annelerin yakasini birakmayan bebekler

Benim kızımda sizin bebeğinize benzer.. eğer çalışmaya başlamasaydım yapışık yaşardık. Çalışmaya başlamamla anneanne ve babanneyle görüşme sıklığı arttı. Bi nebze benden ayrıldı. Rahatça bırakabiliyorum mesela.
Sizde yavaş yavaş bunu yapmaya başlayın. Yarım saat,1 saat bıraka bıraka alıştırın.. çok zor biliyorum ama sabredin kızmayın yavruya.
İşten gelince yapışık yaşıyoruz,haftasonu yine öylr. Bazen bunalıyorum ama olsun..
 
tesekkur ederim tavsiyeniz icin ama inanin bunuda denedim tencere tava ne varsa veriyorum ben
evet cok haklisiniz iste tamda bahsettiginiz seyden korkuyorum.guzel tavsiyeniz icin tesekkurler
 
cok tesekkur ederim bu bile edinilmis bir tecrubenin bana yansittigi cozumlerden biri demek ki sosyal cevresini genis tutmam gèekecek
 
Polemik olsun diye değil ama gerçekten işleriniz kalsın, bebeğiniz çok küçük.
Dönence de uzun süre sağlıklı değil.
Uzun sure degil canim emin ol kahvalti sofrasini toplamak lavaboya gitmek bi sac taramak ust giyinmek gibi seyler yoksa evladimi bende onemsiyorum. Birisi yazik mazik diye cikisinca sinirlendim
 
oncelikle bebeginizi saglikla buyutmenizi dilerim.benim iki oglum var.ikiside hiç bir donemde bana cok düşkün olmadilar.hatta bazen zoruma giderdi bu cocuklar niye benim pesime aglamaz diye.normal olan oymus halbuki.ben herzaman onlara cok sevdigimi soyledim.dogdugu andan itibaren.her firsatta optum kokladim oynadim.isim oldugunda önüne oyuncak koyup mutfaga gittigimde mesela, ona mutfaktan ses verdim.ogluum ben burdayim diye.yada yanima götürüp onune tencere tava pilastik zararsiz kaplar tahta kasik felan koydum, cocuklar cok seviyor oyle seylerle oynamayi.beni aramasina firsat kalmadan nerde oldugumu hatirlatiyordum surekli.birakti gitti korkusu yasiyor cocuklar,oyuzden daha cok ayrilmak istemiyor.aksamda baba gelince en az 1 saat ayirir.onunla vakit gecirirdi.iki olunca ikisiyle ayni sekilde.bu sekilde ilgi gordugu sevildigi tek insan ben degildim onlar icin.baba gelince beni hic aramazlardi.umarim bir faydasi olur yazdiklarimin.esiniz daha cok zaman ayirsin bebeginize.sizde bunaldiginiz zamanlar bunaldiginizi fazla belli etmemeye calisun.istedigi ilgiyi sevgiyi verin.yeterli derecede aldigini düşündüğü zamn azalacaktir diye düşünüyorum.kolay gelsin:)
 
Ay caniiim sagol bebegimde senin merhametine ihtiyac duyuyordu sagol. Anne degilsiniz sanirim evde yalnizim 15 20 dakika isim oldugunda renklerine bakip oyalanirken isimi yapıyorum sizde evlat sahibi olun goreyim polemik yaratmaya calismayin

Evlat sahibiyim, bebeğinizi tv nin başında yalnız bırakmayın, otizm gibi yaygınsal gelişim bozukluk hastalıklarından haberiniz var mı bilmiyorum. 0-2 yaş arası çocukların tv izlemesi otizmi tetikleyebilir. Hele reklamlar çocuklar için çok tehlikeli.
 
Ağlamaktan ölen çocuk yoktur heralde. İllaki alışacak tek ihtiyaciniz azim. Ama annelerin en zayıf noktası aglamasina dayanamamak. İs hayatına dönmeniz gerekiyor tek yol bu gibi.
 
