Anne olmamalı mıydım?

Harika randevu aldığınıza sevindim. Biliyorum küçük ve yaşadıklarımızı hatırlayamaz ama hissettirdiklerimizi hatırlar yani o his onda kalır. Benim de 2 buçuk yaşında bir oğlum var zaman zaman kızdığım oluyor bazen çıldırdığım kendimi tanıyamadığım da oluyor. Her seferinde daha çok kontrollü olmaya çabalıyorum. Tamamen sakin olmak hiç ses yükseltmemek asla mümkün değil yapabilen varsa kendisini tebrik ederim. Çünkü biz de insanız mükemmel değiliz bazı gün mutsuz oluyoruz gergin oluyoruz çoğu zaman uykusuz oluyoruz. Yine de her zaman elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışmak lazım, iyi olmayı seçmek buna çabalamak lazım. Farkındalığınız yüksek olduğu için ve bu konuda destek almaya karar verdiğiniz için sizi tebrik ediyorum.
 
Hatırlamayacak dediğim iyi ki anlamında değil elbette.
Bu arada yaş da dediğiniz gibi önemli bir faktör. Yaş ilerledikçe tahammül seviyesi azalıyor.
Sinirlendiğinizde başka odaya gidin. Onun ne kadar size muhtaç olduğunu, onu nasıl hevesle beklediğinizi hep hatırlatın kendinize.
 
Azcik kendinize gelin ama..
bu bebeklerin bu annelerden cektigi nedir ya?
Bende iki tane dogurdum, tektim kimsem yoktu.
HERKES doguruyor ama 3,5 aylik bebegi sarsmak oldurme dusuncesi filan?
Koskoca 40 yasina gelmis kadinsiniz azcik aklinizi basiniza alin ya.
18 yasinda anne olsaniz cahil derim cocukken anne olmus derim ama koskoca insansiniz.
Bu konuda empati yapamiyorum kusura bakmayin.
Gucunuz minnacik aylik melege mi yetiyor?
Uyumasin nolcak?
Cocuk kolik belli.
 
Son düzenleme:
Olur alayım. Nasıl alıcam aklımı başıma. Bir formülünüz var mı? Kusura bakmayın sizin kadar mükemmel şahane bir kadın olamadığım için. Yalnız cidden merak ediyorum siz dediniz diye. Çok bilşor olmalısınız. Aklımı nereden toplayım tekrar.
Size ah ediyorum. Burada yazdığım 2. Kötü yorumum bu. Benim yaşadığımın bin beterini yaşayın aman arayın da bulamayın. O iki evladınıza da söyleyin bir kadına ben bunu yaptım da başıma bir şey gelirse onu bulup helalleik alın diye.
Benim derdimin dermanı vsr inşallah. Siz dermansız dertlere gark olun.
 
Bol keseden konuşmak çok kolay buraya göre... çünkü hepsi süper anne.... herkesin zorlukları var yaşam mücadelesi de farklı... Her şeyi 4*4lük yapmak zorunda değilsin... kesinlikle yardım istemekten çekinmemelisin.. annen olsun kv olsun.. işte ondan sonra tahammül sınırların azalır böyle... neyse ki eşten yana şanslısın.. sen hastasın sen şöyle böylesin diyen bir eşin olsaydı sen o zaman seyreyleyeydin cümbüşü....
haa bir de her çocuğu olan her zaman 1 sene izin kullanamıyor bunu da hatırlatmak isterim... 1 hafta durup başlamak zorunda olanlar da var.. he sen biraz bencil düşünüp maddi durumun varken işe başladıysan o da senin bileceğin iş..
sağlıkla büyüsün yavrun...
 

Ruh hastasi
Senin gibilerin duasi kabul olsa gokten kemik yagardi rezil pislik.
Tanimadigin el kadar cocuklara beddua edecek kadar igrenc bi insansin.
Allah ettigin bedduayi sana cevirir rezil ahlaksiz.
Senin gibileri Allah bildigi gibi bnm gibileri de bildigi yapsin.
Sende kendi pisliginde bogul Allahin belasi
 
Sizde böyle davranmak istemiyorsunuz. Demekki elinizde olmayan kontrol dışı bir durum var. Bunuda herkesin dediği gibi psikatriste giderek çözebilirsiniz.

Evet, dışarıdan 3.5 aylık bebek ve bu durumun yaşanması kötü geliyor. Ama bunu yaşayan bir çok anne var. Dışarıdan böyle bakması kolay..

Yardım istemekten çekinmeyin. Kendinize zaman ayırın.
Belki bebek sahibi olma süreci sizi çok yordu.. belki kendinizi olmayacağına alıştırdınız. Belki çok beklediğiniz için "daha iyi bir anne" olacağınızı düşündünüz ve şuan hayal kırıklığı yaşıyorsunuz bilmiyorum. Ama bunların hepsini çözebilirsiniz.
Hiç zaman kaybetmeden psikatriste gidin.
 
