Aynen ben anlamiyorum 50li yaslara niye yasli muamelesi yapiliyor? Orta yas kategorisinde halbuki. Erken anne olanlar kendini daha erken saliyor sanki. Oysa hayat daha yeni basliyor. 43 yasindayim, neredeyse emekliligim geldi ama yeni bir ulkede yeni bir hayata baslama hayallerim var.yalnız 50 yaşında filan anneniz herhalde okula derse yardım edeceğine göre herhalde ilkokul çağında daha kardeşiniz
50 yaşında gözü görmüyorsa gözlük takar yine yardım eder (ki bende hem miyop hem astigmat var 14 yaşındayken de gözlük takıyordum, ne var ki bunda?), öyle hastalıktan iki büklüm olunacak bir yaş değil ki 50 yaş..sanki 80 yaşında gibi anlatmışsınız
valla ben annemle o 55 yaşındayken antalyada bodrumda tatillerde fink atıyordum o kanyon senin bu ören yeri benim dağ keçisi gibi geziyordu, bu sene 64 yaşında ağustosta birlikte avrupa turu yapıcaz.
annem benden daha enerjiktir
ve hayır üniversite mezunu meslek sahibi vs değil baya örtülü mörtülü yurdum teyzesi annem
sizde sıkıntı yaş değil ruhun ölmüş olması bence benim etrafımda ne 50 60 yaş insanlar var canavar gibiler...elin japonu avrupalısı da 80 yaşında fink fink geziyor sizinkiler, demenize göre, 50sinde pert...bunda bir terslik var.
kardeşimin k.validesiAynen ben anlamiyorum 50li yaslara niye yasli muamelesi yapiliyor? Orta yas kategorisinde halbuki. Erken anne olanlar kendini daha erken saliyor sanki. Oysa hayat daha yeni basliyor. 43 yasindayim, neredeyse emekliligim geldi ama yeni bir ulkede yeni bir hayata baslama hayallerim var.
Bu kisim da dogru, haklisiniz . Boyle dusunmemistim .Önceden 20 yaşında doğuruyorlarmış da ne olmuş, görüyoruz işte dünyanın halini. Daha kendisi büyümemiş yeni yetme kadınlar anne olmuş, annelik olgunluğunu kaldıramayanların sevgisiz çocukları ortalarda geziyor şuan kötü birer insan olarak. İnsanlar 30dan sonra doğursa dünya daha başka bir yer olurdu diye bir görsel görmüştüm. Bu da sizin bakış açınızın tam tersi mesela. İşimi elime alayım, biraz olgunlaşayım, gezeyim tozayım çocuk yapayım derken 35 oluyor yaş hemen hemen. 35 yaşında birinin annesinin 70 olması ilginç gelmiyor, gayet doğal gibi. Kuşak çatışması yaşla değil, bariz anlayış ve bakış açısı ile ilgili diye düşünüyorum. Annesi çok genç, ablası gibi görünen insanlar da annesi ile anlaşamıyor. 20 yaşında birisi de hasta olabiliyor, ölebiliyor vs. Yani genç diye iyi anne veya hasta olmayacak diye bir şey yok ki siz daha gençsiniz henüz
38 yasinda. Sanmiyorum. İstediğini biliyorum ama yanip tutusmuyor o yuzden evde de pek gundem degil oldu mu olmadi mi neden olmuyor vs gibi bir panik havasi yok. Bahsi gectiginde vardir bir zamani deyip geciyor.Eşiniz kaç yaşında? O da sizin gibi endişeleniyor mu geç ebeveyn olmaya?
