Annem tarafından hep aşağılanıyorum

chocolategirl .!.:

sizi tebrik ediyorum. böyle bir ailede bile okuyup öğretmen olup yaşamınızı kurtarmışsınız..
annenizi de anlamak mümkün değil. keşke biraz çocuk psikolojisinden anlasaymış..sevgiler

Genişletmek için tıkla...

katiliorum cocuk psikolojisindan anlamasi gerek annenin.. ve ve cokk onemli seni baskalariyla kiyaslama yapior ama, farkindami acaba sende oz guven eksikligi yaraticaklmaz: derler ya herkes cocuk yapar ama herkes cocuk buyutemez..

çok var snein gibi be canım. ben tek olduğum halde benzer şeyler yaşadım ve yaşıyorum. babam bana yapar bu dediklerini, anam da ona yaranacam diye destekler, 15 yaşımdan sora da ben cevap veririm olay büyür :ecrin_bebek: saygısızlığa vardırdığım da olmuştur ama sınır çizmek için bazen sınırları aşmak da gerekiyor. bana kolay kolay diyemiyolar artık böle şeyler, çünkü ister istemez sinir bozukluğumuz oluyo ben de patlıyorum.. kendileri normal değil ki normal evlat yetiştirsinler?

mühim olan o tufanda kendini kurtarmak, sen de kendini kurtarmaya bak olur mu? annen baban da seni düşünse de iyiliğini istese de, kimse senin kadar iyi bilemez senin için neyin iyi olduğunu. o yüzden çok takma ve kendini kurtarmaya bak. başka şeylerle ilgilen. duymazlıktan gel. duymazlıktan gelince artıyosa cevap ver benim gibi, ama bu sefer babanın sülalesi seni düşman belleyebilir. benim umrumda olmadı açıkcası. hepsinin gözünde beceriksizim hedeyim hödöyüm, hiç birinin evladı benim kadar iyi bir yer kazanamadı ama? elaleme hava atma derdinden başka dertleri yok, boş teneke gibi çoğu, tek fiskeyle devrilen. Allah elbet bi yerden veriyo vereceğini canım. o yüzden takmayacaksın tak açacaksın.

pippi_langstrumpf .!.:

Evt ablamda öğretmen. İnanın çok doluyum. Bu durum beni çok üzüyor. ABlamı benden daha üstün tutmasının nedeni çok sıcakkanlı, güzel konuşur toplum içinde güzel espriler yapar. Bense konuştuğumda acaba pot kırarmıyım derdinde oluyorum

Genişletmek için tıkla...

senin böyle ablanınsa öyle olmanızın sebebi bana göre annen....küçüklükten beri ablana olumlu sana ise farklı davranmış.....bu da zeni kendine güvensiz yapmış...

böyle anneleri anlamıyorum bende hiç.....çocuk psikolojisinden anlamayanlar ebeveyn olmasın yaaa....

sardunyama katılıyorum....uzman desteği alman şart canım....

bu konu şuan tam benlik. içimi kimseye dökemiyorum buraya yazmak istiyorum
annemin ile az önce çok kötü kavga ettik şuan ağlamaktan gözlerim ağrıyor en kötüsü kalbim acıyor. uzun süredir böyle kavga etmemiştik aramız düzeliyor değişiyor sandım ama yanıldım . çok kötüyüm
ben 25 yaşındayım ve senelerdir annemin beni yermesinden , hakaretlerinden , küçük görmesinden ve bana sürekli başkalarını örnek göstermesinden bunaldım . bugün ona bir yemek tarifi sordum ve koca kız oldun bana ne soruyorsun komşunun liseye giden kızı bile yapıyor sen bişey bilmiyorsun , beceriksizsin , bana sormaya utanmıyorsun ve bir sürü laf. benimde kanıma dokundu cevap verdim bu defa da ne saygısızlığım kaldı ne utanmazlığım ( sonra kilolarıma laf söyledi .( son zamanlarda aşırı kilo aldım stresten) evde bir işe yaradığım yokmuş anca yiyip yiyip oturuyormuşum. son 1 senedir evdeyim annem hastalanınca olunca ona bakmak icin işten cıktım ve şimdi iş bulamıyorum elimden geldiğince hem yemek hem ev işi yapmaya çalışıyorum. ilkokuldan beri ev işlerine yardım ediyorum ama yemeği son 1 senedir yapıyorum. ne yapsam yaranamıyorum olmuyor herkesin yanında da bunu dile getiriyor o bilmez , o yapamaz diye
defalarca anlattım bu şekilde konuşmamasını ama yok olmuyor. ben ergenlige girdiğimden beri aynı kavgalar ve ben her kavga sonunda ölmek istiyorum . hayattan soğutuyor beni (
mutlu oyunu oynamaktan yoruldum

