Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

gayet normal bir kadınsın. herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil. olanların çoğu da pişman da kutsal analık ayağına itiraf edemiyorlar. ya da hayatlarındaki boşlukları o bebelerle dolduruyorlar. etrafında yetişmiş insanların ailelerini gözlemle. kendi gençliklerini yaşayamamış aileler, maddi yetersizlik içinde çocuk büyütmeye çalışmalar, boşanmak isteyen ama çocuk var diye boşanamayan aileler... çocuk yapmak özünde çok bencil bir eylemdir. geri dönüşü yoktur. çocuğuna haksızlık yapacağını, çocuk büyütmenin fedakarlıklarını kaldıramayacağını düşünüyor olabilirsin. seni eleştirmek bir kenarda, bu büyük karara gözün kapalı atlamayıp kendini tarttığın için tebrik ederim. anne olmayı istememek bir eksiklik ya da bir problem değildir. hayatını kendin için en güzel şekilde yaşamanı dilerim:)
evli erkeklerle birliktelik yaşamak da "ahlaksızlık" olarak kabul görmüş olsa da 3 güne bir evli birinden hoşlanıyorum konusu okuyoruz. yani dediğin gibi annelerin "çoğu" pişman olsa herhalde hiç bir yerde olmasa burda görürdük bunun gibi 3-5 konu. çocuk sahibi olmak istemeyenleri gayet anlayışla karşılayabiliyorum. ki evlendiğim aydan itibaren çok çok istedim çocuk sahibi olmayı. ama çocuk sahibi olmak istemeyenlerin , çocuk sahibi olan veya olmak isteyenleri eleştirmesini anlayamıyorum kusura bakmayın. henüz hamileyim kucağıma almadım ama ultrasonda minicik bedenini hareket ettirmesini, kolunu bacağını oynatmasını izlemek dahi paha biçilemez bir his benim için.

o çocuk var diye boşanamadığını söyleyen kadınların çocuk öncesi de berbat bir evliliği var emin olun. öncesinde boşanmak yerine çocuk yapıyor, sonra da "ohhh be boşanamam artık süper bir bahanem var" psikolojisiyle "imi çiçiğim vir nisil bişiniyim bin" diye ağladıklarını görüyoruz.

sonuç çocuk sahibi olmak istemeyen olmasın, çift olarak anlaşmışlarsa bize armut yemek düşer ;)
 
Bak canım bende evlendiğimde senin gibi düşünüyordum rahatıma düşkün bir insandım.calışıyordum bütün düzenim bozulacak korkusu vardı içimde ama sonra yasım ilerdikçe olsun istedim çünkü düşünsene senin kanından canından bir parçan olacak bana benzeyecek neden olmasın dedim kendime bi düzen kurdum ve cocuk sahibi oldum iyiki var onunla cok mutluyum.Anne olmak cok güzel bir duygu hayatımda bunu öğrendim...
 
Anne olupta pişman olan birinin olacağını hiç sanmam...

Çok absürt durumlar istisna ...

Zaman zaman hepimizin bı isyan anı oluyor insanız biz ... Tabiki çocuk olunca düzen değişiyor şahsen biz daha düzenli olduk eskiden herifcanla serseri gibiydik şimdi herşey planlı programlı tıkır tıkır

İnanılmaz sabır öğreten birşey ve bu sancılı bir dönem çocuk büyürken bende büyüdüm resmen

Şunu taktir ediyorum.. sırf eşi eve bağlamak bahanesiyle ki bu mümkün değilken ! Bilinçsizce çocuk yapanların... Durumunu gözetmeksizin sırf doğurmak için doguranlarin bulunduğu şu dünya da bilinçli kadın beni umutlandırıyor .

Çocuğun sorumluluk olduğunu bildikleri için cekinenler doğurmak için doguranlardan daha bilinçli bı anne olur
 
yahu biz çocuk sahibi olmayı istemezken rahatımız bozulmasın diye ya da çocuklardan nefret ettiğimiz için istememezlik yapmadık ki...ben her zaman büyü, oku, sevdiğin insan ile birlikte ol, seveceğin bir işin olsun diye yetiştirildim, büyütüldüm..kimse bana büyü de çocuğun olsun hayalleri sunmadı..benim de bu tarz hayallerim hiç olmadı..
çocuk sahibi olmak için gerçekten maddi manevi birikim olması gerektiğine inanıyorum ben de...körü körüne doğurayım rızkını Allah verir, olur gider diye düşünmedim hiç.. her şey yoluna girdiğinde de olmadı, olmayabilir de..pişman mıyım? asla, yine dönsem o günlere yine aynı şeyleri yaşardım..yaşlanınca bana baksın, bayramda telefon açsın, benden bu dünyaya hatıra kalsın diye çocuk doğurulmasını da hiç anlamıyorum...
 
