çok küçük bir odam var eşyadan kımıldayamıyorum.
Kesinlikle katılıyorum.Hiç bir şey yapamazsın,karışmamalısın bence
Daha once oneren oldu mu bilmiyorum. Japonya'da evli ciftlerin yuzde kirki ayni odada ayri yataklarda yatiyor. Ev alanini daha verimli kullanmak adina boyle bir sey onerebilirsin belki. Salon da ortak kullanim alaniniz olur. Birbirlerini gormek istemiyorlarsa bir de şik ahsap paravan ekleyebilirler.
Senin kucuk odan icin de tavsiyem var. Bazi japonlarin evi komple 8 m2'den ibaret. Yerden tavana her bos alani kullaniyorlar. Youtube 'da cok video var Ingilizce arama yaparsan.
Çok mantıklı bu. Rahat rahat uyusunlar ben de görmeyim.
Anladığım kadarıyla anneme neden odanda uyumuyorsun diye sormamın bir anlamı yok size göre. Ben de onun değişeceğini sanmıyorum, muhtemelen bana çatacak ve tartışacağız. odasına da gitse yerde uyuyacak ve babam ile arası düzelmeyecek. bu bakış gerçekçi mi negatif mi çözemedim ama ne yapayım. Bu konuyu kafaya takmamaya çalışmak kalıyor geriye. Bir de evlenip de mutsuz olacaksanız evlenmeyin, ve çocuk yapıp hayatlarını karartmayın...
Bende kocamla ayri yatiyorum bi kizim var yani senin dusuncelerini merak ettim...yani annenin babanin boşanmış olmasini istermiydin yoksa herseye ragmen yinede bosanmis aile cocugu olmamak iyimi....bizde cok gerginiz ve kizim bana anne neden hep sinirlisin diyor
Bir an kendi hayatımı okuyorum zannettim. Bizimkilerde kendimi bildim bileli ayrı yatar. Annem her daim salonda. Daha 13-14 yaşlarında boşanın diye tutturmuştum ama tabi kimse beni dinlemedi. Yok evin direği yok başımızda erkek safsataları. Psikolojim bozuk büyüdüm, sürekli tartışma gerginlik. İkisini de affetmiyorum. Çünkü bu olayların farkına varamayacak kadar küçükken mutlu bir çocuktum, orta son lise dönemlerinde ise sorunlu bir çocukluk yaşamaya başladım.Çok net söylüyorum isterdim. Omuzlarımıza o kadar ağır yükler bindirdiler ki, bana ne çok travma yaşattılar. Hala yaşatıyorlar. Anneme hakkımı helal etmiyorum, tüm hayata olan öfkesini en yakınında olan benden çıkardığı için. Keşke ayrılsalardı. Ama bakın her aile için çözüm farklı, ve her birey de durumu farklı algılamakta. Biz çocuklar boşanmalarını isterdik ama onlar şu an memnunlar bence çünkü ikisi de yalnız yaşayamadığı için boşanmıyor. Anne baba değiştirilemiyor ve sanırım bazı yollardan kolay dönülmüyor.
Öfkeli olmakta haklısınızdır belki ama lütfen çocuklarınızdan çıkarmayın bunu. Benim annem fazla acı dilli bir kadın bunu herkes fark ediyor. Belki stresini sosyal çevresinde atsa daha iyi olurdu ama asosyal bir kadın. Kendinize iyi davranın, iyi bakın bu bi şekilde etrafınıza da yansır.
Bir an kendi hayatımı okuyorum zannettim. Bizimkilerde kendimi bildim bileli ayrı yatar. Annem her daim salonda. Daha 13-14 yaşlarında boşanın diye tutturmuştum ama tabi kimse beni dinlemedi. Yok evin direği yok başımızda erkek safsataları. Psikolojim bozuk büyüdüm, sürekli tartışma gerginlik. İkisini de affetmiyorum. Çünkü bu olayların farkına varamayacak kadar küçükken mutlu bir çocuktum, orta son lise dönemlerinde ise sorunlu bir çocukluk yaşamaya başladım.
Bence boşanmamak korkaklıktan başka bir şey değil ama çocuklara bu eziyeti hak görüyorlar. Bir de sen oku kendini kurtar muhabbetleri vardı ki sormayın.. ne verdiniz hangi psikolojiyle nasıl ne olayım ? Yine de halime şükrediyorum tabiki. Ama bu izleri muhtemelen ömür boyu taşıyacağım ve hayatımın her alanına yansıyacak. Destek alsakta bir noktaya kadar oluyor, bazı şeyler hiç silinmiyor maalesef.
benim kuralım olsun istemiyorum, aile olmanın kurallarını(varsa) uygulasak yeterli. anne ve baba birlikte uyusa daha normal olurdu ev. onların mutsuzluklarından bunaldım. onları yayıla yayıla mutsuz ben ise içimde mutsuzum. belki hepimize iyi gelir bunu yapmaları diye düşündüm de çok işe yaramayacağını ve hakkım olmadığını yazmış pek çoğu.
Bende kizima yansitmamaya calisiyorum ama dun bana anne neden babamla hic sarilmiyorsunuz neden sen hep bana kiziyorsun dedi...yavrum benim gergin hallerimden kendini sorumlu tutuyor demekki...bizse ayrilacagiz ama kizim icin devam eden iki yetiskin mutsuz evliyiz....ve birgun kizimin neden bosannadin demesinden korkuyorum...yafa niye bosandin ben babamla mutluydum demesinden...ama bazan diyor ki baba sen anneme neden o.....cocugu diyorsun bu nedemek diyor....bense hep susuyorum mutlu rolu yapiyorum..o etkilenmesin diye...sence yillarca davyapabilirmiyum bu rolu hakkıyla
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?