- Konu Sahibi BolSekerli
-
- #1
Merhaba kizlar;
Bu konuyu artik kendi kendime cozemiyorum. Etrafimdakilerden tavsiye istedigimde yapacak bir şeyin yok huyu boyle kabulleneceksin yorumunu alıyorum ama ben kabullenip boyle devam etmesini istemiyorum.
Konu soyle; babami kaybettik biz. Annem yalniz yasiyor. Ben tup bebekle hamile kaldim zor bir surec gecirdim. Annem inanilmaz negatif dusunceli, takintili, ufacik bir hastaligi inanılmaz buyutup hemen yasa burunen yani malesef hayata hep en en en kotu yanindan bakan bir insan.
Tedavi surecimden bu yana bana yardimci olmak icin hafta icleri evime geliyor. Benim boyle bir talebim olmadi. Hatta annemin karakterini bildigim icin tedavi sürecinde kafam sakin kalsin diye gelmesini istemedim ama kirmamak icin sesimi cikarmadim.
Olumlu sonuc alip insallah ikizlerim olacagini duyunca isi biraktim. Su an issizlik maasi aliyorum. Maddi bir sikintimiz yok az cok idare ediyoruz sukur. Annemin emekli maasi var, kirada oturuyor. Yani o da ancak kendine yetiyor. Ama annem her defasinda bana gelirken, bir şeyler aliyor. Sanki bu evin erkegiymis gibi kendini sorumlu tutuyor. Gun icinde kalkip markete gidip eksik kalan seyleri almaya calisiyor. Esim bu durumdan cok rahatsiz.
Ayrica hep bir temizlik konusu var. Mesela ben kendi duzenimi kurdum. Haftasonlari esim haftalik temizligi yapıyor. 3 ayda birde bir abla cagiriyorum. Ama annem bu duzeni bozup, cam, koltuk siliyor. Yani ben evde sanki bir hicim. Ev kendisine ait gibi cani ne isterse onu yapiyor.
Kac kere guzellikle de, tartisarak da konustum. Bundan rahatsiz oldugumuzu, zaten yeterinde destek olup, yemegimi, utumu yapmasinin fazla bile oldugunu ama yapmasini istemedigim şeylerde israrci olmamasını ve saygı duymasini bekledigimi soyledim. Ama umrunda degil. Mesela dun" yarin koltuklarını silecegim " dedi. Bende "hayir anne haftaya abla gelecek, ona yaptiracagim" dedim. Ama bugun ben uyurken silmiş. Sinirden oturdum agladim.
Dolaptan tabak alacak olsam kosarak yanima gelip, "duuur sakin yapma" diye sanki 100 kg kaldırıyormuşum gibi tepki veriyor.
Isten ciktim, yeterince evdeyim bunaldim. En azindan haftasonu esimle sakin sakin bi yere gideyim diyorum "senin bu halde ne isin var" diyor
Esim bazen benden meyve istiyor. Hemen o getiremez ben getireyim diyor.
Diyeceksiniz hamilesin diye boyle ama malesef annem hep boyleydi simdi inanilmaz dereceye ulasti. Mesela hamile kalmadan once de kiz kardesim de bende eslerimize bir bardak cay getirsek hemen suratini asar. Siz ev süpürmeyin beliniz agrir haftasonlari esleriniz yapsin der.
Cok uzun yazdim kusura bakmayın ama ben bu durumdan cok bunaldim. Cocuklarimin da bu olumsuzluktan etkilenmesinden korkuyorum. Boyle takintili bir ortamda bebeklerim de saglikli olmayacak. Su an basim catliyor mesela.
Konussam aglamaya baslayip, acitasyon yapiyor. Ne yapabilirim bana fikir verin hic bir sey yapamayacaksam da kafaya nasil takmayabilirim ?
Bu konuyu artik kendi kendime cozemiyorum. Etrafimdakilerden tavsiye istedigimde yapacak bir şeyin yok huyu boyle kabulleneceksin yorumunu alıyorum ama ben kabullenip boyle devam etmesini istemiyorum.
Konu soyle; babami kaybettik biz. Annem yalniz yasiyor. Ben tup bebekle hamile kaldim zor bir surec gecirdim. Annem inanilmaz negatif dusunceli, takintili, ufacik bir hastaligi inanılmaz buyutup hemen yasa burunen yani malesef hayata hep en en en kotu yanindan bakan bir insan.
Tedavi surecimden bu yana bana yardimci olmak icin hafta icleri evime geliyor. Benim boyle bir talebim olmadi. Hatta annemin karakterini bildigim icin tedavi sürecinde kafam sakin kalsin diye gelmesini istemedim ama kirmamak icin sesimi cikarmadim.
Olumlu sonuc alip insallah ikizlerim olacagini duyunca isi biraktim. Su an issizlik maasi aliyorum. Maddi bir sikintimiz yok az cok idare ediyoruz sukur. Annemin emekli maasi var, kirada oturuyor. Yani o da ancak kendine yetiyor. Ama annem her defasinda bana gelirken, bir şeyler aliyor. Sanki bu evin erkegiymis gibi kendini sorumlu tutuyor. Gun icinde kalkip markete gidip eksik kalan seyleri almaya calisiyor. Esim bu durumdan cok rahatsiz.
Ayrica hep bir temizlik konusu var. Mesela ben kendi duzenimi kurdum. Haftasonlari esim haftalik temizligi yapıyor. 3 ayda birde bir abla cagiriyorum. Ama annem bu duzeni bozup, cam, koltuk siliyor. Yani ben evde sanki bir hicim. Ev kendisine ait gibi cani ne isterse onu yapiyor.
Kac kere guzellikle de, tartisarak da konustum. Bundan rahatsiz oldugumuzu, zaten yeterinde destek olup, yemegimi, utumu yapmasinin fazla bile oldugunu ama yapmasini istemedigim şeylerde israrci olmamasını ve saygı duymasini bekledigimi soyledim. Ama umrunda degil. Mesela dun" yarin koltuklarını silecegim " dedi. Bende "hayir anne haftaya abla gelecek, ona yaptiracagim" dedim. Ama bugun ben uyurken silmiş. Sinirden oturdum agladim.
Dolaptan tabak alacak olsam kosarak yanima gelip, "duuur sakin yapma" diye sanki 100 kg kaldırıyormuşum gibi tepki veriyor.
Isten ciktim, yeterince evdeyim bunaldim. En azindan haftasonu esimle sakin sakin bi yere gideyim diyorum "senin bu halde ne isin var" diyor
Esim bazen benden meyve istiyor. Hemen o getiremez ben getireyim diyor.
Diyeceksiniz hamilesin diye boyle ama malesef annem hep boyleydi simdi inanilmaz dereceye ulasti. Mesela hamile kalmadan once de kiz kardesim de bende eslerimize bir bardak cay getirsek hemen suratini asar. Siz ev süpürmeyin beliniz agrir haftasonlari esleriniz yapsin der.
Cok uzun yazdim kusura bakmayın ama ben bu durumdan cok bunaldim. Cocuklarimin da bu olumsuzluktan etkilenmesinden korkuyorum. Boyle takintili bir ortamda bebeklerim de saglikli olmayacak. Su an basim catliyor mesela.
Konussam aglamaya baslayip, acitasyon yapiyor. Ne yapabilirim bana fikir verin hic bir sey yapamayacaksam da kafaya nasil takmayabilirim ?