Beni anlayabilen arkadaşlara tekrar teşekkür ediyorum.
Fakat ne yazık ki çoğunluk yine konunun özünü kaçırmış. Daha önce konunun 1.5 tl olmadığını defalarca yazdığım için oraya tekrar girmek istemiyorum. Benim anlamadığım şey şu; tamam anneler çok özel, her şeyi yapma hakkına sahip, döver de sever de falan filan amaa atıyorum benim rujlarım şurada duruyor lütfen dokunma dendiğinde o rujlara dokunmadan duramamak çok zor ve eziyetli bir şey mi? Anne olunca dokunmadan duramıyor muyuz, illa evin dört bir tarafına savurmamız mı gerekiyor onları? Vallahi koskoca 3 ayı burada geçirecek olmama rağmen 2 parça eşyayla geldim bu yaz ailemin yanına, sırf bir şeylerim kaybolmasın da yarım dönmeyeyim İstanbul'a diye. Böyle bir şeyi benim mantığım asla almıyor, bu ve buna benzer herhangi bir harekette anneliğe ait bir kutsallık da göremiyorum. O da benim eksiğim olsun, kötü bir evlat olmuşum demek ki.
Şuna da açıklık getireyim öyle çok parasızız, annem 1.5 lirama muhtaç kaldı gibi bir durum da yok. Eskiden daha iyiydik, şimdi kötüceyiz ama 1.5 lira sıkıntısı yaşamadık ve yaşamıyoruz. Annem biraz savurgandır parası bitince kardeşime ve bana dadanıyor. O para düşündüğünüz gibi ekmek parası falan değildi. Kardeşim pasta istemişti annem de malzeme alıp yapacaktı. Kendi bozuk paralarına ek olarak benim 1.5 liramı da indirmiş ki açıp bakmadım bilmiyorum ama cüzdanındaki son paranın o bozuk paraları olduğunu da sanmıyorum. Benim 1.5'um olmasa açlıktan ölmüyorduk yani.
Annemin nasıl biri olduğunu sormuş bir arkadaşımız, psikolojik sorunları olup olmadığını. Annemin yıllardır psikolojik sorunları var. Çoook eskiden, bana hamileyken hastalanmış ve o zamandan beri antidepresan kullanıyor. İlaç içtiği zamanlar çok iyi, gayet neşeli, çevresi tarafından sevilen, çok pozitif birisidir. Ama benimle yaşadığı sorunlara benzer sorunları kardeşimle, babamla ve anneannemle de yaşıyor. Özellikle anneannemle sık sık kavga ediyorlar ve benim yakındığım her şeyden anneannem de aynı şekilde yakınıyor. O da tıpkı benim gibi annemin yalancı ve sorumsuz olduğunu düşünüyor. Evde benim kadar tepki gösteren yok, kardeşim arada sinirleniyor ama çok uzatmıyor. Babam elinden geldiğince alttan alıyor. Aslında onlara bana yaptıkları kadar yapmıyor. Ben büyük çocuk olmaktan da çekiyorum biraz.
Son olarak, annemle aramız kötü değildir. Ben onlardan hiçbir zaman hiçbir şey gizlemedim. Bunu kendisi de hep söyler ve takdir eder. Yani odama girmesi ve kurcalaması beni araştırmaya çalışmasından değil. Böyle olsa bunu bile anlayabilirim ama bu sebep de ortada yokken anlayamıyorum. Yaşam tarzıma karışmaz, yıllardır sigara içiyorum ve biliyor. Hayatıma biri girse bilir. Gece dışarı çıksam İstanbul'dayken bile, bilmesine hiç imkan yokken yine de haber veriyorum. Hani düşündüğünüz gibi evladıyla ilgili ve onu korumaya çalışan annenin ailesini hiçe sayan hayırsız kızı değilim.
Uzun oldu farkındayım ama teker teker cevap yazmaktansa toplu yazayım dedim çünkü çok zor olacaktı.