Yaşadığınız zor bir süreç ama biraz daha somut bilgiye ihtiyaç var. Zorbalamaktan kastınız nedir? Bunu yapan kimler? Bir kaç kişi mi tüm sınıf mı? Bazen çözüm yolu çok basit olabilir ama olay çok havada kalmış.
Yaşadığınız zor bir süreç ama biraz daha somut bilgiye ihtiyaç var. Zorbalamaktan kastınız nedir? Bunu yapan kimler? Bir kaç kişi mi tüm sınıf mı? Bazen çözüm yolu çok basit olabilir ama olay çok havada kalmış.
Merhaba hanımlar
Kızım iki sene ana okuluna gitti. İlk sene çok güzel anlaştığı bir arkadaşı vardı. İkinci sene de aynı sınıfa devam ettiler. Başka bir kızı da aralarına aldılar ve o andan sonra kızım ve iyi anlaştığı kız sıkıntı yaşadılar. Yeni gelen diğer çocuğa onunla oynama, o seni sevmiyor, çıkarı için yanında, seni köle olarak kullanıyor tarzında şeyler söylemiş. Bunlar daha altı yaşındalar ve bu yaşta bir çocuk bunları muhtemelen aileden görüyor.
Neyse ben kızımı başka bir arkadaşla oynaması için teşvik ettim ve bir süre sonra yeni arkadaşına da aynı şeyleri söyledi. Bu defa, belki de sadece kızımla oynamak istiyor ve diğerlerini o yüzden uzaklaştırıyor dedim ve o yolu denedik. O da değil. Kızım dışlansın istiyor. Bir sene öyle böyle geçti kurtulduk dedik. Şimdi 1. sınıftalar ve aynı sınıfa düştüler. Sınıfı değiştiremedim. Öğretmenle konuştuk değişen bir şey olmadığı gibi dört farklı çocuğa yine aynı şeyleri söyledi. Önmüzde dört sene var ve kızım yıpranıyor. Nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.
Bir ekleme daha yapayım.
Öğretmen bazen sınıfın fotoğrafını gruba atıyor. Kız her fotoğrafta kızımın dibinde, ayrı durduğu bir tane bile yok.
Dün başka bir konu için okula gittim. Tenefüstelerdi, sınıfa çıkıp kızımı kapının önüne çıkardım, o da peşinden çıktı. X nereye gidiyorsun diye kızıma soruyor. Ben de dayanamadım. Sana ne sende mi gelecen dedim.
Evet anneler az el atın, yoksa çocuk mocuk demeden kulaklarını eline vereceğim az kaldı.
Tabi bunu burada yazmak kolay bir is ama uzun bir surec. Insanin karakterinin gelismesi de bir surec.Çok kıymetli bir yorum. Çok sevindim. Bize de örnek olsun.
Biz de sadece bu durumdan çıkmak değil, kişiliğinin geliştiği bu yaşlarda karakterini de güçlendirmek için uğraşıyoruz.
Aslına bakarsanız ben de resmi yollardan çözme taraftarıyım ama sene ortası ve alacağımız her türlü karar hali hazırda hassas dönemde olan çocuğumuzu daha da yıpratacak. Çocuk için en az hasarlı cözüm hangisi olur onu arıyoruz açıkçası. İş resmi yollarla çözmeye kalırsa bu saatten sonra korksunlar benden.Benim kizim 2.5 yasinda ve kreste yeni ogretmenleri basladigindan beri icine kapanmis. Bana bu durumu veli toplantisinda soylediler ve kizima otizmli dediler ama cocuk kres disinda cok neseli ve surekli insanlarla iletisim icerisinde. Doktorla gorustuk ve cocukta sorun olmadigini anladiktan sonra ilk is baska kres bulduk. Simdi elimde ne var ne yok ise bunlari sikayete hazirlaniyorum. Ne cezalari var ise cekecekler ve bununla yuzlesecekler.
Orasi egitim ve ogretim yuvasi. Cocuklar toplum icerisinde nasil davranmasi gerektigini de orada ogreniyorlar. OGretmen ben karismiyorum diyemez. Cekinik bir cocuk var ise veli ile birlikte isbirligi yapip bu durumu en hizli sekilde cozmek onun mesleginin taniminda var. Sizin kizinizin gittigi ilkokul, lise degil universite degil. Bu tarz durumlarda ne yapmasi gerektigini tek basina cozebilecek tecrubesi yok. Aile ve ogretmen isbirligi icinde hareket etmek zorunda.
Ben yurtdisinda yasadigim icin, ben direkt kendimize avukat buldum. Avukatimla cozecegim bu isi ama turkiyede bu isler nasil ilerliyor bilemiyorum.
