Alışamıyorum yine ben

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Umarim fakedir konunuz. Uzerinde dusununce normal bir insanin davranislarinin hic birini goremiyorum ben sizde. Sanki berdel vermisler sanki tarlada sabah ezaninda calismaya basliyor tavirlari.

Elimzdekileri dusunup mutlu olmamak elimizde olmayana vahlanmak dunyada nereye giderseniz sizi mutsuz edecek. Allah askina bi psikologa gidin. Bu kadar nimetin icinde yasayip bu derece sukursuz olmaniz?! basiniza bisey gelmeden onlem almalisiniz. En azindan esinize intihari dusunuyorum deyin bari o sizin icin cabalasin. Tek yaptiginiz kadinlar kulubune konuu acip gelen yorumlari begenmek ve hep ayni cevabi vermek.
 
Merhaba size yazmak için girdim hesabıma. 2 buçuk yıl önce evlenerek başka bir şehire geldim, ilk zamanlar bunalıyordum evde birileri beni boğuyor gibi geziyordum, dışarı çıkıyordum yalnız gezmekten bunalıyordum her yer tiksinç geliyordu koşa koşa eve dönüyordum. Sürekli ağlıyordum, halbuki yeni evliydik hani cicim ayları dedikleri gayet sakindi evimiz ilişkimiz. Memlekete ailenin yanına gidelim mi deyince eşim sevine sevine gidip içimden lanetler okuyarak geri geliyordum. Çok bağlıydım aileme, hiç ayrılmamıştım o kadar zor olacağını tahmin etmemiştim. Neyse hep böyle geçti zaman ben sanki annemin evini kendi evim, kendi evimide bir yabancının evi gibi görüyordum oraya gidince gelesim gelmiyordu uzun kalmalara başlamıştım eşim çok üzülüyordu ama birşey demiyordu ailenden mahrum edemem diye.. Sonra hamile kaldım, o dönemde kendime " artık senin ailen annen baban değil, eşin ve bebeğin " dedim bir yerden sonra evime gelirken oh be demeye başladım.
Sizi yadırgamıyorum, emin olun geçecek hafifleyecek içinizdekiler kendinize zaman tanıyın, biliyorum saçma gelecek bana böyle tavsiyeler veren insanlara aşırı kızıyordum ama alışverişe çıkın, sebze için pazara gidin, küçük yürüyüşler yapın, eşinizle mekanlar keşfedin, imkanınız varken çok iyi değerlendirin derim. Eşinizi üzmeyin bu halinizle o da yeni evlendi ve bambaşka hayalleri vardı unutmayın.
 
Kiz ne yapcan istda gel yer degiselim ist memur olarak calisilacak birsey degil esimin yuzunu unuttum oda benim 12_24calisiyoruz uykum yok grzmem yok tozmam yok 4yil olacak sorsan avrupa yakasini bilmm nerde ne var cok masraf cok pahali kira desen uctu zaten sanki devlet bize 10bin maas oduyoda ev sahibide zam ustune zam bunlara ragmen yine sukrediyorum herseye bence sen kendini otomatikmen mutsuz etmek icin elinden geleni yapiyorsun deprasyondasin sanki onuda gectim sukret bence elindeki nimetler icin fazlasiyla dogunun en ucra kosesinde de calistik eksi 30 soguklarda birgun bile sikayet etmedik ŞUKRETTTTTTTT..
 
