ya bu erkek çocuğu geç kalsa bir şey demezler kız çocuğuna bir şey derler olayı tamamen sosyolojik. ortadoğulu bir toplumun ürünü. bunu evlat ayrımı olarak görmüyorum. avrupa yakası izlerken düşünürdüm volkana bir şey demiyorlar aslıya bir sürü laf ediyorlar diye. ama bu toplumun maalesef değişmesi gereken kanayan bir yarasıYa bu kız erkek ayrımını da benim kayınvalidemler yapıyorlar kız evin kölesi temizlikçisi erkek kardeşlerinin hizmetçisi erkekler ise geliyor ayaklarını eşim olsun kaynım olsun ayaklarını yayıyorlar önlerine hizmet bekliyorlar ciddi ciddi yani kız erkek ayrımı yapılıyor evet bunu biliyorum llah'tan benim bir erkek kardeşim yok Bir de erkek kardeşim olsaydı ne olurdu acaba ama gerçi bizimkiler hep dillerinde şey der işte ben erkek kız fark etmez ikisi de evlat derler ama tabii gerçekten olsa nasıl olurlardı bilmiyorum Bir de mesela o erkek çocuğuna karşı aşırı toleranslar işte geç gelir sorun olmaz dışarıda gece yarısı çıkar ama erkek çocuğudur sorulmaz nereye gidiyor diye erkektir yapar erkektir kavga eder erkektir sinirlenir erkektir üzülür ama kız dediğin hanımcık olur kız dediğin oturduğu yerden kalkmaz edepli olur osuruklu olur yani bu kadınlara yüklenen bu kadar ağır şeyleri ben de anlayamıyorum gerçekten hele bir de kadın kadına yapıyor en sevdiği canını evladını yapıyor bunu ben de buna akıl erdiremiyorum hakikaten
Ya benim babam çok iyi bir insan �imdi babama babama daha çok bağlı olmak değil de ikisine de bağlayayım ama babam sonuçta daha sakin daha ılımlı daha yapıcı bir kişiliğe sahip özelliklerimde babama benzediği için o yüzden babama düşkünlüğüm var yani anneme de düşkünüm ama annem birazcık daha babama göre daha tepkisel daha sinirli daha kuruntulu daha böyle kafasında daha kendini aşamamış daha kendini geliştirememiş bir kadın babam biraz daha rahat o konuda bilmiyorum babalar kız çocuklar genellikle babaya daha düşkün olur derler hakikaten de öyle oluyor yani ama tabii bu anneyi babayı tercih etmek değil anneye karşı babayı tercih etmek gibi düşünülmesin sadece babam daha anlayışlı olduğu için belki de kendimi ona daha çok benzettiğim için bilmiyorum nedeniniya aslında babaya aşırı düşkünlük de bence sağlıklı bir bağlanma değil. evdeki toplumsal roller değişiyor sanki böyle olunca. anneliği asla kutsayan biri olmadım. çocukluktan beri anne ve babanın konumunu ve rollerini kavradım sanırım. yani annenizin sizi babanızdan nasıl kıskandığını anlayamıyorum halen daha özür diliyorum.
ergenken ben de annemle çok kavga ederdim. çünkü eski tip kadındı, korumacı, aman evlenmeden bir şey yapma kafasında klasik anne şeyleri. sonra o değişti ben büyüdüm ortada buluştuk nihayetinde. ergenlik kavgalarını normal olarak karşılıyorum o yüzden.