Benim annemle aramda sizinkinden çok daha fazla yaş farkı var. Bu durum beni olumsuz etkiledi mi derseniz evet. Küçükken arkadaşlarımın annesiyle yaş konusunda kıyasladığım zamanlarım oldu. Hala da bu durum psikolojik olarak beni yormuyor desem yalan olur ama gittikçe azalıyor tabi. Ama bu tek etken değil, annemin katı kuralcı bir karakterinin olmasının da bu durumda etkisi var. Yani öyle pek enerjik, yeniliklere açık, uyum sağlayan biri değildir. Hatta hiç değildir. Belki aksi olsa daha mı az etkilenirdim bilemiyorum.. Ama hemen şunu da belirteyim, ben de yaş aldıkça anlamaya başladım ki bi insanın annesinin babasının yanında olmasının yaşla hiç alakası yok. Bir arkadaşım nerdeyse 20'li yaşların başındayken gencecik annesini kaybetti, başka bi arkadaşım yine aynı yaşlardayken babasını kaybetti. İkisi de genç insanlardı, kimin ne kadar ömrü var Allah bilir. Ayak uydurma konusuna gelince, bir tanıdığim var şuan. Annemle ayni yaşta anne olmuş ama aşırı enerjik, aşırı aktif bi kadın, çocuğuna çok güzel ayak uyduruyo. Yani demem o ki bu durumun çozuğunuzu nasıl etkileyeceği sizin karakterinize de çok bağlı bi şey. Hayatta olup olmama konusu da kimsenin elinde değil.Merhaba arkadaslar,
Ben 29 yasimdayken evlendim. Su an 35 yasimdayim. Son iki yildir cocuk sahibi olmaya calisiyoruz ama henuz olmadi. Fakat son zamanlarda canimi sikan bir durum var. Sanki matematik hesabi yapmayı yeni ogrenmis gibi birden aydim duruma. En iyi ihtimalle 36 yasimda bile anne olsam cocugumla aramda 36 yas olmus olacak. Bu ne demek. Cocugun kendine geldigi hayatini buldugu zamanlarinda benim 50 li yaslarimda olacagim anlamina geliyor. Ben 35 annem 55 yasinda. Ben 15 yildir annemle dost gibiyim. Ama cocugum 35 yasinda oldugunda ben 70 yasimda olacagim. Belki hayatta bile olmayacagim. Buyuk haksizlik, sadece hayvansal gudulerime gore hareket ediyor gibi hissediyorum. Annesiyle arasinda 30 kusur yas olan kisilerin tecrubelerini merak ediyorum. Dunya mok gibi bir yere gidiyor. Depremler, savaslar, super hucreler, yapay zekalar, robotlar. Arkamda birakacagim cocugu bu dunyaya mi emanet edecegim ? Herkes tarafsiz olarak gorusunu yazarsa cok sevinirim. Teşekkürler
Haklisiniz nedense bu duruma farkli degiskenleri sokup dusunmuyorum sanirim. Sadece kendi ozelimde ve herşeyin olmasi gerektigi gibi devam edecegini farz ediyorum.Benim annemle aramda sizinkinden çok daha fazla yaş farkı var. Bu durum beni olumsuz etkiledi mi derseniz evet. Küçükken arkadaşlarımın annesiyle yaş konusunda kıyasladığım zamanlarım oldu. Hala da bu durum psikolojik olarak beni yormuyor desem yalan olur ama gittikçe azalıyor tabi. Ama bu tek etken değil, annemin katı kuralcı bir karakterinin olmasının da bu durumda etkisi var. Yani öyle pek enerjik, yeniliklere açık, uyum sağlayan biri değildir. Hatta hiç değildir. Belki aksi olsa daha mı az etkilenirdim bilemiyorum.. Ama hemen şunu da belirteyim, ben de yaş aldıkça anlamaya başladım ki bi insanın annesinin babasının yanında olmasının yaşla hiç alakası yok. Bir arkadaşım nerdeyse 20'li yaşların başındayken gencecik annesini kaybetti, başka bi arkadaşım yine aynı yaşlardayken babasını kaybetti. İkisi de genç insanlardı, kimin ne kadar ömrü var Allah bilir. Ayak uydurma konusuna gelince, bir tanıdığim var şuan. Annemle ayni yaşta anne olmuş ama aşırı enerjik, aşırı aktif bi kadın, çocuğuna çok güzel ayak uyduruyo. Yani demem o ki bu durumun çozuğunuzu nasıl etkileyeceği sizin karakterinize de çok bağlı bi şey. Hayatta olup olmama konusu da kimsenin elinde değil.
