B
Bu durumu kuzenimde yaşamıştım. Oda doğulu biriyle evlenecekti kendi ailesi zaten bunu çok sorun ediyordu kültür farkı maalesef fazlasıyla var bunu anlatmaya çalışmıştım ona. Ben karışmam sadece bir kez fikir veririm ona da genellikle çevremde gördüklerimden yola çıkarak evden yalnız çıkamama ihtimalinin olduğuna mutlaka ailesiyle bir yerlere gideceğini söylemiştim ki onlarla beraber yaşayacaktı ve çocuğun ailesini tanımasamda sürekli yaptığı kıskançlıkları ve dakika da aramasından bile anlayabiliyorsun bunu. Kuzenimde tabi hemen tepki göstermişti '' hayır sen onları tanımıyorsun iyi insanlar '' ırt zırt sanki kendi bir görmede çok iyi tanımış gibi konuşurdu

İşte kızlarımız maalesef hemen kaptırıyor inanıyor erkeklere aileyi sorun etmiyorlar zira erkeklerin evlenince kendisine bağlı kalacağını yani ailesine karşı dahi onu savunacağını düşünüyorlar ama bu sitede okuduğum şikayetler dahil %80 i böyle sonuçlanmıyor. Neyse çocukla tartıştıklarında bir gün oğlan ona '' tabi ki bensiz dışarı çıkamazsın ben olmasam annem annem olmazsa ablamla çıkacaksın '' demiş o gün ayrıldı ondan

Birde ablası psikolog aile okumuş falan diye savunurdu ama bu işin okumuşu olmuyor maalesef yetişme ile alakalı. Kimseyi değiştiremezsin ne özgür büyüyen biri kendini kısıtlar ne de yobaz olan kendini geliştirir. Kültür farklılığı da böyle siz evlenerek kabul etmiş oluyorsunuz aslında. Ben bu durumlarda yanlış anlamayın kabul edip evlenene hata sende diyorum. Ailesine evlenmeden önceden gidiyordur ondan öncede kalabalıktır hep böyleler değişen bi şey yok ki. Kuzenim şimdi başka kültür farkı yaşadığı biriyle evlendi sonuç yine hüsran hayır akıllanmamasına mı şaşırayım inatlaşmasına mı bilemedim