herkesin kendi fikri çıkarlarınıza göre yorum yapılması gerekmiyor şart değil hee bnde çocuk sahibi olmak istiyorum hatta olmuyor bnm ..evlat sevgisi tatmamış olabilir olmuyor olabilir ama benm gibilere kutsal analar başlıyor en muhteşem duygu anlatılamaz bilmem ne olmadığını bilmiyorlar çünkü.. artı istemeyedebilir insan dünyanın en tuhaf insanısın sorunlusun gibi muamele görüyorsun

Ben anneyim hiç pişman olmadım kararımdan. Çocuksuz olupta özgürce yaşayan insanlarıda asla hazımsızlık edip gömmeye çalışmadım , yargılamadım. Kimseye çocuk yap demedim anneliği göklere çıkarmadım. Bazı kişiler sadece tercih meselesi deyip geçemiyor. Çoçuğu olanlar boşluktan yapıyor pişmanlar kutsal analık ayağı falan demek çok çirkin değilmi sizcede?
 
Hanımlar konu annelik yada anne olmayi istemekle ilgili hoş olmayan genellemelere gidiyor yapmayın

Her anne olmak isteyen boşluk doldurmak için olmuyor çok çirkin bi itham ancak bunun yanında her anne de asla kutsal değildir
Kesinlikle.
Ben de anne olana kadar anneliği kutsal sanıp annemin yanlışlarına boyun eğdim. Sonra anne olunca yine normal bir insan olduğumu, kutsal falan olmadığımı anladım ve toplumun şu "annenin her dediğinin yaptığının bir sebebi vardır, karşı çıkılmaz" tezinin saçmalığını bizzat anlamış oldum
 
Ay konu sonsuzluğa doğru gidiyor :)

Analar gelip o duygunun muhteşemligini anlatıyor ki bence çocuk istemeyen birine bunları anlatmak çok garip ve gereksiz, istemeyenler geliyor zaten boşluktan çocuk yapıyorsunuz diyor orası da ayrı bi saçma konu hiç olup gidecek gonşular :/
 
İnsan neden cocuk istemez ki ? o_O
Maddi durum olmaz anlayabilirimde rahatım bozulacak diye düşünmemek..
İstemezmisiniz yarın yaşlandıgınızda tabiki Allah hayırlısını versin,
Sizi arayan soran bi evladınız olsun..
Ben anne olmayı en çok isteyenlerdenim henüz nasip olmadı olurmu Allah bilir,
Bugün genciz gezeriz rahata bakarız peki ya yarın ?
Aslında yarınada çıkacagımız belli degil,
Yine kendi içimde karmaşaya düştüm,
Hergün içinde bulundugum kendimle ettigim kavga bu,
Çocuk olmaması dünyanın sonumu ama çok istiyorum peki ya nasip olmazsa yine kalbim sıkışıyor,zügürt tesellisi..
Açmayın böyle konular.. :işsiz:

nasıl ya? yarın biri beni arasın diye bugün sorumluluk almak istememek neden size anormal geliyor ki? kaldı ki benim allah bağışlarsa bir evladım var yaşlandığımda beni arasın diye değil ben evlat istedim ve o sorumluluğu sevdiğim için doğurdum.
çocuk istemek nasıl bir duygu ise istememek de o kadar normal bir duygu.
özellikle ülkenin içinde bulunduğu koşulları düşününce ben mevcutu bile nasıl kaliteli yetiştireceğim diye düşünmekten uyuyamazken hiç olmasın diyenleri çok net anlıyorum ve kesinlikle haklı buluyorum.
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
gerçekten de kolay değil, ama hayatınızın düzenini sağlamak sizin elinizde. bunun dışında herkes anne olacak diye birşey yok, kimseyi takmayın bence. ayrıca ne zaman hormonların hadi kızım yürü diyeceği de belli olmaz, belki seneye kendinizi bebek ister şekilde bulacaksınız belki de hiçbir zaman bulmayacaksınız. ama eğer ilerde isterseniz de modern tbbın mucizelerine başvurabilirsiniz.
 
Yani bu durum Allahın insana bahşettiği bir his her kadın anne oalcak diye bir kural yokki.
benimde 1 kızım var ama 2.ciyi hiç düşünmedim gece ruyalarımda sürekli kendimi
hamile görüp aglama krizlerine giriyorum
 
Benim de içimden hiç gelmiyor anne olmak.
31 yaşımdayım. Halâ kendime anne sıfatını yakıştıramıyorum.
Bir de ben tembel insanım.
Zor geliyor gözüme uykusuz kalmak,her yere onunla gitmek,ne bileyim sabah kahvaltı hazırla,akşam yıka.
Bir de şu gerçek var ki neredeyse tüm yükü anneler çekiyor. Öyle olunca ben cinnet getiririm.
Çocuğa da kızamam ha bire eşimle kavga ederim.
Bunları düşününce iyice vazgeçiyorum.
 
