- 27 Aralık 2023
- 15
- 5
- 6
- 37
İnşallah bende böyle olurum. Herşeyden çok korkuyorum.. beni neler bekliyor neyle karşılaşacağım. Bebeğim sağlıklı doğacak mı? Güçsüz hissediyorum.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Annelik duygusunu hissetmiyorum sanki istemiyorum ama mecburmuşum gibiyim
- Konu Sahibi Alyaayla
- Başlangıç Tarihi
- 17 Aralık 2015
- 27.115
- 49.572
- 598
arkadaşım bir çok insana hamile olduğun andan itibaren hop diye o bahsedilen şahane annelik iç güdüsü yuklenmiyor.
aslinda siz farketmeseniz de şuan onun için korkarken endiselenirken bile bebeginizi düşünüyorsunuz.
sonucta sizinde daha once tecrube etmediginiz ve hayatinizi koten degistirecek bir durum yaşıyorsunuz böyle hissetmenizde normal.
- 30 Kasım 2013
- 1.805
- 1.943
- 333
Birkaç ay sonra sen de anlatmaya başlarsın şöyle muhteşem bir duygu, böyle muhteşem bir duygu, evladımdan önce yaşamıyormuşum bir gülümsemesi, bir anne demesi dünyaya bedel diye. Ne farkınız olacak ki diğer kadınlardan.ben bubyaşa kadar pişman olan görmedim.demek ki siz de böyle olmayacaksınız.
Şaşırdım valla.öyle önyargilı okuyordum ki bir gülüşü, bir bakışı yeter, hayatın en mükemmel duygusuymuş diye klişeleşeceğineBebek ve çocukları çok seven ben kendimi hiç bir zaman anne olarak hayal dahi etmedim . Gebeliğim boyunca da o annelik duygusu bana hiç yüklenmedi.O kadar hevessiz idim ki bebek alışverişini 33 haftadan sonra yaptım . Doğumdan sonra da yetebilecek miyim diye düşünerek geçti bir kaç ay. Şimdi 6 aylık . İyi ki gelmiş . Çok şükür varlığına . Ama hala o yavruuuumm , annemmmm ölürüüümm biterimmm modu yüklenmedi . Sanırım ben biraz tuhafım
. Ee madem bu kadar dünyaya üstü bir duygu her kadının çok mutlu bir yaşam sürmesi gerekmez miydi? Biz de doğurabilir o zaman bir tane dert, taşa kalmasın.bu mudur yani? Baktık etkisi azalıyor patlatalım yine muhteşem bir duygu, hayatın yeni anlamı.bazı şeyler çok abartılı geliyor bana.Bide bayılın isterseniz
Son düzenleme:
Demek ki aklında bebek düşüncesi yokmuş hazır değilmişsin olsun. Öncelikle insansın insanlar mükemmel değildir hataları olur bu normaldir.
Anne olunca mükemmel olmak zorunda değilsin elinden geldiği kadar yaparsın...
Her anne de mükemmel bir anne değil bundan hiç şüphen olmasın....
Hiç bir kadın anneliğe hazır değil zaten yaşadıkça görecek zamanla alışacak bu duruma o yüzden bence destek al ve bu hamileleğin keyfini çıkarmaya bak. İnsanların eleştirilerini de çok önemseme boş konuşuyor çoğu....
