- Konu Sahibi ipektuncer
- #61
Ben ikinci çocuğumu 37 yaşında doğurdum. Yaş olarak oldukça riskli bir gruptaydım. 2 doktor kontrollerimi yapıyordu. Doktorumun biri ısrarla amniyosentez istemişti, diğer doktorum ise bana "bu bebekte bir sorun çıkarsa (amniyosentez sonucunda) aldıracak mısın? Bu soruya cevap verdiğinde amniyosentez için kararını da vermiş olursun" demişti. Sonuçta 2 gün düşünmüş ve bir sorun olsada aldırımayacağıma karar vermiştim. Sonuçta doktorum "eğer aldırmayacaksan amniyosentez yapmaya gerek yok" demişti.
Kızım 8 yaşında canavar gibi.
Bazen kadere inanmak gerekiyor. Sizin bu soruya cevabınız evet ise yaptırın, hayır ise yaptırmayın bence.
Ayrıca üniversite hastaneleri oldukça iyidir bu konuda içinizi ferah tutun.
Ablam, eşim ve ben dün gece bu konuyu (yani sonuca göre nasıl hareket edeceğimiz konusunu) saatlerce konuştuk.
Benim netleşmiş herhangi bir fikrim yok. Sadece çok üzgünüm.
Eşim beklediğimin aksine amniyosentez yaptırmayalım, öyle veya böyle bu bebek bizim diyor.
Ablam tam aksine, eğer engelli doğacaksa (bunu yazmak bile çok zor) kızım için de hayatın çok zorlaşacağını ve o bebeğin de bu şekilde doğmayı ve yaşamayı hak etmediğini söylüyor.
Ablamın dediğine göre sonuca göre doktorun da yönlendirmeleri olacakmış. Her olumsuz sonuç aynı değilmiş. Bazılarının tedavisi olabiliyor, bazılarında ise doğsa bile yaşama şansı olmayabiliyormuş. Tek tek anlattı. Büyük ihtimalle bunun kararı sana kalmayacak, dedi.
Allahım, ben hala inanamıyorum bu noktada olduğuma. Etrafımda konuşulan herşey hayal sanki.
