- 21 Temmuz 2013
- 919
- 211
- 33
annemi ve kardeşimi trafik kazasında kaybettim.15 yıl oluyor...
90larda çocuk olmanın en saflığına vardığım yaşlarda mutluydum
annem vardı kardeşim vardı babamda vardı ama ondan bahsetmek istemiyorum çunku annemi çok üzdü o
çocukluğum tek kötü hatırası annemin gözyaşlarıydı...annem yaşadığı sıkıntılara rağmen olabilecek en mükemmel anneydi ben çocukluğumdan beri yılbaşı yada christmas temasını çok severdim annem ben istiyorum diye bir yıl başı çam ağacı alıp benden habersiz süslemiş ve sürpriz yapmıştı hiç unutmam mekanın cennet olsun annem...
ve kardeşim gözümden bile sakındığım koruduğum tek insandı ondan sonra sadece kendi çocuğumu o denli korur kollar ve sevebilirim sanıyorum...
babamı neden bu mutlu aile tablosuna koymuyorum bunu anlatmak istemiyorum ama annemm öldükten sonra babam hemen evlendi bir sene zor durdu ben üvey anneyle yaşıyorum anne demek yersiz olur hiçbir zaman benimseyemediğim bir aile tablosunun içindeyim yıllardır
babam otoriter sinirli agresif nefretlik bir insan evde yaşadıklarımı ne anlatabildim ne paylaşabildim hep içime attım çok zor günler geçirdim hala da geçiriyorum...
allahtan başka kimsem yok yalnızım babam destek değil hep bir kara gölge hayatımda
nişanlıyım düğün hazırlıkları yapıyoruz fakat herşeyim eksik anneciğim yok çünkü başımda beni çekip çeviren yok herkes atıp tutuyor beni oradan oraya savuruyor artık yorgunum bu hayattan tek beklentim nişanlımla evimi yuvamı kurmak ve bu evin kapısını sonsuza dek kapamak...
annesizlik bir kız çocuğu için çok zor anlatılması zor geçmişle yaşaması daha zor...sizinle kardeşimi kaybetmeden 3 ay önce çekilmiş bir fotoğrafımızı paylaşmak istiyorum ve daha fazla yazamayacağım annem ve kardeşim sizleri çok özlüyorum
allah annelerinizi size bağışlasın kızlar ve sizleride annenize onları üzmeyin emin olun herşey bittikten sonra vakit çok geç oluyor...
90larda çocuk olmanın en saflığına vardığım yaşlarda mutluydum
annem vardı kardeşim vardı babamda vardı ama ondan bahsetmek istemiyorum çunku annemi çok üzdü o
çocukluğum tek kötü hatırası annemin gözyaşlarıydı...annem yaşadığı sıkıntılara rağmen olabilecek en mükemmel anneydi ben çocukluğumdan beri yılbaşı yada christmas temasını çok severdim annem ben istiyorum diye bir yıl başı çam ağacı alıp benden habersiz süslemiş ve sürpriz yapmıştı hiç unutmam mekanın cennet olsun annem...
ve kardeşim gözümden bile sakındığım koruduğum tek insandı ondan sonra sadece kendi çocuğumu o denli korur kollar ve sevebilirim sanıyorum...
babamı neden bu mutlu aile tablosuna koymuyorum bunu anlatmak istemiyorum ama annemm öldükten sonra babam hemen evlendi bir sene zor durdu ben üvey anneyle yaşıyorum anne demek yersiz olur hiçbir zaman benimseyemediğim bir aile tablosunun içindeyim yıllardır
babam otoriter sinirli agresif nefretlik bir insan evde yaşadıklarımı ne anlatabildim ne paylaşabildim hep içime attım çok zor günler geçirdim hala da geçiriyorum...
allahtan başka kimsem yok yalnızım babam destek değil hep bir kara gölge hayatımda
nişanlıyım düğün hazırlıkları yapıyoruz fakat herşeyim eksik anneciğim yok çünkü başımda beni çekip çeviren yok herkes atıp tutuyor beni oradan oraya savuruyor artık yorgunum bu hayattan tek beklentim nişanlımla evimi yuvamı kurmak ve bu evin kapısını sonsuza dek kapamak...
annesizlik bir kız çocuğu için çok zor anlatılması zor geçmişle yaşaması daha zor...sizinle kardeşimi kaybetmeden 3 ay önce çekilmiş bir fotoğrafımızı paylaşmak istiyorum ve daha fazla yazamayacağım annem ve kardeşim sizleri çok özlüyorum
allah annelerinizi size bağışlasın kızlar ve sizleride annenize onları üzmeyin emin olun herşey bittikten sonra vakit çok geç oluyor...