Aileme ısınamıyorum

Elif644 .!.:

Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Elif644 .!.:

Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Elif644 .!.:

Aslında bende sizin yaptığınız şeyleri hayal ediyorum hep. Okurkende bursum falan vardı yemeğe de götürdüm alışveriş te yaptım onlara. Ama bu aralar nedense kinim arttı galiba eskileri düşününce neden yapayım ki diyorum. Gene yaparım üç kuruş zoruma gitmez ama maddi yönden mutlu edip sonrasında kalplerini kırsam o zaman anlar bence aile içinde maddiyatın mutlu etmediğini.

Genişletmek için tıkla...

Elif644 .!.:

Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

NothingLastsForever .!.:

Seni çok iyi anlıyorum.. Beni de birini sevdim diye okuldan aldılar. Odaya kilitlediler.. Bir daha da okutmadılar.. Halbuki ben ailemden sevgi görseydim, başka birinin sevgisine ve ilgisine ihtiyaç duymazdım.. Bende 24 yaşındayım.. Benim de içimde neden soruları bolca var.. Zamanla öğrendim ki onlarda normal bir aile yaşantısına sahip değillermiş.. Benim yaşadığım sadece onda biriymiş.. Böyle ailelerde büyüyen insanlardan pekte mantıklı tutumlar beklememek lazımmış.. Nitekim insan gördüğünü yapar, böyle görmüşler - böyle yapıyorlar..

Genişletmek için tıkla...

mydilemma .!.:

Benzer sorunlar yaşadım. Bende biraz fazlası da vardı. Aynen senin dediğin gibi arkadaşımmış gibi konuşur ağzımdan laf alır sonra ilk fırsatta onu bana karşı kullanırlardı. Aynen dediğin gibi odam sürekli kontrol altındaydı. Senelerce telefon vs. bir yasak bir serbestti. Yasak olması daha çoktur.
Mesela babam lisede, ortada hiç bir şey yokken, odama girmiş, takılarımı çıkarmış. (Herhalde başka tehlikeli bir şey bulamadığı için sinirlenmiş) Sonra erkekler alıyor bunları hep diye sinirlenip hepsini koparıp koparıp sehpamın üzerine yaymıştı.
Ortaokulda evin telefon faturası biraz fazla geldi. (tabi cep yok o zamanlar) Aşırı değil ama normalden bir tık fazlaydı. Babam kimle konuştuğumu biliyordu. Alt katımızda oturan ama benim genelde dışarı çıkmam yasak olduğu için telefonda konuştuğum kız arkadaşım. 5 yaşındaki kız kardeşim zaten konuşmalarımızı duyuyormuş babama onunla konuştuğumu söylemiş. "O kızla konuşuyorsan kesin bir erkek meselesi vardır, yoksa bu kadar saat insan kız arkadaşıyla ne konuşabilir" diyerek beni okey oynanan taşların dizildiği ıskatalar var ya, onunla dövdü. Elindeki şey kırılıp parçalanınca vurmayı bıraktı. (Sonra da hep oyun oynarken o ıskata bana denk geldiğinde falan seninki denk gelmiş sana falan deyip güldü) O arada annem sessiz sessiz ağladı. Asla dur demedi. Kardeşim de ağladı. Ortanca olan benden üç yaş küçük olan kardeşim sonra ona kızmış bak neden söyledin senin yüzünden ablam dayak yedi diye. O da "kötü şeyler yaparsa dayak yer, yapmaması için söyledim" demiş. 5 yaşında çocuğa verilen mantığa bak.
Babam bir yandan dünyanın en anlayışlı babası gibi davranırdı. Okulum bağnaz bir okuldu (babamın niye oraya zorla gönderdiğini tahmin edersiniz). Okul müdürü erkek arkadaşı var diye şikayet etmeye çalışırdı, babam "olur böyle şeyler genç onlar" derdi. Gören de modern bir adam zannederdi.
Isınamamana hak veriyorum. Ben de ısınamıyorum. Sevmiyorum da. Şu an evliyim. Arada gidip görüşüyorum. Onlar benimle herkesin içinde çok moderndi. Ben de öyleyim.
Ama ben üniversitede falan ek işler yaparak para kazandım. Onlara muhtaç olamayı çabuk öğrendim. Üniversiteden sonra bir yıl onlarla yaşadım. Artık bir şeye karışmıyorlardı tabi. İki kardeşim de bana yaptıklarının acısını çıkardı onlardan. Küçük olan yine iyi ama büyük olanın bir sürü psikolojik sorunu var. Alkolik, önüne gelenle cinsellik vs. Ama ben yine de onlarla yaşamayı sevmiyordum. Eşim bir sene daha bekleyip para biriktirelim dedi. Asla duramam bu evde dedim. Hiç bir şeyime karışmıyorlardı ama varlıkları yetiyordu bunalmama.
Okul durumu nasıl? Öyle bir aileyle ilk öğrenmen gereken bağımsızlığını kazanmak olmalıydı. İnşallah öyle yapmışsındır ve üniversite mezunusundur. İşin yoksa da arıyorsundur. Öyle değilse çok zor. Öyle değilse de çok geç kalmadın mutlaka bir kenarından başla. Ve asla onlardan kurtulmak için yanlış evlilik yapma.