Toplum bizi anne olacaksın gibi zorladığı için istemiyorum dediğinde hemen eleştiriler olabilir bu kadın topluma göre hareket etmek zorunda mı
Bende cocuk cok severim ama hiç bir zaman ölüyorum ille de anne olucam gibi bir beklentim olmadı... Bilmiyorum belkide evliliği benimseyemedim ondan yada kafam başka yerde o yüzden olabilir....Şaşırdım valla.öyle önyargilı okuyordum ki bir gülüşü, bir bakışı yeter, hayatın en mükemmel duygusuymuş diye klişeleşeceğine
- 8 Mayıs 2023
- 4.355
- 16.101
- 128
tabii ki hemen moda girilmiyor. özellikle ultrasonda hareketlenince, sonrasında da siz hissetmeye başlayınca bağ kuruluyor bence. sorumluluktan dolayı endişelenmişsiniz gibi geldi merak etmeyin geçer. sağlıkla kucağınıza alın bebeğinizi
- 9 Ekim 2023
- 1.350
- 1.926
- 53
- 28
Uzulmeyin, kotu yorumlari da dikkate almayin. Ben de ilk hamile oldugumu ogrendigimde cok agladim. Basima geleceklerden korktum, sorumluluk duygusundan korktum. 13. Haftaya kadar bir sey hissetmedim. İcinde bi sefkat, bi heyecan yoktu. Ama sonra karnim buyumeye basladikca varligini dusundum, mutlu oldum. Karnimi sevmeye basladim. Simdi 17. Haftadayim artik sesimi duyabildigini bildigimden beri onunla konusuyorum, hatta bazen yatarken minik hareketler hissediyorum o kadar guzel ki
Allah saglikla kucagimiza almayi nasip etsin, hepsi gececek
- 13 Kasım 2019
- 249
- 615
- 103
ayy benimde hamileliğimin başı böyleydi hamile olarak bir doğru düzgün pozum yok öyle karnımı gere gere özenipte çektiremedim
tuhaf bir histi . Ama zamanla bunun kaybetme korkusundan bağlanamadığımı farkettim tamamen bilinçaltı bir şey zamanla geçecek. Hormon değişikliğide buna çok büyük bir sebep aslında vücutta ilk başta minik yabancıya alışma süreci geçiriyor kabullenemiyor bu doğal olarak size de yansıyor. ama doğumdan 1 yıl sonra bu anları doya doya yaşamadığım için çok pişmanlığını yaşıyorum neyden çekindiğimi bile anlamıyorum :) Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin herkes anlatamaz bu yaşadıklarını ayıplanırım korkusuyla ama ben sizi anlıyorum merak etmeyin her şey geçecek sadece zamana ihtiyacınız var
tuhaf bir histi . Ama zamanla bunun kaybetme korkusundan bağlanamadığımı farkettim tamamen bilinçaltı bir şey zamanla geçecek. Hormon değişikliğide buna çok büyük bir sebep aslında vücutta ilk başta minik yabancıya alışma süreci geçiriyor kabullenemiyor bu doğal olarak size de yansıyor. ama doğumdan 1 yıl sonra bu anları doya doya yaşamadığım için çok pişmanlığını yaşıyorum neyden çekindiğimi bile anlamıyorum :) Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin herkes anlatamaz bu yaşadıklarını ayıplanırım korkusuyla ama ben sizi anlıyorum merak etmeyin her şey geçecek sadece zamana ihtiyacınız var
- 9 Ağustos 2021
- 15.785
- 54.474
- 548
- 7 Aralık 2018
- 215
- 305
- 103
Sizinle aynı yaştayım. 6 haftalık gebeyim. Beklemediğimiz bir anda geldi mercimeğim. istiyorduk kendisini ama planladığımız tarih bu değildi. ilk öğrendiğimde sizin gibi üzüntüyle karışık bir şok , ne yapacağını bilememe durumu yaşadım ve bunu çevremdekilerle paylaştım. bir ablam beni kolumdan tutup silkeledi. kendine gel ve sevin dedi. Allah aratmadı sana buna sevinmen gerekir. insanlar neler yaşıyor dedi. Düşündüm o kadar haklıydı ki, evet planlamadığımız bir zamanda olmuş olabilirdi ama en nihayetinde geldi o beni seçti buna sevinmem gerekiyor. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki korkuyorsunuz içten içe sakin olun durumu öncelikle kabullenmeye çalışın ve bu zamanlarınızın tadını çıkarın. Dua edin gerçekten Allah aratmadı diye saygılarımla
