- 24 Kasım 2009
- 22.105
- 85.732
- 798
- Konu Sahibi Sutvekurabiye
-
- #81
Bende geçen ambardan aldım onun kumaşını beğeniyorum
Hainler 40dan yukarısı yok
Bi tane aldım 40 giyiyorum onu totomla büyütmeye çalışıyorum kotlar zamanla salıyor ya
Bende geçen ambardan aldım onun kumaşını beğeniyorumNelere hasretiz ya
Bende aldım indirime girmiş ama şoktan
En büyüklerinden aldım benim popoda büyük
Belim 38, popom 40 hiç bir zaman bir pantolon alıp da rahat edemedim.
Ya beli pens olacak ya da dapdar olacak
siz boy avantajınız var bence çok şanslısınız .
zayıflamak istiyor musunuz?
Bende geçen ambardan aldım onun kumaşını beğeniyorum
Hainler 40dan yukarısı yok
Bi tane aldım 40 giyiyorum onu totomla büyütmeye çalışıyorum kotlar zamanla salıyor ya
Sadece yumuşak bi kotu var ondan alıyorum başka bişey almıyorumAmbar'a çok güvenme yavrum.
Geçen bir pantolonu yukarı çekerken elimde kaldı
Sadece yumuşak bi kotu var ondan alıyorum başka bişey almıyorum
Şimdilik dayandı gibi patlarsa haber vericem
Bide benim yazım eskiden renkliydi kendiliğinden kayboldu bulamıyorum nerden ayarlıyoruz ya
Kaldırmışlar galiba yok çünküBen her yazdığımda düzeltiyorum ama tam ayarları nereden bilmiyorum.
Öğrenirsen bana da yaz
Kaldırmışlar galiba yok çünkü
Bulursam haber ederim
Her yazışında düzenlemene bi alkış
yeğenleriniz var mı? ya da sşöyle sorayım etrafta gördüğünüz ağlayan, yemeyen , uyumayan bebeklerin ailesi bazen bunalır of der ama dikkat ettiyseniz çocuklarıyla ilgilenmekten geri durmazlar .Neden biliyor musunuz? Öyle bir sevgisi var ki her şeye seve seve katlanıyorsunuz. Hayat şartları tabi ki değişiyor ama o da sizin elinizde. Siz bebekle dışarı çıkmaya alıştırırsanız ilk zamanlardan sonra her şey yoluna giriyor.Asla hazır değilim bazen bebeklerı görünce ay ne tatlı diyorum sonra hayatin mahvolacak sürekli aglayacak uykular haram olacak diyorum.Etrafimda surekli kac yıl oldu yap corona var hazır evdesin diyorlar yahu ben coronadan sebep zaten delirmişim birde bu durumda çocuk olsa nasıl hastaneye giderim nasıl doğururum diye daha çok deliriyorum.Birde etrafımda ki cocuklu aileleri görünce daha soğuyorum aglayan,yemek yemeyen,duru oturu olmayan bebeler sinirimi bozuyor ve benimkide böyle olacak diye yapasım kaçıyor.
Selam arkadaşlar. Size bir sorum var. Anne olmaya - çocuk yapmaya evliliginizin de yada ilişkinizde kaçıncı senesinde yada daha doğrusu ne zaman karar verdiniz? Nasil hazir hissettiniz?
Az kaldı. 2 kilocukevet pandemide yağlandık47 kilo da çok iyimiş hadi bakalımm
eğer böyle bir durum varsa beyninizi dinlemenizi öneririm :)Açıkçası eşim seneye diyor ama baba olmaktan korkmuyor . Yas 29 o 30 8 senedir beraberiz yazında evlendik. Tek çocuğum büyük aile istiyorum. Önceden en az 3 -4 sene diyordum, Son bir kaç aydır neden anlamadığım şekilde hamile görünce kendimi hayal etmeye başladım. Korona yüzünden tikilmaktanmı herseyin yalan olmasından da bilmiyorum.Bebek görünce de böyle bir değişik oluyorum. İçim ısınıyor, hele kızsa daha yükseliyorum bu fikre isim, eşya, geleceği, söyle bir anne olucam hatta ergenliğine kadar falan baya giriyorum o moda. Maddi olarak şuanlık sıkıntımız yok. İş olarak gerçi çok stresli bir yerde çalışıyorum hep çalışan anne olmak gibi hayalim vardı ama kalabileceği sanmıyorum. Kalbim bebek istiyor, beynim dur yapacağın çok şey var otur yerinde diyor.
yeğenim var dünyanın en zor bebegiydi asla uyumazdı yemek yemezdi evet annesi sabırla bakti büyüttü ama bana asla yapma çocuk hayatını mahvedecek diyor.Diger yakınımdakilerden örnek verecek olursam 2.cocugu olunca 1.yi kaynanasına postalayip asla arayip sormuyor bile.Benim şuan doğal olarak içgüdüsel olarak annelik duygum yok çocuk olunca gelecek belkide gelmeyecek bilmiyorum ama tahammül seviyem çok düşük her şeyi düşününce cocuk yapmaktan uzaklaşıyorum.yeğenleriniz var mı? ya da sşöyle sorayım etrafta gördüğünüz ağlayan, yemeyen , uyumayan bebeklerin ailesi bazen bunalır of der ama dikkat ettiyseniz çocuklarıyla ilgilenmekten geri durmazlar .Neden biliyor musunuz? Öyle bir sevgisi var ki her şeye seve seve katlanıyorsunuz. Hayat şartları tabi ki değişiyor ama o da sizin elinizde. Siz bebekle dışarı çıkmaya alıştırırsanız ilk zamanlardan sonra her şey yoluna giriyor.
Sizin etrafınızdaki örnekler çok kötüymüş haklısınız. Benim bebeğim kolikti. Zor geçti ama yine de kimseye bırakmayı aklımın ucundan bile geçirmedim. Düşünerek olmuyor . Ben de dra yeterliliğe girecektim. Hatta aldırayım dedim ama vazgeçtim iyi ki de vazgeçmiştim. :)yeğenim var dünyanın en zor bebegiydi asla uyumazdı yemek yemezdi evet annesi sabırla bakti büyüttü ama bana asla yapma çocuk hayatını mahvedecek diyor.Diger yakınımdakilerden örnek verecek olursam 2.cocugu olunca 1.yi kaynanasına postalayip asla arayip sormuyor bile.Benim şuan doğal olarak içgüdüsel olarak annelik duygum yok çocuk olunca gelecek belkide gelmeyecek bilmiyorum ama tahammül seviyem çok düşük her şeyi düşününce cocuk yapmaktan uzaklaşıyorum.
Ta evlenirken kararlı olarak evlenmiş herkese de belirtmiştim benden daha önce bekleyen olmasın diyeSelam arkadaşlar. Size bir sorum var. Anne olmaya - çocuk yapmaya evliliginizin de yada ilişkinizde kaçıncı senesinde yada daha doğrusu ne zaman karar verdiniz? Nasil hazir hissettiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?