- 24 Ekim 2016
- 611
- 511
- 103
- Konu Sahibi bayangezenti
-
- #41
Çalışmalara bir ay mola ver. Kafan rahatlasın biraz
Canım iş nefsimize düşünce gerçekten de herşey zor geliyor hemde cook... önemli plan oyle anlarda silkelenip kendimize gelmektir. Herşeyin Allahtan geldiğini öncelikle tüm hakikatiyle anlamamız ve olaylara oyle bakmamız lazım. Rabbim öncelikle herşeyin hayırlısını ve sağlıklısını versin. Bende 2 senedir istiyorum fakat henüz Rabbim nasip etmedi. 2 defa dış gebelik geçirdim. Son dış gebeliğimi de 2 haftadan fazla oldu geçireli... gerçekten kolay günler geçirmedim. Ama "RABBİMİN HATRINA SABREDİYORUM". Ben inanıyorum hepimize en hayırlı zamanda zaten Rabbim nasip edecektir. Sağlıklı olsun geç olsun. Dua edelim, sabredelim... inşallah güzel günler göreceğiz.. umutsuzluğa asla ve asla kapılmayalım!!!aynı dertten muzdaribim. her satırını okurken "işte ben" dedim. daha önce de bir konu açmıştınız siz. onda da hemen hemen dertleriniz buna yakındı ve ben yine "işte aynı ben" demiştim. 18. aya girdik biz de. benim içimden bir ses hemen olmayacağını söylüyordu. nitekim o ses yanılmadı. ama içimdeki diğer o ses de geç de olsa elbet olacağını söylüyor. ama işte beklemek yok mu o beklemek..
evet ben de hiç hayal edemiyorum. kiminin evlenip ilk ayında gördüğü çift çizgi bana hiç gözükmeyecek. ben eşime hamilelik haberini hiç veremeyeceğim gibi geliyor. dün yeğenlerime hediye bakmaya gittik. her bebek kıyafetine baktıkça içim gitti. dedim allah'ım ben ne zaman alacağım bunları kendi bebeğime? sanki bana ait eşime ait bir kalp atmayacak hiç içimde. onun ellerine dokunamayacağım. o şirin peluş pijamaları giydiremeyeceğim.
acaba nasıl bir şeye benzer? yüzü gözleri.. önceden isimler düşünürdüm çocuklarıma. artık onlar bile gelmiyor aklıma. öyle uzak geliyor öyle gitmiş ki inancım.. kontrol çizgisinin hiçbir zaman test çizgisi kadar koyu olmadığı ovulasyon testlerime bakıyorum. bebek kıyafetlerine eşimin benim hassasiyetimden dolayı verdiği temkinli tepkilere bakıyorum. hepsi benim hamile kalamamamın yüzüme vurması gibi.
iyi değilim..
Canim bence senin ailendeki cocuksuzluk durumu seni cok etkilemis ve seninde cocugunun olmayacagini dusunuyorsun. Bence psikolojik olarak once bu cocuk mevzusunu kafandan atmalisin akışına birak biraz kafani dagit beyin herseyin gücü. Benim ablamda 8 yil cocuk icin ugrasti sonra olmuyor artik dedi ve birakti tatile cikti gezdi tozdu o psikolojiden ciktu filan sonra iki ay icinde hamile kaldi ! Ve bir tanidigimiz 10 yil ugrasti en sonunda olmayacgna karar verdi ve kardesi ona cocugunu evlatlik olarak verdi o vevekle ilgilenirken tamamen kafasi dagldi ve o ay icinde hamile kaldi ve 46 yasindaydi. Boyle seyler birazda kader. Eger nasipte varsa oluyor. Sıkma canini insAllah olur kac yildir istiyorsun bebek?bata 11 gün kaldı. Yumurtlama bitti bekleyişdeyim ama göğsüm şişmeye başladı içi doluymuş gibi... Kasıklarım da ara ara agrıyo. Ama ben hiç heycanlanmıyorum çünkü aynı agrıları hatta daha fazlasını geçen ay yaşadım. Şimdi yine yok gebelik ( kendime yakıştıramıyorum gebeliği. bana hic nasip olmıcak diye düşünüyorum)
Ben bu saçma sapan boş ağrılardan nasıl kurtulabilirim. Önceden yoktu böyle ağrılar. Benim ağrılarım sadece adet günü olurdu.. Şimdi ki pskolojik resmen. Kendi kendime ağrı üretiyorum ve boşa acı çekiyorum.