Genişletmek için tıkla...

mydilemma .!.:

Benzer sorunlar yaşadım. Bende biraz fazlası da vardı. Aynen senin dediğin gibi arkadaşımmış gibi konuşur ağzımdan laf alır sonra ilk fırsatta onu bana karşı kullanırlardı. Aynen dediğin gibi odam sürekli kontrol altındaydı. Senelerce telefon vs. bir yasak bir serbestti. Yasak olması daha çoktur.
Mesela babam lisede, ortada hiç bir şey yokken, odama girmiş, takılarımı çıkarmış. (Herhalde başka tehlikeli bir şey bulamadığı için sinirlenmiş) Sonra erkekler alıyor bunları hep diye sinirlenip hepsini koparıp koparıp sehpamın üzerine yaymıştı.
Ortaokulda evin telefon faturası biraz fazla geldi. (tabi cep yok o zamanlar) Aşırı değil ama normalden bir tık fazlaydı. Babam kimle konuştuğumu biliyordu. Alt katımızda oturan ama benim genelde dışarı çıkmam yasak olduğu için telefonda konuştuğum kız arkadaşım. 5 yaşındaki kız kardeşim zaten konuşmalarımızı duyuyormuş babama onunla konuştuğumu söylemiş. "O kızla konuşuyorsan kesin bir erkek meselesi vardır, yoksa bu kadar saat insan kız arkadaşıyla ne konuşabilir" diyerek beni okey oynanan taşların dizildiği ıskatalar var ya, onunla dövdü. Elindeki şey kırılıp parçalanınca vurmayı bıraktı. (Sonra da hep oyun oynarken o ıskata bana denk geldiğinde falan seninki denk gelmiş sana falan deyip güldü) O arada annem sessiz sessiz ağladı. Asla dur demedi. Kardeşim de ağladı. Ortanca olan benden üç yaş küçük olan kardeşim sonra ona kızmış bak neden söyledin senin yüzünden ablam dayak yedi diye. O da "kötü şeyler yaparsa dayak yer, yapmaması için söyledim" demiş. 5 yaşında çocuğa verilen mantığa bak.
Babam bir yandan dünyanın en anlayışlı babası gibi davranırdı. Okulum bağnaz bir okuldu (babamın niye oraya zorla gönderdiğini tahmin edersiniz). Okul müdürü erkek arkadaşı var diye şikayet etmeye çalışırdı, babam "olur böyle şeyler genç onlar" derdi. Gören de modern bir adam zannederdi.
Isınamamana hak veriyorum. Ben de ısınamıyorum. Sevmiyorum da. Şu an evliyim. Arada gidip görüşüyorum. Onlar benimle herkesin içinde çok moderndi. Ben de öyleyim.
Ama ben üniversitede falan ek işler yaparak para kazandım. Onlara muhtaç olamayı çabuk öğrendim. Üniversiteden sonra bir yıl onlarla yaşadım. Artık bir şeye karışmıyorlardı tabi. İki kardeşim de bana yaptıklarının acısını çıkardı onlardan. Küçük olan yine iyi ama büyük olanın bir sürü psikolojik sorunu var. Alkolik, önüne gelenle cinsellik vs. Ama ben yine de onlarla yaşamayı sevmiyordum. Eşim bir sene daha bekleyip para biriktirelim dedi. Asla duramam bu evde dedim. Hiç bir şeyime karışmıyorlardı ama varlıkları yetiyordu bunalmama.
Okul durumu nasıl? Öyle bir aileyle ilk öğrenmen gereken bağımsızlığını kazanmak olmalıydı. İnşallah öyle yapmışsındır ve üniversite mezunusundur. İşin yoksa da arıyorsundur. Öyle değilse çok zor. Öyle değilse de çok geç kalmadın mutlaka bir kenarından başla. Ve asla onlardan kurtulmak için yanlış evlilik yapma.