Paylaşamadım kıskandım annem zaten babam değil annemi kıskanırdım paylaşamazdımYa benim babam çok iyi bir insan �imdi babama babama daha çok bağlı olmak değil de ikisine de bağlayayım ama babam sonuçta daha sakin daha ılımlı daha yapıcı bir kişiliğe sahip özelliklerimde babama benzediği için o yüzden babama düşkünlüğüm var yani anneme de düşkünüm ama annem birazcık daha babama göre daha tepkisel daha sinirli daha kuruntulu daha böyle kafasında daha kendini aşamamış daha kendini geliştirememiş bir kadın babam biraz daha rahat o konuda bilmiyorum babalar kız çocuklar genellikle babaya daha düşkün olur derler hakikaten de öyle oluyor yani ama tabii bu anneyi babayı tercih etmek değil anneye karşı babayı tercih etmek gibi düşünülmesin sadece babam daha anlayışlı olduğu için belki de kendimi ona daha çok benzettiğim için bilmiyorum nedenini
Ya bu kız erkek ayrımını da benim kayınvalidemler yapıyorlar kız evin kölesi temizlikçisi erkek kardeşlerinin hizmetçisi erkekler ise geliyor ayaklarını eşim olsun kaynım olsun ayaklarını yayıyorlar önlerine hizmet bekliyorlar ciddi ciddi yani kız erkek ayrımı yapılıyor evet bunu biliyorum llah'tan benim bir erkek kardeşim yok Bir de erkek kardeşim olsaydı ne olurdu acaba ama gerçi bizimkiler hep dillerinde şey der işte ben erkek kız fark etmez ikisi de evlat derler ama tabii gerçekten olsa nasıl olurlardı bilmiyorum Bir de mesela o erkek çocuğuna karşı aşırı toleranslar işte geç gelir sorun olmaz dışarıda gece yarısı çıkar ama erkek çocuğudur sorulmaz nereye gidiyor diye erkektir yapar erkektir kavga eder erkektir sinirlenir erkektir üzülür ama kız dediğin hanımcık olur kız dediğin oturduğu yerden kalkmaz edepli olur oturaklu olur yani bu kadınlara yüklenen bu kadar ağır şeyleri ben de anlayamıyorum gerçekten hele bir de kadın kadına yapıyor en sevdiği canını evladını yapıyor bunu ben de buna akıl erdiremiyorum hakikaten
biz de aynen sizin durumunuzdayız, bizimki zorunlu haller olmadıkça yemeğe falan da çağırmaz...ben de çalışıyorum bu arada ...bende çalışıyorum ama annem ev hanımı olan gelinin çocuklarına bakıyorarada bir onlarla benide yemeğe çağırırsa ne ala. bazende çağırmaz ev hanımı gelinlerini çağırır. (ev hanımı derken yanlış anlaşılmasın evdeler zamanları bol, ben yoğun çalışan biriyim ve iki çocuk var)
ne şanslı görümceniz varmış
Merhaba arkadaşlar anneler evlat ayrımı yaparlarmi bu konuda annelerimiz gerçekci olurlarsa sevinirim neden yaparlar eğer evlat ayrımı yapmiyorlarsa çocuklar ayrıma uğradıklarını neden düşünür ve böle hissederler .lütfen bu konuyu cevaplarken gerçekçi ve durus olmanızı rica edecegim bu benim için önemli tüm annelere sevgiler.
Evebeynleri tarafından kabul ve takdir görmenin öneminin altının çizilmediği, bundan mahrum kalan insanların yaşadığı sorunların konuşulmadığı yer kalmadı artık. Tekrar etmeyeyim o yüzden, ama evet zordur. İnsan hata hep kendisinde gibi hisseder bi yerden sonra, kendine güveni kırılır, kendini saymakta ve saydırmakta problem yaşar. Hele iki kardeşten biri bütün övgüyü alırken digeri sönük kalıyorsa iki kat zordur.Evet aslında anneme sorduğumda insan sen tabii ona daha çok yapıyorsun tabii hep o kızını koruyorsun kardeşim de der ki hep ablamı koruyorsun hep ablama toz kondurmuyorsun bu şekilde hep muhabbetler dönerdi bizim aramızda annem de derdi ki sen de benim canımsın