Öfff ne meraklısınız başkalarının sorunlarından böbürlenmeye!

Kadın muhtemelen postpartum depresyon.
Siz yaşamadınız diye dünyada kimse yaşamıyor mu sanıyorsunuz?
Burda kendinizi övünce madalya mı gelecek sanıyorsunuz?
Amma acizssiniz ya!

Konu sahibi, uzman yardımı almaya karar vermekle çok doğru bir iş yapmışsınız. Dünyada bunu yaşayan milyonlarca kadın var. Yardımla normale döneceksiniz.

Geçmiş olsun.
 
Siz burdaki o "mikemmel anne" lere bakmayın. Herkesin yaşadığı hayat, psikolojik durumu farklı.
İyi bir anne olmasanız yaptığınız şeyin bebeğinize zarar verdiğini düşünmezdiniz.
Psikoojik destek iyi gelecektir. Sağlıkla büyütün kuzuyu.
 
İlk önce yazdıklarımı dikkatli okuyun. Benim lafım size. Çocuklarınıza değil.
İkincisi sinirlendiğinde kontrolü kim kaybediyor acaba yazdıklarınızı dönüp okuyun.
Daha fazla konumu ve sayfamı meşgul etmeyin edecekseniz de üslubunuzu takınıp devam edin
 
28 sayfa yorumun 26sı taşlamadır eminim.
Sevgili konu sahibi. Destek almaya başlamışsınız, tebrikler. İnsan böyle zamanlarda en çok kendine kızıyor, bebeğine değil. Sadece ona yansıtıyorsunuz.
Her şey düzelecek. Uyku için uyku eğitimi, baba desteği derken kötü günler geride kalacak.
Çocuğa zarar verme isteğinizle savaşıyorsuz, bu bile ne kadar iyi bir anne olduğunuzu gösterir.
Yapıp da pişmanım demek de vardı ipin ucunda.
Size huzur ve sabır diliyorum.
 
Geçen hafta eşime söyledim, iyi hissetmiyorum, bazen bir an öldürmek geliyor içimden dedim.
Benimde 15 aylik bebegim var.evet zor zamanlardan geciliyor sinir krizleri oluyor vs vs.ama kesinlikle bu sozunuz kabul edilemez.bunu dusundurcek kadar ne yapabilir el kadar bebek.acil destege ihtiyaciniz var !
 
Doğumda yaşanilan komplikasyonlar, anneyi çok etkiliyor , daha aşamadan bebekle ilgilenmek yine ekstra tukentiyor anneyi . O kadar saat bebeğin uyumuyorsa bir derdi vardır. Sindirim enfeksiyon idrar tahlili vs yaptirman lazım . Normal değil o kadar uyumamasi. Gün içinde tv ye maruz kalmissada bebeğin uyuyamaz. Depresyondasın bu arada . Bende yaşadım bu krizleri , tek başıma eşim seyehate gider sık sık 1 ay tek başıma gece gündüz ailem uzakta . Çok sinirlendigimde bebegimi odasına koyup , ben başka odaya gecip saclarimi yoldugumu biliyorum. Aglamakdan tükendiğimi biliyorum. 8. Aylık iken anneme gittim ben emzirme hariç annem.ilgilendi hep
Sonradan farkettim çok yorgunmusum, depresyondaymisim. Şimdi bebeğim 10 aylık , inan bana geçiyor , 5. Ay benimde çok zor geçti . Bir lohusalik birde 5. Ay derim hep . Sindirim sıkıntısı varmış o dönem probiyotik kullandik geçti cok şükür . O kadar saat uyumamasi bi sıkıntısı vardır bebeginin . En zoru da vicdan azabı . Çok sinirlendiginde bebeğini babasına ver o baksın birde çok gerildin baba yok dayanamıyosn koy beşiğine başka odaya geç , ağla ağla kendini rahatlat öyle git bebeginin yanına . Dinlenmen lazım , izine çık ailenin yanına git. Sen sadece Besle uyut onlar ilgilensin. Çok iyi gelicek eminim . 9 aya geldiğinde yüzünün seklinden bile etkilenicek bebeğin . Kiyamayacaksin daha eğlenceli iliskiniz olacak çünkü seni anlıyor sana karşılık veriyor daha mutlu bi anne oluyorsun .Acilen izine ayrilip dinlenmen lazım .
 
Nerede ne ile ilgili yorum yapacağımız ve konu açacağımız için bir liste varsa paylaşın bir zahmet.
bunu kastetmiyorum aslinda. Sizin cozum yolunuz tek: yardim almak. Yani 28 sayfadir 280 yorum da bu hususta mutabik. Paylasarak veya akil alarak cozebileceginiz bir konu degil, vaktinizi profesyonel yardima ayirmak daha hizli ve kesin sonuc verir.
 
