Anne olmak zor mu?

İnsanın anası ağlıyor zor bir işte çalışıyordum bebekten önce, çok yoruluyordum. Ama en azından uykum gelince ben yoruldum deyip bana ait sıcak yatağıma gidip yayıla yayıla gece 11den sabah 7ye kadar uyuyabiliyormuşum. Bu çok büyük bir nimet.
Dün gece 4te yattım örneğin 7 de kalktım. (O ara kalkıp emzirdim tabii). Şu an ayağımda sallıyorum. Bir saattir böyleyiz bıraktığım an uyanıyor. Saat 2 hala kahvaltı edemedim. Günlerdir yıkanamıyorum. Günün küçük bir kesiti bu.
Ama kesinlikle pişman değilim. Sağlığı keyfi yerinde olsun bana yetiyor. Hamileliğin, doğumun, bebek bakmanın tüm zahmetine rağmen bayılıyorum beyefendiye. İyi ki hayatımda.
Bir de çocuk sahibi olmayı ne kadar ertelersen ertele buna hazır olman çok zor. O yüzden yaşın gençken yap gitsin işte

2 yaşında bebek annesi olarak söylüyorum ki tamamen bebeğe bağlı bir olay.
Bebek ya sakin oluyir yada hırçın.
Kimi bebek var dışarıda pusette uyuyor kimi de benimki gibi 2 buçuk saat sallamayla. Ha ben daha benimki gibi görmedim de orası ayrı. Beni görenler kibarliklarindan değişmişsin diyorlar çökmüşsün diyemiyor lar da. Ama sonra annnniii deyişi tamam bitiriyor herşeyi. Çocuk için tanımım şu: çocuk geri dönüşü olmayan bir yoldur. .
Kendinizi hazır hissetmedikce yapmayın

lequim .!.:

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Canım evlenmeden önce etrafım hıı evlenince görürsün derdi.Evlendim 1 sene geçsin görürsün dediler.2 sene oldu ben bir şey göremedim hala.Bu sefer de çocuk olsun görürsün dediler...Bence her şeyi yaşayarak öğrenmek daha iyi.Çünkü daha yaşamadan kafa yormaya başlayınca tadın kaçıyor zevk alamıyorsun.Şuan hamileyim bebeğimi çok istiyorum.Önceki bebeğimin kalbi durduğu için pişman oldum bu düşüncelerime sürekli nasıl yapıcam nasıl edicem insanların etkisi altında kaldım.Şimdi ise çok mutluyum Allah nasip eder de kavuşursam bebeğime her anne gibi zorlanıcam belki kendi annem gibi hiç zorlanmıcam..bunu yaşayarak göreceğim ve düşünmeyeceğim.Sen de iyi düşün iyi olsun boşver sorma bile.

Ben de 35 yaşımın son aylarında doğum yaptım. Şu anda 1.5 yaşında. Şu ana kadar olan süreçte anne olmak çok güzel. Sadece anne olursan tabi. Ev işleri, tekrar göreve başlama, bakıcı bulma süreci, tüm gece aralıklarla uyanıp işyerinde zombi gibi dolaşma süreçleri insanı yıpratıyor.

Üniversite sürecinde mimarlık bölümünden kaynaklı 1 hafta boyunca her gece 3 saat uykuyla dururdum. Bir gün çocuğum olursa uykusuzluk beni yıpratmaz alışığım derdim. Ancak 16-17 aydır devam eden uykusuzluk durumu benim birçok şeyi tekrar sorgulamama neden oluyor.

Maddi olarak ayrılan bütçe ile gidilebilecek tatiller, evde biri kapıda beklemeden dışarı çıkmalar, makyaj ve kuaför için ayrılan güzel zamanlar ve daha genç görünen bir ben...
Bu kadar geç evlenmeseydim de çocuk yapmaktan önce eşimle daha güzel geçirebilecek zamanlarımız olsaydı dilekleri
Umarım konu sahibi çevresinden, işinden , eşinden yana şanslıdır. Yetememe, kendini beğenmeme gibi, olumsuz duygularla baş etmek zorunda kalmaz :)

nscckts .!.:

bunu yapabılen gercekten var mı ya

Genişletmek için tıkla...

Bebek uyursa sen de uyursun diyecektiniz galiba

anne olmak..

turuncupijama .!.:

Anneye, babaya ve bebeğe göre değişir bu cevap.
Zor.
Uykusuzluk bana kalırsa en kolay kısmı :)
En çok zorlandığım şu sıralar sabır.
Ki sabırlı biriyim aslında.
Ama yıldım.
6 aydır 2 yaş sendromundan çıkmayan evlat beni bitirdi.

+Oğlum tamam ağlama,
Mavi mi olacak yeşil mi?
(3 dakika kendini yırtarak haaayıııır ağlamasinin ardindan)
-Hayır yeşil.