o da benim canım ben ikinizi de birbirinizden ayırmıyorum ikiniz de aynısınız sözde bu şekilde söylerdi ama davranışlara geldiğinde mesela ben babama benzediğim için huylarımı da babama benzetirdi ve aynı babası aynı babası deyip dururdu ama babamla da benim şöyle bir ortak özelliğim var babam kinci yapıda bir insan değil ya da hani ne olursa olsun evlattır sevilir diye bakan bir adam hani benim hatalarımdan dolayı ya da yanlışlarımdan dolayı ya da huyu ona benzediğimden ya da benzemediğimden dolayı bizi ayırmaz ikimizi de aynı derecede sever bu yüzden ben babama karşı daha yakın hissediyorum ama annem öyle değil annem kız kardeşimin kendisine benzetir ve kendisine benzettiği için de kardeşimin onun gibi aynı düşüncede o kendisi gibi olduğunu düşündüğü için aynı zamanda biraz daha kız kardeşim hırçındır hırçındır fevridir o fevriliği onu daha cesaretli kılar annemin gözünde bu nedenle de kendisine benzettiği için biraz güç kontrolcü bir yapısı olduğu için kardeşimin bu nedenle onu daha çok ayrı tutar işini hiç anlamadım tarafı da hep haksız çıkarsın yani ben ne yaparsam yapayım hep haksız çıkarım hiçbir zaman kızım sen de bu konuda haklısın demezler bir onlarla ilgili bir sıkıntı olduğunda anne bak böyle yapma böyle yaptığın zaman beni yaralıyorsun canımı sıkıyorsun üzülüyorum dediğimde de o sorunları benim üstüme atar sen böylesin de o yüzden ben böyle bir sorun oluyor sen böyle yapıyorsun da o yüzden böyle oluyor gibi hiçbir eleştiri kabul etmezler bu nedenle de çocuk olarak kendini acaba ben hata mı yapıyorum doğru mu yapıyorum diye sorgulamaya başlarsın ama bir bakarsın ki aslında hata yapan sen değilsindir hata yapan ebeveynindir
Anneden babadan kalan miras tüm çocuklarına eşit bir şekilde dağıtılması gerekir bir çocuk için bir çocuğun hataları için bir çocuk çalışmadığı için onu kayırıp her şeyi ona bırakırlarsa diğer çocuklara da haksızlık etmiş oluyorlarMaalesef yapıyorlar, ablamdan sonra erkek hayal edilen ama kız doğan ben ve üçüncü doğan erkekkkk çocuktan sonra yaşadıklarımı Allah biliyor.
Ayrım yaptıklarını asla kabul etmiyorlar ama, özellikle de annem. Mesela okula giderken diğer kardeşlerime harçlık verip sadece bana vermedikleri için haftasonları mecbur çalışıyordum. Kendi ayakları üzerimde durmayı öğrendikçe haksızlıkların boyutu da arttı. En son olaydan sonra annemle artık senelerdir konuşmuyorum. Erkek kardeşim evlenmek üzereyken hiç bir şekilde rızamı almadan, her yaz gittiğim memleketimizdeki evimizi sattı ve oğluna ev aldı. Tabii rızamı almadığı gibi payımı da vermedi.
Ben nasılsa başımın çaresine bakarmışım yine, kardeşim kirada mı oturacakmış, yazları da memlekete gitmeyiverirmişim vs. Hakkımı helal etmiyorum, gerisi Allah’a kalmış artık.
Aynen söylediklerinizi kesinlikle katılıyorum düşüncelerimin tam üstüne basmışsınızHenüz doğum yapmadım, gerçi yapsam da ilk çocuğum olacak. Ancak iyi bir gözlemci olduğumu düşünüyorum ve maalesef sorunuzun cevabı evet.
Herhangi bir şekilde kendi hayalindeki kişiliğe sahip çocuğu daha çok ayırıyorlar. Kimisi için bu cinsiyet temelli oluyor kimisi daha uysal daha söz dinleyen çocuğunu kayırıyor. Bazen dışarıdan ilk baktığınızda tam tersi asi ve asla söz dinlemeyen çocuğun garip bir şekilde daha çok sevildiğini görürsünüz ancak orada da bilinç altında yatan bastırılmış duygular gün yüzüne çıkıyor.