Liva .!.:

bu konu şuan tam benlik. içimi kimseye dökemiyorum buraya yazmak istiyorum
annemin ile az önce çok kötü kavga ettik şuan ağlamaktan gözlerim ağrıyor en kötüsü kalbim acıyor. uzun süredir böyle kavga etmemiştik aramız düzeliyor değişiyor sandım ama yanıldım . çok kötüyüm
ben 25 yaşındayım ve senelerdir annemin beni yermesinden , hakaretlerinden , küçük görmesinden ve bana sürekli başkalarını örnek göstermesinden bunaldım . bugün ona bir yemek tarifi sordum ve koca kız oldun bana ne soruyorsun komşunun liseye giden kızı bile yapıyor sen bişey bilmiyorsun , beceriksizsin , bana sormaya utanmıyorsun ve bir sürü laf. benimde kanıma dokundu cevap verdim bu defa da ne saygısızlığım kaldı ne utanmazlığım ( sonra kilolarıma laf söyledi .( son zamanlarda aşırı kilo aldım stresten) evde bir işe yaradığım yokmuş anca yiyip yiyip oturuyormuşum. son 1 senedir evdeyim annem hastalanınca olunca ona bakmak icin işten cıktım ve şimdi iş bulamıyorum elimden geldiğince hem yemek hem ev işi yapmaya çalışıyorum. ilkokuldan beri ev işlerine yardım ediyorum ama yemeği son 1 senedir yapıyorum. ne yapsam yaranamıyorum olmuyor herkesin yanında da bunu dile getiriyor o bilmez , o yapamaz diye
defalarca anlattım bu şekilde konuşmamasını ama yok olmuyor. ben ergenlige girdiğimden beri aynı kavgalar ve ben her kavga sonunda ölmek istiyorum . hayattan soğutuyor beni (
mutlu oyunu oynamaktan yoruldum

Genişletmek için tıkla...

canım üzülme,bak ben çok daha şiddetlisini yaşıyorum,ama allah kokrumdan susuyorum gibi,ama bazende kavga ediyorum,sonra çok üzülüyorum,onun için değilse kendin sonradan ölünce falan üzülürüm diye iyi davran,yanı yıne kendin için,valla ben genç yaşımda hacca götürdümde millet oralarda bana bayıldıda,annem bir kez allah razı olsun demediya,annem ikizler burcu çift kişilik,bende çok net biriyim,hayatımdan yaptığım bütün hatalar onun yüüznden,evlenemedim,annem yüzünden çocuk sahıbı olmak istemıyorum,ağır bi travma geçirdim,ben 31 yaşındayım,bak sen daha gençsin,bencil ol,işten çıkman hata olmuş,memur olsan işi bırakıp annenmi bakcaktın,ben arada işsiz kaldım,parada istemediğim halde işitmediğim hakaret kalmadı,ama başka biri işisz kalsa, ayyy üzülme allah bı kapı açar der annem,yaa çok doluyum,300-200 lirada olsa işe git,düzelirsin tatlım,para az deme,piskolojını tedavı edersin çalışırken,

demekki cogumuz ayni seyleri yasamisiz. benzer seyleri ben de yasadim zamaninda cok üzüldüm. bütün doğrularimi inanclarimi sorguladim. ama sakin kendinizden vazgecmeyin, bu sizsiniz ve bu sizin mutlu olma yasama sekliniz. biliyorum insani en yakinindan destek görememek cok yipratiyor ama belli bir seyden sonra kabullenmeye, annenizi takmamaya calisin. ben zamaninda kafaya cok taktim ve cok üzüldüm. ama kendi hayatinizi kurunca biraz daha kendinizle basbasa kalinca sular duruluyor. gönlünüzü ferah tutun. bu günlerin gececegini unutmayin :1rolleyes:

yasamak.icin.dogmak .!.:

