evet zaten şükretmesini bilen bi insanım çok şükür bi ailem var ama insan bi süre sonra başka sevgiyi arıyo önce eşinin sevgisini sonra çocuklarının sevgisini.Ve bi türlü bu his geçmiyo.Geçmesi için bunun gerçekleşmesi gerek çünkü.Bunun da gerçekleşmeyeceğinden emin gibiyimGeç kalmışlık hissi bu, anlıyorum. Oyle lanet bir duygudur ki olduğun yeri beğenmezsin ama "tren kaçtı bir kere" düşüncesiyle olmak istediğin yere varmak için çaba da gösteremezsin.
Yaş bu karamsarlık için çok gençtir, koşullar da bir çok insana göre çok iyidir aslında ama objektifligi de kaybetmissindir. Gerçeklikten kopmuşsundur bir yerde.
O yüzden biz ne desek de sizi ikna edemeyeceğiz. Sizin bir başarıya ihtiyacınız var.
Tecrübe etmiş biri olarak yine de kendinizi bu duygudan kurtarmanızı öneririm. Elinizdekilerin bir kısmını daha alarak hayat çok güzel öğretiyor yoksa. Geriye dönüp "aslında ne kadar da çok şeye sahipmisim" diyorsunuz sonra.
benim de bi sevgilim vardı ve evet bu yaşın ben de evlilik için erken olduğunu düşünüyorum zaaten o sorumluluğu kendimde hissetmiyorum ama insan istiyo işte belli bi yerden sonra.Evet hissettiklerimi kimseyle paylaşamıyorum çünkü çoğu arkadaşım evli ya da nişanlı bana vakit ayırmıyolar bile ayrısalar bile dinliyolar ama boşver deyip geçiyolar.Bu paylaşmak değil.Ne alaka?
Eşimle ilk tanıştığımızda 23 yaşımdaydım, bırak kabul etmeyi, evlilik teklif etti diye görüşmeyi kesip izimi tozumu kaybettirmiştim.
Ha kısmetten kaçılmazmış, 8 sene sonra buldu beni, evlendik ama o beni kandırmasa evlenmeyi kesinlikle düşünmüyordum.
Hayatınızın amacı nasıl evlilik, çocuk olabilir? Veya evliliksiz, çocuksuz bir hayat neden boş olsun?
Bu mu yani dünyadaki misyonunuz, vizyonunuz? Eş ve anne sıfatları olmayınca sizden geriye bir şey kalmıyor mu?
Tamam paylaşmak güzeldir de, illa sevgiliyle, eşle mi paylaşmak lazım yani?
İş arıyorum bulamıyorum diyorsunuz, neden kendinizi profesyonel anlamda geliştirmeye ve potansiyelinizi arttırmaya çalışmıyorsunuz?
Evlenmeden önce de misler gibi, prensesler gibi yaşıyordum. Tozu dumana katıyor, çalışıyor, geziyor eğleniyordum.
Evlendim şimdi de kraliçeler gibi yaşıyorum, çalışıyorum, gezip tozuyorum.
Kendime korkunç güvenim ve saygım var birey olarak. Evlenmeden önce de böyleydi, gram değişiklik yok.
Sizin bu kafayla bulacağınız eş sizi çok da el üstünde tutmaz ki zaten? Zira ağzının içine bakacaksınız evlenmek için. Yapmayın, çok da mühim değil eloğlu.
Bilmiyorum bakış açınız rahatsız etti beni.
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah. Umarım her şey gönlünüze göre olur.
her zaman elimdekiler için şükrederim ama insan belli bi zamandan sonra paylaşmak sevmek sevilmek istiyo ve bence en doğal ihtiyaçlardan biri.Olmayınca insan eksik hissediySizin tavriniz huzur azginligi oluyor. Bugün Konak ta bir genç gördüm bacakları ve kolları yok annesi kursa gotuuyordu kucağında. Sağlığına Sukret çık dışarı is ara milyon kez ara ve hala terkeden sevgilinin yasini tutmak yerine kendini geliştir. Üzgünüm de içim sıkıldı kendinizi tarif ederken okuduğumda bu haliniz degismezse hayat boyu yalnız ve İşsiz kalırsınız sevgiler
inşallah bunun için o kdar fazla dua ediyorum ki ama bi yandan da ya yalnızlık benim kaderimse diye korkuyorum artık.İnş.dualarım kabul olur da bunları söylediğim için kendimden utanırım ama şu an o kadar umutsuzum ki milyonlarca yerde cv vardır görüşmelere gitmişimdir hiç bi sonuç yok elimde eski sevgilim ilk sevgilimdi onca umutla hayalle yarı yolda bırakıp gitti beni.Ondan önce teklif eden dahi olmadığı için ondan sonra da kimse gelmez diye düşünüyorum istemeden.Selam,
Çok tanıdık geliyor yazdıkların. Tıpkı 2 sene önceki ben gibi. İşe girdim, sevgilimi buldum. Evlenme teklifi aldım. Hepsi 2 sene içinde oldu. O yüzden korkma diyorum.
