Ne güzel, sağlıkla büyütün
Ne güzel, sağlıkla büyütün2.tüp bebek tedavisi için regl beklerken hamile olduğumu ögrendim. Olmuyorsa stresten olmuyordur. Tedavilere başlayın. Tedaviler öncesi benim için daha zordu. Ama tedavide çabalıyor hissetmek iyi gelmişti.
Haklısınız. Çok teşekkür ederimHaklı olarak çok hassassınız, 2 yıl yıpratıcı olmuştur. Elinizden bir şey gelmediği için hak etme/etmeme gibi düşüncelere dalmışsınız. Evlat sahibi olmak, hak etmeyle olsaydı ne çocuğunu istismar eden ebeveynler çocuk sahibi olurdu ne de başka türlü kötülük yapanlar. Sizin zamanında çok yapmayı düşünmemeniz ya da kardeşinizin bedduası da bu durumun sebebi değil. Tetkiklerde bir sorun çıkmıyor ama henüz çocuk sahibi olmamışsınız. Belirsizlik size bunları düşündürüyor. Bir sebep bulursanız çözüme de yaklaşacağınızı düşünüyorsunuz belki de.
Diğer üyelerden de söyleyenler olmuş, her şeyin bir zamanı var. Arkadaş çevremde de çok tanık oldum, ne kadar kafaya takarsa sürecin o kadar uzadığına. Belki siz de stres yüzünden henüz çocuk sahibi olmadınız. Dilerim en doğru zamanda, daha fazla yıpranmadan, sağlıkla alırsınız çocuğunuzu kucağınıza.
Klasik ergen işte senin çocuk istediğini bildiği için ordan vuruyorSpesifik bir olay yoktu aslında. Nasıl özetlesem bilemedim. Psikolojik sorunları nedeniyle liseyi bırakmak istiyordu. O süreçte ben çok müdahil oldum, psikiyatri konusunda baskı kurdum. Bundan rahatsız oldu beni uzaklaştırdı. İlerleyen süreçlerde tam tersi fikir beyan etmemi istedi yine eğitim konusunda, ben de eleştirel yaklaşıp geri durunca yine sorun yaşadık. Tekrarlı kavgalarımızın sonunda bir sabah Manas destanı döşemiş mesaj olarak, o mesajın sonunda bu yazıyordu. (Ben keşke onu sevmeseymişim, ablalık etmek bu değilmiş temalı bir mesajdı)
Böyle anlatınca sansürlemişim gibi duruyor ama yemin edebilirim ekstrem bir söylemim olmadığına. Kininin sebebini ben ya da anne babam çözebilmiş değil
İkinci çocukta hep kararsızdım ve bir türlü olmuyordu aynı yollardan geçtik hiç sıkıntıda yoktu.Yazacaklarım çocukça olacak belki ama dile dökmeye ihtiyacım var.
6 yıldır evliyiz, 2 yıldır korunmuyoruz. 9 ay önce dış gebelik yaşadım. Büyüyebilseydi bu hafta doğum yapcaktım. Hiç aklımdan çıkaramıyorum bu meseleyi şu sıralar.
Çok şükür bir engel görünmüyor çocuk için. Tüplerim açık, yumurtlamam düzenli, eşimin spermlerinde sorun yok. Ama olmuyor bir türlü. Ben de artık türlü türlü şeyler düşünüyorum. Acaba hak etmiyor muyum?
Kardeşimle görüşmüyorum uzun süredir, bana ettiği son laf "inşallah anne olamazsın". Acaba bedduası mı tuttu diyorum. Senelerce ablalık, hatta annelik etmeye çalıştığım bir insan bana bu lafı edebildiğine göre o kadar kötü bir insan mıyım?
Eskiden çocukları sevmezdim, ilerde çocuk doğurmayacağım derdim. Zamanla değişti bu durum. O zamanlar büyük konuştum ondan mı diyorum.
Acaba çocuğum olursa iyi annelik edemeyecek miyim? Ondan mı? Diyorum.
