• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne soru

merhabalar . 23 yaşında yeni mezun bir mühendisim . Sizden yıllardır aşamadığım anne sorunum konusunda fikir istiyorum. Sorun şu ki anneme karşı 23 yıldır bitmeyen bir öfke ve nefret var içimde ve bunu aşamıyorum . Sebeplerime gelirsek de birçok şey sayabilirim. Annem babamdan daha dolgun maaş alan ve parasıyla dünyayı elinde döndürebileceğini , insanları parmağında oynatabileceğini sanan biridir. 10 yaşındayken kardeşimle kavga ettik diye valizimizi toplayıp babaanneme ya da anneanneme gönderirdi bizi . 18 yaşında üniversite sınavına hazırlanırken kardeşimle tartıştım diye banyoda öldüresiye şiddete uğradım. O manzara hala rüyalarıma girer her gün . Birine kızarsa ilk ders vereceği şey maddi imkanlarında yoksun bırakır . Her tartışmada limiti 300 liralıl ek kartını iptal ettirirdi . Kurban bayramında tatile gitmek istedik ailecek ve ben asla denize giremem deniz tuzuna alerjim var . Ben gitmek istemedim evde kaldım ve günlerdir surat yapıyor bana . Geçen yıl da tartıştığımız bir günün akşamında kuzenimde kaldım diye ertesi gün eve geldiğimde bütün kıyafetlerimi ve kişisel eşyalarımı toplayıp valize koymuştu. Bunu da hiç unutamam. Daha birçok şey var anlayacağınız .Başaramıyorum. Ona karşı öfkeden başka hiçbirşey hissetmiyorum . Canı acıyınca içim acımıyor. Üzülünce üzülmüyorum. Bu evden bir an önce kaçıp gitmek istiyorum . Sesini bile duymaya tahammülüm yok . Defalarca Psikolog yardımıyla bu sorunu aşmak için başvurdum. Ama onlar da başaramadı. Sende ağır yaralar bırakmış ve bunu saramıyoruz diyorlar . İçimden gelmiyor hiçbirşey. Hayatıma nasıl devam edeceğim ben çok yoruldum artık annemden öğrendiğim tek şey nasıl bir anne olmamam gerektiği kısacası
Anne değil cellat sanki. Allah yardımcınız olsun. Bi an evvel kendinize ait bi hayat kurun.
 
Anneniz okumuş, belliki cahil bir kadın değil. Kendi ailesinden veya babanızdan yaşadığı bir tramva vs olabilir mi? Hiç annenize burada yazdığınız gibi anlattınız mı? Canınızın bedenen ve ruhen ne kadar acıdığını? Bir kahve yapın içiyorsanız yakın bir sigara konusun usulca.. anne önemli insan hayatında.. keşke annelerimiz normal olsaydı.

Defalarca hem de . Nasıl elini kaldırdın nası başardın diyorum . Ben yapmadım siz yaptırdınız diyor. Ben böyleyim anne demeyin o zaman diyor
 
Çok çok çok üzüldüm .Ben anne ile yaşanan tramvalara hiç dayanamıyorum .Allah yardımcın olsun.Ama evlilikle kendini kurtarmaya çalışma .Mutsuz olursan her ne olursa olsun kısa süreli bile olsa ailene ihtiyaç duyabileceğini aklımdan çıkarma .Dünya halidir belli olmaz.Insallah kendine yeter kimseye ihtiyac duymazsin ama ne olursa olsun azicik aralik birak kapiyi olurmu.Cok zor durumlardır eminim.Ama
Insanız işte herşey bizim için.Sonunda yağmurdan kaçarken doluya tutulmakta var maalesef.
Keşke bazı insanlar ebeveyn seçebilse
 
