Anne veya Babasını erken yaşta kaybedenler...

rabbim hiç bir sevdiğimizin acısını bize göstermesin..
annemizi babamızı başımızdan eksik etmesin, eksik olanlara da bol bol sabır versin inşallah..
 
Ana bana acısı çok zor. Ben değil ama evladım biricigim kizim babasız kaldı. 31 martta bir yıl oluyor . Çocuğum 3. Yaşını babasız bitirdi. Eşim 34 yaşında pat diye gitti. Kalbinin etrafı sıvı sarmış iltihap yapmış dedi doktorlar. 29 yaşımda dul kaldim biricik evladımla. Kendimden geçtim yavrum neler yaşadı neler gördü
Dağa 35 aylık bir kız babasına sarılmış kolunun altında. Baba uyuma baba kalk oynayalım diye ağlıyor. Uyuyor sandım. Kızı alayım dinlensin diyerek yaklaştım ki ne göreyim sevdiğim can çekişiyor. Hemen oracıkta kaybettik. Ambulans hastane doktorların kaybettik başınız sağolsun demesi. Hepsi bir sis bulutun içindeyken geçti üstümüzden silindir gibi.. Yavrum biricigim anlatıyor. Babam bana seni seviyorum dedi unutma tamam ki dedi sonrada uyudu bir daha uyanmadi diyor. İlerde nasıl hissedecek bu eksikliği içinde nasıl bir yarası var sâdece biliyorum merhem olamıyorum. Hatırlayacak mi ilerde hiç bilemiyorum. 8 yıl doktor doktor gezdik tüp bebekle oldu yavrumuz. Ama babası hiçbir özelinde yanında olamayacak.. Allah hepimize sabırlar versin bunları unutturacak acılar vermesin..
 

Off off offf diyorum baska bir sey demiyorum Rabbimin size biçtiği imtihan da çok zormuş Allah sabır versin kardeşim ne denir ki
 
Anne babamın yanımda oldugu her saniye için Rabbime şükürler olsun.nolur anne babalarımızı kırmayalım üzmeyelim.onlara hep seni seviyorum diyelim..
 
zaten hiç güzel günler yaşamıyoruz bir de bunları okuyunca iyice mahfoldum ben
Allah sabırlar versin nur içinde yatırsın kaybettiklerimizi
 
Annemi 23 yaşında türü çok çok kötü olan bir kanserden kaybettim.
Annem beni okuttu binbir emekle özveriyleb gözümün içine bakarak büyüttü.
üniden mezun olmamı göremedi.
Nişanımı göremedi.
Evlendim göremedi.
Allahım 50-60 yaşında koca kadınların annesi yanında ben 23 yaşındayım benim günahım ne diye düşündüm çok ağladım.
40 lı kilolarda kalan annem yoğun bakımda bir hafta kaldı. her gün öldüm o kapılarda gündüzüm gecem her anım acıyla geçti mahvoldum
Kendime zarar veresim geliyordu annem orda yatıyo ve ben bişey yapamıyorum etimden et kopsa canım bu kadar yanmazdı. 2 yıl geçti hala aynı acı bir gram eksilmiyor.
Allahım herkesin ailesine önce "sağlık" versin geri kalan hiçbir şeyin önemi yok...
 

Cok üzüldüm basınız sağolsun Allah sabır versin başka acı göstermesin inşallah.
 

Başınız sağolsun benzer bir kayıp yasadık cok zor gerçekten.
 
bizimkiler hayatta ama yokluklarını hiç düiünemiyorum. düşündükçe de ağlıyorum. zaten anneme çok düşkünleştim. ama bugün kırdım onu çok üzgünüm. bi de annem hep beni öpmek istiyor anneme öptüremiyorum kendimi . hatta sarılmasını bile istemiyorum ALLAHIM affet beni. ben neden böyleyim bilmiyorum ama onu çok seviyorum her istediğini yapmaya çalışıyorum canım annemmmm
 
bende bebekken annem vefat etmiş babamlada yaşamadım halam büyüttü onlara anne baba dedim
 
ergenlikte annemin yokluğununçok hissettim gerçekten zor hiç yüzünü görmedim ben ama okulda falan anneyle ilgili bi şiir bişey olsa çok kötü oluyodum
 
Allah rahmet eylesin cnm
 
Ben de 12 yaşındaydım. Babam onkolojide yatıyordu. 13 Mayıs anneler günü. Anneme çiçek alıp götürmüştüm hastaneye. Babamı görmüştüm dağ gibi adam bi deri bi kemikti. Ayaklarını görmüştüm derisi vardı yalnızca. O halini görünce çıkıp dışarı ağlamıştım. Arkadaşları gelmiş şehir dışından, görmeye, çok sevinmişti babam. Sonra sarıldım öptüm eve gittim. Teyzemle kalıyordum akşam ezanında annem aradı gitti hastaneye. Bir kaç saat sonra diğer teyzemler geldi gidiyoruz diye. Evden çıkarken amcamın oğlunu gördüm merdivenlerden koşarken ' o benim amcamdı' diye bağırarak uzaklaştı. Sonra hastaneye vardık. Annem gözleri kan çanağı oturdu yanıma. Büyük teyzem geldi sarıldı anneme. Basın sağolsun dedi. Anneme baktım o da bana sarıldık agladik agladik. Hala daha ağlıyorum. Öyle eksik ki bir yanım.
 
Annemi kurban bayramı arefesinde kaybettim 34 yaşındayım bekarım babamı da 15 yaşında kaybetmiştim 2 bekar ablam var daha bizleri evlendirecekti 1 ablam ve 1 abim evli ailesi olanın tuzu kuru ama biz 3 bekar kız annemizle yaşıyorduk ben başka bir şehirde memurum bayram tatili için gelmiştim eve geldim 1 gün gördüm ertesi sabah annemi hastaneye kaldırdık kadın evin önünden arabaya yürüyerek bindi hastanede müdahele ediliyorken Son nefesini yanımda verdi
 
Bu psikolojiyi nasıl toparlıcam ben ağlamıyorum fakat derin derin düşünüyorum dalıp Dalıp gidiyorum ilk iki gün çok ağladım sonra göz yaşım kurudu ne yapıcam ben
 
Nasıl yaşarım hem annesiz hem babasız
Anne acısı çok başka ev bomboş kaldı duramıyorum bu evde
 
Babamı kaybedeli 30 ay oldu, 29 yaşındaydım, babam 53tü, böyle noktalanmamalıydı ama vade, kader, ilahi takdir...çok şey birikti anlatacak akıl alacak, kavga da ederdik eminim, dağ gibi bir adamdı, dimdik onurlu güvenilir iyiki öyle bi adamın kızıyım, doyamadım, 80ine kadar yaşasaydı gene doyamazdım ya neyse...zor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…