Kimden alabilirim acaba
 
Benimde tek umudum cocuk çocuğum olunca geçer mi diye düşünüyorum ama şuan hazır değilim yaz sonu gibi düşünüyorum acıkçası çocuğu
 
Doğuda olmadığım için şükrediyorum inanın alışmaya çalışacağım artık
 
Gerçeğim haklısınız birçok nimete sahibim iş huzurum yok bitek umarım oda düzelir beni çok etkiliyor iş aileye uzaklık oluncada ikisi dayanılmaz geliyo bana nolur hor görmeyin
 
Bende artık iş olarak göreceğim sanırım böyle sadece kendime zarar vericem hicbişeyin düzeldiği yok sadece kendime zarar veriyorum
 
Sizin yazdıklarınızı okuyunca aklıma eski günlerim geldi. Şimdi çok şükür diyorum. Ben de memleketime 3 saatlik mesafede bir yere atandım ki benim memleketim burdan daha gelişmiş ve büyükşehirdi.burası imkanlar ve gelişmişlik bakımından malesef yeterli değil. İlk zamanlarda her haftasonu atlayıp ailemein yanına gidiyorsum.hapishanede gibi kapımın arkasına takvim yapıştırdım 3 sene bitsin memleketime döneyim diye ne dualar etmedim. İş ortamımdan nefret ediyordum şehirden de. Psiolojim de bozulmaya başlamıştı. Sonra bir mucize oldu yerim değiltirildi. Hem ev arkadaşımla cehennemi yaşadığım evden hem de iş yerinden ayrıldım.Başka bir yere aldılar beni aynı ilçede. Öncelikşe işe evimle başladım . Evimi yaşanılır bir hale çevirmek için uğraştım. İstersem iş yeride mutsuzluktan öleyim evime geldiğimde huzuru ve mutluluğu buluyorsam sorun olmaz dedim. İş ortamımda güzelleşiyprdu. Sinir olduğum memurlar tayin oluyordu yeni arkadaşlarda işe başlıyordu. Sonra şehri de sevmeye başladım. Komşularım ailem gibi oldular. Akşam saat 22.00 gibi tek başıma sinemadan çıkıp evime yürüdüğümde Allahıö sana şükürler olsun. Bu saat olmuş brn böyle rahat rahat evime gidebiliyorum. Çok şükür işim var herkesin hayalinş kurduğu. Çok şükür sağlıklıyım. Vb.
Şimdi 3 yılıö bitti tayın dilekçemi ağlaya ağlaya verdim. Vermek zorumdaydım. Özel sebeplerden dolayı. Üniversiteden beri platonik olarak aşık olduğum çocuğın memleketine atanmış olmama rağmen hatta onunla şu an aynı mahallede olmama rağmen. Siz ne güzel şanslısınız eşiniz var. İnanın şu an küçücük biř umudum olsa iptal ettirirdim. Tayin olunca da ailemle aynj evde kalamicam. Çğnkü benş farklj bir ilçeye veriyorlar.ayrı bşr evim olacak arada yanlarına gidcem. Keşke 3 yıl boyunca dığru adamı bulsaydım da burda kalsaydım diyorum. Siz Hem iş Hem eşi bulmuşsunuz.diğer güzellikleri saymıyorum bile. Bence bşr kağıt kalem alın elinize . Bursa ve istanbulu karşılaştırın eksileri artılarıyla. Ve unutmadan ailemiz canımız ciğerimiz ama biz onlarsız da bir birey olmalıyız.kendi ailemizi kurmalıyız. Hoşçakalın
 
Duygu1908 .!.:
İş ortamı iş yöneticiler hiçbirini Sevmedim gitmek dahi istemiyorum zorla gidiyorum bu yüzden birazda istanbula gitmek istiyorum
Genişletmek için tıkla...
İş ortamındaki insanları sevmedim,sevemedim şeklindeki bakış açısı bana çok garip geliyor.
Adı üstünde iş ortamı.
Karı-koca olmayacaksınız hiç biriyle,akşam evinize de getirmeyeceksiniz bu insanları.
Niye iş arkadaşlarınızı sevmek gibi bir ihtiyaç duyuyorsunuz?
İş ortamında yönetici olduğum yani seçimi ben yaptığım halde;
hiç sevmediğim veya az hoşlandığım insanlarla çalıştığım çok oldu çünkü kıstasım birini sevmek değil işini iyi yapması.
Haa 'ille de sevmem lazım benim' diyorsanız,
iş arkadaşlarınızı tanımak için bile en az 6 ay lazım, sevmek şöyle dursun.
 
