Kızlar merhaba yine aynı konu için yazacağım yine mi bu mevzu derseniz haklısınız valla ama benimde derdim bu inanın ve siZe yazınca siz yorum yapınca terapi gibi geliyor rahatlıyorum. Ben 25 yaşında üniversite mezunuyum erkek arkadaşımda 39 yaşında lise mezunuydu. Durumuda iyi denemez orta. Ama çok iyi biriydi inançlıydı. Ama ailem kesinlikşe istemedi yaştan dolayı çünkü yaşınıda gösteriyordu mesela dışarı çıktığımızda herkes bize bakıyordu ya da bana öyle geliyordu bilemiyorum hatta otobüse binmiştik bir gün yanımızda da iki kız vardı. Kızlar bize baktı sonra birbirlerine bakıp güldüler biri diğerine dedi ki “ şu güzel kızlar neden böyle erkeklerle bilmem” dedi. Bu şekilde bende cok üzülerek ayrıldım işten dahi çıktım üzülmesin beni gördükce diye ve mesaj attım. Ailevi problemlerdn dolayı ilişki düşünemiyorum ayrılalımsana zaman ayıramıuorjm vs yazdım yaştan dolayı demedim dahada falza incinmesin diye. Ama çok üzüldüm en çokta üzülmesine üzüldüm şimdi iş yerinde de soracaklar aranız nasıl diye ayrıldık dicek herkes evlencez sanıyordu çok kötü durumamı düştü çok üzgünüm kendimi hiç affetmicem cok iyi ve düşünceliydş ayrıldım senin icin sua edicem ailen için dedikesle destek olmama iszin verseydin dedi biri varsa mutlu olma ama gerçekten ailenden dolayıysa üzüldüm insallah düzelir ne zaman istersen yaz dedi cok üzüldü keske küfür etseydi daha iyiyidi incittim cok üzgünüm gecende sey paylaşmış sevdignşn bedduasını alma falan beddua eder diye de korkuyorum öyle üzgüünm ki keske hix tanısmasaydık siz ne dersiniz bu duruma