Sizi o kadar iyi anlıyorum ki..
Aynı şeyleri bende yaşadım benimki dahada acıydı..
Evde bi abim bide ben vardık annem erkek çocuk manyağı hep ayrımcılık yaptı..
Abime herşey alırdı bana almazdı..
Onu hiç sevmedim sevemiyorum..
Anne sevilmezmi diyip kendimi sorguluyorum cennet annelerin ayağı altında.. ben komşu yu bile daha çok seviyorum annemden.. ilginç bu..
Hiç kendimi kucağında hatırlamıyorum sevdiğini sarıldığını hatırlamıyorum..
Ne zaman ki evlendim o zaman biraz değer vermeye başladı ama benim hala hislerim yok.. hastalandı hastanede yattı hiç üzülmedim onu kaybetmekten bende bi sorun mu var acaba?