Uzun sure degil canim emin ol kahvalti sofrasini toplamak lavaboya gitmek bi sac taramak ust giyinmek gibi seyler yoksa evladimi bende onemsiyorum. Birisi yazik mazik diye cikisinca sinirlendim

Hepimizinki 3 aylık oldu

O işler uyurken yapılır

Koyarsın yatağına gidersin tuvalete orAda bağırması tv ye bakmasından iyidir

Bu tavsiyeleri dikkate alın yatı lafsa üzülmeyin

Birisi konu açmıştı kızıma ben ne yaptım böyle diye

Sonra pişman olmayın
 
Çocuğunuzu evde mümkün olduğunca kucağa almayın. Bırakın bir süre ağlasın. Bu ilk gün 5 dakika olur 2. Gün 10 dakika. Dışarı çıkınca da oyuncak tekerlek tarzı bir oyuncak eline tutusturabilirsiniz. Onu sürmek için yürümeyi tercih edebilir. 1 yaşını doldurmuş bir çocuğun dışarı çıktığında kucak istemesi normal değil. O yaştaki çocuklar meraklı olur herşeyi ellemek ister, koşmak ister.
 
cayimin sekeri inanin beni cok rahatlatti mesajiniz cok tesekkur ederim ben ev isi yemek vs vazgectim bunlardan inanin oglum herseyden daha onemli surekli kucagimda sariliyoruz oyunlar oynuyoruz ama iste biryerde sabir noktasi kiriliveriyor ellinizde olmadan tencere tava elbise ne varsa dokuyorum ortaya annecigim sen bunlarla oyna dislerimi fircalayip gelecegim diyorum arkami donmemle aglamaya basliyor banyo hep mermer dusecek birsey olacak diye korkuyorum erteliyorum isimi esim geliyor tv izlemiyor hadi bakalim oyun zamani annede bana yemek hazirlasin diyor ama yok mutfaga gelip pacaamdan tutup iceri gel diye agliyor:) elbette gececek bu gunler benim korkum ona kizmak ve sonradan pisman olmak cunku cok ince bi cizgi o yeter artik dediginiz an
 
Oylemi bilmiyordum. Boyle denildigini zaman anlayabiliriz direk elestirerek yazik mazik deyince dellendim sadece. Teşekkürler dikkat ederim bundan sonra
 

Onun için istifa ettiğinizi anladım zaten, ne kadar yıprandığınızı da tahmin edebiliyorum. Ama eleştirime tepki göstermek yerine dikkate alırsanız belki bebeğinize de size de iyi gelir...

Boş boş pohpohlayıp "ayyy canım Allah yardımcın olsun" desem daha çok hoşunuza giderdi ama işinize yaramazdı emin olun.
 
Benim küçük de öyleydi. Üstelik okullu bir tane daha çocuk, evimin işini ve yemeğini yapan ve yakinimda oturan bir anne, bir akraba da yoktu. Durumumu görüp de kaçan dost bildiğim insanlar da ayrıldı bir bir. Aslında iyi oldu iyi ve kötü gün dostu ayrıldı.

Bazı bebekler biraz daha uysal olur bazısı da böyle. Ama hiçbir zaman şikayet etmedim. Yakami bırakmıyor da demedim. Herşey olduğu kadar oldu. Sakinligimi korudum hep. E zor tabi kolay değil. Ama geçmeyecek de değil. Şimdi sabrimin meyvesini yiyorum. O sakinligimin ve sukunetimin sonucunu güzel aldım. Ben buna inanıyorum. Annenin fıtratı ve olaylara gösterdiği tavrı çok etkiliyor bebekleri. Gören inanamiyor simdi. Nasıl böyle düzeldi diye. Bebekliği sakin olup da 2&3 yaşında annesine kök sokturenler de var. Düzelecek az daha sabır...
 
pohpohlanacak bir durum soz konusu degil elestirilerinizi dikkate almak isterdim sayet konuyu gercekten anlamis olsaydiniz ilginize tesekkurler
 
Uzun sure degil canim emin ol kahvalti sofrasini toplamak lavaboya gitmek bi sac taramak ust giyinmek gibi seyler yoksa evladimi bende onemsiyorum. Birisi yazik mazik diye cikisinca sinirlendim

çocuğunuz henüz 3 aylık koyduğunuz yerde kalır, alın bir anakucağı ona koyun, yere bir minder atın orda bırakın, 5 dk ağlasa bile bişey olmaz, ama tv, çamaşır makinesi gibi şeyleri izlemesine izin vermeyin, hiperaktivite, dikkat eksikliği ve otizmi tetiklediği bilimsel olarak kanıtlandı.
inanın hepimiz çocuk büyüttük, ben de uyurken yemek yapamadıysam puseti mutfağa alır ayağımda ileri geri gezdirerek yemek yapardım, illa ki oyalamanın bir yöntemi bulunuyor, zor olan ilk yürüdüğü zamanlar.
 