Çok teşekkür ediyorum. İnşallah güzel bir süreç olur.Tabi bunu burada yazmak kolay bir is ama uzun bir surec. Insanin karakterinin gelismesi de bir surec.
Hayatimiz boyunca bir takim olaylar yasiyoruz ve bu yasadigimiz olaylar bizim karakterimizde izler birakiyor. Ben bazi durumlarda, birseylerin ne kadar erken ogrenilirse o kadar iyi olacagini dusunurum cunku cocukluk ve genclikte insan kolay esneyebiliyor ve kabullenebiliyor. Ama yine de zorlu ve stresli bir surec. Aile olarak dogrudan mudahele edememek de biraz can sikici. Umarim en hizli sekilde bu olayin icinden cikabilirsiniz.
Eğitim kısmı iyi ama cocugnza etiket koyması, destek olmaması mühim değil mi? Bence eğitimden çok bu önemliSınıf değişikliği yapmak istemiyoruz. Hakkını yemeyelim öğretmenimiz öğretim kısmında çok çok iyi, kızım da çok seviyor ama eğitim kısmında sorun yaşıyoruz, ona da hak veriyorum. Hangi birinin sorununu tek tek çözsün.
Benim canımı sıkan nokta, bak hocam böyle böyle bir durum var gelin çözelim dediğimde geçiştirilmiş olmak ve son noktada da sorun senin çocuğunda olabilir denmesi. Bir yandan naa benim çocuğumda sorun sınıfında demek istyorum, diğer yandan sakin ol çocuğun arada zarar görmesin diyorum.
Durumunuzu cok iyi anliyorum. Beni de ilk basta esim durdurdu. Cocuklar orada sikayet edersen cocuklara nasil davranirlar bilemiyoruz falan dedi. O yuzden once baska bir kres bulduk. Kaldi ki hala cocuklari aldiktan sonra sikayet edelim diyordu ama ben artik cok sinirlendim. Bana gore daha ne yapacaklar cocugun bogazina mi yapisacaklar. Cocugumu dislamis ogretmenler ve cocuk icine kapanmis ve bu cocuk 2.5 yasinda. O yuzden ben direkt sikayet ettim. Ustune konuyu birazcik desince cok daha farkli seylere de ulastim. Teker teker sikayet ettim hepsini. Islerinden mi olacaklar olsunlar. Umrumda olmaz.Aslına bakarsanız ben de resmi yollardan çözme taraftarıyım ama sene ortası ve alacağımız her türlü karar hali hazırda hassas dönemde olan çocuğumuzu daha da yıpratacak. Çocuk için en az hasarlı cözüm hangisi olur onu arıyoruz açıkçası. İş resmi yollarla çözmeye kalırsa bu saatten sonra korksunlar benden.
İlk konunun ana teması ana okulunda başlayan zorbalığın birinci sınıfta devam etmesiyle alakalıydı. Bizim şüphelendiğimiz bir çocuk zaten vardı ama doktor bir kaç çocuk olduğundan şüpheleniyor. Şüphelendiğimiz çocuk işin içinde mi başka bir olay mı okul tenezzül eder de ilgilenirse ögrenebilecegiz.Eski konunuzu bilmiyorum birkaç öğrenciden mi zorbalık görüyor yoksa tüm sınıf mı dışlıyor?
Dışlama nasıl, oyunlarına mı almıyorlar?
Evladın zorbalanması çok kötü bir durum..
Ama bazen, evde gördüğümüz çocuklarımız okulda aynı olmayabiliyorlar
Geçen gün şöyle bir durum yaşadım
Oğlumun sınıfında bir kız var annesinin ve bizlerin yanında inanılmaz sessiz ve tatlı bir kız
Annesi de öyle.. annesi kızının çok sessiz ve kibar olduğunu hep söyler ki görünürde öyle
Fakat oğlum hiç sevmiyor kızı nedeni ise sürekli alttan alttan kışkırtması.. oyuncağını alıp saklıyormuş, yapıştırıcıları karışsa seni öğretmene söyleyeceğim diyormuş (oğlum da söylemesin diye komiklikler yapıyormuş.. bunu artık oyun haline getirmis)
Dün de oğlumun oyuncağını izinsiz almış..
Bunun sonucunda muhtemelen oğlum tarafından dışlanacak. Çünkü ben uzak durmasını söyledim..
Birkaç veli arkadaşlarla görüştüğümde onların da çocuklarına yaptığını öğrendim.
Demek istediğim acaba oynama şekli arkadaşlarını rahatsız ediyor olabilir mi?
