Merhaba,
ben kalabalık bir ailenin 4.kızıyım. iyi günlerimde herkese koştum. kendi ihtiyaçlarımı erteleyip başkalarının ihtiyaçlarını karşıladım. durmadan borçlandım. abla kardeşlerim için krediler çektim. ödendi bi şekilde bir kısmı. ablam ölümlerden döndü kardeşimle işimizi gücümüzü bıraktık hastanede yattık kalktık. değişik zamanlarda en az 2-3 hafta olmak üzere.bu arada ben evimi unuttum. evimde yaşamıyordum. hangi kardeşim beni çağırırsa ondaydım.çünkü ihtiyaçları vardı. birgünde sıra bana gelir o zamanda siz bana derdim. sizi seviyorum derdim. yinede çooook aileye bakarsak biz harikayız derdim. onlarda derdi. bişey olunca koşardık. annemler köye taşındı ben İstanbulda kalmayı tercih ettim. ŞİMDİMİ ? ve o gün geldi. sıra bende idi. koşma sırasıda onlarda idi.ailem gideli 1 yıl oldu. hergün görüştüklerim aramaz oldu. biz kardeşler buluşmaz olduk. yalnızlığımda koşup gitmek vardı. duvarlar örmüşüm bilmeden. aşamadım o duvarları. şimdide ben düştüm boğuşuyorum vaktinde onlara harcadığım borçlarla. gün geldi (onca zamandan sonra) sordular sorunun ne. ne borcun var. DERDİM ŞU.... BORCUM ŞU KADAR..... nedeseler beğenirsiniz. evmi aldın ne yaptın o kadar. dondum kaldım. ben genç kızım yıllardır kendime bişey almadım. eğlencelere gitmedim. anlattım hepsini ne gerek varsa. başka bir sorunum da; yanında kaldığım ablamda kapıyı dolaylı yoldan gösterdi. eniştemde geçen gün eve katkın yok. 1 senedir bişey istemedim senden dedi ama kızarak bağırarak konuştu telefonda. ben sadece sessizce ağladım. başa kakmak olur diye geçmişi açmadım. ablama o hiç bakmadı. bir kez olsun ziyaret bile etmemişti. ablam amaliyat masasında ölüm kalım savaşı verirken biz onu zorla getirmiştik. yanında ol bişey olursa içine dert olur dedik. o kadar gamsızdı. varken iyi idim. yokken beni idare etmedi. diğer kardeşimden yardım istedim. sen çek ben ödeyeyim teke düşsün taksitlerim diye. yapamam dedi. kocası izin vermezmiş. kocasıda onlara koştuğum zamanlar derdiki. kimseyi tanımam başka 2 elim kanda olsa koşarım ona derdi benim için ne sevinirdim. anladımki kimsenin kimseye faydası yokmuş. varsan varmışsın. para dediğin elinin kiri değil yüzünün akıymış. yolmuş. evmiş. aşmış. telefonum hiç çalmıyor. ben istanbulda unutuldum. çok üzülüyorum. kimseyede anlatamıyorum. belki rahatlarım dedim brdan ....
ben kalabalık bir ailenin 4.kızıyım. iyi günlerimde herkese koştum. kendi ihtiyaçlarımı erteleyip başkalarının ihtiyaçlarını karşıladım. durmadan borçlandım. abla kardeşlerim için krediler çektim. ödendi bi şekilde bir kısmı. ablam ölümlerden döndü kardeşimle işimizi gücümüzü bıraktık hastanede yattık kalktık. değişik zamanlarda en az 2-3 hafta olmak üzere.bu arada ben evimi unuttum. evimde yaşamıyordum. hangi kardeşim beni çağırırsa ondaydım.çünkü ihtiyaçları vardı. birgünde sıra bana gelir o zamanda siz bana derdim. sizi seviyorum derdim. yinede çooook aileye bakarsak biz harikayız derdim. onlarda derdi. bişey olunca koşardık. annemler köye taşındı ben İstanbulda kalmayı tercih ettim. ŞİMDİMİ ? ve o gün geldi. sıra bende idi. koşma sırasıda onlarda idi.ailem gideli 1 yıl oldu. hergün görüştüklerim aramaz oldu. biz kardeşler buluşmaz olduk. yalnızlığımda koşup gitmek vardı. duvarlar örmüşüm bilmeden. aşamadım o duvarları. şimdide ben düştüm boğuşuyorum vaktinde onlara harcadığım borçlarla. gün geldi (onca zamandan sonra) sordular sorunun ne. ne borcun var. DERDİM ŞU.... BORCUM ŞU KADAR..... nedeseler beğenirsiniz. evmi aldın ne yaptın o kadar. dondum kaldım. ben genç kızım yıllardır kendime bişey almadım. eğlencelere gitmedim. anlattım hepsini ne gerek varsa. başka bir sorunum da; yanında kaldığım ablamda kapıyı dolaylı yoldan gösterdi. eniştemde geçen gün eve katkın yok. 1 senedir bişey istemedim senden dedi ama kızarak bağırarak konuştu telefonda. ben sadece sessizce ağladım. başa kakmak olur diye geçmişi açmadım. ablama o hiç bakmadı. bir kez olsun ziyaret bile etmemişti. ablam amaliyat masasında ölüm kalım savaşı verirken biz onu zorla getirmiştik. yanında ol bişey olursa içine dert olur dedik. o kadar gamsızdı. varken iyi idim. yokken beni idare etmedi. diğer kardeşimden yardım istedim. sen çek ben ödeyeyim teke düşsün taksitlerim diye. yapamam dedi. kocası izin vermezmiş. kocasıda onlara koştuğum zamanlar derdiki. kimseyi tanımam başka 2 elim kanda olsa koşarım ona derdi benim için ne sevinirdim. anladımki kimsenin kimseye faydası yokmuş. varsan varmışsın. para dediğin elinin kiri değil yüzünün akıymış. yolmuş. evmiş. aşmış. telefonum hiç çalmıyor. ben istanbulda unutuldum. çok üzülüyorum. kimseyede anlatamıyorum. belki rahatlarım dedim brdan ....