Evet bu sık olan bi durum . Onun psikolojisi bozuk o borç içinde . Borç dediği de 3. Evini almış meselaAnneden babadan kalan miras tüm çocuklarına eşit bir şekilde dağıtılması gerekir bir çocuk için bir çocuğun hataları için bir çocuk çalışmadığı için onu kayırıp her şeyi ona bırakırlarsa diğer çocuklara da haksızlık etmiş oluyorlar
Evet öyle ben ilk çocuk olarak ben de aynı şekilde bunu fazlasıyla hissettim ama bu sefer diğer çocuğu da tam serbest bıraktıkları için iki çocuk arasında ileride farklı kişilikler farklı ailede yetişmiş gibi oluyorlar ve birbirleriyle anlaşamıyorlar ve ne o seni anlıyor biliyor ne sen onu anlayabiliyorsun ama genelde bence yani bu sadece tahmini bir şey söylüyorum �lk çocuklar daha çok dayanıklılar yani ikinci çocuğa göre çünkü ilk çocuklar gerçekten çok üzülüyorlar ezildikleri için de ailelerine karşı daha dayanıklı daha sabırlı olmayı öğreniyorlarBir de şöyle bir söz var: Ailedeki her çocuğu başka ebeveyn büyütür.
Evin ilk çocukları, gördükleri baskının son çocuğa gösterilmediğini bilir.
İlkini büyüten anne babayla sonuncuyu büyüten anne baba aynı olmuyor bu sebeple.
Merhaba arkadaşlar anneler evlat ayrımı yaparlarmi bu konuda annelerimiz gerçekci olurlarsa sevinirim neden yaparlar eğer evlat ayrımı yapmiyorlarsa çocuklar ayrıma uğradıklarını neden düşünür ve böle hissederler .lütfen bu konuyu cevaplarken gerçekçi ve durus olmanızı rica edecegim bu benim için önemli tüm annelere sevgiler.
Ya sonuç olarak annelerin gerçek annelerin yaptığı görev kutsaldır çünkü çocuğuna hem psikologtur hem doktordur hem öğretmendir hem arkadaşlar hem kardeştir yani bunların hepsini yapabiliyor olmak zaten dört dörtlük bir annelik yapmak istese bile yapamaz ama biraz anne ve babaların özeleştirilerini vermeleri çocuklar arasındaki dengeleri korumaları birini itelerken diğerine sarılmamaları gerekir onlar peygamber değil bizim gibi insanlar ama anne konumu ülkemizde kutsanan bir şey olduğu için belki de çocuklarının çocukların beklentileri de bu yönde oluyor olabilir ama bunu bazı anneler yapabiliyorken bazı annelerin de bunu yapamıyor olması maalesef acı verici oluyor çocuk tarafından bakıldığındaEvebeynleri tarafından kabul ve takdir görmenin öneminin altının çizilmediği, bundan mahrum kalan insanların yaşadığı sorunların konuşulmadığı yer kalmadı artık. Tekrar etmeyeyim o yüzden, ama evet zordur. İnsan hata hep kendisinde gibi hisseder bi yerden sonra, kendine güveni kırılır, kendini saymakta ve saydırmakta problem yaşar. Hele iki kardeşten biri bütün övgüyü alırken digeri sönük kalıyorsa iki kat zordur.
Ama dedim ya robotlar degil insanlar tarafında büyütülüyoruz, o yüzden davranışlarında hata payı olmasına çok da şaşırmamak lazım bi noktaya kadar. Onları düzeltmeye de çabalamanın faydası yok. Hem yaş ve konum itibariyle davranışları kalıplaşmış artık hem de ülkede çocuklarından bi seyler ögrenebilecegini düsünen evebeyn yok zaten dogru durust. Bizde daha çok yumurtadan çıktın da kabuğunu begenmiyosun durumuna düşersiniz en iyi ihtimalle.
O yüzden onların eksik bıraktıgı noktalarda siz kendi kendinizi büyütmeye bakın.
Benim bir tane çocuğum var. İkincisi olsa illaki birini daha çok kayıracağımı düşündüğüm için başka çocuk yapmıyorum. Bence sevgisi açısından değil de ilgi, sempati yönünden ayırılıyordur.