Kendime acıyorum. Çok yazık.
İyi değilsin, iyi değiliz ama olmak zorundayız. Herkesin dediği gibi moral bozukluğuyla olmuyor. O peluş pijamaları, pembeli pembeli odaları, bebek arabalarını hepsini aldım ama hastaneden arabanın arkasında bebeğimin cenazesini getirdim. Şimdi yine istiyoruz ama bu defa da Rabbim hamileliği nasip etmiyor. Ama inanıyorum ki var bir hayır. Sen de inan. Kafanı dağıtmaya bir yol bulmaya çalış. İnanıyorum ki hepimiz bir gün vuslata erecek.aynı dertten muzdaribim. her satırını okurken "işte ben" dedim. daha önce de bir konu açmıştınız siz. onda da hemen hemen dertleriniz buna yakındı ve ben yine "işte aynı ben" demiştim. 18. aya girdik biz de. benim içimden bir ses hemen olmayacağını söylüyordu. nitekim o ses yanılmadı. ama içimdeki diğer o ses de geç de olsa elbet olacağını söylüyor. ama işte beklemek yok mu o beklemek..
evet ben de hiç hayal edemiyorum. kiminin evlenip ilk ayında gördüğü çift çizgi bana hiç gözükmeyecek. ben eşime hamilelik haberini hiç veremeyeceğim gibi geliyor. dün yeğenlerime hediye bakmaya gittik. her bebek kıyafetine baktıkça içim gitti. dedim allah'ım ben ne zaman alacağım bunları kendi bebeğime? sanki bana ait eşime ait bir kalp atmayacak hiç içimde. onun ellerine dokunamayacağım. o şirin peluş pijamaları giydiremeyeceğim.
acaba nasıl bir şeye benzer? yüzü gözleri.. önceden isimler düşünürdüm çocuklarıma. artık onlar bile gelmiyor aklıma. öyle uzak geliyor öyle gitmiş ki inancım.. kontrol çizgisinin hiçbir zaman test çizgisi kadar koyu olmadığı ovulasyon testlerime bakıyorum. bebek kıyafetlerine eşimin benim hassasiyetimden dolayı verdiği temkinli tepkilere bakıyorum. hepsi benim hamile kalamamamın yüzüme vurması gibi.
iyi değilim..
çok teşekkür ederim insanın yalnız olmadığını bilmesi çok güzel.Canım iş nefsimize düşünce gerçekten de herşey zor geliyor hemde cook... önemli plan oyle anlarda silkelenip kendimize gelmektir. Herşeyin Allahtan geldiğini öncelikle tüm hakikatiyle anlamamız ve olaylara oyle bakmamız lazım. Rabbim öncelikle herşeyin hayırlısını ve sağlıklısını versin. Bende 2 senedir istiyorum fakat henüz Rabbim nasip etmedi. 2 defa dış gebelik geçirdim. Son dış gebeliğimi de 2 haftadan fazla oldu geçireli... gerçekten kolay günler geçirmedim. Ama "RABBİMİN HATRINA SABREDİYORUM". Ben inanıyorum hepimize en hayırlı zamanda zaten Rabbim nasip edecektir. Sağlıklı olsun geç olsun. Dua edelim, sabredelim... inşallah güzel günler göreceğiz.. umutsuzluğa asla ve asla kapılmayalım!!!
size de çok teşekkür ederim. eşim hep "ya olur da düşerse ya olur da bebeğimiz ölürse ya olur da çocuğumuzun bir hastalığı olursa?" şeklinde beni halime şükretmeme sevk etmeye çalışıyor. ancak ben daha kötü durumları görüp "çok şükür" diyebilen bir insan değilim. çünkü Allah benim kalbimdekileri biliyor. kim çocuğunun olmaması yerine daha kötülerini ister ki? hele bir hamile kalayım o ihtimaller başıma gelmesin diye dua da ederim şükür de ederim. ama ben kimyasal gebelik bile geçirmedim yanlış anlaşılmasın istediğimden değil. ama bu şekilde hamile kalabileceğime dair hiçbir umudum olmuyor. günleri boş boş geçiriyorum. yumurtlamamdaki sıkıntı bana kendimi işe yaramaz hissettiriyor. "hiç döl tutamıyorum" diyorum. bekar olduğum günleri tek derdimin "işe giderken ne giysem nasıl süslensem" olduğu günleri özlüyorum. çünkü ben kendimi artık kadınsı bile hissedemiyorum. farkındayım kendime de çocuğu olmayan birçok insana da haksızlık ve ayıp ediyorum.İyi değilsin, iyi değiliz ama olmak zorundayız. Herkesin dediği gibi moral bozukluğuyla olmuyor. O peluş pijamaları, pembeli pembeli odaları, bebek arabalarını hepsini aldım ama hastaneden arabanın arkasında bebeğimin cenazesini getirdim. Şimdi yine istiyoruz ama bu defa da Rabbim hamileliği nasip etmiyor. Ama inanıyorum ki var bir hayır. Sen de inan. Kafanı dağıtmaya bir yol bulmaya çalış. İnanıyorum ki hepimiz bir gün vuslata erecek.
