- 18 Aralık 2016
- 415
- 488
- 103
- 38
Oyle... Hata bende ama. Ailem dovdu belki ama ben de karsima ilk cikan kisiyle evlenmeyi kabul ettim.Cok fena oldum ya. Aile cok onemli iste, aile kotu olunca zincirleme hatalar yapiyor insan.
Oyle... Hata bende ama. Ailem dovdu belki ama ben de karsima ilk cikan kisiyle evlenmeyi kabul ettim.
Sevgiye actim ben. Guclu duramiyordum, duygusaldim. Cok aglayan bir tiptim.
Kendimi ilahi aska verdim, 5 vakit namaz niyaz, dua, ibadet... Erkek arkadasim hic olmadi. Hep uzak durdum erkeklerden. Ama annem bana kapali kahpeee diye bagirirdi kizdigi zaman. Tove estagfurullah. Biliyorum ben de sicak durmadim onlara karsi, ama karakterim bu, hala da boyleyimdir, bana zarar veren insanlara karsi otomatik olarak soguk davranirim. Anneme babama karsi hep mesafeliydim.
Bak link buldum, 7. dk dan sonrasi. Tabi bu kadar abarti kan revan icinde kotu degildim de sirtim boyleydi. Burda bir de gullu nun erkek arkadasi geliyor kurtarmaya. Benimki hakettin dedi, suc bizde dedi, o kadar gec gitmemeliydin dedi, bu da bize ders olsun dedi.
Yani baksana donup gecmise baktigimda bile, henuz aramizda hicbirsey yokken bile, bu dediklerine ragmen ayrilmamisim. Cunku ozguvensiz, ezik bir kisiligim vardi. Ben bosanmak istedim, o birakmiyor beni cocuk annesiz babasiz kalmasin diye, konularimda uzun uzun konustuk bunlari burada. Ancak cocuk buyuyunce bosanirmisiz.Anliyorum ilk erkek arkadasinizla evlenmissiniz, ama bari degseydi be. Tam bir tek hucreli. Neden bosanmiyorsunuz?
Ben konularinizi okudum zaten, biliyorum ama neden bosanmadiginizi o zaman da anlamamistim. Ama ailenizin de bu kadar feci oldugunu bilmiyordum, resmen ruh hastalariyla dolu etrafiniz.Yani baksana donup gecmise baktigimda bile, henuz aramizda hicbirsey yokken bile, bu dediklerine ragmen ayrilmamisim. Cunku ozguvensiz, ezik bir kisiligim vardi. Ben bosanmak istedim, o birakmiyor beni cocuk annesiz babasiz kalmasin diye, konularimda uzun uzun konustuk bunlari burada. Ancak cocuk buyuyunce bosanirmisiz.
Aslinda ben de pek normal degilim ki durum boyle. Haydi ailem en basindan beri boyle, neden guclu ve dik durup da kendime ve gonlume uygun es secmiyorum ki? Neden boylesine zorlu bir tanisma, gorusme, nisanlilik gecirmeme ragmen esimden vazgecmiyorum ki? Neden cevremdeki birock talibimi degerlendirmedim, bu kadar mi gozum kordu.Ben konularinizi okudum zaten, biliyorum ama neden bosanmadiginizi o zaman da anlamamistim. Ama ailenizin de bu kadar feci oldugunu bilmiyordum, resmen ruh hastalariyla dolu etrafiniz.
Ben yorumlarinizi okuyunca filan inanamamistim zaten, yani ABD'de doktora yapiyorsunuz, az buz degil. Artik guclu ve dik durmaniz lazim. Onu da biraksak siz bir annesiniz artik, cocugunuzun rol modeli sizsiniz. Sirf onun icin bile guclu olmalisiniz. Gecmisi silin atin artik, bugunun sartlarini iyilestirmeye bakin.Aslinda ben de pek normal degilim ki durum boyle. Haydi ailem en basindan beri boyle, neden guclu ve dik durup da kendime ve gonlume uygun es secmiyorum ki? Neden boylesine zorlu bir tanisma, gorusme, nisanlilik gecirmeme ragmen esimden vazgecmiyorum ki? Neden cevremdeki birock talibimi degerlendirmedim, bu kadar mi gozum kordu.
Esim aslinda normaldi ilk tanismamizda, ama nasil desem o kadar taban tabana zit bir hayat perspektifimiz var ki. Ve o da benim ezik yanimda yarami saran degil bu yanimi kullanan oldu, yani o da bana baski, asagilama, hakaret eden kisi oldu. Artik yapmiyor da, nisanliyken teror estiriyordu.
Herseyin bu kadar net farkina vardigim anda hersey icin cok gec oluyor. Simdi bosansam bile hayatimi toparlamam cok zor. Bir de cocuk var malesef. Zaten esim de bosanmiyor.
Aslinda ben de pek normal degilim ki durum boyle. Haydi ailem en basindan beri boyle, neden guclu ve dik durup da kendime ve gonlume uygun es secmiyorum ki? Neden boylesine zorlu bir tanisma, gorusme, nisanlilik gecirmeme ragmen esimden vazgecmiyorum ki? Neden cevremdeki birock talibimi degerlendirmedim, bu kadar mi gozum kordu.