Size hamileyken oldukça kötü olaylar geçirmiş ve bilinçaltında da bunların tüm suçlunun siz olduğunu düşünüyor olabilir. Hani istenmediği halde hamile kalmak ya da o dönemde eşiyle ve çevresindekilerle yaşamış olduğu sorunlar hep sizi istenmeyen yapmıştır. Yanlış anlaşılmasın sakın istenmeyen çocuk genel bir terim olarak kullandım. Kırıcı olmak istemem.
Ya da sizi bu kadar abartılı şekilde düşünüp kusurlarınızı didikleyerek bulup size sunmasının sebebi,sizin onun gibi olmanızı istememesidir. Sizde kendisini görüyor olabilir. İnsanlar acayiptir.Ve sizi büyütürken bir sürü sorunla savaştığını düşünüyorum. Ve bunca yıldan sonra bu kadar üzerinize gelmesi, kendi hatalarını görmekten kaçınması tamamıyla kendi içsel savaşı.

O çocukken neler yaşadığını bilemeyiz. Psikolojik savaş veriyor, çevresindekilerin de baskı var tabii. Görmezden gelinemez. Düşünsenize her bir araya geldiklerinde "Ayol senin kız hala bulamadı mı birini?, Bak şunun bunun kızına evlendi mutlu mesud yaşıyor". Paso yalandır mutlu mesud lafları. İçlerinden çatlıyorlar aslında, nasıl da bu kız öğretmen oldu diye. Böyle tuhaftır insanlar.

Annenizin size yaptıkları çevresindekilerin laflarının onu kızdırması. Ve evli olmamanızı da siz de bir kusur varmış gibi aktarmaya çalışıyor.

Aslında harika birisiniz. Düşünsenenize, ablanız ne kadar poh pohlanarak o mevkiye gelmiş. Ya siz? Nelerle savaştınız. Ruhsal durumunuz çöktü ama yine yılmadınız.
Anneniz de bunun farkında.
Onun her şeyisiniz siz, her ne kadar belli etmede sorunlar yaşasa da.

Tebrik ederim sizi. Ne mutlu size ki, bir mesleğiniz ve saygı gördüğünüz çevreniz, size hayran öğrencileriniz var. Kendimden biliyorum, öğretmenlerimin yaşam savaşındaki başarılarına nasıl hayran hayran seyredip, bir gün ben de onlardan biri olacağım demeyi. yerimseniben

Genişletmek için tıkla...

alkisalkisalkisalkisalkisalkis katılıyorum

Merhabalar,

Sizler kadar bende dertliyim anne baba ve hatta kardeş konusunda. Ailem içinde o kadar bariz çatışmalar var ki bana laf atarken annem karşılığında cevap verirsem şiddetli kavgalar ve çok büyük eleştiriler ile karşı karşıya kalıyorum. Evet bu yüzden ben aileme uzak bir sehirden evlendim isteyerek. Çünkü onlarla mutsuzdum ve evlendikten sonrada hiç özlem çekmedim çünkü yorulmuştum Evlenmek bana huzur verdi bu nedenle . Annnem bana geldiğinde hep bişi olur o kadar sabır etmeme ragmen olur. Yani yapacak pek bir sey yok görünüyor. eşimle kavga etsemde annemin evine asla gitmem çünkü biliyorum ki orda daha çok huzurum kaçacak.

Erkek kardeşime övgüler, bana eleştiriler gelir. ve ben daha çok içten davranırım ihtiyaçlarına elimden gelenin en iyisiyle cevap veririm. bunu bildiği halde en kötü benim... Hayatın kanunu malesef bir yanın eksik olmak Aslında çok yanlızım :