Bir arkadasımın kız kardesi 28 yasındayken tüp bebek yapmıstı. Neden ihtiyac duyuldugunu sordugumda, "ugrasmak istemedikleri" icin demisti. Tup bebek bu anlamda hic vakit kaybetmemek icin bir yol sanırım gercekten.Gerci yasınız gercekten cok genc. Bir doktora daha gorunup, en az 6 ay bekleseniz mesela. Yani nacizane fikrim. Muhakkak ki siz hangi yolla daha iyi hissedersiniz o önemli tabi ki...
ben de inanın sıkıldığımı hissediyorum bebek muhabbeti içinde olmaktan, geçen sene ekimden beri hep bir bebek düşüncesi, hep planlı programlı bebek çalışmaları, ovulasyon testleri, kürler, hep ya hamileysem diye ilaç içmeme vs.. çok sıkıldım ben artıkBir arkadasımın kız kardesi 28 yasındayken tüp bebek yapmıstı. Neden ihtiyac duyuldugunu sordugumda, "ugrasmak istemedikleri" icin demisti. Tup bebek bu anlamda hic vakit kaybetmemek icin bir yol sanırım gercekten.Gerci yasınız gercekten cok genc. Bir doktora daha gorunup, en az 6 ay bekleseniz mesela. Yani nacizane fikrim. Muhakkak ki siz hangi yolla daha iyi hissedersiniz o önemli tabi ki...
öncelikle çok geçmiş olsun. kitle kötü huylu değildir umarım? psikolojilerimiz ortak. yumurtlama günleri hesaplamaktan gün aşırı ilişkiye girmem gerekiyor düşüncesinden. saçmasapan ottan çöpten kürlerden çok sıkıldım. alıp hepsini bir duvara çarpasım geliyor. bir de işim de stresli. kafamın içinde pis bir döngü var. kurtulamıyorum. doktor adetin 10. gününde gelişmiş bir yumurta yok demesine rağmen bu aydan bile umutlanıyorum. sanki umutlanmazsam o hiç gelmeyecek. o yüzden kafandan at diyenlere uyamıyorum. kafamdan atarsam ya Allah çok istediğimi düşünmezse? delirmiş gibiyim. tam koyulukta çıkmayan ovulasyon testlerindeki çizgilere baka baka kendimi kaybettimben de inanın sıkıldığımı hissediyorum bebek muhabbeti içinde olmaktan, geçen sene ekimden beri hep bir bebek düşüncesi, hep planlı programlı bebek çalışmaları, ovulasyon testleri, kürler, hep ya hamileysem diye ilaç içmeme vs.. çok sıkıldım ben artık
biliyorum çok daha uzun yıllar uğraşanlar var ama o kadar güçlü olmadığımı düşünüyorum
13 aydır deniyoruz, eşim birçok takviye kullandı, hep kendiliğinden olsun diye bekledim ama olmuyo işte
şimdi bende de sıkıntı çıktı.. bir de zaten mememde bir kitle çıktı, doktor 3 ay sonra muhakkak takibini yapalım, bebeği de o zamandan sonra düşün dedi
sonuç olarak kabullenmek zor olsa da ben kendiliğinden olacağına dair inancımı yitirdim, kabullendim
gerçi bu da yanlış, olumlu düşünüp olumlu enerji vermek lazım ama sıkıldım artık ben çok
Rabbim hayırlısını versin
ben smear için gitmiştim doktora o da bir de meme usg si yaptır hiç yaptırmamışsın dedi, aslında ele gelen bir durum değil ve radyoloji doktoru muhtemelen önemsiz ama yine de içimiz rahat etsin 3 ay sonra tekrar bakalım dediöncelikle çok geçmiş olsun. kitle kötü huylu değildir umarım? psikolojilerimiz ortak. yumurtlama günleri hesaplamaktan gün aşırı ilişkiye girmem gerekiyor düşüncesinden. saçmasapan ottan çöpten kürlerden çok sıkıldım. alıp hepsini bir duvara çarpasım geliyor. bir de işim de stresli. kafamın içinde pis bir döngü var. kurtulamıyorum. doktor adetin 10. gününde gelişmiş bir yumurta yok demesine rağmen bu aydan bile umutlanıyorum. sanki umutlanmazsam o hiç gelmeyecek. o yüzden kafandan at diyenlere uyamıyorum. kafamdan atarsam ya Allah çok istediğimi düşünmezse? delirmiş gibiyim. tam koyulukta çıkmayan ovulasyon testlerindeki çizgilere baka baka kendimi kaybettim
sanırım bana cevap yazdınız, teşekkür ederimdediğiniz gibi ufak bir tatil belki sizi cok rahatlatabilir. O cizgileri mutlaka görüceksiniz eminim. Psikolojinizi rahatlatmak icinde bir uzmandan yardım alabilirsiniz. Ne kadar stress yaparsanız o kadar zorlu bir sürec olur sizin icin..