Fazla abartiyorsunuz.Merhaba arkadaslar,
Ben 29 yasimdayken evlendim. Su an 35 yasimdayim. Son iki yildir cocuk sahibi olmaya calisiyoruz ama henuz olmadi. Fakat son zamanlarda canimi sikan bir durum var. Sanki matematik hesabi yapmayı yeni ogrenmis gibi birden aydim duruma. En iyi ihtimalle 36 yasimda bile anne olsam cocugumla aramda 36 yas olmus olacak. Bu ne demek. Cocugun kendine geldigi hayatini buldugu zamanlarinda benim 50 li yaslarimda olacagim anlamina geliyor. Ben 35 annem 55 yasinda. Ben 15 yildir annemle dost gibiyim. Ama cocugum 35 yasinda oldugunda ben 70 yasimda olacagim. Belki hayatta bile olmayacagim. Buyuk haksizlik, sadece hayvansal gudulerime gore hareket ediyor gibi hissediyorum. Annesiyle arasinda 30 kusur yas olan kisilerin tecrubelerini merak ediyorum. Dunya mok gibi bir yere gidiyor. Depremler, savaslar, super hucreler, yapay zekalar, robotlar. Arkamda birakacagim cocugu bu dunyaya mi emanet edecegim ? Herkes tarafsiz olarak gorusunu yazarsa cok sevinirim. Teşekkürler
Yani şöyle söyliyim, bana sorsanız sen olsan geç çocuk sahibi olmak ister misin, çocuğun da senin gibi olsun mu derseniz, derim ki o yaştaki ruh halime ve yaşam koşullarıma bakarım. Eğer ayak uydurabileceksem cevabım evet olur. Ama ilerisi için kimse bir şeyin garantisini veremez. Atıyorum 25 yaşında anne olur bi insan. Ama daha emzirirken ciddi bi hastalığa yakalanabilir. Bütün hayat enerjisi, odak noktası sağlığına kayabilir vs vs… yani bunları hesaplayarak plan yapamayız bence.Haklisiniz nedense bu duruma farkli degiskenleri sokup dusunmuyorum sanirim. Sadece kendi ozelimde ve herşeyin olmasi gerektigi gibi devam edecegini farz ediyorum.
Abartmayın yahu, ruhunuz niye sıkışıyor? Annem geç hamile kalabilmiş tedavilerle, aramızda 31 yaş var. Pek de olumsuz etkisini görmedim. Bir ayağı çukurda değil çok şükür. Ben de ilk doğumumu 30 yaşında yaptım, ikincide nasipse 34’te olacağım. Bu düşünceler aklımın ucundan geçmedi.Evet iste tam olarak bu. Gecen gun anneannesi ya da babaannesi oldugundan yuzde yuz emin oldugum bir kadinla yaninda bir cocuk gordum. Kadin çocuğu birakip biraz uzaklasti cocukla yalniz kalinca anneannen mi babaannen mi dedim. Normalde buna yuzde bir ihtimal bile versem sormam. Annem dedi. Hala ruhum sıkışıyor dusundukce
Oyle demeyin uzulurum. Ben kendimi cok severim. Ucuncu universitemin son sinifindayim hukuk okuyorum. Mezun olunca serbest avukatlik dusunuyorum. Bes ay once bir enstruman siparisi verdim su an yapilmaya devam ediliyor. Online dil egitimi aliyorum. Farsca eserleri orijinalinden okuyabilmek icin sadece. Ayni zamanda calisiyorum. En fazla uc ayda arayla baska bir sehri gormek icin şehir degistiririm. Yani bu yila kadar hep kendimle ilgilendim. İlk defa kendimden baska bir varliga bu sene odaklandim. Ve odagim kayinca duygularim da kaydi. Neden bu kadar dalgalandim bende bilemiyorum.en azından eş adayın hazır. ben 35 yaşında ve bekarım- var/yok arası bir ilişkim var, evliliğin konuşulduğu ama adamın işlerinden sıra gelemediği. yani benim durum belirsiz sizden daha kötü durumdayım. kronik hastalığım da var. ama anne olmak istiyorum. bu muhtemelen taşıyıcı anne ile olacak arzum bu yönde. ama dedim ya anne olmaktan vazgeçmedim. belki 1 çocuğum olacak belki taşıyıcı anne ile olacak ya da belki evlat edineceğim-bekar anne olacağım. ama gerçekten istiyorum. Maddi durumun yerindeyse bişeyler bırakabileceksem yavruna neden böyle düşünüyorsun anlamıyorum. allah sağlıklı güzel ömür versin inş çocuğunla. (halimi beterin beteri var diye anlattım)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?