Yaşadığın şeyler kolay değil duyduğun duygularsa normal değil, en kısa zamanda destek al kimse mükemmel anne, baba değil hepimizin eksikleri çok hepimiz yetemiyoruz çok seviyoruz her dediğini yapıyoruz sonra çok şımardı deyip katı kural uyguluyoruz yada kuralcı ebeveyn olup ardından pişman olup "acaba çok mu üstüne gidiyorum" deyip bu sefer kurallardan vazgeçiyoruz. Doğru karnımıza ilk düştüğü anda anne oluyoruz ama anneliği sonra öğreniyoruz hata yaparak, yanlış yaparak bazı insanlar anneliği tek görev görüyor yanlış hayat standartlarına göre bir sürü görevimiz var. Anneyiz, eşiz, kardeşiz, geliniz, çalışanız vb bir çok görevimiz var. Bunları yerlerine getirirken mükemmel olamayız, eksik yanlarımız çok konu sahibi doğum sonrası lohusa depresyona girmiş olabilir.,başka sıkıntıdan başka bir depresyona girmiş olabilir. Yargılamayın destekçi olun bu sorun başınıza gelmemiş olabilir. Ama kızkardaşinizin başına gelebilir elitizin ne bilim kısacası hayatın ne getireceği belli değil
NOT beni mutlu eden şey konu sahibi yanlış giden şeyleri farkında vicdan azabı duyuyor. Ona destek çıkarak belki bu sorunu atlatır.
 
O kafayı duvara vurmalar ve daha farklı kendine zarar verme şekilleri bende de oldu. Çaresizlipin dibindeydim sizden tek farkım bebeğe hala sevgi dolu yaklaşmaya çalışıyordum. Kızma, bağırma zaten yoktu. Destek almaya çalıştım, gittiğim şahıs "çocuğunun olmaması daha kötü, çocuksuz çiftler de geliyor onların durumu daha zor" minvalinde saçmalayıp ilaç verdi. Ne doktor doktor gezecek zamanım ne de mecalim vardı. Kendim de aşamıyordum, eşim artık sıkılmıştı. Baktım olmuyor alabileceğim herkesten destek aldım. Canım sıkıldı kayınvalidemde kaldım, eşime bırakıp 2-3 saat gezdim, anneme geldim, derken baktım çok iyiyim. Eskiye göre çok iyiyim tabi, hala tam adapte olamadığımı biliyorum ama bayağı alıştım.
Sizi kimse anlamayacak emin olun, size neyin iyi geleceğini en iyi siz bilirsiniz. Tek başınıza her şeyi yüklenmekle size aferin demeyecekler.
 
Birde şunu farkettim , kendini bebeğe ne kadar teslim edersen , o kadar uysal oluyor bebek. Bırak yönetme kişiliğinin gelismesine yardım et , doğasına bırak .
 

grip olduğumuzda engelleyemeyiz ama gidip çocuğa salya sumuk sarılmayız.
öksürürken yüzüne yüzüne öksürmeyiz.
ne yaparız? bebeği kendimizden koruruz.
genel olarak size de tavsiye bu yönde geldi zaten.
psikolojik yardım alın, bebek bakımı için yardım alın. kendinizden biraz uzaklaştırın ki zarar görmesin.

insanların bebek konusunda hassas olmasını anlamanız lazım. haberlerde her gün öldürülüp çöpe atılan bebekler, ağlıyor diye döverek öldürülen bebekler var. bu insanlara da aklı başında anlarında sorsanız normal insanlar gibi cevap verirler ama cinnet anında öyle olmamış değil mi?
burada sizin yazdıklarınızdan insanların aklına gelen ihtimal bu. gümbür gümbür gelen bir cinnet görüyorlar demekki. bu kadar tepki almanız bu yüzden ki ben tam epey iyi idare ettiniz, diye düşünüyordum ki,




şunu gördüm,
gerek yok.
evet keşke içinize şeytan kaçtığından tut, annecik yazanlara kadar geniş skalada hakaretlere maruz kalmasaydınız da bu raddeye gelmeseydi işler.
ama dediğim gibi, savunmasız bir bebek insanların hassas noktası.
bazen ben de kızıyorum haddini aşanlara, sonra düşününce bir yandan iyi bir şey, bebeği korumaya çalışacak kadar insanlık var içlerinde. belki sizi kendinize getirmek için sert yazdılar vs..

her neyse, tedavi için bir adım atmışsınız, umarım kısa sürede iyi sonuçlanır.
 
Son düzenleme:
Aynen bende öyle aştım.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…