söyle söyleyeyim, esim 2 sene önce son zamanlarda neredeyse 2 paket sigara iciyordu, biz coluk cocuk falan bahsederken bir gün bana döndü dedi, ben sigarayı bırakmak istiyorum, ama psikolojim yeterince saglam değil bunun icin yardım alalım mı? Bayıldım tabii, cünkü icmediğinde resmen nikotin eksikliğinden bası falan dönüyordu, Ramazan ayları eziyet gibi geciyordu :) Hemen o anda arayıp randevu aldık yardım icin, ertesi gün basladık tam 14. gün sigarayı bıraktı ve bir daha eline almadı. Simdi bu verdiğim örnek sizinkiyle tabii ki kıyaslanamayacak kadar ufak, yasanılan hissedilen farklı. Fakat tek basına halledilemeyecek bir durumsa mutlaka bir uzman görülmeli. Kendi icinizde yasamaya, stressle bogulmaya hic gerek yok. Kendinizi daha iyi hissedeceksiniz yardım alırsanız eminim. Dediğim gibi rabbim en kısa zamanda mutlulugunuzu bir evlatla taclandırsın insallah.sanırım bana cevap yazdınız, teşekkür ederim
biz gezen bir çiftiz, güzel yerlere gittik geldik, tatilde her şey güzel tabi ama dönünce yine bir girdap
psikoloji konusuna katılıyorum, kendi kendime aşmaya çalışıyorum çoğu şeyi ama o da bir yere kadar.. haklısınız destek almak gerekiyor artık
koyulttuğum kısımlar da aynı ben. ayakları dikme olayını ben kendime yapmayı yediremiyorum resmen. eşim çok garipsiyor o garipsedikçe ay ben rezil oldum diye kötü hissediyorum. bir de "olacağı varsa zaten olur ne gereği var yatıp kendimi maymun etmenin" diyorum. çünkü cidden eğer sağlıklı bir yumurta sperm varsa 1 mililitresi bile yeter o meninin. ne gereği var ki o yatmaların? ayağı havaya dikip kendini kasmanın? cinselliği bile işkence haline getiriyoruz. kaldı ki kimisi hiç kalkmadan sabaha kadar yattığını söylüyor. ben o ıslaklık hissinden nefret ediyorum tiksiniyorum. ki çalıştığım için cenabet de gezemem duş almadan mümkünatı yok uyuyamam. rahat edemem. meni bana kendimi pis hissettiriyor (çok mu hastalıklı bir düşünce bilemiyorum amaben smear için gitmiştim doktora o da bir de meme usg si yaptır hiç yaptırmamışsın dedi, aslında ele gelen bir durum değil ve radyoloji doktoru muhtemelen önemsiz ama yine de içimiz rahat etsin 3 ay sonra tekrar bakalım dedi
jinekolog çok önemsedi ve genel cerraha yolladı, genel cerrah da elle muayenede ele gelen bir şey yok 3 ay sonra bakalım dedi
ama işte jinekolog önemsedi, bunu çözelim içimiz rahatlasın öyle düşün bebek dedi.. bu ay yumurtlama dönemlerimde zaten fitil kullandığım için ilişki yasak ama yine de insanın içinde minnacık da olsa bi umut kırıntısı oluyo
ben de kafamdan atmayı başaramıyorum.. hani hep deniyor ya kafamdan attığım an hamile kaldım diye
ben her ne kadar mesela bu 3 aylık süreci de kafamdan bebeği uzaklaştırıyorum diye düşünsem de bu sadece lafta oluyo
daha önce de defalarca denedim, zevkine ilişki yaşayacağım dedim ama hep aklında ki insanın
afedersiniz ama o ilişki sonrası bacakları havaya dikme muhabbetine kadar her şeyden çooook ama çok sıkıldım
zaten her şeyi kafaya taka taka kendimi hasta ediyorum, en ufak bi sıkıntım çıksın, atıyorum kasığımda sancı olsun, al işte kist oldu yine hamile kalamayacağım diye düşünüyorum
