Bende 21 yasindayim babam yogun bakimda bilincsiz ama bana bakiyo bazen elimi tutyo isi dolayisiyla onunla yilda 2 kere gorusurduk ona heo hasret buyudum simdi de gunde iki keee gorebiliyorum evde bakim hastasi olucak ama bi turlu cikamadik eve insallah eve gelirde tekrar beraber oluruz onu cok seviyorum cok zor gunler yasiyoruz yasadikdaaranızda ayşe kulin'in umut kitabını okuyan muhakkak vardır elbet. ben bir solukta okudum. bu kitapta ayşe kulinin annesi olan sitarenin 15-16 yaşlarında beklemediği bir anda babasını kaybetmesi ve 18 yaşında ayşe kulinin babsıyla tanışarak evlenmeye karar vermeleri yer alır. sitare o gün aynaya bakar ve babasını düşünür.babasını onu evlenirken görememesine üzülür ve sorar kendine ne zaman büyüdüm ben diye. baba senin öldüğün gece mi diye cevaplar yine kendini. Öyle çok etkilendim ki bu bölümden, öyle güzel anlatıyordu ki içimden geçenleri. Ben annemi 24 yaşımda kaybettim. Ben de gelin oldum ve annem göremedi. Annemi çok ama çok özlüyorum. Herhalde benim gibiler vardır diye düşünüyorum. Bilmiyorum okuyan veya birşeyler yazan birileri olur mu ama ben davet ediyorum herkesi. Anne veya babamızı analım burda onlardan bir hatırayla. ilk hatıra benden:
Annem Çapa'da hastanede yatıyordu.Hafta içi çalıştığım için ancak haftasonu yanında kalıyordum. Yine bir hafta sonu yanındaki yatakta yatıyordum.Uyandım annem bana bakıyordu. Bir şeye mi ihtiyacın var anne diye sordum. Cevap netti. ''Sen uyuyordun ben de sana bakıp seni seviyordum.'' Ben de seni seviyorum annecim. Yerin üstünde ya da altında farketmez heryerde her zaman seviyorum.
Baba iyide olsakotu de olsa golgesi yetiyo allH kimseye yasatmasin sabir versin cok zorBabamı kaybedeli 30 ay oldu, 29 yaşındaydım, babam 53tü, böyle noktalanmamalıydı ama vade, kader, ilahi takdir...çok şey birikti anlatacak akıl alacak, kavga da ederdik eminim, dağ gibi bir adamdı, dimdik onurlu güvenilir iyiki öyle bi adamın kızıyım, doyamadım, 80ine kadar yaşasaydı gene doyamazdım ya neyse...zor
Insallah hepimizeRabbim yardım etsin. Çok zor dayanma gücü versin ins
Hikayeniz beni mahvetti gerçekten çok üzüldüm başınız sağolsun uzun uzun uyudu dediniz ya yüreğim parçalandıçok özel bir konudur bu benim için o yüzden fazla konuşmayı tercih etmem.paylaşasım varmış en çokta hüngür hüngür ağlayasım yazılanları okudum ve kendimi tutamadım.
annemle hatırladığım günler sıkıntılı günlerdi. mesela annemi hiç gülerken hatırlamam.9 yaşımdaydım annemi kaybettiğimde.hep bir kardeşim olsun isterdim.hamileliğinin son günleriydi günlerce yattı o minicik halimle hiçbirşey yapamadım, acılarını hafifletemedim, en kötüsü yardım isteyeceğim kimse yoktu.kaç gün sürdü bu süre hatırlamıyorum.birgün uyudu uzun uzun sevindim iyileşiyor diye.gece oldu uyanmıyor komşu çorba getirmişti onu yedirmek için uyandırayım dedim ama başaramadım. sesime komşular geldiler beni yukarı çıkardılar.sonra annen hastaneye gitti geldi iyi dediler inandım.inanmaktan başka çarem yoktu zaten.o gece uyumadım hiç ama hep iyi şeyler düşündüm ta ki ertesi gün selayı duyana kadar.artık kendimi avutacak bişey kalmamıştı.
sessizce ağladım sonrada annemin sözünü tutmaya çalıştım.anneciğim kızın istediğin gibi güçlü, hayatta yılmayan biri oldu hayatta.tek zaafım tek kırık dökük yanım senin eksikliğin oldu yıllarca.şimdi anne olmak için uğraşıyorum içimdeki anne sevgisiyle bir bebeği büyütmek için..
aranızda ayşe kulin'in umut kitabını okuyan muhakkak vardır elbet. ben bir solukta okudum. bu kitapta ayşe kulinin annesi olan sitarenin 15-16 yaşlarında beklemediği bir anda babasını kaybetmesi ve 18 yaşında ayşe kulinin babsıyla tanışarak evlenmeye karar vermeleri yer alır. sitare o gün aynaya bakar ve babasını düşünür.babasını onu evlenirken görememesine üzülür ve sorar kendine ne zaman büyüdüm ben diye. baba senin öldüğün gece mi diye cevaplar yine kendini. Öyle çok etkilendim ki bu bölümden, öyle güzel anlatıyordu ki içimden geçenleri. Ben annemi 24 yaşımda kaybettim. Ben de gelin oldum ve annem göremedi. Annemi çok ama çok özlüyorum. Herhalde benim gibiler vardır diye düşünüyorum. Bilmiyorum okuyan veya birşeyler yazan birileri olur mu ama ben davet ediyorum herkesi. Anne veya babamızı analım burda onlardan bir hatırayla. ilk hatıra benden:
Annem Çapa'da hastanede yatıyordu.Hafta içi çalıştığım için ancak haftasonu yanında kalıyordum. Yine bir hafta sonu yanındaki yatakta yatıyordum.Uyandım annem bana bakıyordu. Bir şeye mi ihtiyacın var anne diye sordum. Cevap netti. ''Sen uyuyordun ben de sana bakıp seni seviyordum.'' Ben de seni seviyorum annecim. Yerin üstünde ya da altında farketmez heryerde her zaman seviyorum.
AminAllah rahmet eylesin cnm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?