Sabah kahvaltısı:
+Oğlum ne yapalım bugün seninle?
-Kirpi
??!!?
+Peki, kirpiyi biraz anlatır mısın nasıl bir şey?
-Kirpi.
+Kirpi dikenli bir hayvan oğlum, kahvaltı ile alakası Ne?
-Hayır kirpi
+peki kirpi neyden yapılıyor biraz yardımcı olur musun?
-Hayır. kirpi.
Kirpi
Kirpiiieeeeaaaaahhhhhh

20. Dakika da krep olduğunu anladım..
Konuşabiliyor, ama hayır ile iletişim kurmayı tercih ediyor.
Ağlamaya başlayınca en az 30 dakika susmuyor.
Göz hizasina inip, sarılıp, anlatıp, sakinleştirmeye çalışma kısmını hic yemiyor.
Psikoloji bilimi çaresiz.
Terrible two demişler. Sabret anne geçer demisler de geçmiyor.

Genişletmek için tıkla...

26 aydan selamlar
bir an oğlumu okuyorum zannettim..
şuan tam da böyle ekstra bir durum daha eklendi..

yemicem,icmicem,uyumicam,kalkmicam, yatmicam,susmicam her şeye tepkili
dün gece 2 yas sendromunu araştırırken bir makaleye rast geldim bir çocukta tam oğlum gibiymiş ailesi ne derse yapmicam etmicem..
aile"aa oğlum bak jandarma"dediginde
"jandarmicaaam" diye ağlamış
bazen bu dönem 20 yaşına kadar sürecekmiş gibi geliyor

Şu konulara bebekliler değil de şöyle 8-10 yaş civarı çocukları olan anneler yazsa ya? azıcık umut olun ya ilerisi için

Şuan lohusa depresyonu geçirmekte olan 10 günlük ilk bebeğini dünyaya getirmiş bir anne olarak yazıyorum. Çok zor...

Sinir sistemini tahrip ediyor. Sürekli ağlıyor ve sen nedenini anlamıyorsun. Besliyorsun ama doymuyor. Gazını çıkarmak için 1 saat uğraşıyorsun. Altını değiştiriyorsun ama o yine ağlıyor. Kucağa alıştırma diyorlar ama kucağa almazsan durmuyor. Tuvalete gitmek için bile dua ediyorsun. Gece sürekli uyanıyor ve uykusuzluktan başına ağrılar giriyor. Ben neden böyleyim niye hayatım değişti deyip saatlerce ağlıyorsun. Etrafında sana öğüt veren insanlara inanmıyor hatta onlardan nefret ediyorsun. Bu annen baban eşin olsa bile... Bu günler geçecek diyorlar ama sana geçmiyor... Ya bu çocuk niye büyümüyor bu hep böyle mi kalacak deyip ağlıyorsun.


Ama tüm bunlara rağmen onun bir gülüşü canıma can katıyor. Yine de iyi ki doğurmuşum.


İnşallah bu zor günler birkaç ay sonra bitecek. Tek tesellim bu. İnşallah bebekli hayatın zevkini de çıkaracağım. Şuan bana o günler asla gelmeyecek gibi olsa da inşallah gelecek.

lequim .!.:

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Haftalar once bende bebek uyudukca uyurum diyodum o yalan arkadasim evde surekli sana yardim eden bi yardimci olmadikca bebek uyudukca uyunmuyor. Bebeginden bebegine degisir kimi bebek sakindir kimisi sorunlu kimisi hastadir huysuzluk yapar kimi kolik 42 gunluk bi bebegim var kolik teshisi koyuldu caresizlik nedir ogrendim ama bi arkadasimin bebegi inanilmaz sakin tek basina bakiyo bebegine biz atak zamanlarinda 3 kisi anca yetisiyoruz o yuzden dertsiz basina dert olarak dusunme yasa ve gor evlat farkli bisey rabbim isteyen herkese taddirsin insallah

gonca1907 .!.:

Şuan lohusa depresyonu geçirmekte olan 10 günlük ilk bebeğini dünyaya getirmiş bir anne olarak yazıyorum. Çok zor...

Sinir sistemini tahrip ediyor. Sürekli ağlıyor ve sen nedenini anlamıyorsun. Besliyorsun ama doymuyor. Gazını çıkarmak için 1 saat uğraşıyorsun. Altını değiştiriyorsun ama o yine ağlıyor. Kucağa alıştırma diyorlar ama kucağa almazsan durmuyor. Tuvalete gitmek için bile dua ediyorsun. Gece sürekli uyanıyor ve uykusuzluktan başına ağrılar giriyor. Ben neden böyleyim niye hayatım değişti deyip saatlerce ağlıyorsun. Etrafında sana öğüt veren insanlara inanmıyor hatta onlardan nefret ediyorsun. Bu annen baban eşin olsa bile... Bu günler geçecek diyorlar ama sana geçmiyor... Ya bu çocuk niye büyümüyor bu hep böyle mi kalacak deyip ağlıyorsun.