mesela iltihap çıktı rahimde fitil kullanıyorum ama geçmeyecek ve bu yüzden hamile de kalamayacağım diye düşünüyorum.. ki bizim zaten eş faktörümüz var ciddi şekilde
demem o ki iyice kafayı yedim 1 senedir
keşke şöyle kafayı tamamen boşaltıp çooook uzaklara gidebilsem
ben de hiç hamile kalamadım, o çift çizgiyi göremedim
her ay Allahım silik de olsa o çizgiyi bana da nasip et artık demekten de yoruldum
var ya içim o kadar dolu ki daha sayfalar yazarımsonuç olarak ben öncelikle kendimi aşıp şöyle bi rahatlayamıyorum
bir kere iş güç arasında nereye ayrılabileceğiz? tedaviye başlayalım desem ona bile vaktim yok. psikolojik destek alayım desem doktor antidepresan filan yazacak yollayacak. bebek isterken bir de antidepresana mı alışayım? resmen paradoksun içinde ruh sağlığımızı korumaya çalışıyoruz.sanırım bana cevap yazdınız, teşekkür ederim
biz gezen bir çiftiz, güzel yerlere gittik geldik, tatilde her şey güzel tabi ama dönünce yine bir girdap
psikoloji konusuna katılıyorum, kendi kendime aşmaya çalışıyorum çoğu şeyi ama o da bir yere kadar.. haklısınız destek almak gerekiyor artık
Stres yapma demeyeceğim çünkü ben stresle hamile kaldım ve hamile kalamayan kimsede rahat bir psikoloji görmedim. Genelde hamile kalana kadar stres içinde olup kaldıktan sonra stres yapma diyenlerle karşılaştım ben de. Sana tavsiyem hiç anne olamayacağına dair düşünceden vazgeç. Ben dört kez kaybettim ve hep 7 haftada. Sanki hiçbir zaman 7 haftayı geçemeyeceğim sanıyordum. Fakat öyle olmadı ve 5. Gebelikte devam etti bin şükür. Yani Sen elinden geleni yap. Hatta stres de yap ama ümitsiz olma. Ne diyor Rabbim:" Hüküm vermek ancak Allah'a aittir."Cok istiyorum. Günlerim gecelerim bu topiklerde geçiyor. Ama hiç olmayacakmış gibi geliyor bana. Sonu hep hayal kırıklığı hep hüsran... Bide ailede de var cocuk olmama durumu. Teyzemin, dayımın, kardeşimin, teyzemin cocuklarının da bebekleri olmuyo.. Bende öyle olcam galiba.
Sıkıntı stres yapmayıp cok düşünmeyince olur deniyor.. Ama ben burda hamileliği olan arkadasların gecmiş yazılarına bakıyorum onlarda heycan stres yapmışlar ve olmuş. Kimsenin mutlulugunda ailesinde gözüm yok. daim olsun mutlulukları heycanları.
Ama ben bilmiyorum işte. Zor imtihanmış bunu öğrendim.
Canım ben 2 kere hamile kaldım birinin sonu kötü bitti, bu seferkini inşallah sağ salim kucağıma alırımCok istiyorum. Günlerim gecelerim bu topiklerde geçiyor. Ama hiç olmayacakmış gibi geliyor bana. Sonu hep hayal kırıklığı hep hüsran... Bide ailede de var cocuk olmama durumu. Teyzemin, dayımın, kardeşimin, teyzemin cocuklarının da bebekleri olmuyo.. Bende öyle olcam galiba.
Sıkıntı stres yapmayıp cok düşünmeyince olur deniyor.. Ama ben burda hamileliği olan arkadasların gecmiş yazılarına bakıyorum onlarda heycan stres yapmışlar ve olmuş. Kimsenin mutlulugunda ailesinde gözüm yok. daim olsun mutlulukları heycanları.
Ama ben bilmiyorum işte. Zor imtihanmış bunu öğrendim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?