Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

Bende hiç çocuk bebek sevmedim diyebilirim içimden gelmiyor,ilgimi çekmiyor.. anaç ruh bende yok ama sizin gibi canavar gözüylede bakmadım çocuklara.. hayatımı nasıl altüst edebilir benden küçük bişey :) böcekten korkmak gibi bişey sizinki.. aslında böcekte sizden korkuyor farkında değilsiniz. Bana kalsa çocuk istemezdim ama eşim çok istedi ve bi kızım var.. iyiki var,dünyanın en güzel şeyi.. elbet zorlukları var ama sevgisi yetiyor herşeyi yaptırmaya..
 
Arkadaşlar cevaplarınız için hepinize tek tek çok teşekkürederim.Toplum tarafından öyle bir kalıba konulmuşuz ki kime anne olmak istemiyorum desem bana canavarmışım kötü merhametsiz bir insanmışım gibi bakıyorlar.Aslında hiç doğmamış çocuğumu o kadar çok seviyorum ki onu dünyaya getirmek istemiyorum..Çünkü belki de ona karşı çok iyi sabırlı,tahammülü bol olan bir anne olamayacağım..Yazdıklarınızı okuyunca bir nebze rahatladım..Yaşadığım çevre toplumsal baskılara boyun eğen, daha çocukluktan itibaren anne olmak zorunda oldukları kodlanmış insanlarla dolu..Ve kendimi bu insanların arasında çok yalnız hissettim..İyi ki varsınız güçlü kadınlar:)
Yazdiginizi gece okudum vok yogundum simdi bebegimi sallarken okuyorum.
Kimseyi dinleme sen ne zaman hazir olursan o zaman senin icin dogru ama bu tek başınada verebilecegin bi karar degil esin ne diyor???????
Ben ingilizce ogretmeniyim bende basta istemedim 3 yil korundum sonra olmadi tüp bebek yaptik 1 tane bebisim oldu sonra bu analik insanin icine girince ben bide tutup ikiz dogurdum 40 kilo aldim gezme tozma is kariyer hepsi kaldi jac gecedir uykusuzum bilmiyorum ama bütün samimiyetimle yaziyorum kendine sor hazirmiyim.Icindeki ses tamam deyince 1 tane yaparsin.
Annelik içgüdüsel sende var babalik sonradan ogreniliyor.
 
Sevgi pıtırcığı annelere inanmıyorum. Evet çok seviyorsunuz ama kafanızın attığı da oluyor, haliyle insanız
İnanmıyor olabilirsiniz veya herkes bu şekilde değildir evet ama ben gayette "sevgi pıtırcıgı" diye tabir ettiğiniz bir anneyim. Öyle diyeyim yani :) herkesin düşüncesi farklıdır elbette. İyiki olmuş. Günlerce uykusuz kaldım vs. ama eve falan asla kapanmadim. Düzenim hiç alt üst olmadı. Çünkü biz ona göre değil onu kendi hayatımıza göre büyütüyoruz.

Bu konudaki genellemeleri yanlış buluyorum.

Elbette isteyen/bakabilecek olan çocuk sahibi olmalı. Herkes doğuracak diye bir kaide yok.
 
Bir kızım var 10 yasında ikincisi 2 yasinda ben.ikinciyi bile zar zor yapmisken yıllar sonra şuan.hamileyim 32 haftalık :) ve 27 yaşındayım.Hic anaç ruhlu olmadım çocukları çok aman aman seven biride değilim ama kendi cocuklarim olunca bir başka geliyor ben bile hala inanmıyorum uç.çocuk annesi olduğuma belki planladigim gibi gitmedi bazı şeyler çok yorucu arada tek çocukla kalsaydım ne rahattim ben demiyor değilim :) ama bu onların varlığında değilde yaşadığım fazlaca yorgunluktan
 
Ne garip 3. Düşünmeyen ben hamile olduğumu öğrendiğim soku atlattıktan sonra heveslendim yeni bir bebeğe :) bi tarafım çok zor olacak diyor bir tarafim uç kizin olacak diyor garip bir.duygu ama istemeyenede saygı duyarim çünkü hayat hic bi zaman iki kişilik olmuyor artik yorucu, gergin vaktinin çoğu çocuklar oluyor çünkü bu gerçek adamla evde zor bulusuyoruz :)
 