- 24 Nisan 2015
- 852
- 1.580
- 313
Bebek doğmadan zaten bir şey hissedemezsiniz ki… İnanın eskilerde böyle “ay tekme attı, ay canım şimdi nasıldır” gibi karnını okşamalar falan yoktu bile 
Biz kadınlar son yıllarda böyle kendimizi dinlemeye başladık. Siz eksik değilsiniz takmayın kafanıza bu durumu
Bir de vitamin değerlerini ihmal etmeyin bazı vitaminlerin eksikliği de insanı depresyona sürüklüyor
Biz kadınlar son yıllarda böyle kendimizi dinlemeye başladık. Siz eksik değilsiniz takmayın kafanıza bu durumuBir de vitamin değerlerini ihmal etmeyin bazı vitaminlerin eksikliği de insanı depresyona sürüklüyor
Bebeği kucağına alınca sevme kısmı da biraz şehir efsanesi biraz da kişiden kişiye değişiyor. Hamilelik ve lohusalık aslında hormonların kadınların beyninde horon teptirdiği iki zaman dilimi ve ikisi de uzun sayılabilecek süreçler. Bebeğinize alışacaksınız inşallah ve hatta vazgeçilmeziniz olacak. Ben de hamilelikte çok nadir o hissi yaşasam da doğumdan sonra neye düştüğümğ şaşırdım çünkü asıl olay orda başlıyor. Kendinizi dinleyemeden bebeğe bakmak zorunda buluyorsunuz kendinizi kısaca. Ama dünya tatlısı bir melek evin içinde koşmaya zıplamaya kahkaha atmaya konuşmaya vs başladıktan sonra evin neşesi olacak. Ben de çocuklu hayata çok zor adapte oldum. Ne istediğini bilmiyorsun vs diyenlere bakmayın bu kontrol edilebilir bi şey değil. Tamamen hissel bir şey.
- 10 Ekim 2014
- 32.961
- 148.587
- 798
Pişman olan var ama herkes söyleyemez, söylemeye de gerek yok zaten doğmuş artik yani bunu cevreye dillendirmenin manasi yok.
Annesi "ben pişmanim diye" gezse ortalikta yarin obur gun cocuk buyudugunde abuk sabuk konuşan bile cikar eminim. Pişman olmak cocugunu sevmemek anlamina gelmez.
Benim bir arkadasim var 10 yildan fazladir tanirim. Özel olarak konustugumuzda annelik, evlilik bana göre değilmiş diye samimi sekilde bazi pişmanliklarini paylaşmişti. Ama sosyal medyada "cocuklarimdan önce yaşamiyormuşum" kivaminda paylaşimlari oluyor her zaman.
Insanlarin içinde küp küp sırlar oluyor bazen.
Haklısın valla.ben de böyle düşünüyorum o yüzden farkettiysen ironik bir şekilde yazdım.her kadın şöyle zor böyle zor, şöyle oldu böyle oldu, hayatım ellerimden kayıp gitti, aman da hayatım kaydı diye anlatıp anlatıp, şimdi iyi ki de olmuş diyorum diyor sonundaPişman olan var ama herkes söyleyemez, söylemeye de gerek yok zaten doğmuş artik yani bunu cevreye dillendirmenin manasi yok.
Annesi "ben pişmanim diye" gezse ortalikta yarin obur gun cocuk buyudugunde abuk sabuk konuşan bile cikar eminim. Pişman olmak cocugunu sevmemek anlamina gelmez.
Benim bir arkadasim var 10 yildan fazladir tanirim. Özel olarak konustugumuzda annelik, evlilik bana göre değilmiş diye samimi sekilde bazi pişmanliklarini paylaşmişti. Ama sosyal medyada "cocuklarimdan önce yaşamiyormuşum" kivaminda paylaşimlari oluyor her zaman.
Insanlarin içinde küp küp sırlar oluyor bazen.
.samimiyetine ne kadar inanırsan artık.zaten doğru bile olma ihtimali olsa bu denli abartılı ve aşırı cici anlatımlar bana hep antipatik gelmiştir.bir gülüşü yetiyormuşmuş, hayatın anlamını bulmuşmuşmuş, hayattaki en şahane duyguymuşmuş.öyle olsa bile gıcık oluyorum.desene o zaman dünyadaki bütün kadınlar hayatın anlamını bulmuş.bunca depresyonda kadın falan da yoktu zaten.bu kadar basit mi yani bu hayat?
