Anne baba olmak, o yükü seve seve kabul etmek demektir zaten, iki küçük kız anası olarak yazıyorum bunu. Çocuklarımızı dünyaya getirmeyi biz seçtik, onlara gerçekten yük olarak bakmamız için ciddi psikolojik sıkıntılarımız olması gerekiyor. Ha çocuk büyütmek yorucu, zahmetli bir iş ama seve seve giriliyor işte o yükün altına. O yüzden şu düşünceni bir kenara bırak. 16 yaşında çocukluktan çıkmışsın ama anne babaları için 50 yaşındaki evladı bile minik bebesi olarak kalıyor, benim çevremde gördüğüm budur.
Elektrik süpürgesi mevzusuna gelince... Bazı insanlar kriz anını yönetemiyor. Epey şaşkınca bir iş yapmışsın ama panik anında elin ayağın birbirine dolaşmış demek. Olabilir, insanlık hali de geç. Annene karşı mahcubiyetin geçsin istiyorsan, bir sarılıp, özür dilesen, evde yardımcı olmaya çalışsan yeter de artar zaten. Anneler dünyadaki en iyi affedicilerdir. Dün popona terliği geçirir, yarın gınalı guuzuuum diye bağrına basar. (terliği tasvip etmiyorum tabi) Benim annem öyleydi, eminim annen de öyledir.
Ha kahvaltı fikri de güzel. Krep yapabilirsin mesela. Ama yapmadan lütfen tarife internetten bak ve elektrik süpürgesini işe karıştırma. =)) Şaka şaka.
Çaktım çakmağı tuttum dolaba yanacak mı diye. Yandı. Küçük bir yanık ama hala duruyor.
. Sen üzülme. Annen o mahcup olunacak bir şey yok.
yanlışlar yapa yapa öğreniyoruz. Şimdi çocukken yaptığım şeyleri ailemle biraraya geldiğimizde anlatıp anlatıp gülüyoruz 