sen kaç yaşındasın en azından çalışıyomuşsun ben de o da yok ve benim sevgili bulucağıma dair ümidim de pek yokAy sanki ben konu acmisim yauni mezunuyum calisiyorum sevgilim sözlenicekken terketi 1 sene olucak bende kestim kesiyorum umidi kediler var neyseki
zaten birini sevmeden evlenemem ben yoksa aday illaki bulunur yani çıkar illaki ama ben sevebilir miyim uyuşabilir miyim hiç bilmiyorum sanırım asıl korktuğum buBen evliyim ama ben kendimi yalnız hissediyorum kocamla kafam uymuyo çünkü çok zıt karakterleriz beni kimse istemez diye ilk gördüğünle evlenip hataya düşme de..
teşekkürler inş.amin.Böyle düşünmemin sebebi aslında eski sevgilim ilk sevgilimdi ondan önce teklif eden dahi olmadı ondan sonra da olmaz diye dşünüyorum.Kısmetlerin varsa değerlendir demişsin kısmetlerimi bırak kısmetim bi le olsa değerlendircem ama yokBu kadar karamsar olmayin.Hayat devam ediyr gecmise bir sünger cekip, yeni bir sayfa ac karsina cikan kismetlerin varsa degerlendir.Ayrica daha genceciksin cocugunda olur hayirlisiyla.30 yasinda evlenip coluk cocugu olanlar var bacim.Rabbim hayirli bir es nasip etsin
şu an öyle bi durumdayım ki psikolojim mi bozuldu bilmiyorum ama bunlar olmadıktan sonra yaşamak bile boş geliyo hiç bi faydam yokmuş gibi hissediyorum.Dua etmekten vzgeçemem tek umudum o zaten ama olmadığını görünce daha fazla üzülüyorumAllah korusun bir hastalık yaşarsınız daha öncekiler ne ki dersiniz.saydıklarinizin hepsi olabilecek şeyler kolay değil tabi ama demekki zamanı var
Allah vermeyeceği şeyin hayalini kurdurmaz üzülmeyin ve dua etmeye devam edin hayırlısı ile
her insan için söylemedim ben bunu ama mesela ben onca yere başvuru yparken çalışmak istemiyorum birz kafamı dinliycem deyip hiç iş aramayan arkadaşlarım şimdi çok iyi pozisyonlarda çalışıyolar.Psikolojimin bozulmasının nedeni de drdimi paylaşabileceğim kimse yok etrafımda dediğim gibi arkadaşlarım evli ya da nişanlı bana vakit ayırmıyolar ayırsalar bile anlatınca boşver deyip kendi dalgalarına bakıyolar.Bu yüzden kendimi yalnız hissediyorumNereden biliyorsun insanların çaba göstermediğini, ne saçma bir kendini kandırış.
Şu mesleğe sahip olmak için kaç yıl bekledim ne emekler verdim.
Hiçbir şey lap diye sunulmuyor.
Böyle oturur 24 yaşında, bu yaştan sonra kimse almaz kafası yaşarsan daha çok bozulur psikolojin.
yzdığın için t.ederim öncelikle evet benimde evlilik düşücem yoktu hatta şu anda bi evliliğin sorumluluğunu kaldırabileceğimi zannetmiyorum böyle düşünmemin sebebi sdece tamamıyla yalnız kalmam.Arkadaşlarımın çoğu evli ya da nişanlı bana vakit ayırmıyolar ayırsalar bile neşemi paylaştığımda benimle gülüp derdimi paylaştığımda aman boşver deyip geçiyolar.Şu anda bi sevgilim olsa hala evlenmeyi istemeyebilirim belki ama en azından yalnız kalmam.Bi de eski sevgili mevzusu var tabi o kadar hayalle o kadar umutla ortada kaldım ki onları nasıl öldüreceğimi bilemedim.Evlenemem dememin sebebi de eski sevgilimden önce benmle çıkmak isteyen dahi olmadı o yüzden ondan sonra da olmaz diye düşünüyorum.Evet üniden sonra kurslara spora kpss kurslarına her yere gittim iş başvururları yaptım tek istedikleri tecrübe.37 yasindayim, ben de dahil benim arkadaslarimdan kimse 20 li yaslarda es bulamadim uzuntusunu yasamiyorduk.
34 yasimda evlendim ki hala evlenme derdim yoktu.
20 li yaslarda evlenme teklifi edenlerin uzerine atlamadim, bir sekilde iliski iyi gitseydi bile o yaslarda evlilik fikri de cok uzakti.
Simdi bakiyorum kk da ki konulara daha 20 li yaslarin basinda bi evlilik derdi almis basini gidiyor. Yeni nesil daha bi evliliige duskun nedense.
Ha evlenmek istemek normaldir yine o yaslarda, herkesin hayatta amaclari farkli, herkes ayni olmak zorunda degil tabi ama ben bu saatten sonra evlenemem demek nasil bir acizliktir, hayati evlilige adamaktir bilmiyorum.
