- Konu Sahibi citaknuray
-
- #1.821
Ben de New York çok merak ediyorum, henüz gidemedik,arabayla 3 saat falanmış ama dediğiniz gibi arabayla orda baş edemeyiz diye gidemedik.Ama New Jersey de oturmak isterdim:))
Memleket hasretini en az yaşayacağım yer galiba.Bizim yaşadığımız yerden tren,otobüs imkanı yok illaki araba!yakındaki büyük bir şehre gidip ordan gidebiliriz sadece.Sessiz,sakinlik güzel de İstanbul'dan gelince hareket,canlılık arıyor insan.O yüzden Ny,new jersey taraflara daha bana göre.İlerde iş imkanı olursa hemen giderim, ama şimdilik burdayız hatta bazen tr dönmeyi bile düşünüyoruz.ilk yıl sendromu sanırım,bir yıl geçsin alışırsınız diyorlar ama bilemiyorum.Bir de biz çok yalnız kaldık!Kandırıldık hatta diyebilirim:)) şu Türk filmlerinde gurbete gelip ortada kalanlar gibi:)) Allaha şükür o günleri atlattık ama zor zamanlardı.Bize eşimin kuzeni greencard çıktığı zaman biz naparız diye düşünürken kesin gelin işiniz hazır dendi:)Ayrıca beraber iş kurmayı falan düşünüyordu.Çok istek ve hevesle ısrarla çağırdı.Gelince bir baktık,iş falan yok!Yetişkin insanlarız bize iş bulsunlar,ev bulsunlar diye kimseden beklentimiz yok ama resmen bizi umutlandırıp sonra da yok deyip,ilgilenmeyince insan kötü oluyor.Otelde kaldığımız günler oldu.Neyseki ben 1 ay içinde eşim ve kendime iş bulup evimizi de ayarlayıp yolumuzu tutturduk.Buraya gelirken herşeyi kendim yapacağımı bilsem ona göre gelirdim.Hep sizin yanınızdayız diye birileri söylemde bulununca daha rahat düşünüyor insan.Neyse buralara geliş öykümle sizi de sıkmayayım:))) iyi de herşeyi yalnız yapmışız diyoruz,bize daha çok şey kattı.Ama yalnızlık geçmiyor işte:))
Buarada dün de benim iş yerinde kasık bölgemde 5 dakikalık bir ağrı oldu,yürüyemedim bile zorla kendimi bir yere attım.Biraz daha uzun sürse fena olacaktım.Bir de ağrıyla birlikte ben kendimi korkutuyorum onu farkettim.Normale dönünce,normal bunlar sakin ol falan diyorum:))
Memleket hasretini en az yaşayacağım yer galiba.Bizim yaşadığımız yerden tren,otobüs imkanı yok illaki araba!yakındaki büyük bir şehre gidip ordan gidebiliriz sadece.Sessiz,sakinlik güzel de İstanbul'dan gelince hareket,canlılık arıyor insan.O yüzden Ny,new jersey taraflara daha bana göre.İlerde iş imkanı olursa hemen giderim, ama şimdilik burdayız hatta bazen tr dönmeyi bile düşünüyoruz.ilk yıl sendromu sanırım,bir yıl geçsin alışırsınız diyorlar ama bilemiyorum.Bir de biz çok yalnız kaldık!Kandırıldık hatta diyebilirim:)) şu Türk filmlerinde gurbete gelip ortada kalanlar gibi:)) Allaha şükür o günleri atlattık ama zor zamanlardı.Bize eşimin kuzeni greencard çıktığı zaman biz naparız diye düşünürken kesin gelin işiniz hazır dendi:)Ayrıca beraber iş kurmayı falan düşünüyordu.Çok istek ve hevesle ısrarla çağırdı.Gelince bir baktık,iş falan yok!Yetişkin insanlarız bize iş bulsunlar,ev bulsunlar diye kimseden beklentimiz yok ama resmen bizi umutlandırıp sonra da yok deyip,ilgilenmeyince insan kötü oluyor.Otelde kaldığımız günler oldu.Neyseki ben 1 ay içinde eşim ve kendime iş bulup evimizi de ayarlayıp yolumuzu tutturduk.Buraya gelirken herşeyi kendim yapacağımı bilsem ona göre gelirdim.Hep sizin yanınızdayız diye birileri söylemde bulununca daha rahat düşünüyor insan.Neyse buralara geliş öykümle sizi de sıkmayayım:))) iyi de herşeyi yalnız yapmışız diyoruz,bize daha çok şey kattı.Ama yalnızlık geçmiyor işte:))
Buarada dün de benim iş yerinde kasık bölgemde 5 dakikalık bir ağrı oldu,yürüyemedim bile zorla kendimi bir yere attım.Biraz daha uzun sürse fena olacaktım.Bir de ağrıyla birlikte ben kendimi korkutuyorum onu farkettim.Normale dönünce,normal bunlar sakin ol falan diyorum:))