Hiç kolay değildir tahmin edebiliyorum,benim kızımda 12 aylık daha yürümüyor ama son zamanlarda bana aşırı düşkünleşti. Tıpkı sizin gibi yapışık yaşıyoruz,lavaboya gittiğimde çığlık çığlığa kapısında ağlıyor,mutfağa gitsem babasında bile durmuyor.
Bu aylarda genellikle yaşanan bir durummuş,kaybetme korkusu yaşıyormuş bebekler. Kolaylıklar diliyorum size,sabır annelerin en büyük anahtarı. Konunuzu takipteyim
 
Keşke birbirimizi kırmadan eleştirmeyi öğrenebilsek.

Bana kalırsa anneligin %40'ı yorgunluk/uykusuzluk, %30'u endişe/evham, geriye kalan %30'u da annenin kendini suçlaması ve habire "ben nerede yanlış yaptım"diye sorması :)) tabi güzel tarafları da var ama onlar yüzdelere sığmaz.

Sana naçizane önerim, yavaştan hayata karışmak için adımlar atmaya başlaman. İşe dönmek veya seni evden çıkaracak herhangi bir şey olabilir. Çünkü bir şeyin değişmesini bekleyip kendimiz aynı şeyi yapmaya devam edersek, o şey nedense değişmiyor. Sen farklı bir kadın olursan, bebeğin de bundan olumlu etkilenecektir diye düşünüyorum.

Belli ki çok bunalmışsın ve olaylara bakışın da bundan etkilenmiş. Biraz rahatlamaya, kendin için bi şeyler yapmaya ihtiyacın var. Annelik = kölelik demek değil.

Kolay gelsin, bol bol sabır diliyorum :)
 
bak canim anliyorum cok zor ben ikiz bebeklerime tek basima baktim bir gun off demedim zaman geldi ikusinide kucagimda gezdirdim kimseye gitmedim gece yemek yaptim simdi 4.5 yasindalar.ve 4 aylik bebegim var isede gidiyorum.yemek yemeden kucagimda gezdiriyorum esim sasiriyo sendeku sabir kimsede yok bunalmiyor muyum evet ama hep guzel seyleri dusunup atiyorum.kafamdan.al cocugunu gotur disarilara ne bileyim her seyi onunla yap isi bile
 
Çocuk büyütmenin ne kadar zor olduğunu bende oğlum doğduğunda anlamış bulundum..bende erken doğum yaptım ve bir çok sorun yaşadık erken doğduğu için..Sağlıklı olduğuna ikna olduğum gün çocuğum 1 buçuk yaşına gelmişti ama eminim benim ömrümden 15 sene gitti..Suan 3 yaşında ve inanin üstümden inmedigi is yapamadığım günleri arıyorum öyle hareketli ve dur durağı yok ki nerden nasıl muzurluk bulduğuna inanamazsiniz..Her çocuk farklı elbette kimi ağlar kimi yemez kimi durmaz hepsinin kendine göre ayrı zorluğu var..Malesef tek elden ve yanlız anne ile büyüyen çocuklar böyle oluyor benim oğlum da benim olmadığım yerde durmaz uyumaz baştan alıştırmak gerekiyor sanırım diğer aile fertlerine..Bi kaç kez farklı ortamlara girmeyi deneyin park olur,,oyun grubu olur çocuklu arkadaş toplantısı olur bi yerde birinden illa ki hoşlanır ben çok bunaldigim zamanlarda enerjisini böyle attırıyorum..
 
Bebekler 6 aydan itibaren gözyaşlarını silah olarak kullanmaya basliyormus. Cocuk agliyor, siz kucağa aliyorsunuz. Kısır bir döngü içerisindesiniz maalesef. Aglasa bile almamaya calisin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…