Ama tüm bunlara rağmen onun bir gülüşü canıma can katıyor. Yine de iyi ki doğurmuşum.


İnşallah bu zor günler birkaç ay sonra bitecek. Tek tesellim bu. İnşallah bebekli hayatın zevkini de çıkaracağım. Şuan bana o günler asla gelmeyecek gibi olsa da inşallah gelecek.

Genişletmek için tıkla...

O zaman sana moral olsun bende senin gibiydim simdi biraz daha isler yoluna girmeye basladi ben alistim onun bi duzeni olmaya basladi 42 gunluk olduk tabi yine agliyo uyumuyo ama kendi icinde bi duzen olusuyo

turkkadini .!.:

O zaman sana moral olsun bende senin gibiydim simdi biraz daha isler yoluna girmeye basladi ben alistim onun bi duzeni olmaya basladi 42 gunluk olduk tabi yine agliyo uyumuyo ama kendi icinde bi duzen olusuyo

Genişletmek için tıkla...

Cevap verdiğiniz için teşekkür ederim Allah razı olsun. İnşallah bu günler çabucak geçer 40 günlük, 3 aylık, 6 aylık olur ve ben de zaman ne çabuk geçti ya derim

Bana zor gelmiyorum.
Eşim benden yemek, temizlik vs vs beklemiyor.
Evim temizdir. Mesela bı kaç gün önce gıda dışı ev alışverişi yaptık koca torba kapının önündeydi bugün canım istedi yerleştirdim aldığım günde yerleştirirdim canım istemedi.
Kendimi germiyorum, bı ara gercldim kendimi ek gıda yiyordu aaa şimdi yemiyor vs diye kastım. Ama en nihayetinde oda bı insan canı istedi mi güzel güzel yiyor. Sonra dedim canı istemiyorsa napim zorlamı vereyim. Bunu günlük hayatıma da yaydım.
Dün erken uyumak istedim ev daginikti bıraktım uyudum bugün topladım.
Fakat eşi eve karışan üyeler ve istekleri olan eşler var evi temiz tut, yemek yap, misafir karşıla... Benim böyle zorluklarım yok.
Yemeğe misafir çağırdığımda eşim bebekle ilgileniyor.

gonca1907 .!.:

Cevap verdiğiniz için teşekkür ederim Allah razı olsun. İnşallah bu günler çabucak geçer 40 günlük, 3 aylık, 6 aylık olur ve ben de zaman ne çabuk geçti ya derim

Genişletmek için tıkla...

Geciyo geciyo ki bebegim kolik ve sabaha kadar uyumazdik esimle bizim bile duzenimiz olmaya basladi sizinde olur hayirli olsun bebeginiz

turkkadini .!.:

Geciyo geciyo ki bebegim kolik ve sabaha kadar uyumazdik esimle bizim bile duzenimiz olmaya basladi sizinde olur hayirli olsun bebeginiz

Genişletmek için tıkla...

Allah razı olsun sizin bebeğiniz de hayırlı olsun

lequim .!.:

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Merhaba
7 aylık bir oğlum var çok şükür iyiki de var evet evlat büyütmek kolay değil zor yanları yeri geliyor uykusuz da kalıyorsun aç da ama evladına karşı bi sevgi beslediğin için bunlar sana bi hiçmiş gibi geliyor mesela eskisi gibi yalnız kalamıyorsun eşinle geç saatlere kadar uyuyamıyorsun eskisi gibi olmuyor hiçbir şey ama hayat onlarla güzel her güzel şeyin bi zorluğu var mesela uyuttuktan sonra çok özlüyosun anne baba demeye çalışması sana sevgiyle bakması bazen kızsanda yorulsanda seni karşılıksız seven senin duygularını anlayabilen çok muhteşem bi varlık oğlum olmadan derdim ki aman anneme kaynama bırakır gezerim şimdi ise 5 dakika bile gözümden ayırmak istemiyorum bu duyguyu Rabbim isteyen herkese tattırsın canım bi evladın olduğun da onu kucağına alıp kokusunu içine çektiğinde tek düşüncen tek mutluluğun evladın olucak bu dünyada ki en güzel şey anne olmak Rabbimizin bizlere verdiği en güzel hediye onlar öpüyorum güzel kalbinden ..

lequim .!.:

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Bebegim 1 aylik o uyudukça bende uyuyorum evin butun isi kaliyor. Esim gelince cocugu aliyor ilgileniyor ama biryere kadar emziriyorum sonucta hep babasi bakamaz. Eger cevrenizde destek olacak insanlar varsa ne guzel ama kimseniz yoksa cok zor cunku insan bazen dediginiz gibi tuvalete gidemiyor...