En önemli kısım burası aslında. Bizim endişemiz çocuğun kalan bir kaç ayda sıkıntısız devam edebilmesi. Sene ortasında okul değiştirmek de başka sıkıntılar doğuracak. O yüzden bu seneyi burada bitireceğiz. Bu sene burada kalacağız madem, elleriyle döktüklerini dilleriyle toplatırken çocuğuma zarar gelmesin. Zaten arkadaşlarıyla sıkıntılı, bir de öğretmenin itinayla inciteceğim egosuyla uğraşmasın.Eğitim kısmı iyi ama cocugnza etiket koyması, destek olmaması mühim değil mi? Bence eğitimden çok bu önemli
Eğitimci değilim, bir çocuk annesiyim. Doktorun fikri evet çok güzel, hayatın her alanında kaçmadan gerekirse mücadele etmek gerekir. Ama GEREKİRSE..Bence bu yaştaki küçük bir çocuğun sırf mücadele öğrenecek diye hırpalanmasina gerek yok, bu yaşta edineceği özgüvensizlik tüm yaşamına sirayet edebilir dolayısıyla aksine hızlıca özgüvenini toparlayacağı bir ortama alınmalı..Okul değişikliği daha iyi gelecektir diye düşünüyorum, araştırıp iyi, ilgili bir öğretmen bulun..Çocuğunuza bunun gerekçesini kaçmak olarak söylemeyin ama bence kaçın o ortamdan. Çocuk emin olun vakti gelince mücadeleyi öğrenecek, bu ülkede öğrenmeden yaşayamazsın zaten. Bu arada tüm bunları toparlayınca okulu daha sonra şikayet etmeyi düşünebilirim ama bunun önünü arkasını düşünün, eğitimci arkadaşlar daha doğrusunu bilir..Merhaba Hanımlar.
Daha önce aynı başlıkta bir konu açmıştım. Kızım ilkokul birinci sınıfta ve arkadaşından duygusal zorbalık gördüğünü düşündüğümüzü yazmıştım. Bu süreçte defalarca okulla görüştüğümü, he hı deyip geçiştirdiklerini de anlatmıştım ve sizden fikir istemiştim. Çok güzel, aklı başında, yol gösterici yorumlarınız oldu. Özellikle eğitimci üyeler çok yardımcı oldular. Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.
Geçen sürede kızım içine kapandı. Önceki konumdaki mevzudan olduğunu düşündüğüm için de öğretmenle görüşmeye gittim. Sanki daha önce sonuç almışım gibi. Kadın bana kızın sınıf arkadaşlarıyla oynamıyor, başka sınıftan arkadaşlarının yanına gidiyor dedi. Ben de o zaman sınıfta bir sorun var ki çocuk kaçıyor dedim. Kadın sınıfta her şey normal, sizin çocuğunuzda sıkıntı olabilir dedi. Madem çocuğumda sıkıntı var beni neden aramadınız, terapi, uzman, bir çaresini arasaydık dedim, cevap yok.
Kızıma bunun üzerine üç seans oyun terapisi aldırdık ve sonuç, çocuğun sınıfta dışlandığından, arkadaş edinmekte bir sıkıntısı olmadığı halde sınıfta arkadaş edinemediğinden, öz güveninin zedelendiğinden uzman görüşüyle de emin olduk. Doktorun yazılı görüşünü de aldık. Doktor sınıf veya okul değiştirmeyin, mücadeleyi, öğretmeniyle iş birliği yapmayı öğrensin dedi.
Sorum şu. Sözlü talep işe yaramıyor, defalarca denendi. Mecburen müdüre doktorun önerileri ile birlikte bir dilekçe verip öğretmeni ve rehberlik servisini harekete geçirmesini sağlamak zorundayız. Böyle olunca da resmi süreç başlatmış olacağız ve bu durum öğretmen öğrenci ilişkisini zedeleyebilir mi. Diğer durumda da harekete geçmesek bir sorun yok deyip yine geçiştirilir miyiz. Ne dersiniz, ya herro ya merro deyip gelişine yapıştırmak mı yoksa öğretmenle konuşup onun keyfini beklemek mi çocuğum için daha az hasarlı olur.
Durumunuzu cok iyi anliyorum. Beni de ilk basta esim durdurdu. Cocuklar orada sikayet edersen cocuklara nasil davranirlar bilemiyoruz falan dedi. O yuzden once baska bir kres bulduk. Kaldi ki hala cocuklari aldiktan sonra sikayet edelim diyordu ama ben artik cok sinirlendim. Bana gore daha ne yapacaklar cocugun bogazina mi yapisacaklar. Cocugumu dislamis ogretmenler ve cocuk icine kapanmis ve bu cocuk 2.5 yasinda. O yuzden ben direkt sikayet ettim. Ustune konuyu birazcik desince cok daha farkli seylere de ulastim. Teker teker sikayet ettim hepsini. Islerinden mi olacaklar olsunlar. Umrumda olmaz.
