına gönderip kendimi 7/24 babama adadım...
ağır kangren neticesi ölüm riski hayli yüksek olarak sol bacağı diz altından kesildi...70 yaşında ve diyabetine hiç dikkat etmemiş bir kere bile insülün iğnesi olmamış bir hasta olarak durumu içler acısıydı...yatalak durumdaydı altını bile gururla söylüyorum ben değiştirdim...tam 8 ay bebek gibi sevgi şevkatle baktım...8 ay süresince defalarca hastane de kaldık...defalarca komaya girdi ambulans çağırıp ölmesin diye ağlayarak dua ettim...yemeden içmeden kesildi 45 kilo oldu organik bebek mamalarıyla çay kaşığı ve pipetle besledim...
anneme gelince artık hal ve hareketlerine tahammül edemediğim için 3 aydır konuşmuyoruz fakat torunu ile görüşür...hatta oğlumu ben teşvik ederim...bana bakma oğlum ben daha fazla kavga etmemek için konuşmuyorum ama sen konuş git derim sık sık...ve en düşük emekli maaşı kadar olan aylığını her ay düzenli olarak veririm...
konuşmuyoruz fakat annemin ihtiyacı olduğunu bileyim koşa koşa giderim elimden ne geliyorsa sonuna kadar yaparım....oğlum kanalıyla sürekli olarak takibindeyim....
sabretmeliyiz ve sahip çıkmalıyız çünkü onlar bizim ailemiz...
eğitimine önem ve ağırlık ver canım benim... eğitim zaten çok önemli ama senin can simidin...sakın koyverme kendini yaşadıklarım burda anlattığım kadar basit değildi ama maneviyatımı hiç kaybetmedim...
kendine güven kendine yatırım yap.
Tek isteğim bu Zaten okuyup bi iş sahibi olup kendi ayaklarım üzerinde durmak kimseye mecbur olmamak.Bazen okula bile gitmek istemedğim oluyor ama sırf hayallerimle avutuyorum kendimi başka çıkar yolum yok tek başıma yaşayabilmem lazım ve bunun içinde okumam lazım.
Zaten kitap okumak benim için apayrı bişey sadece kafamı kitaplara gömdüğümde unutuyorum herşeyi
bu yüzden kitaplar benim gerçekten en iyi arkadasım
Hepinize çok teşekkür ederim ablacıklarım kendi hayatlarınızdan verdiğiniz örnekler dahada rahatlatıyo içimi.Umarım yıllar sonra bide ne kadar mutlu olduğumu yazarım buraya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?