Ben de kendimi hiç anne olarak düşünmedim (şuanda da değilim).
30 yaşındayım. ablamın bebeğini kucağıma alınca acaba mı, dedim.
Bu niraz da biyolojik saatle de ilgili sanırım. Belki de yaşın ilerlemesiyle hayat tarzının zaten değişiyor oluşuyla ilgili bilemiyorum.
24 yaşında evlendim çok sosyal bir hayatım vardı büyük şehirde yaşıyordum. bir çok bekar arkadaşım vardı. gezmekler tozmaklar eğlenceler bitmiyordu. bir çocuğum olsa hayatımı mahveder diye düşünüyordum.
şimdi küçük bir yerde oturuyorum. bekar arkadaslarım evlendi baska baksa yerlerdeyiz.artık görüşmüyoruz bile doğru düzgün. gece hayatım bitti, eskiden bütün gece bar bar geziyordum . geçen akşam bir konsere gidelim dedik saat 12 oldu nasıl uykum geldi anlatamam. be bunu evde de dinlerim dedim. eve geldik.
şimdi biraz daha farklı bakıyorum , hayatımı mahvederden hayatıma renk gelir dönemine mi geçtim ne:)
Çok esprili çok güzel anlatmissin :)
 
Hayvanlar çiftleşme dönemlerindeyse, yemek bolsa ve barınakları varsa yani keyifleri yerindeyse çiftleşerek bolca ürerler. İnsanlarında düşünen hayvanlar olduğundan yola çıkarsak, bilinçaltımız yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu seziyor( örneğin ekonomik özgürlüğün olmaması, kendi kendine yetememe, kültürel ve sosyal yönlerden eksik hissetme) bu nedenle bilinçaltı bize hazır olmadığını söylüyor.
Biyolojik yaşımız zamanın daraldığını hatırlatıyor olabilir ama hala gerçekleştirmek istediğimiz hayaller var örneğin gezilecek yerler, yapılacak işler var eşle kaliteli vakit geçirme bunlar çoğaltılabilir. İşte bu yüzden hazır değiliz. Tabi hazır olduğumuzda herşeyin yolunda gitmesi en büyük temennimiz:-)
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:


valla ben sana kızmadım, ayrıca arkadaşlarına da katılamadım, kucağına alınca herşey değişir lafı tüm kadınlar için geçerli değil bence, senin için geçerli olmaması riski daha da yüksek, elalemi onu bunu boşver, bu hayat senin, gelip o çocuğa sana akıl verenler bakmayacak, sen bakacaksın, ayrıca hayat tek yegane ve kısa, nasıl harcamak isteyeceğine sen karar vereceksin, ikna edilmeye çalışma, çünkü ikna edilerek atılan adımlardan insan genellikle pişman oluyor, önemli olan eşinle bu konuda mutabık mısınız, 3. şahısları boşver derim
 
ben de 28 yaşındayım, 4 yıllık evliyim, ben de istemiyorum. eşim ileride düşünüyor ama kendi kendine yapabileceğini sanmıyorum :) Herkesin anne olması gerektiğine inananlardan değilim. Hatta keşke herkes düşünse doğurmadan önce: ben bu çocuğun maddi ihtiyaçlarını karşılarım ama psikolojik ve sosyal ihtiyaçlarını karşılayabilir miyim? diye. yoksa doğurmak kolay, her sene doğuralım. önemli olan nasıl yetiştireceğimiz. o sorumluluğu almak istemiyorum. yarım yamalak çocuk büyütmek istemiyorum. ve herkesin de bunu düşündüğünü ve önemsediğini de sanmıyorum... keşke önemsense...
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
Canim benim oncelikle kendini neden uzuyorsun istemeyebilirsin herkes anne olmak zorunda degil. Ayrica daha cok yeni evlisiniz bu ne acele. Bekle 3 4 sene daha sonra tekrar dusunursun hislerinde bir degisme var mi diye.
Ben de evlendikten 5 sene sonra cocuk yaptim onceligi kariyere esime askima verdim. Bekledigimden de pisman degilim anne oldugumdan da pisman degilim. Herseyin bir zamani var. Sen ne zaman istersen.
 
Su an inanılmaz mutlu oldum ya... Sayfalarca okudum.. Konuyu sanki ben açtım orası zaten ayrı da.. Ülkemde bu kadar bilinçli kadın olduğunu asla düşünmüyordum.. Kendimi o kadar yalnız hissediyordum ki.. Canımlar ya seviyorum sizi:KK19: bir de çocuk istemeyenler hayvan sever ve genellikle vejeteryan oluyor ya:KK200: ben. Keşke hepiniz kankam olsanız. Nerdesiniz bulamıyorum sizi kalabalıkların içinde:(
 
Banli oldugum icin konuyu okuyup yorum yapamamistim hala gundemde olmasina sevindim

Benim iki tane cocugum var ikisini de hazir oldugum zamanlarda isteyerek yaptim , yasamam gereken herseyi yasayip , aklimda yapmak istiyorum dedigim hicbirsey kalmadigi anlarda oldu ikisi de bu yuzden hic pisman degilim