merhabalar . 23 yaşında yeni mezun bir mühendisim . Sizden yıllardır aşamadığım anne sorunum konusunda fikir istiyorum. Sorun şu ki anneme karşı 23 yıldır bitmeyen bir öfke ve nefret var içimde ve bunu aşamıyorum . Sebeplerime gelirsek de birçok şey sayabilirim. Annem babamdan daha dolgun maaş alan ve parasıyla dünyayı elinde döndürebileceğini , insanları parmağında oynatabileceğini sanan biridir. 10 yaşındayken kardeşimle kavga ettik diye valizimizi toplayıp babaanneme ya da anneanneme gönderirdi bizi . 18 yaşında üniversite sınavına hazırlanırken kardeşimle tartıştım diye banyoda öldüresiye şiddete uğradım. O manzara hala rüyalarıma girer her gün . Birine kızarsa ilk ders vereceği şey maddi imkanlarında yoksun bırakır . Her tartışmada limiti 300 liralıl ek kartını iptal ettirirdi . Kurban bayramında tatile gitmek istedik ailecek ve ben asla denize giremem deniz tuzuna alerjim var . Ben gitmek istemedim evde kaldım ve günlerdir surat yapıyor bana . Geçen yıl da tartıştığımız bir günün akşamında kuzenimde kaldım diye ertesi gün eve geldiğimde bütün kıyafetlerimi ve kişisel eşyalarımı toplayıp valize koymuştu. Bunu da hiç unutamam. Daha birçok şey var anlayacağınız .Başaramıyorum. Ona karşı öfkeden başka hiçbirşey hissetmiyorum . Canı acıyınca içim acımıyor. Üzülünce üzülmüyorum. Bu evden bir an önce kaçıp gitmek istiyorum . Sesini bile duymaya tahammülüm yok . Defalarca Psikolog yardımıyla bu sorunu aşmak için başvurdum. Ama onlar da başaramadı. Sende ağır yaralar bırakmış ve bunu saramıyoruz diyorlar . İçimden gelmiyor hiçbirşey. Hayatıma nasıl devam edeceğim ben çok yoruldum artık annemden öğrendiğim tek şey nasıl bir anne olmamam gerektiği kısacası
Herkes anne olamaz işte. Fiziksel ve psikolojik şiddet yaşadığıniz.. çok üzüldüm.. Bir çocuğa en büyük zararı bazen en yakını, annesi veriyor. Bu sitede o kadar çok böyle ruh sağlıği olmayan anne baba hikayesi okuyorum ki artık tüm çocuklara ruh sagligi yerinde olan sağlıklı anne baba diler oldum.. kesinlikle psikolojik olarak sağlıklı durum yok. Acil destek alınmalı bence. Sizin yapacağınız da huzurlu bir ortam yaratmaniz ve ömür boyu mesafeli davranmanız
 
Defalarca hem de . Nasıl elini kaldırdın nası başardın diyorum . Ben yapmadım siz yaptırdınız diyor. Ben böyleyim anne demeyin o zaman diyor
Bunlar aynı benim annemin cümleleri. Annem ciddi anlamda çok çekti bekarken aileden evlenince kocadan. Psikolojisi çok bozuk yani. Annenizinde birşeyler yaşamış birşeyler onu yıpratmks diye düşünüyorum. Belki de çalışmak bilemiyorum. Allah yardımcımız olsun. Sevgiyle:KK200:
 
Çok çok çok üzüldüm .Ben anne ile yaşanan tramvalara hiç dayanamıyorum .Allah yardımcın olsun.Ama evlilikle kendini kurtarmaya çalışma .Mutsuz olursan her ne olursa olsun kısa süreli bile olsa ailene ihtiyaç duyabileceğini aklımdan çıkarma .Dünya halidir belli olmaz.Insallah kendine yeter kimseye ihtiyac duymazsin ama ne olursa olsun azicik aralik birak kapiyi olurmu.Cok zor durumlardır eminim.Ama
Insanız işte herşey bizim için.Sonunda yağmurdan kaçarken doluya tutulmakta var maalesef.
Keşke bazı insanlar ebeveyn seçebilse

Eş adayıma bile karşı zaten . Sinirli bi yapısı var ve birkaç kez sinirden şahsıma olmadan bazı argo şeyler söyledi . Benim kızıma kimse yapamaz söyleyemez oluyor o zaman . Sen anneyken böyleysen elin oğlunun ettiği tek lafa deli olabiliyor . Bu nasıl adalet
 
Defalarca hem de . Nasıl elini kaldırdın nası başardın diyorum . Ben yapmadım siz yaptırdınız diyor. Ben böyleyim anne demeyin o zaman diyor
Bir çocuk nasıl böyle birseye sebep olabilir..Insanlar neler yaşıyor da çocuğunun saçının teline kıyamıyor. Olması gereken de bu. Şiddetin mazereti olmaz. Her kim eş, anne,baba şiddet uyguluyorsa çok ciddi psikolojik sıkıntı var demektir...
 
Bunlar aynı benim annemin cümleleri. Annem ciddi anlamda çok çekti bekarken aileden evlenince kocadan. Psikolojisi çok bozuk yani. Annenizinde birşeyler yaşamış birşeyler onu yıpratmks diye düşünüyorum. Belki de çalışmak bilemiyorum. Allah yardımcımız olsun. Sevgiyle:KK200:

Çocukluğumdan beri tırnak yerim ve her yolu denedim bırakmak için ama olmuyor . Ve ne farkettim biliyor musunuz ? Onun yurtdışında olduğu 10 gün boyunca elim ağzıma hiç gitmedi . Evin otoparkına girdiği anda istemsiz olarak elim ağzıma gitmiş farkında bile değilim
 
Çocukluğumdan beri tırnak yerim ve her yolu denedim bırakmak için ama olmuyor . Ve ne farkettim biliyor musunuz ? Onun yurtdışında olduğu 10 gün boyunca elim ağzıma hiç gitmedi . Evin otoparkına girdiği anda istemsiz olarak elim ağzıma gitmiş farkında bile değilim
İnşallah çok güzel bir evlilik yapar, çok iyi bir anne olursunuz..
 