Esim aslinda normaldi ilk tanismamizda, ama nasil desem o kadar taban tabana zit bir hayat perspektifimiz var ki. Ve o da benim ezik yanimda yarami saran degil bu yanimi kullanan oldu, yani o da bana baski, asagilama, hakaret eden kisi oldu. Artik yapmiyor da, nisanliyken teror estiriyordu.
Herseyin bu kadar net farkina vardigim anda hersey icin cok gec oluyor. Simdi bosansam bile hayatimi toparlamam cok zor. Bir de cocuk var malesef. Zaten esim de bosanmiyor.
Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.
Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.
Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.
Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.
Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.
Kesinlikle öyle annem de en ufak şeyde babamla tehdit ederdi. Kendi istemediği şeyi babamın haberi bile yok daha kızar izin vermez korkuturdu beni. Bu yaşıma geldim hala öyle kendi korkağın teki beni de kendine benzetmeye çalışıyor. İnsanları zıvadan çıkarana kadar çenesi susmaz biri bağırdımı pısar oturur. Bende hep gizli gizli iş yaptım sırf bu tavırları yüzünden onlar bu kadar baskıcı olmasa yapmayacağım hatalar yaptım. Üniversiteye gittim farklı şehre o kadar baskıdan sonra insan özgür olunca ipini koparmış hayvan gibi nereye saldıracağını bilemiyor bocalıyor hata yapıyor oysa mantıklı anne baba olsa.a anlayışlı olsa çoğuna doğru yanlısı konuşarak anlatmaya çalışsa daha iyi bireyler yetişir. Şimdi pişmanlık duyduğum herşeyin sorumlusu olarak ailemi görüyorum sırf onlara inat yaptım çünkü . Böyle olunca daha da soğuyorum. onlarda ki evlat sevgisi ölmesin yaşasın yeter bu sadece buna yönelik korumaya çalışıyorls. Ölsem ölür giderim ama bu baskıyla yaşayıp kafamın için de baş etmeye çalıştığım şeyler ölümden daha ağır . Ama onlar bunu hiç düşünmüyor bencil çünküBenim de annem ergenlikte seni babana söylerim diye tehdit ederdi. Babamla da kavga ederdik salak salak. Düşman gidiyordu bana.
Barınma ve beslenme ihtiyaçlarını azami karşılasalar da İletişimi kötü aile, insanı çok yoruyor. Ciddi psikozlar kalıyor geriye. Kötüyse kötüyle baş etme yöntemleri bulur insan, iyiyse hayatını ona göre yönlendirir. Tutarsız ilişki kuran ebeveynlerin çocukları çok bocalıyor.
Senin de ailen yaramaz maalesef. Anne, güvenin simgesidir. Bu dünyada anana güvenmeyeceksen, ne diye yaşayasın? Annenin seni sattığı bir dünyada Yabancı biri neler yapmaz? Nefret ediyorum bu ülkenin ezilmiş edebiyatı ardına sığınan kadınlarından. Kızlarını babayla tehdit ederler, oğullarına koca gibi davranıp, ihtirasla gelinlerine cephe alırlar. böyle kadınlar maalesef çocuklarını sevmiyor. Başka sevgi bilmediğimizden bu davranışların sevgi olduğunu zannederek büyüyoruz işte. Valla tiksinti geldi bunları görmekten. Midemi bulandırıyor bu kadınlar. Ben artık kadınları sorumlu tutuyorum bu hadiselerden. Çocuklar bebekliklerinden itibaren anneyle şekilleniyor. Babayı gördükleri mi var? akşamdan akşama...
Bu arada konj sahibi yaşın 24 olmuş, bunları ömür boyu düşünecek ve kafanda büyüteceksin, unutmanın inkanı yok. Hatta yaşlandıkça çocukluğuna dair daha çok şey hatırlayacaksın. Ama hayat devam ediyor; o evden yavaş yavaş ayrı eve çıkmanın, işin yoksa bir iş bulmanın ve bu geçiş dönemini atlatmanın yolunu bul. Annen baban değişmeyecek.
Kemer çok kötü yaErkek arkadasiniz var miydi? Benim hayatimdaki ilk erkek arkadasim esimdi, o da erkek arkadas olmasi degildi amacim, evlenmekti ama esim tabi beni evlenme vaatleriyle bir kosede bekletti.
Ben 23 yasindaydim, esimle o zamanlar gorusuyoruz ama cok mesafeliyiz. Esim bulustugumuz zaman beni hic ama hic birakmazdi, yalvarir yakarirdim resmen eve gitmek icin birakmiyordu, bir cay daha, bir tatli daha, birkac dk daha vs vs.
Iste yine o gun ben KPSS ye girmistim, esim okul cikisina beni almaya gelmisti (esim degil o zamanlar bu arada) Beni eminonune goturdu, o gun de beyefendinin romantikligi uzerinde, cok da dertli birakmiyor beni. Telefonum caliyor, acamiyorum babam kizar diye korkumdan, esimi de kiramiyorum o gun cok uzgun cunku, cok onemli bir sinavdan kalmis.
