• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne olmak ağır geldi

Biraz sizde sanki panik ve streslisiniz gibi böyle nasıl desem relax olmayı deneyin çok müdahaleci olmayın. Koşcak mı koşsun düşcekse düşecek,atıyor mu atsın, ağlıyor mu ağlasın cok akıllılar yani aslında ne şekilde dikkat çekebileceklerini biliyorlar sonra bunları huy ediniyorlar sizin stresinizi hissediyorlar ondan deneyin bi bunları derim.
Evet haklısınız, çok stres yapıyorum ağladığı zaman. Relax olmayı deniyorum ama başaramıyorum çoğu zaman. Bu konuda kendimi geliştirmeliyim.
 
Kreşe başladı ondan olabilir diyorum sabır çekiyorum ama nafile.
Kreş her çocukta farklı etki yapıyor. Benim büyük olan (3,5) çok uysal bir çocuktur. Kreş onu hırçın yaptı. Bana çok düşkündür, evdeki rahatı bulamadı. Küçük olan (2,5) aslında hırçındır. Tam aksine o kreşe daha adapte oldu. Etkinliklerde çok mutlu oluyor. Kreş sosyal medyada kendisini paylaşınca seviniyor.
Biz de eşimle çocuktan sonra birbirimizi yedik. Büyük badireler atlattık ama Allah’a şükür atlattık. Şimdi yarım gün en azından kendimize vakit ayırıyoruz. Evin dinamikleri şu an daha iyi oturdu.🙏🏻
 
Kreş her çocukta farklı etki yapıyor. Benim büyük olan (3,5) çok uysal bir çocuktur. Kreş onu hırçın yaptı. Bana çok düşkündür, evdeki rahatı bulamadı. Küçük olan (2,5) aslında hırçındır. Tam aksine o kreşe daha adapte oldu. Etkinliklerde çok mutlu oluyor. Kreş sosyal medyada kendisini paylaşınca seviniyor.
Biz de eşimle çocuktan sonra birbirimizi yedik. Büyük badireler atlattık ama Allah’a şükür atlattık. Şimdi yarım gün en azından kendimize vakit ayırıyoruz. Evin dinamikleri şu an daha iyi oturdu.🙏🏻
Katılıyorum benim oğlan da çok uysaldı. Ters tepti
 
Arkadaşıma dedim bunu geçen gün, yoo başka dertlerle geliyor o yaşlar da dedi 😊
Ben 26 yaşıma geldim hala derdim bitmedi 🥲 derdi olacakta biraz akıllanır en azından di mi? Lütfen evet diyin hahahsha mesela en azından yemeğin içine, tvye, kafama oyuncak atmasın. Balkonda otururken baradğı tabağı aşağı atmasın. beraber kitap okuyalım, gezelim, tek başına oyun oynasın. Ne zaman baba ne zaman mezara girince mi 🥲🥲
 
Ben 26 yaşıma geldim hala derdim bitmedi 🥲 derdi olacakta biraz akıllanır en azından di mi? Lütfen evet diyin hahahsha mesela en azından yemeğin içine, tvye, kafama oyuncak atmasın. Balkonda otururken baradğı tabağı aşağı atmasın. beraber kitap okuyalım, gezelim, tek başına oyun oynasın. Ne zaman baba ne zaman mezara girince mi 🥲🥲
😄😄😄😄 1 yaşa yeni girdi kızım. Aynı dönemde doğuran arkadaşıma da dediğim gibi her ay zorlaşacak. Yeğenlerde öyle gördüm. Sizinki kolay geçsin inşallah
 
Nasiii ya 3 yaşta düzelmiyo muydu bu fındıklar? bana yalan beyanda mı bulunmuşlar? 🤣🤣
Oofff benimki 2 yaşında 1 sene daha dayan diye kendimi telkin ediyordum. Şuan çok kötü oldum 😃
 
Bilmiyorum ah keşke bilsem. Kreşe başladı ondan olabilir diyorum sabır çekiyorum ama nafile.
Bendeki 3 yaş bebesi kreşe gitmiyor ama oda aynı herşeye hayır herşeye itiraz. Annemin her dediğine itiraz etmek zorundayım gibi hissediyor sanırım kendini 🤪
 
Bendeki 3 yaş bebesi kreşe gitmiyor ama oda aynı herşeye hayır herşeye itiraz. Annemin her dediğine itiraz etmek zorundayım gibi hissediyor sanırım kendini 🤪
Ay nasıl sabrediyorsunuz 😅 bir tüyonuz varsa paylaşırsanız çok makbule geçer zira vaziyetim hiç iyi değil 🤣🤣
 
resmen beni anlatmissin. Esimle sürekli bu cocuga yaranamiyoruz, mutlu edemiyoruz diye düsünürken buluyoruz kendimizi. Dogdugundan beri mizmiz, huysuz, asla bir yerde sakin durmayan, poposunda kurt var adeta. Bir yasina girdi hala ayni. Herseyi gectim ama insan sürekli kendini sorguluyor, beceremiyorum diye düsünüyor ya en zoru bu.
 