Ama gecenlerde xok samimi bir arkadasimla otururken arkadasim dedi ki , cok mutsuzum biliyor musun , kizimi cok seviyorum ama ben anne olmamaliymisim , zevk almoyorum annelikten ve eski hayatimi ozluyorum , simdiki aklim olsa hic yapmazdim dedi , her ne kadar onun gibi dusunmesem de empati yapinca cok iyi anladim arkadasimi

Siz ne guzel zaten farkindasiniz , ileride mutsuz olmaktansa hic yapmamal daha iyi bence , her kadin anne olmak zorunda degil , sadece gonulden isteyen ve bilincli doguran kadinlar olsa dunya daha yasanir bi hal alirdi bence
Cunku aslinda pek cok kadin toplum baskisi yuzunden bunu fark edemeyip doguruyor sonra sorunlu anne cocuk iliskisi ve buyuyunce sorunlu insanlar hayatlarimizi mahvediyor
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
Sanki bu yazıyı ben yazdım...dusunduklerımın bırebır aynısı sana okadar söylüyorum emzıren kadın gördüğümde ıgrenırdım ama şuan Anneyım ve sana sukadar söylüyorum neden daha önce yapmadım dedım bebegım olduğunda anlatması okadar tarıfsız ve okadar özel bı duygu kı Allah bu ozellıgı ıyı kı vermış dedım cunku erkekler hıc bı zaman anlamıcaklar...benım nefesım mutlulugum güç kaynagım bana herkes senın gıbı bırı bukadar iyi anne oldu yA herkes öşür dıyor bebegımın yuzune bakınca gozlerım doluyor öyle farklı bı duygu taraf edecek kelıme yok
 
Ben de istemiyorum. İsteyeceğimi de sanmıyorum. Kadın olmak demek anne olmak demek değil kendinizi kötü hissetmeyin sakın. İstemiyorsanız istemiyorsunuzdur.
 
Çocuğunuz olursa pişman olmazsiniz. Ben pişman olanı görmedim. Hayırlısı olsun.
 
Su an inanılmaz mutlu oldum ya... Sayfalarca okudum.. Konuyu sanki ben açtım orası zaten ayrı da.. Ülkemde bu kadar bilinçli kadın olduğunu asla düşünmüyordum.. Kendimi o kadar yalnız hissediyordum ki.. Canımlar ya seviyorum sizi:KK19: bir de çocuk istemeyenler hayvan sever ve genellikle vejeteryan oluyor ya:KK200: ben. Keşke hepiniz kankam olsanız. Nerdesiniz bulamıyorum sizi kalabalıkların içinde:KK43:
Ben de aynı şekilde düşünüp hissettim :)
 
Ya arkadaş...Gercekten bunlari dusunecek ne yasiyorsunuz?Sadece kendinizi dusunuyorsunuz esiniz istiyor,neden dikkate almiyorsunuz?Bunun adi bencillik.
Ben tupbebek surecindeyim.
Ama eminim sen korunsan da ne kadar istemesen de cocugun olacak.
Genelde istemiyordum,kaza oldu,korunuyorduk diyenler hamile kaliyor.Kalpten isteyenler,hayattaki herseyden cok bu duyguyu tatmak isteyenler olamiyor.
Boyle de adaletsiz bir dunya...
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
Daha zamanin var endise etme
Herkes anne olmak zorunda degil ki
Onemli olan onu istemen
Sen oluruna birak
 
Bende istemiyorum,rahatıma düşkünüm,eşim ısrarlı bu konuda çok istiyor.Yetiştirenleri görüyorum çoğu çocuk olsun diye doğurmuş,evliyiz çocuğumuz olsun kafası.Bende hep derdim bendemi tuhaflık var diye, konuyu görünce benden biri daha var dedim.Çocuk yetiştirmek incelik istiyor,bizim ülkemiz bilinçsiz çocuk doğurmakta en ön safta:)
 
Daha once de defalarca yazmisimdir. İleride pisman olursam diye cocuk yaptim. Hatta tek cocuk hic istemedigimden hemen pesine 2. Yi yaptim. İkisi icin de cok pismanim, daha gecen gun onlara bakip planladigim, istedigim hayat kesinlikle bu degildi dedim :( bunlari diyorum ama cocuklara iyi bakiyorum o ayri ama gurban olurum sana yavruuuuum anneeeem gibi bi tipim elbette yok.

Velhasili, kucagina alinca fikrin degismiyor. İkisinde de ilk soyledigim seylerin sevgiyle falan hic alakasi yoktu. Ama siz kendinizi herkesten daha iyi tanirsiniz, belki ilerde pisman olacaksiniz onu bilemeyiz (yumurta dondurtun en iyisi)

Tamam simdi let the linc begin :halay:
 
Back
X