Neyse babam aradi aradi teli acmadim korkudan, sadece mesaj mi ne yazdim. Aksam 11 de eve gittim. Tamam gec bir vakit ama ben de 23 yasindayim. Kapiyi actim, ortami yumusatmak adina gulumseyip selam verdim. Babam ve annem evde. Hemen bana saldirmaya basladilar. Babam kemeri kaptigi gibi beni bir dovmeye basladi, aman Allah im evire cevire evire cevire, durmadan vurdu vurdu vurdu kac saat dovdu beni kemerle bilmiyorum. 11 de eve girmistim gece saat 3-4 tu bizim evden hala kavga sesleri yukseliyordu. Cevreden utancima sesimi cikarmadan dayagimi yedim. Babamdan ilk dayagim degil cunku, daha once de cok doverdi. Annemi, beni, kardesimi... Universiteden her tatile gelisimde mutlaka dayagini yerdim de donerdim. O yuzden birkac defa tatillerde gitmedim. Gitsem de hemen dondum.
Aradan bayagi zaman gecti, esime dedim ki o gun eve gec kaldigim icin babam beni kemerle dovdu. Inanmadi bana biliyor musun? Yalan soyluyorsun dedi, o yasta bir kizi babasi eve gec kaldigi icin dovmez dedi. Yeminler ettim, olayi anlattim uzun uzun, yine de inanmadi, inanir gibi yapip soyle dedi: ama suc bizde, sen eve o kadar gec gitmemeliydin. Taa ben esimle nisanliydim birgun kardesime dedi ki, ablana bir konuda ben inanmiyorum, yalan soyledigini dusunuyorum, o gun baban ablani kemerle dovdu mu dedi. Kardesim de o gun ben evde yoktum, tam bilmiyorum, oyleymis dedi. Ya ben bu adamla evlendim bir de ya inanabiliyor musun? Ben o gun eve esim dertli diye gec kaldim, o uzgun diye gec kaldim, onunla beraber oldugum icin gec kaldim ve bana once inanmadi, sonra da baban hakli, o kadar gec kalmamaliydin dedi ya. Offf Offf...
Evet katılıyorum. Küçükken bende de vardı bu. Ama üniversiteye gelince geçti. Hatta üniversitedeyken (başka şehirde) babamın kardeşime vurduğunu duydum. Annemi arayıp tehdit etmiştim dava açarım kardeşimin velayetini de alırım sizden diye. Şok oldu :) Ama kardeşim mutluydu. Olur öyle şeyler abla sorun değil babam haklıydı dedi. O sırada kardeşim kendini dine vermişti, ermişler gibiydi. Anne-baba ne yapsa doğruydu. Şimdi hem psikolojik tedavi görüyor hem alkolizm.24 yaş artık kendi hayatını kurman gereken bir yaş,
atanamasan da iş bulup çalışabilirsin, tek oda da olsa kendi düzenini kurabilirsin,
ama nedense böyle ailelerden gelen kızlar hiç göze alamıyorlar bunu, mesela beni babam dövmeye kalksa gider darp raporu alır şikayetçi olurdum, ama sürekli dayak yiyen arkadaşlar hiç böyle bir alternatif yokmuş gibi davranıyorlar, öğrenilmiş çaresizlik bu başka bir şey değil ama emin olun çaresiz değilsiniz sadece sindirilmişsiniz.
Şuan öyle birşey yapsa o eli kırar soluğu poliste alırım asla kabullenmem ama bu olay olduğunda 15 yaşında falandım ondan sonra da olmadı bir daha. Benim özgüven sıkıntım yok iş konusunda sadece memur olmak istediğim için biraz daha katlanıyorum. Şuan evden gidersem çalışmak zorundayım bi vasfım tecrübemizle yok iki senedir KPSS çalışıyorum bırakmak istemedim ama baktım olmuyor bu senede iyi kötü bir iş bulacağım. Ayrı yaşamaktan falan korkmam cesaretim var üniversitede çalıştım da yalnız da yaşadım sadece geleceğim için biraz daha katlanıyorum24 yaş artık kendi hayatını kurman gereken bir yaş,
atanamasan da iş bulup çalışabilirsin, tek oda da olsa kendi düzenini kurabilirsin,
ama nedense böyle ailelerden gelen kızlar hiç göze alamıyorlar bunu, mesela beni babam dövmeye kalksa gider darp raporu alır şikayetçi olurdum, ama sürekli dayak yiyen arkadaşlar hiç böyle bir alternatif yokmuş gibi davranıyorlar, öğrenilmiş çaresizlik bu başka bir şey değil ama emin olun çaresiz değilsiniz sadece sindirilmişsiniz.
Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.
Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.
Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.
Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.
Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.
30 lu yaslara gelince ofkede nefrette geciyor affediyosun sabretEvet atanmaya çalışıyorum şuan ama evlenmeden yada atanıp bir işe girmeden nasıl gidebilirim ki. Ha giderim ama birşeyleri silip gidirim ben böyle olmasını istemediğim için konu açtım zaten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?