Ailemi değiştirebilir miyim?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
Sen bir yetiskinsin. Ve ailenin senin arkanda durmadığı izlenimini kır yada bosver ama şunu belli et
Ben kendimin arkasındayım hakkimi yedirmem. Istedigim yerde kalirim sen emir veremezsin ne haddine gibi.. hic vazgeçme..
 
Siz kendinize sahip çıkacaksınız...yetişkin bir bireyseniz artık çocuğunuzun ismini neden aile büyükleri koyacakmış ki,Neden sahiplenmeyi bekliyorsunuz,neden birileri sizin adınıza karar veriyor, sizin adınıza konuşuyorlar? Bence sorunun kaynağı sizsiniz... güçlü bir duruş sergilemeniz gerekiyor. Anlıyorum; geçmişte yaşadığınız deneyimler sizin özgüveninizi zedelemiş ama,artık farkındasınız ve dönüşmelisiniz. Özgürlüğünüzü ailenizden alıp eşinizin ailesinin eline vermişsiniz siz. Atanmış , ekonomik özgürlüğünüzü kazanmış bir bireysiniz artık! o kadar aciz olmayın, kendinize de acımayı bırakın. Hep böyle mi yaşayacaksınız ?
Cok doğru. İnşallah konu sahibi bir an önce bunu anlar. Kayinvalide eziyeti cekmesin.
 
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
Yahu sen o kadar okumuş atanmışsın. Çocuk musun sen birileri seni koruyacak. Kendi kendini koru ve ezdirme. 9 ay sen taşıyorsun o çocugu. Senin hakkın isim koymak, kimseye düşmez, babaya bile bence. Sen kafa yağını degişti bence. Ailen istedigi gib olsun. İş sende bitiyor. Sonuçta elinde işin var
 
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
Aslinda geleneksel aile tipi bu malesef. Benim rahmetli de öyleydi... ona göre eş ailesi seni severse, evinde dirlik olur yoksa olmazdı... ben oturdum babama neden öyle davranmaması gerektiğini anlattım ve bitti. Bu hareketlerinin sizi nasıl yorduğunu ve değersiz hissettirdiğini anlatın. Korkmayın, her fırsatta bunu tekrar tekrar anlatın güzel bir dille. Yani biz derdimizi söylemezsek, derdimizin ne olduğunu kim nereden bilecek?
Es ailesine gelince ben verdiğiniz örnekte aman aman bir şey görmedim yine de tavırlar vs size böyle hissettirmiş demek ki, bu durumda sizin ailenizden bağımsız ayrı bir kişilik olduğunuzu göstermeniz lazım. "Ben, bana çizilen kalıpların dışındayım" mesajı net olmalı. Ay alınırlar, gücenirler, sorun çıkar, tadımız kaçar, vs demeden. Buna gerek duymadan ne yapmak istiyorsanız onu yapın.
 
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
Bak benim annem babam ayrı. Babam asla sahip çıkmaz. Annem garibim kendi kendine anca yetiyor. Ee kardeş desen kendine ancak yetiyor. Eşime nişanlıyken dedim ki beni sakın ailesi sahip çıkmaz diye ezmeye kalkma ben kendime yeterim dedim. Sende kuyrugu her zaman dik tut derim.
 
Hayır o anki ortamı anlatayım. Benim canım sıkılıyordu yüzümden de belli. Önceki gece de zaten onlarda kaldık. Teyzesi gayet sıcaklıkla samimiyetle dedi bunu. Kayınvalidem de yüzünde bir küçümseme ile söyledi lafını. Zaten ondan sonra ortam buz kesti. Teyzesi de bir şey diyemedi suratı düştü
Neden kendini ezikliyorsun. Kayınvaliden kim. Hayatta ki vasfı ne. Ne başarmışta seni eziyor. Oglunun annesı dıye statü mü atladı? Bi de sen okumuş atanmışsın, o okul hiç mi birşey katmadı sana. Bence bidaha kimsenin evinde kalma. Ve hayır demeyi ögren derim
 
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
Benim ailem de böyle eğitimli ama salak tipler..Benim de üstüme geldiler kaç kez boşanma aşamasına geldim en son öyle bi kavga cıktı ki evde, anasının ağzına........ kovdum evden..Eşime de boşanmak istediğimi söledim..Eşim ağlayıp zırlayıp gitmemi engelledi..Ailesiyle genel olarak görüşmüorum..Eşim bana bişi diyemiyo artk ailesinden de kimse karışamıo ...hersey eşinde bitiyo kimseyi çekmek zorunda değilsin.ailen saf salak die sana da öyle davranmalarına neden izin veriosun...neticede sen farklı eğitimli bi bireysin..ailenin arkanda durmasına ihtiyacın yok hadlerini bildir...
 