Merhaba cnm
Bu konuyu hiç kafana takma
Hiç birşey değişmez
Anne veya babalar evlatlarını sever diye bir kaide yok
Bazıları sever
Bazıları sever gibi davranır
Bazıları buna bile zahmet etmez
Hepimiz değişik ruhlarız
Kan bağı var diye herkes birbirine ısınamaz
Birçok sebebi olabilir
Bilinçaltı , bilinçüstü ,yani birşey vardır ki sana kanı ısınmıyordur
Çok zor ama anneni affet ,ondan sevgi bekleme
Başka kaynaklardan beslen
Çünkü olmayan bir şeyi bekleyip duracaksın
Daha çok gençsin
Kendine NLP falan telkinler yap güzelim sevilmeye değerim diye
Bunu başarırsan seni seven bir erkek bulursun
Çeker gidersin bereketli topraklara
Çorak topraklarda kendini üzme
Boşuna mahsül bekleme
Sevgi ve mutluluk yanında olsun

Kafana takma bence kendi kaygılarını sana yüklüyor sürekli. toplum da böyle. evlenmezsin neden evlenemiyorsun olur, evlenirsin çocuk düşünmezsin çocuğun mu olmuyor olur. İçine kapanık dene dene onu da kabullenmişsin. Üstelik de eğitimli bir bireysin. Belki de bu senin tercihin. herkesle aşırı sosyal ve samimi olmak annenden aferin alacaksın diye olacak birşey değil. Onların kıstaslarına uyarsan ne ala uymazsan tukaka. İnsanın annesi de olsa her dediğine kulak asma. sen de ne eksikse yara belleyip onu öne sürüyorlar ama bu eksiklikler sadece onların gözünde eksiklik. gerçekçi değil.

pippi_langstrumpf .!.:

Asiyim ben annen şimdi sana karşı nasıl? En azından şimdi bu huyunu bırakmış galiba. Ama benim annem hala devam ediyor. Her zaman başkalarının kızlarını beğenip onları övüyo, beni yakın akrabalarımız içindede yeriyor. Ben kocaman kızım ya yeter... Bir keresinde hiç unutmam bu yüzden kavga ettik. Ben görev yaptığım yere geldim 15 gün telefon açmadım, konuşmadım. Hatta öyle bunalttı ki ben yaz tatilini bile az kalsın görev yaptığım yerde geçirecektim. Belki size bunlar basit gelebilir ama sorunlarım var. Kendime güvenim zaten yok. ılişkiler konusunda başarısızım. Sağlam insan ilişkileri kuramıyorum. ınsanları kendime bağlayamıyorum. Yaşım 26 hala bi sevgilim bile yok. Konuşableceğim dostlarım pek yok. Hiç sevgi görmüyorum. Avrupadan kuzenlerim gelince o 17-18 yaşlarındaki kuzenlerimin bile kendilerine güvenleri sonsuz. Anneleri onlara ne kadar değer veriyor. Gerçektende hakediyorlar. Çok güzel yetişmişler. Konuşmları da fevkalade. Ama ben kendim gibi konuşsam problem oluyor, annemin istediği gibi dursam problem oluyor. Bunalımlardayım

Genişletmek için tıkla...

Psikologa gitmeyi düşündünüz mü acaba belki sizin özgüven sorununuzu çözer yada iyi bir arkadad da bu sorunu çözebilir benimdd özgüvenin çok yoktu ama bende ataninca ve ayaklarımın üstünde basinda birşeyleri basamraya başlayınca gelmişti

Yaw 10 yıllık konu.Hortlatmayın şu tarihlere bi bakın ya

Kendini iyi bir şekilde ifade edebilen insan daha sosyal ve sıcakkanlı oluyor. Benim gibi içe kapanıklıksanız bu sizin soğuk bir yapıda olduğunuz izlenimi veriyor. En zoru ikincisi çünkü içiniz başka söylüyor dışınız başka. Sizde her ortama kendini kabul ettirebilen, atılgan ve kendinden emin olmak istiyorsunuz ama kişiliğiniz ve yapınız buna müsade etmiyor. Bu durum malesef aile icindeki iletişimi ve bağı da etkiliyor. Ablam ve ben de aynı sizin gibiyiz. Annem ne zaman birilerine bizden bahsetse '' Evladın hepsi aynı sevilmiyor. Hangisi canına daha yakınsa o daha çok seviliyor." derdi. Ve ben o bahsedilen cana yakın evlat olmadığımı hep bilirdim.