Duygu1908 .!.:
Buda bnm imtihanım diyorum cok zor gerçekten burdaki rahat hayati bırakıp gitmek kötü olucak biliyorum ama duygularım beni ele gecirio mantıkmı duygusalmı davranmalıyım bilmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Ben de diyorum ki siz daha hiç imtihan olmamışsınız.
Biraz fazla mı duygusal ve hassassınız?
 
Artılar bursada daha fazla bölümümün değişmesini istedim müsade etmediler ve ağlayarak değişmesini istedim o yüzden sıkıntım değişme ihtimalide yok gibi çünkü yoğun bir bölüm elemana ihtiyaç var bu şekilde alışabilirmiyim sizce gözümün yaşına bakmadıkları için üzgünüm onun ezikliği var içimde
 
Memursunuz , özlük haklarınızı kimsenin engelleyemeyeceğini bilmiyor musunuz? Yönetici sormuşta rahatsız olmuşsunuz da zaten rahatsız olmak için bahane arar gibi bir haliniz var..
hadi kalkıp gittiniz kardeşiniz evlenince ne yapacaksınız? 3 aile bir arada mı yasayacaksınız ya da dedeniz ölünce? Bu kadar birbirinize baglıysanız 1.5 yıl onlar gelip durumu idare etsinler sonra kalkar gidersiniz hep beraber. Yok gelmiyorlarsa demekki hallerinden memnunlar sizin bu abartmanız niye?
Ayrıca cidden esinizi tek bırakıp gitmeyi düşünüyorsanız adamında başka birini bulup o özenle döşediğiniz eve getirmesi çok muhtemel sizede hak.
 
Oncelikle hor gormuyorum sizi ama kendi kendinizi dibe cekmek icin caba gosteriyor gibisiniz. Isinizi iyi yaptiginiz muddetce hic bir seyden korkunuz olmasin. Onlar bir isle yildirmaya calisiyorlarsa siz o isin hakkini vererek uste cikmaya calisin.
Zengin bir adama sormuslar nasil bu kadar zengin ve basarili oldunuz diye. Adam cevaplamis: sacimi tararken sadece taragi dusundum. Sizin icin de boyle. Isinizi dusunun. Bana niye boyle yaptilar faslini artik gecin. Isinizde basarili olup kendinizi isatlayin. Ondan sonra baska bolume gecmek istediginizi bildirirsiniz amirlerinize. Cunku yukardan bakilinca isten kaciyormussunuz gibi bir izlenim olusturmussunuz
 
Tabiki haklarımı engelleyemezler biliyorum bunu sabredeceğim Allah’a sığınıp
 
Duygu1908 .!.:
Aslında çok imtihan geçirdim ama bunda kalıyorum
Genişletmek için tıkla...
Üşenmeden tüm sayfaları ve verdiğiniz cevapları okudum.
Yüksek lisansı PDR olan 45 yaşındaki bir büyüğünüz olarak acilen psikolojik destek almanızı tavsiye ediyorum.
Düşünce yapınız ve psikolojiniz, kesinlikle sağlıklı değil.
 
İşten kaçmak değilde bazı hassas olduğum noktaları söyledim kabul etmedi artık ne veriliyorsa yapıcam artık gidemem kimseye bikere reddedildim kaderime boyun eğip işimi sevmeye çalışacağım
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

Pozitif mi negatif mi bilmem ama tüm gerçekliğiyle doğum hikayem. 😂
Yorumlar
17
Görüntüleme
458
merak dolu
K
Sevgilimden ayrıldım çok mutsuzum
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
3K
seren1seven
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
8K
sendemibrutus
S
D
Burun Estetiği Pişmanlık Depresyon
Yorumlar
6
Görüntüleme
2K
deepthoughts
D
S
Bebek mevlidi yaptınız mı ?
6 7 8
Yorumlar
146
Görüntüleme
4K
Sunshine1
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…