Basliga istinaden yaziyorum. Anne olmak zor. Evet zor. Onun icin demisler cennet annelerin ayaginin altinda diye. Annemi de anne olunca anladim bu arada.
Anneligin her asamasi zor. Sadece bebek buyutup uykusuz kalmak, yapisik ikiz gibi olmak degil ki olay.... Su an benim sıpam 14 yasinda. Evet uykusuz kalmiyorum, gaz da cikarmiyorum ama hersey bu degil ki. Ergenlik daha bir zormus. Simdi sana ne desek bos. Insan kendi yasayinca anliyor. Ben de annemi anne olunca anladim. Simdi oglum keske hep bebek kalsaydi diyorum. Yani konu sahibi dogurmak mesele degil, buyutmek mesele. Her yaşın kendine gore sorunlari var. Ve anneligin de kitabi yok malesef. Cocuklarimizin canlari sagolsun ama buyudukce dertleri de buyuyor. Ama bu kadar sevilecek bir sey olmasalar bu cefa da cekilmezdi. Evlat tatli. Allah yokluklarini gostermesin.

3 aylik melek annesi olarak surada yerimi alayim.

annem bizimke yasiyor olmasina dagmen yaziyorum

cok zor. Hormonlar var psikoloji var alistigin hayattan vazgecmek var.

ben cocuk planlarken bilmiyor muydum bunlari biliyordum ama saniyordum ki bebek uykusu gelince uyuyacak, karni tok alti temiz gazi cikmis ne derdi olabilir ki? Atak haftalari var, koligi var kolik olmasa gaz sancisi donemi var. Ha sonsuza dek surmuyor ama var. Uyumuyor uyumadigi icin agliyor. Surekli kusuyor gunde 10 kez kiyafet degistigimi bilirim. Artik yeter dedigimde eksi eksi kokarak gezdigimi bilirim.

eslerle araya bir mesafe giriyor mecburiyetten eger cok bagliysaniz esinize yalnizlik hissediyorsunuz. Bir de kis bebegi ise disari cikamamak durumu var ki bence her seyin sebebi biraz da bu. Evde kalmak yalnizlik cekmek ve depresyona girmek.

Cok guzel bir duygu, o kadar guzel o kadar guzel ki anlatamam. Hamileyken zaten ozlem duymaya basliyorsun. Allah cocuklarimiza saglik versin, eksik etmesin


annelik delilik. Cunku gamsiz bir insanken su an 1000x endise duyuyorum. Nefes aliyor mu diye 3 saat uyuyabilme sansi elde etmisken bile kalkip kontrol ediyorum.

rahatina asiri duskun bir insanim bir yere ha deyince gidememek plan yapamamak eskisi kadar kitap okuyamamak zorluyor ki annem var belirttigim gibi.

en sevdigim icki sarap mesela. Sevgililer gunu geliyor ve icemeyecek olmak beni icten ice uzuyor. Ama bebegim cok daha onemli. Sarabi sonra icerim.

Bir de bunlarla bitmiyor. Bahsettigim endise hali var ya iste o bebek hasta oldugunda atesi coktiginda 1000 kat daha artiyor. Bazen alerjikoluyor hastaneden cikamiyorsun, hemen bronsit oluveriyorlar hastanrye yatiyorsun. Premature olabilir, hamilelik zor gecmis olabilir bunlarin hepsi etken.

en guzel bebek en rahat bebek bile yoruyor cunku artik tek kisi degil 2 kisisin ve muhtac olan bir bebek var.dev bir sorumlulugun var. Bu korkutuyor insani.

bir de annelerin o ulvi ve ilahi bir sevgi inanci beklentisi var dogumda. Bu her zaman boyle olmayabiliyor. Hormonlar aniden dususe geciyor cunku. Be hissedecegini ne yapacaginibilemiyorsun.

Emzirme donemi var ki doguma odaklanmak yerine hamileler buna odaklanmali. Oyle cetrefilliymis ki ben ne var memeyi veriyorsun iciyor bebek diye bakiyordum o is oyle olmuyormus. Meme ucu yarasi mastit catlak derken allah dusmanima vermesin o aciyi. Cok fena.

kilolarin kaliyor mesela, gobegin kaliyor napacagini bilmiyorsun, saclarin bir anda dokulmeye basliyor.
Hemoroid olabiliyorsun kabizlik cekebiliyorsun gaz sikintin olabiliyor.

Ama bu kadar anlattim ya

Cok sacma belki ama yasamak gerekiyormus bebeginin yuzune bakip Allah a hep sukredip guzelligine aglayabiliyorsun. Her seye fazlasi ile degiyor.
Bebegin gulusunu kelebek gorse omru uzar oyle soyleyeyim.