Sen hiç içten öptüğünü hatirlamazsin,bende beni bikere bile öptüğünü dur bende hakkını yemiyim en geçen bayramda tokalasmistik

ya okurken çok üzüldüm buna hakları yok. kardeşlerine de sorunlu olsalar neyse psikolojileri bozuk dicem ama ayrımcılık yapmaları çok üzücü.öncelikle yumuşak ama kararlı biçimde yanlış yaptıklarını ve dikkat etmelerini rica et yapmazlarsa ya yavaşça iletişimini kopar ya da başkalarının ana babalarını öv sende.

bende bu konudan çok muzdaribim.
ailem tarafından sürekli eleştiriliyorum. bir kardeşim var ama ona hiçbir laf edilmez. gerçi o da kendine laf ettirmez, eleştiriye tahammulu yok.
kardeşim fit, benim 6-7kg. kadar fazlam var suanda. ben kiloluyum bu hep soylenir. hayatımın fit oldugum donemlerimde bile zayıflamam gerektigi soylenir.
dişlerim lekelenmişti çok çay kahve tüketmekten, dişlerin sarı denir. (bunu cozdum)
hassas ciltliyim, fazla güneste dursam suratın kıpkırmızı olmuş, baksana denir.
sürekli ben eleştirildim. ama kardeşimden daha iyi okudum. (ailem zengin değil)
kardeşim benden önce evlendi, ben bekarım. ailem kardeşimin evlenmesini başarı olarak göruyor bence. bana boyle birşey soylenmedi direkt, hissediyorum ama. bekar olmama bile (suanda ciddi düşünecek bir adayım yok) laf soylediler. birkaç seneye kadar evlen(e)mezsem evlen(e)mezmişim. sana soylemedik dediler baska bir tanıdıgımız var bu durumda olan, onu konustuk dediler. ama bana soylendiğini adım gibi biliyorum. kardeşim evlendiği zaman da akrabalarımın imaları yüzünden zor gunler geçirdim.
bu arada birkaç ay sonra 31 yasına giricem ve ailemle oturuyorum. (bu duruma sasanlarınız olabilir maddi, manevi hem onlara hemde bana katkı olsun diye) evlenmeden aile evinden cıkmıyım dedim ama artık tahammül gücüm azaldı. kalp kırmak istemiyorum ama mümkün olmuyor. enson tartısmamızda sert dille uyardım. burada huzurum yoksa burada oturmam dedim. annem haklısın dedi bu sefer ozur diledi. ailemin de bana gore baska anne babalara kıyasla kusurları var ama ben onları yuzlemıyorum.
elimden gelince de eve maddi-manevi yardımcı olmaya calısıyorum, haftada 3 kere evi süpürüp siliyorum, çalışıyorum vb.
gecmise bakınca, ailem de bana kırgın, zor bir donemlerindeyken is durumundan dolayı yanlarında olamadım. kardesım cok yardımcı oldu. bu durum sureklı gündeme getirilerek benim yüzüme vuruldu. gecen yaz tekrar zor bir donemimiz oldu. bu sefer de ben cok yardımcı oldum, kardeşimin kendince sebepleri vardı o olamadı. bu konuda da borcumu odediğimi dusunuyorum. (bana yeri geldiğinde tesekkur de ettiler)
bunca yıldır kendimi aileme birtürlü beğendiremedim.
bilmiyorum düşününce çok üzgünüm acıkcası burada benzer durumda olan arkadaslarımı gorunce bende ıcımı dokmek ıstedım.

Konunun sonuna gelene kadar okumadınız çalışmıyorsunuz sandım ôğretmensiniz kendi geliriniz var neden ailenizin yanınızdasiniz ?

Karamellasepeti .!.:

Konunun sonuna gelene kadar okumadınız çalışmıyorsunuz sandım ôğretmensiniz kendi geliriniz var neden ailenizin yanınızdasiniz ?

Genişletmek için tıkla...

enson mesaj bana ait oldugu için soruyorum, bana mı yazdınız yoksa baska bir yanıta yada baslık sahıbıne mi bilemedim ama ben mesajımda neden aile yanında oldugumu yazmıstım.

gzmecee .!.:

enson mesaj bana ait oldugu için soruyorum, bana mı yazdınız yoksa baska bir yanıta yada baslık sahıbıne mi bilemedim ama ben mesajımda neden aile yanında oldugumu yazmıstım.

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibine yazdım