• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annelik nasıl bir duygu ? Olmalı mıyım olmasam da olur mu ?

Yaşım 40 . ve evet yaştan dolayı bu düşünce beynimi yemeye başladı. Ben de bu yüzden açtım bu konuyu. Yükümlülük olarak görmüyorum. Ya da efelik yapmaya çalışmıyorum. Ne istediğimi burada yorumlara da bakarak ( tabi ki sadece buraya bakarak değil ) Çözmeye çalışıyorum.
 
Annelik duygusu doğuştan herkeste var olan bir şey değil, her doğuran anne olamıyor maalesef. Ebeveynlik çok sorumluluk gerektiren, bencilliğinizi tamamen kenara koymanız, yeri geldi mi kendi isteklerinizden, hayallerinizden vazgeçmenizi gerektirebilen bir durum. Bazı insanlara bu ağır geliyor, doğal olarak bu durum çocuğun ihmali, ebeveynlerden birinin depresyona girmesi ile sonuçlanabiliyor. O yüzden hem kendiniz hem partneriniz iyice emin olmadan kesinlikle çocuk düşünmemelisiniz. Her insan anne-baba olmak zorunda değil, toplum baskısı uğruna düşünmeyin kesinlikle. Sonra hem kendinize hem çocuğa yazık oluyor.
 
Iki cocugum var. Tek olsam cesaret edemezdim.Evet cok guzel bir duygu,dunyanin en buyuk mutlulugu ama zorlugu sorumlulugu da buyuk. Ben tokezliyorum bazen,Allahtan babalari var
 
annelik çok güzel bir duygu. doğru insanla ve doğru zamanda olursa tadından yenmez.
önce niyetiniz evlenmek olmalı, çocuk sonraki iş
 
Bu tamamen sana kalmış bir karar.

Kiminin doğuştan oluyor annelik duyguları,küçük yaştan itibaren hayalini kuruyor.Kimi sonradan tatmak arzusunu hissediyor.Kiminde hiç oluşmuyor.

İç sesiniz ne diyorsa odur.Bana sorarsanız sadece yapmış olmak için yapmayın.Gerçekten istiyorsanız yapın ki öyle görünmüyor.İkilemdesiniz.Gönülden bir isteğiniz yok ortada.Çok büyük sorumluluk çocuk.Doğurmakla bitmeyen,hatta yeni başlanan bişey.
 
Bu tamamen sana kalmış bir karar.

Kiminin doğuştan oluyor annelik duyguları,küçük yaştan itibaren hayalini kuruyor.Kimi sonradan tatmak arzusunu hissediyor.Kiminde hiç oluşmuyor.

İç sesiniz ne diyorsa odur.Bana sorarsanız sadece yapmış olmak için yapmayın.Gerçekten istiyorsanız yapın ki öyle görünmüyor.İkilemdesiniz.Gönülden bir isteğiniz yok ortada.Çok büyük sorumluluk çocuk.Doğurmakla bitmeyen,hatta yeni başlanan bişey.

evet farkındayım gönülden bir isteğim yok. Ama şunu bilmiyorum. İsteksizliğim şartlarla mı alakalı yoksa böyle bir duygum mu yok.
 
Eminim ki mükemmel bir duygudur , sahip olduktan sonra. Ama ben sahip değilim . Düşünce yapım ülkenin genel normlarına uymuyor. Çoğu kişiye göre aykırı. İşte tamda bu nokta da karar benim de. Ben de veremiyorum işte .
Lütfen evliliğe falan bağlayın merak ettiğim sadece pişman olur muyum. ?
Bazen evlendiginize pisman olursunuz ama isteyerek yaptiginiz cocuga kesinlikle pisman olmazsiniz .Cocuk buyuk sorumluluk kendinize guveniyorsaniz yapin.Ben ucuncu cocugumu 41 yasinda dogurdum , cok istedigim icin asla pisman olmadim.Sadece diger cocuklarda olan enerji olmuyor ama hayatim onunla daha cok renklendi.
 
evet farkındayım gönülden bir isteğim yok. Ama şunu bilmiyorum. İsteksizliğim şartlarla mı alakalı yoksa böyle bir duygum mu yok.
Böyle bir duygun olsa şimdiye kadar hissederdin bence.Sonuçta hayatında dört yıldır biri varmış.Hala mesela net olarak evet bundan çocuğum olmalı diyemiyorsun.Bu kötü bişey değil bu arada.Herkes illa çocuk doğursun kafasında değilim ben.Hayat senin,üstlendiğin sorumluluklar sana ait sonuçta.
 
Konu başlığını düşünecek noktaya nasıl geldim bilmiyorum. Ama sonuç ; bu ikilem. Vaktim yok yaşım geç. Evli değilim . Bu sorumluluğu tek başıma alabilirim ama anne olmalı mıyım . ?
Bu arada şuan hamile falan değilim . Varsa öyle bir niyetim ( şansım ) son zamanlarım karar vermem lazım.
ben de bunu hep düşünürdüm
4 senelik evliyim
çocuklara karsı sevgim algım pek yok
ama son bir yıldır anneliği tatma gerektiği kanısına vardım ama şimdi de kendiliğinden olmuyor

çocukları sevmem diyorum ya, merhametli bir insanım.
kendi cocugum olsa severım dıye düşünürdüm hep ama sizin gibi emin değidlim
kardesımın bir ay avvel bebeği oldu,
o bebek beni mahvetti.kardeşimin bebebği için bile canımı verebilecek kadar cok sevıyorum , burnumun direği sızlıyor ona bakınca ve inanılmaz özlüyorum

demek kendi evladım olsa sevgiden çıldıracagım
bugune kadar kimsenın cocugunu da öyle aman aman sevmedim dedim ya ilgi alanıma hiç girmedi

yaşın kaç ki?
 
