Annemi affedemiyorum..

bakın bu ülkenin genelinin kadına bakışı belli. kız olarak doğmak malesef bu topraklarda kendi ailen tarafından bile kötü muamele görmen içi yeterli bir sebep. yalnız değilsiniz. hala kız çocuk doğdu diye üzülenler var şu devirde çok sayıda. hala kızlarına destek olmayıp malını mülkünü oğluna peşkeş çekenler, mirası adil bölüştürmeyenler var. erkeğe paşam oğlum kıza al süpürgeyi kız eline büyütülenler var. ben de her ne kadar ailem inkar etseler de ayrıma uğrayarak büyütülmüş bir kadınım. çok zor oldu aşmam. siz de çok geç kalmışsınız aşmak için. bir an önce yardım alın. aile dizimi yaptırmanızı öneririm pandemi biter bitmez. o zamana kadar da tuna tüner videoları var youtube da izleyin, sorularınıza cevaplar bulacak rahatlayacaksınız. bir arkadaşta söylemiş affetme ile ilgili çalışmaları öğrenin, yoksa öfkenizi yenemezsiniz. bu ülke hala annesinin babasının şefkatine sevgisine muhtaç büyüyememiş yetişkinlerle dolu. onları değiştiremeyecek ve asla hatalarını kabul ettiremeyeceksiniz. o yüzden yetişkin olun ve direksiyona geçin. bunlara kafaya takmak hayatı kaçırmak demek geride bırakın önünüze bakın.
 
yukarıda yazdıklarımı okuyunca herşeyden vazgeç boşver anlamına gelmesin. maddi konuda haklarınızı her fırsatta istediğinizi dile getirin kafalarına sokun. tartışarak üzerek üzülerek değil ama. yoksa gerçekten miras zamanı kardeşinize dava açmakla uğraşırsınız bir de. erkekleri böyle şah eden, kızlara düzgün otur hanım ol temizlik öğren zengin koca bul mantığıyla erkeklere köle olarak yetiştiren anneler yüzünden erkekler kadınları sallamıyor dövüyor öldürüyor, kadınlarda bilinçaltında köleliğinin farkında olmuyor
 
yazık annen için üzüldüm... bir anneye hayatı boyunca sorun yaşatan evlat !!! anneni dinlemeden sana hak veremem kusuruma bakma sakın... Sen annemisin güzel kardeşim ? değilsen inşallah anne olunca anlarsın !!! eğer anneysen sen evladına nasıl davranman gerektiğini çözmüşsündür...
 
İletişimi kesin en iyisi. Zaten affetmek zorunda da değilsiniz. Ama mücadele etmeyi de bırakın. Siz kendi çocuğunuza eşinize odaklanın. Şimdiki aileniz onlar artık onlardan sorumlusunuz anne babanızdan değil. Tramvalar kolay geçmiyor ama kafaya takıp bugünü mahvetmenin anlamı da yok.
 
Anne olunca annemin ne kkdar vicdansiz olduğunu anladım evet. 1 yaşında çocuk nasl terk edilir aklim almadi. Anne olduktan sonra acimasizlgina daha da hayret ettim
 
düzelmeyecek kabullenmeye çalışın düzeltmeye çalıştıkça daha çok içine batacaksınız
geçmişi değiştiremeyeceğinize göre kendinizi düşünmeye başlayın annenizle mesafeli olun
 
İmkaniniz varsa anneannenizle daha çok vakit geçirmeye çalışın bence sizi iyi hissettiriyorsa. Tek suçu xx kromozomla doğmak olan bir çocuğa insanlar nasil bu hayatı reva görebilir aklım almıyor hem de cinsiyeti belirleyici asıl etmen de baba tarafının genleri:) annenizle de iletişimi tamamen kesemeseniz bile minimuma indirin kendinizi affetmek zorunda hissetmeyin içinizden geliyorsa affedin sadece. Anne olmak altı doldurulabiliyorsa kutsaldır cocuga sevgi verilmeyecekse ne anlamı var bütün canlılar ürüyor insanı farklı kılan çocuğunu fedakarlıkla emekle karşılıksiz sevgiyle yetiştirmek olmali.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Canım ara ara herkes annesiyle problemler yaşıyor ama birazda fedakarlık yapıp affetmek gerekiyor Annene öfkeliysen seni çok seven anneAnnen varmış bak ne güzel
 