Sonra sağıma soluma bakıyorum, haberlere bakıyorum, çocuğunu dilendirenlere bakıyorum. Bunlar mı hak ediyor benim yerime yani diyorum.
Birilerinden hesap sormak istiyorum ama hesap sorabileceğim, itiraz edebileceğim kimse yok. Evet çok uzun seneler çocuğu olmayan insanlar var, hiç olmayanlar var, evladını kaybedenler var. Yarın ne getirir bilinmez. Ama ben bir sebep ve düşünmemeyi başarabilmek istiyorum.
Eşinizle aranız nasıl ? O da sperm testine girdi mi ?Yazacaklarım çocukça olacak belki ama dile dökmeye ihtiyacım var.
6 yıldır evliyiz, 2 yıldır korunmuyoruz. 9 ay önce dış gebelik yaşadım. Büyüyebilseydi bu hafta doğum yapcaktım. Hiç aklımdan çıkaramıyorum bu meseleyi şu sıralar.
Çok şükür bir engel görünmüyor çocuk için. Tüplerim açık, yumurtlamam düzenli, eşimin spermlerinde sorun yok. Ama olmuyor bir türlü. Ben de artık türlü türlü şeyler düşünüyorum. Acaba hak etmiyor muyum?
Kardeşimle görüşmüyorum uzun süredir, bana ettiği son laf "inşallah anne olamazsın". Acaba bedduası mı tuttu diyorum. Senelerce ablalık, hatta annelik etmeye çalıştığım bir insan bana bu lafı edebildiğine göre o kadar kötü bir insan mıyım?
Eskiden çocukları sevmezdim, ilerde çocuk doğurmayacağım derdim. Zamanla değişti bu durum. O zamanlar büyük konuştum ondan mı diyorum.
Acaba çocuğum olursa iyi annelik edemeyecek miyim? Ondan mı? Diyorum.
Sonra sağıma soluma bakıyorum, haberlere bakıyorum, çocuğunu dilendirenlere bakıyorum. Bunlar mı hak ediyor benim yerime yani diyorum.
Birilerinden hesap sormak istiyorum ama hesap sorabileceğim, itiraz edebileceğim kimse yok. Evet çok uzun seneler çocuğu olmayan insanlar var, hiç olmayanlar var, evladını kaybedenler var. Yarın ne getirir bilinmez. Ama ben bir sebep ve düşünmemeyi başarabilmek istiyorum.
Evet test verdi, değerleri çok güzel çıktı. Sigara kullanmıyorum. Pcos var ama yumurtlamam ve hormon değerlerimde bir sorun görünmüyor şu an. Doktor pcosun bir sorun teşkil etmediğini söyledi şu an içinEşinizle aranız nasıl ? O da sperm testine girdi mi ?
Sigara içiyor musunuz?
Duygusal bağınız nasıl karı koca arasındaki sıcaklık çok önemli.Evet test verdi, değerleri çok güzel çıktı. Sigara kullanmıyorum. Pcos var ama yumurtlamam ve hormon değerlerimde bir sorun görünmüyor şu an. Doktor pcosun bir sorun teşkil etmediğini söyledi şu an için
Çok şükür iyiyiz, hayatımda en yakınım o. Haklısınız akışa bırakmak gerekiyor. Teşekkür ederimDuygusal bağınız nasıl karı koca arasındaki sıcaklık çok önemli.
O da iyiyse stres yapmayın biraz akışa bırakın hayırlısıyla
Çok üzüldüm, hayırlısı neyse öyle olsun sizin içinStres yapmayın, Allah'tan en hayırlısını, en güzelini isteyin.. 3 düşük(3.sünde düşük için önlem almıştık) yaşadım.. Çocuk olayını sonsuza dek kapattım. Bir aydınlanma, bir kabulleniş geldi ki şu an çok şükür çok rahatladım ve huzur buldum..
