ben bu konuda çok tartıştım zamanında onunla çocuğu sana vermem öldürürm seni tehditlerini çok aldım bu konuda şiddet bile gördüm hatırlamak istemediğim bir çok olay yaşadım..bana uslandım artık boşanmadan bahsetme tekrar tekrar deyip kuduruyor saldırıyordu...neyse geçti...offfffffff hatırlamak bile istemiyorum...seni kaybedeceğime hepinizi öldürürüm dedi...sorarsınız tabiii bende sordum bu nasıl saçma sevgi seven bunu yapar mı...yapar dedi heyecan dedi boşluk dedi ama asla sevgi deil dedi...son olayda kafasını duvarlara vuruyordu..yani benim eşim normal deil sinirlenimce
ben şunu biliyorumki bir daha olursa bana ne bu tehditleri yapabilir ne de af dilemeyi uçurumun kenerından döndü ama tekrar yaparsa bilirki ben olmam kaç kişi işin içine girdi ikna olmadım anladı gideceğimi perişan oldu gözlerimle gördüm mahvolduğunu pişmanlığını en sonunda yumuşamadığımı görüncebabam git valizini hazırla dediğinde ne hale geldi...son dakika annem ağladı bak perişan oldu gel bi şans daha son bi şans daha ver babam geldi falan...sonra eşim ağlayarak lütfen dedi kaldım...o günden beri de çok şükür bi durum yok 8 ay oldu inşallahta olmaz..düzelmez diyen herkese inat düzelcem dedi en başta bana....bakalım kısmet...ne olur bilinmezzz...doğru kadrolu olsaydım kimseyi dinlemezdim hiç kimseyi....çünkü ilşkide güven yok ben diken üstündeyim hep şimdi ne kadar mutlu etse de...............
4.defa nolcak?????o zaman çevrenin baskısı ısrarı ve oğlumun rahatı geleceği için taviz verip tabiki ayrılcam ki dualarım olmasın diye çünkü böyle bir şoku tekrar yaşarsam tükenirim....eşimin durumu iyi oğlumu iyi okullarda okutabilir maddi yönden her istediği olur ama boşanırsam ki ben bunları da göze almıştım sonuçta oğlumu kuru ekmeklede besler çalışır bakarım....kimse büyük konuşmasın...ben zamanında konuştum asla kaldırmam aldatmayı dedim ...ama insan yamam dediği bi çok şeyi an geliyor yapmak zorunda kalıyor...baştada söyledim ben bu şansı oğluma verdim eşime değil...o tekrar aynı hatayı yaparsa artık söyleyecek hiç bir sözü kalmaz...iyi geçiniyoruz şimdi inşallah bozulmaz eski günlere dönmek benim açımdan zor yani en azından güven açısından artıkasla ona sırtımı dönemem..ama yaraları sarmayı başarırsa bu evlilik tamamen kurtulur yaramın izi kalsada kalsın derim artık......
hiç aldatılıp da affedenler yazmamış...oysa insan yaşadığı zaman daha iyi anlar acıyı....empati kurabilmekte çok önemli tabi bunu yapabilen insanlarda var..AFFETMEK..hele ki böyle bir durumda çok çok zor...gitmek daha kolay dı belki ama kalıp düzelmesini beklemek şüpheyle yaşamak birşey olmamış gibi davranmak çoook daha zor...ben zor olanı seçtim oğlum için...onunda anne ve babasıyla yaşamaya hakkı var dedim bu defa anladı gideceğimi düzelmiştir o da göze almaz artık dedim...bakalım ALLAH kimsenin umudunu boşa çıkarmasın...ben hatalarımı geç fark ettim pişmanım diyor ...
merhaba bende aldatıldımm ..bende affettımm esım yurtdısındaydı orda yabancı bı kadınla beraberli olmus bızım cocugumuzda yok ben tup bebek yaptırdım zaten yurtdısına cıkış sebebıde sıgortamız ve maddı durumumuzun ıyı olmaması ve tup bebek ıcın para bırıktırmektı tup bebek yaptırdık agostos ayı ben salonda yatıyorum dr.uzun sure yatmamı ve stresten uzak durmamı esımede esıne gözun gıbı bak dedı esım bırara ben balkona cıkıyorum dedı cıktı ıcımden bi sesı benı dürttü bende cıktım baktımki esım tlf da konusuyoo beni görür görmez o panıkle tlf kapattı ama anladım tabııkı elinden tlf aldım zorlaa nmr.aradım 1 kadın cıktı ve esımden herseyı ögrendım cok pişman oldunu seytana uydunu ben yanında olmayınca bocaladıgını felan fılann o kadar cok üzülmüştümkii tabıkı geceyı hastanede gecırdım bu arada bebegım rıske gırdı sonunda düşük yaptımm ama cok sevıyodum esımı affettım ayrılmadım ama esıme eskı guvenımde sevgımde kalmadı hala sevuyorumm ama eskısı gıbı degıll
bu konuda o kadar hassasım ki yanlış anlıyor olabilirim.herseferinde diyorum aldatılmayla ilgili konuları okumuycam diye ama olmuyor işte.insan heralde kendi yaşadıklarını yaşayan birileri oldugunu duyunca rahatlıyor biraz.bu bencillik ama bunu açıklamakta dürüstlük.bu aralar dürüstlüğe o kadar ihtiyacım var ki...neyse yanlış anladıysam kusura bakmayın
hiç aldatılıp da affedenler yazmamış...oysa insan yaşadığı zaman daha iyi anlar acıyı....empati kurabilmekte çok önemli tabi bunu yapabilen insanlarda var..AFFETMEK..hele ki böyle bir durumda çok çok zor...gitmek daha kolay dı belki ama kalıp düzelmesini beklemek şüpheyle yaşamak birşey olmamış gibi davranmak çoook daha zor...ben zor olanı seçtim oğlum için...onunda anne ve babasıyla yaşamaya hakkı var dedim bu defa anladı gideceğimi düzelmiştir o da göze almaz artık dedim...bakalım ALLAH kimsenin umudunu boşa çıkarmasın...ben hatalarımı geç fark ettim pişmanım diyor ...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?