Duygularımın tercümanı olmuşsunuz,çocuk sevmiyorum,istemiyorum da.32 yaşındayım.
Hayırlısı bakalım :)
 
Ben anneyim hiç pişman olmadım kararımdan. Çocuksuz olupta özgürce yaşayan insanlarıda asla hazımsızlık edip gömmeye çalışmadım , yargılamadım. Kimseye çocuk yap demedim anneliği göklere çıkarmadım. Bazı kişiler sadece tercih meselesi deyip geçemiyor. Çoçuğu olanlar boşluktan yapıyor pişmanlar kutsal analık ayağı falan demek çok çirkin değilmi sizcede?
yani orası öyle anne olmayı çok isteyip layıkıyla yapanlar var kuzenlerim gibi kazayla hamile kalıp üniversitede evlenmek zorunda kalıp sosyal medyada hergün bebek paylaşıp gözünün içine sokanlar var.artı bana laf çarpmaları yaşın kaç oldu demeleri abes bir halt yaptıklarını sanıp..sözüm meclisten dışarı sakın yanlış anlamayın gerçekten çocuk sahibi olmakla bir halt yediklerini sananlar var bu konuda çok doluyum çocuğum olmuyor bnm zaten konularıma bakabilirsniz bu duyguyu tatmak da istiyorum tabi konu sahibi gibi düşünmüyorum
 
kaç yıllık evlisiniz torun istemiyorlar mı:))
1,5 yıllık evliyim.Torunu dört gözle bekliyorlar.
Bir cesaret karar verdim,nisan ayında hamile kaldım ama bunalıma girdim.Hamile olduğumu öğrendikten sonra çok kötü günler geçirdim.8 haftalıkken kalbi durdu.Demek ki hayırlısı böyleymiş dedik.
Şuan cesaret edemiyorum tekrar aynı şeyleri yaşamaya..
 
Sanırım bu hayatta yapmayı becerebildiğim tek şey;çocuk. Anneliğide, çocuğuda seviyorum ama çok zor. Sorumluluk zor. Doğduktan sonra her şeyin kesişim noktası çocuk oluyor. Bende bilemedim gerçi iyi mi ettim kötümü ettim ama yinede şükür diyelim. Olacağı varmış gelmiş işte dünyaya yavrum.
 
nasıl ya? yarın biri beni arasın diye bugün sorumluluk almak istememek neden size anormal geliyor ki? kaldı ki benim allah bağışlarsa bir evladım var yaşlandığımda beni arasın diye değil ben evlat istedim ve o sorumluluğu sevdiğim için doğurdum.
çocuk istemek nasıl bir duygu ise istememek de o kadar normal bir duygu.
özellikle ülkenin içinde bulunduğu koşulları düşününce ben mevcutu bile nasıl kaliteli yetiştireceğim diye düşünmekten uyuyamazken hiç olmasın diyenleri çok net anlıyorum ve kesinlikle haklı buluyorum.
Yarın beni arasın diye yi örnek olarak verdim..
Yorumumu iyice okudunuz mu acaba ?
Neyse polemik istemiyorum..
Senin fikrin sende kalsın.
Koşullara bakarsak zaten kafadan cocuktan vazgecmeli.
Cevap yazmanıza gerek yok tekrar bana cevap hakkı dogmasın teşşekürler iyi günler.
 
Angelina..Çocukluğumdan beri anne olmak istemisimdir.cok severim bebekleri.Bir bebegim var ve çok zorda olsa çok mutluyum..İyiki varsın yavrum diye uyanıyorum.hatta keşke başka çocuklarında olsa diye dua ediyorum.o yüzden seni anliyamiyorum.seni anlayamasamda hani böyle çok sorumsuz olup sırf kendi bencilligi için veya kocayı elde tutmak için türlü sebepler için çocuk doğurup sonrada hiç ilgilenmeyenleri düşününce keşke o kadınlarda senin gibi ölçüp tartsa ve anne olmaya niyetlenmese diyorum.Eminim anne olduğunuzda o kadınlar gibi olmayacak üzerine titreyeceksiniz:) hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Valla ayni sizin gibiydim cocuk fikri bile korkutuyodu. Evlendim evlenir evlenmez hamile kaldim gunlerde agladim psikolojim bozuldu resmen. Bebegim dogdu dogdugu andan beri her gece sukrediyorum iyiki olmus iyiki var canim kizim benim. Yani demek istedigim cocuk yapin demiyorum ama olursa da bence benim gibi fikriniz degisebilir
 
1,5 yıllık evliyim.Torunu dört gözle bekliyorlar.
Bir cesaret karar verdim,nisan ayında hamile kaldım ama bunalıma girdim.Hamile olduğumu öğrendikten sonra çok kötü günler geçirdim.8 haftalıkken kalbi durdu.Demek ki hayırlısı böyleymiş dedik.
Şuan cesaret edemiyorum tekrar aynı şeyleri yaşamaya..
üzüldüm allah gönlünüze göre versin herşeyin hayırlısı
 
Back
X