Ayrıca yurtdışında yapılan bir araştırmaya göre ebeveynler daha sevimli olduğunu düşündükleri çocuklarına daha hoşgörülü davranıyorlarmış.
Bir de ailede çocuklardan biri daha sorumluluk sahibi, daha dirayetli oluyor, anne baba da bu zaten kendini kurtarır, bu zaten işini halleder diyip daha yardıma muhtaç gördüğü çocuğuna daha koruyucu daha fedaka
Aslında ben açıkçası şöyle düşünüyorum evde dengeleri kuran en önemli kişi çocuklar arasındaki eşle arasındaki dengeleri kuran en önemli kişi annedir kadındır yani o dengeleri kurabiliyorsa anne eğer çocuklar arasındaki dengeyi kurabilirsin ileride o çocuklar birbirlerine karşı saygı dolu sevgi dolu birbirlerine sahip çıkan birbirlerini koruyan kollayan çocuklara dönüşürler eğer anne baba burada çocuklardan birini kayırıyor veya birine karşı zaafı daha fazla olduğunda ve duygusal davrandıklarında iki çocuğu da birden kaybedebiliyorlar ya da en azından bir tanesinin bir tanesi diğeri için hep haksızlık yapıldığını kendisini düşünüyor o yüzden sizsiz olun eğer çocuklarınız olursa yani onlara eşit duygularla yanaşın çocuk bu hissediyor çünkü duygunu hissediyor anlıyor yani sevgini de anlıyor kızgınlığında anlıyor öfkeni de anlıyor Bir de bu çocuklarınızı başarısızlıklarla suçlamayın onun potansiyelini keşfetmeye çalışan her çocuk her alanda başarılı olamayabilir ama mutlaka ki başarılı olduğu yönler vardır eğer buna aile destek olmaz bu çocuğun başarılı yönlerini geliştiremezse yarın bir gün çocuk yerine kendilerini suçlamaları lazım çünkü her çocuğun her çocuk özeldir yani her çocuğun bir yaratılış amacı vardır çocuklarınızı başkalarıyla kıyaslamayın onun oğlu yaptı onun kızı yaptığı sahneye yapamadın demeyin mesela bu da aynı şekilde çocuklara yanlış bir yaklaşımdır çocuğun motivasyonunu düşürür çocuğun hayata sevgisini düşünür arkadaşlarına sevgisini düşürür kıskançlık gelişir ve kendini eksik hisseder ya da çocuğa kendinizi acındırmayın işte ben seninle birlikte doğurdum nelerle büyüttüm işte ben sen çok ağladım çok zorladın çok yaramazdın çocuğa kendisini suçlu hissettirmeyin mesela doğduğunda çocuk bunu zaten sen istedin bu çocuğu var etmeyi o yüzden bunların hepsini göze alarak da doğumu gerçekleştiriyor olman lazım diye düşünmek gerekiyor bu tür anneler için söylüyorum ya da sevgi koşulsuz sevdim çocuğunuzu koşulsuz sevin ha sen şunu yaparsan severim sen bunu yaparsan sana ilgi gösteririm hayır çocuğunuza kızsanız bile kızdığınızda bile çocuğunuza şunu söyleyin yavrum ben seni seviyorum ama bu davranışını değiştirmemiz gerekiyor düzeltmemiz gerekiyor ve ona yanlış da doğruyor bağırarak kavga ile gürültüyle değil tek tek anlatarak gerekirse defalarca anlatarak izah ederek örnekler göstererek ilerleyin yani biz yeğenin de siller bu tür sorunları çok yaşayacağımızı zannetmiyorum ama bizden önceki nesiller maalesef bu hataları yaptılar ama şimdiki nesil olarak ben bizlerin bu tür hatalara düşeceğiniz bazı zannetmiyorum benOkuduğum yorumlar beni çok üzdü . Acaba aileler farkında mı değil . Yanı biz de mi öyle olucaz istemeden .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?