Haklısınız, kontrolcülük çok var bende. Bunu aşmak lazımHayatta her şeyin sebebini bilemeyiz. Bazı şeyleri olduğu gibi kabul etmek gerekir. Belki içsel olgunlaşmaniz için böyle bir süreçten geçmeniz gerekiyor bilemeyiz. 2 yıl eminim sizin için çok uzun ve zorlu geçmiştir ama uzun bir zaman değil. Her şey bitmiş gibi düşünmeyin. Elbette ki çocuğunuz olabilir. Tıbbi olarak bir sorun görünmüyormuş öyleyse vakti var demektir canını biz vermiyoruz ki. Stresinizi azaltmaya çalışın rahatlayacağiniz şeylerle ilgilenin. Ve tevekkül edin. Kendi hayatim için söylüyorum ne zaman her şeyi kontrol etmeye çalistiysam her şey benim elimdeymiş gibi kendime yüklendiysem çok zorlandım sanki her şey daha kötüye gitti. Ne zaman tevekkül ettim sakinleştim yaradana güvendim her şey tıkır tıkır yoluna girdi. Bazı şeyler tamamen bizim elimizde değil bunu kabul etmemiz gerekiyor
Psikolojiniz yıpranmış. Neden aramaya çalışırken kendinizi suçluyorsunuz.Yazacaklarım çocukça olacak belki ama dile dökmeye ihtiyacım var.
6 yıldır evliyiz, 2 yıldır korunmuyoruz. 9 ay önce dış gebelik yaşadım. Büyüyebilseydi bu hafta doğum yapcaktım. Hiç aklımdan çıkaramıyorum bu meseleyi şu sıralar.
Çok şükür bir engel görünmüyor çocuk için. Tüplerim açık, yumurtlamam düzenli, eşimin spermlerinde sorun yok. Ama olmuyor bir türlü. Ben de artık türlü türlü şeyler düşünüyorum. Acaba hak etmiyor muyum?
Kardeşimle görüşmüyorum uzun süredir, bana ettiği son laf "inşallah anne olamazsın". Acaba bedduası mı tuttu diyorum. Senelerce ablalık, hatta annelik etmeye çalıştığım bir insan bana bu lafı edebildiğine göre o kadar kötü bir insan mıyım?
Eskiden çocukları sevmezdim, ilerde çocuk doğurmayacağım derdim. Zamanla değişti bu durum. O zamanlar büyük konuştum ondan mı diyorum.
Acaba çocuğum olursa iyi annelik edemeyecek miyim? Ondan mı? Diyorum.
Sonra sağıma soluma bakıyorum, haberlere bakıyorum, çocuğunu dilendirenlere bakıyorum. Bunlar mı hak ediyor benim yerime yani diyorum.
Birilerinden hesap sormak istiyorum ama hesap sorabileceğim, itiraz edebileceğim kimse yok. Evet çok uzun seneler çocuğu olmayan insanlar var, hiç olmayanlar var, evladını kaybedenler var. Yarın ne getirir bilinmez. Ama ben bir sebep ve düşünmemeyi başarabilmek istiyorum.
Bu bir süreç, böyle düşünmeniz çok normal. Kendinize biraz zaman verin.Yazacaklarım çocukça olacak belki ama dile dökmeye ihtiyacım var.
6 yıldır evliyiz, 2 yıldır korunmuyoruz. 9 ay önce dış gebelik yaşadım. Büyüyebilseydi bu hafta doğum yapcaktım. Hiç aklımdan çıkaramıyorum bu meseleyi şu sıralar.
Çok şükür bir engel görünmüyor çocuk için. Tüplerim açık, yumurtlamam düzenli, eşimin spermlerinde sorun yok. Ama olmuyor bir türlü. Ben de artık türlü türlü şeyler düşünüyorum. Acaba hak etmiyor muyum?
Kardeşimle görüşmüyorum uzun süredir, bana ettiği son laf "inşallah anne olamazsın". Acaba bedduası mı tuttu diyorum. Senelerce ablalık, hatta annelik etmeye çalıştığım bir insan bana bu lafı edebildiğine göre o kadar kötü bir insan mıyım?
Eskiden çocukları sevmezdim, ilerde çocuk doğurmayacağım derdim. Zamanla değişti bu durum. O zamanlar büyük konuştum ondan mı diyorum.
Acaba çocuğum olursa iyi annelik edemeyecek miyim? Ondan mı? Diyorum.