İsteğiniz yoksa sırf yaşınız geçiyor diye neden çocuk sahibi olasınız? Herkes çocuk yaptığı için mi?

Kendinizi bebek fikrine zorlamayın bence.
 
öncelikle çocuk yapmak için evlenilmez diye düşünüyorum. zira bunu yapan birçok ünlü var 2 sene içinde boşanıp hayatlarına devam ediyorlar. onlar iyi örnek değil tabiki.
ilişkiniz evlilik aşamasına gelecek kadar olgunlaştı mı, sevgilinizden emin misiniz, o evlenmek istiyor mu, çocuk istiyor mu? siz anne olmak istiyor musunuz?

anne olmak zor ama bir o kadar güzel. ben hazır filan değildim yaşım geçiyor diye yaptım hiç de pişman değilim. o benim hayatımın anlamı. bir gülüşüne dünyaları veririm. onun için hep en iyisini isterim. 2. yi bile düşünüyorum sırfo o yalnız kalmasın kardeşi olsun diye. siz karar verin.



yoo hiçte öyle değil tanıdığım bi çok insan çocuk doğurmak için evleniyor anlaşamasam boşanırım diyor herkesin hayat görüşü çok farklı sorumluluk alıyorsa doğurur...
 
Ben anne olmayi cok istiyorum.
İsteğimi asla bır erkeğe bağlamadım. Bundan yillar önce (şuan 30 yaşımdayım) danimarkaya gidip sperm bankasina danişdim. Evraklarim hazir ve bir kenarda duruyor.

Şuan şans eseri nişanlıyım. Kafamda gercekleştirmek istediğim iki planim var sonra sira cocukda.

Eger ozamana kadar hâlâ nişanlımla berabersem onunla olur. Degilsem eğer yol danimarkaya.

Taşlanicam ama bende böyle düşünüyorum
 
Ben anne olmayi cok istiyorum.
İsteğimi asla bır erkeğe bağlamadım. Bundan yillar önce (şuan 30 yaşımdayım) danimarkaya gidip sperm bankasina danişdim. Evraklarim hazir ve bir kenarda duruyor.

Şuan şans eseri nişanlıyım. Kafamda gercekleştirmek istediğim iki planim var sonra sira cocukda.

Eger ozamana kadar hâlâ nişanlımla berabersem onunla olur. Degilsem eğer yol danimarkaya.

Taşlanicam ama bende böyle düşünüyorum

Siz ne istediğinizi biliyormuşşsunuz. Ona göre bir yol almışsınız. Ben onu bile bilmiyorum. Sorumluluğunu alabilirim dediğim buydu aslında. Taşlanmaya hazırım.
 
Ben anne olmayi cok istiyorum.
İsteğimi asla bır erkeğe bağlamadım. Bundan yillar önce (şuan 30 yaşımdayım) danimarkaya gidip sperm bankasina danişdim. Evraklarim hazir ve bir kenarda duruyor.

Şuan şans eseri nişanlıyım. Kafamda gercekleştirmek istediğim iki planim var sonra sira cocukda.

Eger ozamana kadar hâlâ nişanlımla berabersem onunla olur. Degilsem eğer yol danimarkaya.

Taşlanicam ama bende böyle düşünüyorum
Etik bulmuyorum ama sizin düşünceniz saygı duyarım
 
Annelik eşsiz bir duygu. Karsiliksiz bir sevgi... o.uyurken bile.onu ozlemek..o olmayinca bosluk hissetmek. Sabah uyandiginda onun gozlerine gulerek bakmasi. Onunla vakit gecirmek. Oyle guzel ve tarifsiz bir duyguki. Ama sorumlulugu bir o kadarda zor. Sabir istiyor.
 
Konuyu evliliğe bağlamadan şunu söyleyeyim, yalnız çocuk büyütmek delilik bence. Anne olmak harika bir duygu ama çocuk büyütmek takım işi. İlla nikahlı eş olacak değil ama çocuğun babası mutlaka işin içinde olmalı. Bence evlat sahibi olmak tek başına altından kalkılacak bir yük değil. Tek başına çocuk büyüten tüm anne babalara (babaların sayısı azdır ama) helal olsun, Allah sabırlarını arttırsın, güçlerini daim etsin demek istiyorum bu vesileyle.
 
Evli Değilim diyorsunuz . Ilişkiniz be boyutta sadece çocuk için mi evleneceksiniz ?
 
Tabikide. Bende çoğu şeyleri etik bulmuyorum.
Evet mesela bir hayatın başlamasına karar verirken o insanın yaşayabileceği hayatı duyguları düşünmek yerine kendi duygularını düşünmesini doğru bulmuyorum
Anne olmak kendinden önce onu düşünmektir
Umarım hak eden herkes çocuk sahibi olur
Kim olursa olsun
 
Back
X