Siz durumunuzda cocukla direkt olarak iletisim kurabildiginiz icin bence ogretmene uyarida/ isbirligi uyarisinda bulunup. Daha profesyonel cozmeye calisabilirsiniz. Ayni zamanda da cocugunuza her aksam gaz verip, sabahlari ozguven patlamasi ile okula gonderebilirsiniz.
Isler daha da cikilmaz hale geldiginde okul degistirmek daha mantikli gibi ( Ruhsal ve fiziksel sagligi tehlikeye girdiginde mesela)
Darısı benim kızıma inşallah. Özel bir şey yaptılar mı, yoksa çocuk öyle kendiliğinden bir değişim mi yaşadı?Bu arada abimin kizi da ilkokul zamani bu sekilde bir dislanma ile ugrasmak zorunda kalmisti. Yan sinifa gidip yan siniftakilerle takiliyordu tenefuslerde cunku butun sinif kustu kiza. O zaman abimler birsey yapamamisti. Ilk kez tecrube edindikleri bir durum ne yapacaklarini bilemediler galiba ama evde cocugu surekli gazladigimizi hatirliyorum. Simdi universiteye gidiyor. Gayet sosyal ve populer bir genc kiz oldu. Belki bir destek ile boyle durumlarda nasil davranmasi gerektigini ogretmeye baslayabilirsiniz. Bu tarz durumlarda bazen insanlar yalniz kalmamak adina diger insanlari memnun etmeye odaklaniyorlar ve bu durumda kendi benliklerini bastiriyorlar. Bunu yapmadan bu sorundan ozguvenini gelistirip de cikabilecegi bir yontem olmali mutlaka.
Yok ozel birsey yapmadilar. Bu bir surecti ve sonrasinda durum degisti. Cocuk tenefuslerde tek basina oturup resim yapardi, ogretmenine verirdi falan. Bu durumdan bambaska bir duruma evrildi.Darısı benim kızıma inşallah. Özel bir şey yaptılar mı, yoksa çocuk öyle kendiliğinden bir değişim mi yaşadı?
Okul değiştirme konusu da gündemimizde, bu şartlarda MEB de olumlu bakar ama sene ortasında gittiği yerde de sorun yaşayacak. Diğer sınıfta çocuklar kaynaşmış olacak bu defa da orada dışlanma, öğretmene alışmama ihtimali var. Hal böyle olunca da çocuk her yerde uyumsuz dlzaten denilip etiketlenecek. En acısız yöntemi bulmaya çalışıyoruz.Eğitimci değilim, bir çocuk annesiyim. Doktorun fikri evet çok güzel, hayatın her alanında kaçmadan gerekirse mücadele etmek gerekir. Ama GEREKİRSE..Bence bu yaştaki küçük bir çocuğun sırf mücadele öğrenecek diye hırpalanmasina gerek yok, bu yaşta edineceği özgüvensizlik tüm yaşamına sirayet edebilir dolayısıyla aksine hızlıca özgüvenini toparlayacağı bir ortama alınmalı..Okul değişikliği daha iyi gelecektir diye düşünüyorum, araştırıp iyi, ilgili bir öğretmen bulun..Çocuğunuza bunun gerekçesini kaçmak olarak söylemeyin ama bence kaçın o ortamdan. Çocuk emin olun vakti gelince mücadeleyi öğrenecek, bu ülkede öğrenmeden yaşayamazsın zaten. Bu arada tüm bunları toparlayınca okulu daha sonra şikayet etmeyi düşünebilirim ama bunun önünü arkasını düşünün, eğitimci arkadaşlar daha doğrusunu bilir..
Aynı şeyleri düşünüyorum, ilgilenen öncesinde de ilgilenirdi. O muhtemelen geçen seneki olayı en başında anlattığım için takıntılı veli kaprisi olarak yorumluyor. Hırs yapmamaya çalışıyorum ama sorun bizde değil sizde bakın demek de istiyorum sanırım.Ben olsam öğretmenin bu tutumundan sonra işbilirliğiymiş o bu uğraşmaz okuldan alırdım. İlgili bi öğretmen hala daha sorun sizin çocukta demez yada diğer sınıflara gidiyor vs demez, bariz ilgisiz. Yönetimin zoruylada ilgilenceğini sanmıyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?