Genişletmek için tıkla...

new_yorker .!.:

Erkek arkadasiniz var miydi? Benim hayatimdaki ilk erkek arkadasim esimdi, o da erkek arkadas olmasi degildi amacim, evlenmekti ama esim tabi beni evlenme vaatleriyle bir kosede bekletti.
Ben 23 yasindaydim, esimle o zamanlar gorusuyoruz ama cok mesafeliyiz. Esim bulustugumuz zaman beni hic ama hic birakmazdi, yalvarir yakarirdim resmen eve gitmek icin birakmiyordu, bir cay daha, bir tatli daha, birkac dk daha vs vs.
Iste yine o gun ben KPSS ye girmistim, esim okul cikisina beni almaya gelmisti (esim degil o zamanlar bu arada) Beni eminonune goturdu, o gun de beyefendinin romantikligi uzerinde, cok da dertli birakmiyor beni. Telefonum caliyor, acamiyorum babam kizar diye korkumdan, esimi de kiramiyorum o gun cok uzgun cunku, cok onemli bir sinavdan kalmis.
Neyse babam aradi aradi teli acmadim korkudan, sadece mesaj mi ne yazdim. Aksam 11 de eve gittim. Tamam gec bir vakit ama ben de 23 yasindayim. Kapiyi actim, ortami yumusatmak adina gulumseyip selam verdim. Babam ve annem evde. Hemen bana saldirmaya basladilar. Babam kemeri kaptigi gibi beni bir dovmeye basladi, aman Allah im evire cevire evire cevire, durmadan vurdu vurdu vurdu kac saat dovdu beni kemerle bilmiyorum. 11 de eve girmistim gece saat 3-4 tu bizim evden hala kavga sesleri yukseliyordu. Cevreden utancima sesimi cikarmadan dayagimi yedim. Babamdan ilk dayagim degil cunku, daha once de cok doverdi. Annemi, beni, kardesimi... Universiteden her tatile gelisimde mutlaka dayagini yerdim de donerdim. O yuzden birkac defa tatillerde gitmedim. Gitsem de hemen dondum.
Aradan bayagi zaman gecti, esime dedim ki o gun eve gec kaldigim icin babam beni kemerle dovdu. Inanmadi bana biliyor musun? Yalan soyluyorsun dedi, o yasta bir kizi babasi eve gec kaldigi icin dovmez dedi. Yeminler ettim, olayi anlattim uzun uzun, yine de inanmadi, inanir gibi yapip soyle dedi: ama suc bizde, sen eve o kadar gec gitmemeliydin. Taa ben esimle nisanliydim birgun kardesime dedi ki, ablana bir konuda ben inanmiyorum, yalan soyledigini dusunuyorum, o gun baban ablani kemerle dovdu mu dedi. Kardesim de o gun ben evde yoktum, tam bilmiyorum, oyleymis dedi. Ya ben bu adamla evlendim bir de ya inanabiliyor musun? Ben o gun eve esim dertli diye gec kaldim, o uzgun diye gec kaldim, onunla beraber oldugum icin gec kaldim ve bana once inanmadi, sonra da baban hakli, o kadar gec kalmamaliydin dedi ya. Offf Offf...

Genişletmek için tıkla...

lemmy .!.:

Baban hakli, o kadar gec kalmamaliydin mi dedi O dayaga esinin cok ihtiyaci varmis.

Genişletmek için tıkla...

new_yorker .!.:

Evet aynen oyle dedi. Ben eve gitmek istiyorum istiyorum birakmiyor. Eve gideyim diyorum, bir cay daha, bir tatli daha, birkac dk daha otur vs vs yerinden kalkmiyor. Babam kizar diyorum, ya babanin gonlunu ediver, alttan aliver, idare ediver falan diyor. Gonlunu edemedim iste, kemerle saatlerce dayagi yedim.

Ya ama gormeniz lazim, tum vucudum curuktu. Yataga sirtustu yatamiyorum, sirtim cok kotu curuklerden. Sagima yatsam curuk, soluma yatsam curuk. Soyle bir vucudumu actim baktim aynada aboo filmlerde olur ya, hani hanimin ciftligini izleyenler bilir, ozgu namali babasi evdeki direge baglayip kemerle saatlerce dovuyordu, tek farki babam beni direge baglamadi. Iste aynen oradaki gibiydim, tisortu soyle bir siyirip kendimi aynada izledim, vucudum curukler icinde, her yerim kemer izi...

Ah be...

En kotusu karsina ilk cikan kisiyle evlenmeyi kabul etmek ama.

Genişletmek için tıkla...