Bende böyleyim canım insanlar sizi tek zayıf buldukça üstünüze gelirler kimseyi değiştiremezsiniz tek çözüm az muhabbet mesafe cahillerle tartışmaya girmemek maaşlı işli güçlü kadınsın Allah'tan başka kimseye muhtaç degilsin bunun farkına var ben böyle yapıyorum
 
Bana göre başta ailrniz taviz vermiş.Esin nasıl bu konuda.Ben yeni evliyken kız evden çıktı artık ailesiyle fazla görüşmeyecek havalarindaydilar.Ustelik şehir dışında uzak yaşadığım halde izne gelince ailemde kaldığım gün huzursuzluk cikariyorlardi.Benim annem destektir oldu bizde böyle ha madem heveslisiniz o zaman yarı yarıya kalınacak demişti.Bir kaç defa da ben sesismi çıkartınca inanın sonraki gitmelerde 2 gün kb de kalıyorsan 15 gün annemlerde kaldım.Tabi eş de önemli bu konuda rahatsız olduğunu dile getir.Orta yolu bulmaya calisin
 
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
iyide sende suc maden aileni biliyosun esinle cok yuz göz oldurma benimde ailem arkamda degil babam geri kafalı ama esime mümkün oldugunca caktırmamaya calısırım babana diyemedin mi cocugumun adına ben karar veririm agzın armut toplamıyor heralde sen kendini ezik gösterirsen el oglu acımaz adama agzına eder yani kurusa bakma el ogu böyle sen kendini dik baslı göstericeksin meslegin var para kazanıyosun ama kendi ruhun ezik senin parayla alakası yok görüsme ailenle o zaman mesafe koy koca ailesini zaten salla sana saygı duymayan koca ailesini napıyosun ki teyzesi halası danası sana ne kocan senin akrabalarınla kac kere görüstü kadınlar cok yanlız yapıyo
 
Bence turk kadinlari olarak en buyuk hatamiz , birinden destek istememiz. Destek gormek istemeden yoluna devam etmek isteyen kadinlara ilgincmis gibi bakiyor bu toplum. Aileniz arkanizda olmasin. Siz kendi arkanizda olun. Ve yeri gelince kendinizi ezdirmemek icin ailenizi koruyun. Herkes sizze karsi haddini bilsin.
 
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.
Canim ailene bence detayli bir şekilde anlat,beni eziyorlar yalandan da olsa artik arkamda olduğunuzu belli edin de.Aileyi geçtim ayıp olur saygısızlık olur diye düşünüp sen kendini erdirme,orda onların evinde yer mi yok dedi..Neden evimizde yer olmasin 2 kişiye yer niye olmasın hic yer olmasa yer yatağı yapılır yine yatilir de.Sanki yabancısınız.Okumuşsun mesleğin var ezilecek konumda hic degilsin..Böyle insanlar senin asaletinden sustuğunu anlamazlar..Ben 1,5 yıl bazı şeylere sustum saygısızlık olmasin vs diye şimdi O kadar pismanimki..Basta nasil olursan öyle gider biraz dişini gostermen gerekiyor..Inan bundan anlıyorlar,illa karşındaki insana hakaret etmene gerek yok kendini ezdirmemek için,uslubunca güzel güzel cevaplarını ver yoksa çok üstüne gelirler
 
Bak ailenin arkanda olması falan önemli degil bence. Önemli olan sensin. Okumuş çalışan insansın. Sen bunu nasıl kendine reva görüyorsun. Bak benim babam yok gibi. Bir annem var, 2 kardeşim var. Ayrıca şuan sınava çalışıyorum. Yani düzgün işim yok. Daha nişanlıyken eşime dedim ki. Bak bu kızın ailesi arkasında yok deyip ezmeye çalışma çeker giderim dedim. Ben 30 yaşıma kadar çile çektim. Bu yaştan sonra çekecek halim yok dedim. Şuan evliyim. Bak çalışmıyorum bile. Ama kendimi kesinlikle ezdirmiyorum.Sınırlarını belli et. Gerekirse terapi al derim. Bencil ol. Önce kendini düşün. Sen iyi olmazsan başkalarının iyi olmasının sana ne faydası olacak.
 
Dimdik durabilmek sizin elinizde. Miy miy bir kosede beklerseniz herkes cocugunuzun ismine de ,o gece nerede yatacaginiza da,kimin evine gideceginize de karar verir. Kimse geri durmuyor kendiliginden,sizin durusunuz belirliyor onlarin davranislarini.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X