Belki biraz hayatı olumlayıp pollyanacılık oynasanız işinize yarar. Mesela bebek arabasından indirmek istemiyorum ağlıyor yazmışsınız aceleniz yoksa bırakın insin yere mi yatıyor siz de onunla yere yatın. Bir yerde görmüştüm çocuklar aslında hayatımızı yavaşlatıp anı yaşayalım diye varlar diyordu. Ben bu şekilde düşünmeye çalışıyorum yapacağım işi ×2 yavaşlıkta yapıyorum ama hem acele edip kendimi stres yapmıyorum hem de daha az yoruluyorum. Yürümüyor aynı yerde mi duruyor e bırakın dursun her şeyi incelesin. Benim bebeğim daha küçük belki yazması kolaydır ama o kadar çok ağlıyor ki işten geldiğim gibi bebek arabasına atıyorum akşam uyuyana kadar gezdiriyorum annecim bak sokak lambası, bak ağaç diye diye akşam oluyor ya da bebeğime dans ediyorum bazen çok yoruluyorum yere koyunca oturup düşünüyorum ne olacak diye ama öyle düşündükçe daha çok içine giriyor ve yorulmuş hissediyorum ben pollyanacılık yapıp mutlu bir hayat yaşamaya çalışıyorum 🙈
 
resmen beni anlatmissin. Esimle sürekli bu cocuga yaranamiyoruz, mutlu edemiyoruz diye düsünürken buluyoruz kendimizi. Dogdugundan beri mizmiz, huysuz, asla bir yerde sakin durmayan, poposunda kurt var adeta. Bir yasina girdi hala ayni. Herseyi gectim ama insan sürekli kendini sorguluyor, beceremiyorum diye düsünüyor ya en zoru bu.
Beceremiyorum düşüncesi beni yiyip bitiriyor
 
Belki biraz hayatı olumlayıp pollyanacılık oynasanız işinize yarar. Mesela bebek arabasından indirmek istemiyorum ağlıyor yazmışsınız aceleniz yoksa bırakın insin yere mi yatıyor siz de onunla yere yatın. Bir yerde görmüştüm çocuklar aslında hayatımızı yavaşlatıp anı yaşayalım diye varlar diyordu. Ben bu şekilde düşünmeye çalışıyorum yapacağım işi ×2 yavaşlıkta yapıyorum ama hem acele edip kendimi stres yapmıyorum hem de daha az yoruluyorum. Yürümüyor aynı yerde mi duruyor e bırakın dursun her şeyi incelesin. Benim bebeğim daha küçük belki yazması kolaydır ama o kadar çok ağlıyor ki işten geldiğim gibi bebek arabasına atıyorum akşam uyuyana kadar gezdiriyorum annecim bak sokak lambası, bak ağaç diye diye akşam oluyor ya da bebeğime dans ediyorum bazen çok yoruluyorum yere koyunca oturup düşünüyorum ne olacak diye ama öyle düşündükçe daha çok içine giriyor ve yorulmuş hissediyorum ben pollyanacılık yapıp mutlu bir hayat yaşamaya çalışıyorum 🙈
Inanın acelem olmadığı zamanlar zaten indiriyorum birlikte yürüyoruz. Cuma günü mesela 10 dakikalık yolu 45 dakika da geldik, sorun değildi. Markete gidiyoruz ürünleri raflarından indirip yere dizmek istiyor, ben her ne kadar geri toplayıp yerine koysamda etrafdan kötü bakışlar eksik olmuyor. Yaptırmadığımda da ağlıyor. Sokaklarda yerde yatar yuvarlanır, hiç sorun etmem ama günün sonunda bakıyorum ve sanki hiç yol katetmemişiz gibi geliyor.
 
şöyle söyleyeyim; etrafımdaki herkes beni gördükten sonra çocuk yapmaktan vazgecti 😂😂

ben genel yapı itibariyle de sabırsız ve öfkeli biriyim. çok kolay sinirlenebiliyorum. söylediğim sey o an ve doğru sekilde yapılsın istiyorum, yoksa cok geriliyorum ve parlıyorum.

cocugum oldu zaten lohusalık dönemim cehennem. gazlı, kolik bir bebek.. hastane “istiyorsanız geri alalım” dese vereceğim öyle doldum artık. 3 saat bir cocuk ağlar mı ya? bir haftalık cocuk ağlamaktan sesi kısıldı 😂

sonra zamanla kolaylaştı. sinirleniyorum yine. cocuga değil ama kendime galiba. dün gece mesela 11de uyandı ve sebepsiz ağladı, memeyi istemedi ilk defa. 2 saat memeyi veremedim cocuga. kediyi odaya getirdik de neşelendi 😂 saat 1.30da ancak meme kabul etti de uyudu. o süre boyunca sakin kalmaya calistim. cocuk uyuyunca sinirden saçımı başımı yolmaya başladım. banyoya gittim ağladım 😂 geldim uyudum sonra, napayım 😂

cok seviyorum cocugumu ama %90 dert yakınıyorum herkese. bazen nankörlük ediyormus gibi hissediyorum veya iyi bir anne değilmisim gibi. ama cocugum beni seviyor, hatta bayılıyor bana😂 elimden geleni yapıyorum. vakit ayırmıyorum, tüm vaktimi veriyorum. gerekirse ev işi, yemek, kendi bakımım her seyi erteleyip onunla ilgileniyorum. ama ben de insanım yani. bazen dayanamıyorum, ağlamak, öfkelenmek istiyorum. dert yanmak istiyorum birilerine. o kadar da olsun canım. 😂
 
Back
X