Etrafta tonla uni var, sokak aralarina bile uni aciyorlar. Onemli olan uni mezunu olmak degil. Uniden sonrasinda da bir suru kurslara gittim kendimi gelistirdim vs oyle oturmakla olmuyo bu is mevzulari. Is gorusmelerinizi analiz ettiniz mi hangi taraflariniz eksik vs diye? Bu eksikleri nasil gideririm diye dusundunuz mu?
Ama ne diyim insallah zengin koca bulursunuz. Mantalite ona daha yatkin gibi.
Icim sisti cidden konunuzu okurken yazmadan gecemedim. Ama bi dusunun soylediklerimi bence
evet zaten şükretmesini bilen bi insanım sağlığım için ailem için her zaman şükrediyorum ama insan bi süre sonra daha farklı sevgiler de istiyo.Aileyle her şey paylaşılmıyo yani en azından ben paylaşamıyorum+2 yaş fazlayla aynısını yaşıyorum. İlk aşkım yeni evlendi hem de. 3 yıl oldu üniversiteyi bitireli üstelik. Hayat hâlâ güzel. Ailem var çünkü..
sadee sorunumu açtım senin burda dalga geçtiğin mevzu benim için çok hassas sorun bi koca değil sorun yalnızlıkUtuleyip katlayip bi sevgili yollayalim ablama kargoyla?
Egerki herkeste varsa geri kalma..
ickili kumarbaz ve bos gezenin bos kalfasi uygunmudur? Varligi yetrrlidir sanirim?
inş.o güzel günler gelir dualar kabul olur çünkü hala tek umudum bunlar.Ah ulen ben simdi 24 yasinda olsam ahh :) 4 yil oncesi yani :) kizim kafana takma bak banada hep ayni seyi derlerdi ben 26 yasinda is buldum dusun.. 28 yasinda nisan attim kaldim dimdizlak ortada ama hala umudum var hersey hayalettigimden bile guzel olacak gun gelecek diyorum.. Ah ah 24 yasima geri donsem ah simdimi aklim olsa
zaten antidepresan kullandım uzunca yıllar.Sanırım yine başlamam gerekiyo.Daha yaşın genç canım nasıl düşünüyorsun öyle depresyona girmişsin olumlu şeyleri düşün sürekli olumsuz düşünme ne güzel üniversite bitirmiş sin is aramaya devam bende çok aradım is buldum evlendim istem çıktım şimdi çocuğum var yine is arıyorum bulamıyorum bazen karamsar oluyorum ama ümit var içimde ümidini kaybetme..
Su an derdini dinlemeyen zaten arkadasin degildir. Ya da hep bu dertlerden bahsediyorsan gercekten onlar da daralmis olabilir.yzdığın için t.ederim öncelikle evet benimde evlilik düşücem yoktu hatta şu anda bi evliliğin sorumluluğunu kaldırabileceğimi zannetmiyorum böyle düşünmemin sebebi sdece tamamıyla yalnız kalmam.Arkadaşlarımın çoğu evli ya da nişanlı bana vakit ayırmıyolar ayırsalar bile neşemi paylaştığımda benimle gülüp derdimi paylaştığımda aman boşver deyip geçiyolar.Şu anda bi sevgilim olsa hala evlenmeyi istemeyebilirim belki ama en azından yalnız kalmam.Bi de eski sevgili mevzusu var tabi o kadar hayalle o kadar umutla ortada kaldım ki onları nasıl öldüreceğimi bilemedim.Evlenemem dememin sebebi de eski sevgilimden önce benmle çıkmak isteyen dahi olmadı o yüzden ondan sonra da olmaz diye düşünüyorum.Evet üniden sonra kurslara spora kpss kurslarına her yere gittim iş başvururları yaptım tek istedikleri tecrübe.
teşekkürler inş.Su an derdini dinlemeyen zaten arkadasin degildir. Ya da hep bu dertlerden bahsediyorsan gercekten onlar da daralmis olabilir.
Ben sahsen etrafimda hep ama hep karamsar olan insan tutmak istemem. Senelerdir ayni derdi anlatan insan da sevmem cunku bana gore kendisini ve bakis acisini degistiremiyordur, oyle tiplerle de arkadaslik edemem zaten.
Sosyal olmak istiyorsan arkadas edinebilecegin sosyal aktiviteler olustur. Atiyorum trekkinge git ya da neden zevk aliyorsan ona.
Yani hayatinda ne eksikse onu gidermeye calis onun icin uzulecegin yere.
Kaldi ki cok gencsin inan karsina oyle biri cikar ki eski erkek arkadasinla olmadigina sevinirsin. Su an seni umursamayan birisi icin hayatini kilitlemeye deger mi? Ondan burada bahsetmene anmaya bile degmez oyle dusun.
Silkelen sadece. Hep cozume odaklan hayatimi nasil daha iyi yaparim diye.
En iyi cozumu sen bulursun zaten kendin icin. Umarim toparlarsin kendini
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?