cokmuzor .!.:
Anne olunca annemin ne kkdar vicdansiz olduğunu anladım evet. 1 yaşında çocuk nasl terk edilir aklim almadi. Anne olduktan sonra acimasizlgina daha da hayret ettim
Genişletmek için tıkla...
peki 30-35 sene önceki ailenin şartlarını bugünle kıyasladın mı... çocuğunu evlatlık vermemiş, yetimhaneye göndermemiş. ne yapsın bakamayacağından kendinide seni de perişan etmemek için annesine emanet etmiş. neticede oda onun annesi. sana bu fikri annanen mi söyledi seni terk etti diye !!! bence anneni dinlemeden bile haksızlık ettiğini düşünüyorum.
 
Valla ben de affedemiyorum. Birşey demeye zaten hiç gelmiyor öyle bir ajitasyona girer ki sen kabahatli çıkarsın. Hasta olsam olamazdım onunla yaşarken. Benimle acı yarıştırma derdi. Şimdi bana bulaşmasın diye bana bunu yaptın öfkeliyim, kırgınım bile denmez. Umrunda da olmaz zaten. Çok bencildir benim annem.​
 

Çok kıyasladım annem memur . Istese 2 kuruş verir birine baktırırdi. Sadece o olay değil ki
Annem hayati boyunca rezil etti beni.
Sevmiyorum onu hiç.
 
1 yaşındaki bebeğin anneye de babaya da ihtiyacı vardır. Sütten kesilmemiş bebe kaç km ötedeki insana verilir mi? O bebeğin hakkı ne olacak onu hiç düşündünüz mü bu yorumu yazarken.Bir çocuğu dünyaya getiren anne ve baba o çocuğa bakmakla yükümlüdür.
 
Kaldı ki ikisi de devlet memuru. Gayet yaşadıkları yerde hatri sayılır insanlar. Isteseler bir bakıcı bulup baktırabilirler . Ayirmazlar yanlarından.
Nasıl 2 3 ay ayrı kalınabilir 1 yaşında çocuktan. Ve o devrin şartı diyorsunuz ya hani. Taaa 30 35 sene öncesinde otobüslerde klima yok hazır bez yok bisey yok. Nasıl o bebek 12 saat otobüsle yola gönderilir. Yanında kaç yasinda kadınla sorarım.
 
kurban psikolojisinden çıkın. siz kendiniz olayları doğru değerlendirdiğinize eminseniz kimseye kanıtlamak zorunda değilsiniz mağdur olduğunuzu. affedin, maddi haklarınızı isteyin, önünüze bakın. çocuğunuzda varmış. yalnız olsanız, ailenizle yaşıyor olsanız kurtulmak zor olur da evli çocuklusunuz. siz de evladınıza yarın öbür gün ben şöyle acı çektim böyle acı çektim diyen anneler gibi olmayın sakın aman. kurban kimliğine saklanmak kolay olandır. ama çocuğunuza iyi örnek olmazsınız. aile dizilimi yaptırmanız şart, bilimsel de bir yöntem hacı hoca işi değil bir araştırın. bu öfkeyle hasta olursunuz olan yine size olur.
 
Harbi saçmalamışsınız.
 