Sonra sağıma soluma bakıyorum, haberlere bakıyorum, çocuğunu dilendirenlere bakıyorum. Bunlar mı hak ediyor benim yerime yani diyorum.
Birilerinden hesap sormak istiyorum ama hesap sorabileceğim, itiraz edebileceğim kimse yok. Evet çok uzun seneler çocuğu olmayan insanlar var, hiç olmayanlar var, evladını kaybedenler var. Yarın ne getirir bilinmez. Ama ben bir sebep ve düşünmemeyi başarabilmek istiyorum.
Her şeyde bir hayır vardır. Siz bilmezsiniz anlamazsınız. Ben bunu hem yaşayarak hem görerek anladım inanın. Olmuyorsa vakti değildir hayırlısı budur. Çok şükür bir engel de yoksa sebeb strestir. Ben tam tüp Bebek düşünüp rahatladığım ay hamile kaldım. O ay tüp Bebek yapacaktım ama doktor küçük bir kist var bu ay kalsın dedi o kadar üzüldüm ki o ay yapamadığım için halbuki hiç gerek kalmadı iyi ki yapmamışız. Biz bilmeyiz anlamayız siz de bu düşüncelere girmeyin yine de çok istiyorsanız aşılama veya tüp Bebek deneyinYazacaklarım çocukça olacak belki ama dile dökmeye ihtiyacım var.
6 yıldır evliyiz, 2 yıldır korunmuyoruz. 9 ay önce dış gebelik yaşadım. Büyüyebilseydi bu hafta doğum yapcaktım. Hiç aklımdan çıkaramıyorum bu meseleyi şu sıralar.
Çok şükür bir engel görünmüyor çocuk için. Tüplerim açık, yumurtlamam düzenli, eşimin spermlerinde sorun yok. Ama olmuyor bir türlü. Ben de artık türlü türlü şeyler düşünüyorum. Acaba hak etmiyor muyum?
Kardeşimle görüşmüyorum uzun süredir, bana ettiği son laf "inşallah anne olamazsın". Acaba bedduası mı tuttu diyorum. Senelerce ablalık, hatta annelik etmeye çalıştığım bir insan bana bu lafı edebildiğine göre o kadar kötü bir insan mıyım?
Eskiden çocukları sevmezdim, ilerde çocuk doğurmayacağım derdim. Zamanla değişti bu durum. O zamanlar büyük konuştum ondan mı diyorum.
Acaba çocuğum olursa iyi annelik edemeyecek miyim? Ondan mı? Diyorum.
Sonra sağıma soluma bakıyorum, haberlere bakıyorum, çocuğunu dilendirenlere bakıyorum. Bunlar mı hak ediyor benim yerime yani diyorum.
Birilerinden hesap sormak istiyorum ama hesap sorabileceğim, itiraz edebileceğim kimse yok. Evet çok uzun seneler çocuğu olmayan insanlar var, hiç olmayanlar var, evladını kaybedenler var. Yarın ne getirir bilinmez. Ama ben bir sebep ve düşünmemeyi başarabilmek istiyorum.
Eşim henüz tedaviye gerek olmadığını düşünüyor tahlillerde sorun çıkmadığı için. Maddi olarak karşılayabiliriz aslında. O da apayrı zorluğu olan bir süreç haklısınız. Çok sağ olun güzel dilekleriniz içinPsikolojiniz yıpranmış. Neden aramaya çalışırken kendinizi suçluyorsunuz.
Çok yanlış..
Maddi imkanlarınızdan bahsetmemiisiniz bilemiyorum fakat tıppa güvenmelisiniz.
Sebepsiz infertilite denilen durumun içindesiniz belli ki sizde ve eşinizde bir problem gözükmüyorsa.
İyi bir tüp bebek hekimine kontrole gitmenizi öneririm. Ayrıca bu yola girerseniz psikolojik destekte almanız gerekir. Çünkü tedaviyi kabul ettiğiniz takdirde çıktığınız yolda kolay olmayacak.
Rabbim gönlünüze göre versin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?