Çok uuzldum inş kendinizi en kısa zamanda o evden kurtarirsnz ama lütfen evden uzaklaşmak için evlenmeyin çünkü o daha zor
 
Peki hiç mi başınızı okşamadı hiç mi sarılıp uyumadınız yani sadece olumsuz olamaz bakın anneniz insan hatalar yapmıştır ondan nefret etmek çok kötü ya iyi anılarınızı düşünün kötüleri unutun bkın sizde anne olacaksınız hem de çalışan anne ne kadar zor olduğunu o. Zaman görürsünüz
 
Artık yetişkin bi insansın kimse de seni istemediğin şeye zorlayamaz.İşini eline al ve ayrıl o evden.Yani insanları hayatından kestirip atmak zor bi iş değil.
 
Çocukluğumdan beri tırnak yerim ve her yolu denedim bırakmak için ama olmuyor . Ve ne farkettim biliyor musunuz ? Onun yurtdışında olduğu 10 gün boyunca elim ağzıuma hiç gitmedi . Evin otoparkına girdiği anda istemsiz olarak elim ağzıma gitmiş farkında bile değilim
Psikolojik destek alın. Eminim çok faydası olacaktır. Size de büyük olasılıkla tırnak olayının duygularınızı ifade edemeyisinizden hırsınızı tirnaklarınızdan aldiginizi söyleyecektir..
 
Ben annemin yaptıklarını anlatsam inanmazsınız.
İçimi nasıl soğutuyorum biliyor musunuz? Gecelerce uykusuz kaldı, beni okuttu, yemeğini yedim vs diye. inanın benim yerimde olsan kendi anneni öper başına koyarsın. Kendi kalbimi karartmamak için, kendim için onun eksilerine değil artılarına bakıyorum. Yoksa anne gibi bir sıfat taşıyan insandan nefret edersem, kalbim kararır...
+++++ aynı ben
 
Nereden tutsanız elinizde kalıyor.
Yoğun tempolu işe girin,evde ne kadar az vakit o kadar iyi görünüşe göre.

Sevgilinizi de çıkış yolu olarak görmeyin. Eminseniz evlenin. Evliliğe sığınmak yangından kaçarken doluya tutulmak olabilir.
Ay konu dışı ama tel yüzünden yağmurdan olacak o :D
 
Psikolojik destek alın. Eminim çok faydası olacaktır. Size de büyük olasılıkla tırnak olayının duygularınızı ifade edemeyisinizden hırsınızı tirnaklarınızdan aldiginizi söyleyecektir..

Saatlerce konuşsam da bir yolunu bulur kendini haklı çıkarırır illaki . Duygularını ifade edemeyen bir insan değilim oysaki . Ama ona birşeyler anlatmak için çabalamıyorum bile artık
 
Peki hiç mi başınızı okşamadı hiç mi sarılıp uyumadınız yani sadece olumsuz olamaz bakın anneniz insan hatalar yapmıştır ondan nefret etmek çok kötü ya iyi anılarınızı düşünün kötüleri unutun bkın sizde anne olacaksınız hem de çalışan anne ne kadar zor olduğunu o. Zaman görürsünüz

İllaki yapmıştır ama son 10 yıldır ben görmedim . Öncesini de pek net hatırlamıyorum . Ona göre annelik şu "besledik okuttuk para verdik daha ne istiyorsunuz daha napalım "
 
Saatlerce konuşsam da bir yolunu bulur kendini haklı çıkarırır illaki . Duygularını ifade edemeyen bir insan değilim oysaki . Ama ona birşeyler anlatmak için çabalamıyorum bile artık
Siz artık "kendi hayatınıza" odaklanin. Insanlar değişmiyor inanın.. siz kendiniz için bu duygusal olarak yipranmislik için gidin anlatın psikologa, bunu bunu yaşadım diye. Inanın öyle tavsiyeler vs verir ki size, şaşarsınız.. Kesinlikle uzak durmanızı tavsiye edecektir zaten, sizin ruh sağlığınız için. Kendi ruh sağlığınızı korumak en büyük hakkınız
 
Back
X