Doğurduğun varlığa bakmak zorundasın. Yetimhaneye vermedi diye şükür edecek değil.
Ki perişan olunacak kadar kötü bir maddi durum söz konusuysa ikinci çocuk olmazdı. Açık ve net şekilde kız çocuk ayrımı var ortada. Zira maddi durum sıkıntısı yok. Memurmuş anne ve baba.
 
yaa güzel kardeşim sizin şu söyledikleriniz bundan 30-35 sene önce yoktu... insan babasının yanında çocuğunu kucağına alamıyordu. insanlar kayınvalide-kayınbaba aynı evde yaşıyordu.. öyle ailesiyle ayrı yaşayanlar şanslıydı. haa memurmuş memurluğun kıymeti sene 2000 lerden sonra bilindi. benim annemde memurdu. babamda sanayide işçiydi. 2 maaşla bile geçim olmuyordu. ki ben annanem ve teyzemin elinde büyüdüm. ki hepsinden de Allah razı olsun. kız çocuğusun ama yaramazsın. onlar bile peşimizde pervane oluyorlardı. eve geldiklerinde yaramazlık ettimse üstüne birde dayak yerdik. ben 16 yaşımda annemi evde gördüm. 2006 da emekli oldu. çalıştığı sürede hafta sonları evde durmaz annaneme teyzeme yardıma giderdi. çocuğuma bakıyorlar diye. bu dediğim sene 80 ler. dedemlerin evinde dedem hariç kimse bizi yanına alıp sevemezdi. siz neden bahsediyorsunuz. ben anacığıma her ne şartta olursa olsun kurban olurum. o benim anam yaaa !!! yanlışsa da o sizin düşünceniz. 40 yaşındayım 3 çocuk annesiyim hala şu gün yanında sesim yükselemez. azarlarda kızarda, her şeyinede eyvallah... 18 yaşında kızım var üniv. sınavına girecek nasipse bu sene. annemin bana kıdığı gibi olmasada, kızdığım çok olmuştur. bir günde karşımda sesi çıkmadı. ve hep sonunda haklı olduğumu kendi ağzından dinlemişimdir. yazıktır yazık insanın annesi öldüğünde bir parçasınında öldüğünü o an anlar, annesi kötü de olsa o zamandan sonra hayatı hep eksik yaşar.
 
biz sorsana ozaman ki memur maaşıyla karınlarını doyurabiliyorlar mıymış... yaa kardeşim yaşamadan bu sözlerle o şartları bilemezsiniz. gaz kuyruklarını yağ kuyruklarını yaşamadınsa bilemezsin. yokluğun tarifini yap desem yüzüme melül melül bakarsın. yapmayın gözünüzü seviyim. bir anne cinsiyet ayırımı yapmaz, yapamaz. benim 1 abim 2 kardeşim var benim. küçük kardeşim emeklilikten sonra oldu. yaramazlığım hat safhadaydı. annemin dayağınıda çok yemişimdir. ama annemin beni döverken ağlamasını unutmam, ama annem ağlamasın diye canım acısada ses çıkartmamaya çalışırdım. bir gün anneme demişim hep söyler 7-8 yaşlarında bir şeyim "sen bana vurunca elin mi acıyor. o yüzdenmi ağlıyorsun. senin elin acımasın. ben kendime vururum sen ağlama" diye... şuan ben ev hanımıyım abimde kardeşlerimde 2 mühendis oldu çalışıyorlar 3. yeni 3. sınıf inş.müh okuyor. bir şey olsa abimede gitmez kardeşimede benden başka yerde rahat edemez. ama evde olduğunda beni hiç beğenmez, bir gün eşime demiştir "oğlun sen olmasan bu pasaklı evde kalırdı. işin rast gelsin." kocamde hem yapıştırdı. "anne, bu hatalı çıktı, sizde kampanya varsa eskiyi verelim de yenisini alalım" diye. bak bak kaynana damat muhabbeti. ne diyim annem o, varlımın sebebi. bende üzülmesin diye dedim. " doğru söylüyorsun anne, 1 oğlan doğurdun, değişiklik olsun diye beni doğurdun. beni beğenmeyince ötekileride oglan doğurdun. ben imalat hatası oldum sanırım" kurban olurum ben ona... yav bırakın bu sevmiyom laflarını annesini sevmeyen evladını dahi sevemez...
 
Sık sık mide problemi yaşıyorsunuzdur muhtemelen. Affedemediğinizde içinizde büyüyen öfke yine size zarar...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Ben ne yapıyorum?😔
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
8K
bebeklinick
Hayata küsen anne
Yorumlar
12
Görüntüleme
2K
Bitttter
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…