Size burda sayfalarca destek yazısı yazmak isterdim ama çıkmadık candan ümit kesilmez derler inşallah şifa bulur demekten başka bir söz gelmedi aklımaBu sabah bir rüya gördüm. Annemi ziyarete gitmişim o anda fenalaşmış elimden gelen herşeyi yapmama rağmen vefat etmiş. Hemşireyi çağırmışım hemşire bişeyler yapmış annem hayata dönmüş. Saçlarını okşadım seni seviyorum anne dedim. Öperken o da bana ben de seni seviyorum ama ben artık gidebilirim dedi.
Bugün kardeşim aradı. Annemin 3-5 günü kalmış. Doktor hazırlıklı olun demiş.
Doğum yapalı 40 gün oldu hatta 39 gün. Ne ona bakabildim ne de çok yanında durabildim. Şimdi yola çıkıp gideceğim. Son bir kez belki göreceğim belki göremeyeceğim.
Çocuk yapma işini beklettim hep. Bir gün annem dedi ki " çocuk yap bizi bekleme"
Belki görür biraz sever biraz büyütür diye düşündüm( ya da istedim)
Olmadı.
Şimdi hep aklımda acı çekiyor mu?
Belki son bir kez yemek yemek istiyor.
Belki sadece bir bardak çay!
Hepsinden önemlisi korkuyor mu?
Tarifi yok bu acının.
Hele ki anneliği tadarken annesiz kalmanın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?